پنجشنبه 6 اردیبهشت 1403
جلد 2016 -
جلد 2016 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zelda Greene, Colm PF O'Donnell, Margaret Walshe. Oral stimulation for promoting oral feeding in preterm infants. 3 2016; 2016
URL: http://cochrane.ir/article-1-757-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-757-fa.html
پیشینه
نوزادان نارس (سن جنینی کمتر از 37 هفته) اغلب در رسیدن به تغذیه دهانی تاخیر دارند. تغذیه دهانی عادی به‌عنوان پیامد مهم برای زمان‌بندی ترخیص از بیمارستان پیشنهاد شده و می‌تواند شاخصی در یکپارچگی عصبی تکاملی و پیامدهای رشدی باشد. طیف وسیعی از مداخلات تحریک دهانی ممکن است به نوزادان در پیشرفت مکیدن و هماهنگی حرکتی دهانی، پیشرفت سریعتر تغذیه دهانی و ترخیص سریعتر از بیمارستان کمک کند.
اهداف
تعیین اثربخشی مداخلات تحریک دهانی برای دستیابی به تغذیه دهانی در نوزادان نارسی که قبل از سن جنینی 37 هفته (PMA) متولد می‌شوند.
تجزیه و تحلیل های زیرگروه طبق زیرگروه‌های از پیش مشخص‌شده زیر انجام شد:
• نوزادان بسیار نارس متولد شده در سن جنینی کمتر از 28 هفته.
• نوزادان بسیار نارس متولد شده در سن جنینی 28 هفته تا کمتر از 32 هفته.
• نوزادانی که منحصرا با شیر مادر تغذیه می‌شوند.
• نوزادانی که منحصرا با شیشه تغذیه می‌شوند.
• نوزادانی که هم با پستان و هم با شیشه تغذیه می‌شوند.
تجزیه و تحلیل های زیرگروه طبق زیرگروه‌های از پیش مشخص‌شده زیر انجام شد:
• نوزادان بسیار نارس متولد شده در سن جنینی کمتر از 28 هفته.
• نوزادان بسیار نارس متولد شده در سن جنینی 28 هفته تا کمتر از 32 هفته.
• نوزادانی که منحصرا با شیر مادر تغذیه می‌شوند.
• نوزادانی که منحصرا با شیشه تغذیه می‌شوند.
• نوزادانی که هم با پستان و هم با شیشه تغذیه می‌شوند.
روش های جستجو
ما از استراتژی جست‌وجوی استاندارد گروه نوزادان در کاکرین برای جست‌وجوی پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL ؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ MEDLINE via PubMed (از 1966 تا 25 فوریه 2016)؛ Embase (از 1980 تا 25 فوریه 2016) و Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature؛ (CINAHL از 1982 تا 25 فوریه 2016) استفاده کردیم. ما پایگاه‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، مجموعه مقالات کنفرانس و فهرست مراجع مقالات بازیابی‌شده را جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT ؛Randomised Controlled Trials) و شبه‌تصادفی‌سازی برای مقایسه مداخله تحریک دهانی تعریف‌شده، عدم مداخله، مراقبت استاندارد، درمان ساختگی یا مداخله غیردهانی در نوزادان نارس و گزارش حداقل یکی از پیامدهای مشخص شده.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
یک نویسنده مطالعه مروری، پایگاه‌های اطلاعاتی و مطالعات مشخص‌شده را برای غربالگری جست‌وجو کرد. دو نویسنده مطالعه مروری، خلاصه این مطالعات و کپی متن کامل را در موقع لزوم برای شناسایی کارآزمایی‌ها برای گنجاندن در مطالعه مروری، غربالگری کردند. تمام نویسندگان مطالعه مروری، به‌طور مستقل داده‌ها را استخراج و هر مطالعه را از نظر خطر سوگیری (Bias) از لحاظ پنج حوزه سوگیری تجزیه و تحلیل کردند. تمام نویسندگان، داده‌ها را مورد بحث قرار داده و تجزیه و تحلیل کردند و برای ارزیابی کیفیت شواهد از سیستم GRADE استفاده کردند. نویسندگان مطالعه مروری، مطالعات را برای مقایسه به دو گروه تقسیم کردند: مداخله در مقابل مراقبت استاندارد و مداخله در مقابل دیگر مداخلات غیرخوراکی یا ساختگی. ما متاآنالیز (meta-analysis) را با استفاده از مدل اثر ثابت انجام دادیم.
نتایج اصلی
این مطالعه مروری، 19 کارآزمایی تصادفی‌سازی را با مجموع 823 شرکت‌کننده انتخاب کرد. تقریبا تمام کارآزمایی‌ها چند ضعف روش‌شناسی داشتند. متاآنالیزها نشان دادند که تحریک دهانی، زمان انتقال تغذیه دهانی را در مقایسه با مراقبت استاندارد (میانگین تفاوت (MD): 4.81-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.56- تا 4.06- روز) و در مقایسه با دیگر مداخلات غیردهانی (MD: 9.01-؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 10.30- تا 7.71- روز)، و همچنین مدت زمان بستری اولیه در بیمارستان را در مقایسه با مراقبت استاندارد (MD: 5.26-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 7.34- تا 3.19- روز)، و در مقایسه با دیگر مداخلات غیردهانی (MD: 9.01-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 10.30- تا 7.71- روز)، کاهش می‌دهد.
محققان مدت زمان کوتاه‌تری را از تغذیه تزریقی در مقایسه با مراقبت استاندارد (MD: 5.30 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 9.73 - تا 0.87 - روز)، و در مقایسه با سایر مداخلات غیردهانی (MD: 8.70 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 15.46 - تا 1.94 - روز) برای نوزادان گزارش کردند. آن‌ها نتوانستند هیچ تاثیری بر پیامدهای شیردهی و افزایش وزن شناسایی کنند.
محققان مدت زمان کوتاه‌تری را از تغذیه تزریقی در مقایسه با مراقبت استاندارد (MD: 5.30 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 9.73 - تا 0.87 - روز)، و در مقایسه با سایر مداخلات غیردهانی (MD: 8.70 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 15.46 - تا 1.94 - روز) برای نوزادان گزارش کردند. آن‌ها نتوانستند هیچ تاثیری بر پیامدهای شیردهی و افزایش وزن شناسایی کنند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
اگر چه مطالعات انتخاب‌شده نشان می‌دهند که تحریک دهانی، مدت بستری را در بیمارستان، تعداد روزهای منحصر به تغذیه دهانی و مدت زمان تغذیه تزریقی را کوتاه می‌کند، به‌طور کلی نتایج این مطالعات به دلیل خطر سوگیری و ضعف بالای کیفیت روش‌شناسی باید با احتیاط تفسیر شود. انجام کارآزمایی‌های به‌خوبی طراحی‌شده درباره مداخلات تحریک دهانی برای نوزادان نارس، ضروری است. چنین کارآزمایی‌هایی باید از روش‌های قابل اعتماد تصادفی‌سازی همراه با پنهان‌سازی تخصیص درمان، در صورت امکان کورسازی کردن مراقبان به درمان و توجه ویژه به کورسازی کردن ارزیابان پیامد استفاده کنند.
خلاصه به زبان ساده
اثرات تحریک دهانی برای تغذیه دهانی در نوزادان نارس
سوال مطالعه مروری
آیا مداخلات تحریک دهانی که شامل پروتکل‌های تحریک با انگشت در نوزادان نارسی بود که قبل از هفته 37 بارداری به دنیا آمدند:
• زمان صرف شده را برای رسیدن به صرفا تغذیه دهانی و زمان بستری شدن در بیمارستان کاهش می‌دهد؟
• منجر به تغذیه انحصاری دهانی، تغذیه انحصاری با شیر مادر یا هر گونه تغذیه مستقیم از پستان می‌شود؟
• قدرت مکیدن را افزایش می‌دهد؟
• میزان رشد را افزایش می‌دهد و پیشرفت را بهبود می‌بخشد؟
پیشینه
بسیاری از نوزادان نارس در آغاز تغذیه دهانی (مکیدن) تاخیر دارند و در ابتدا با لوله‌های تغذیه یا تغذیه وریدی (تزریقی) تغذیه می‌شوند. پیشرفت در مهارت‌های تغذیه دهانی نیاز دقیقی به هماهنگی مکیدن، بلعیدن و تنفس دارد. در نوزادان نارس، پیشرفت تغذیه دهانی به دلیل بستری شدن طولانی در بیمارستان، مشکلات تنفسی و دیگر شرایط پزشکی مرتبط با تولد زودرس می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. روش‌های ناخوشایند مانند ونتیلاسیون یا ساکشن مکرر ترشحات دهان یا بینی می‌تواند تاثیرات منفی بر توانایی‌های تغذیه داشته باشد.
دستورالعمل‌های بین‌المللی برای انتقال از تغذیه با لوله به تغذیه دهانی به‌طور گسترده‌ای متفاوت است. ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی از طیف وسیعی از مداخلات به منظور بهبود مکیدن و مهارت‌های تغذیه در نوزادان نارس استفاده می‌کنند، و مطالعات، زمان انتقال سریعتر را از تغذیه با لوله به تغذیه دهانی، کاهش طول مدت بستری در بیمارستان و بهبود مهارت‌های مکیدن در نوزادان گزارش کردند. هیچ کدام از مطالعات مروری کاکرین، مداخله تحریک دهانی را با انگشت قبل و در طول تغذیه ارزیابی نکرده‌اند.
ویژگی‌های مطالعه
این مطالعه مروری، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را انتخاب کرد که تحریک دهانی را توسط تحریک با انگشت فقط در نوزادان نارس بررسی کردند. نویسندگان مطالعه مروری، مطالعاتی را شناسایی کردند که جست‌وجوی پایگاه‌های اطلاعاتی الکترونیکی، ثبت کارآزمایی‌های بالینی، مجلات کارشناسی‌شده و مجموعه مقالات کنفرانس منتشر شده را انتخاب کرده بودند.
نتایج اصلی
ما 19 مطالعه را با کیفیت پائین با تعداد شرکت‌کننده کم انتخاب کردیم. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که مداخلات تحریک دهانی می‌تواند انتقال به تغذیه دهانی را کوتاه کند، طول مدت بستری در بیمارستان را کاهش دهد و زمان صرف شده را برای تغذیه تزریقی کاهش دهد. هیچ مطالعه‌ای پیامدهای طولانی‌مدت مداخلات (به عنوان مثال بیشتر از شش ماه) را بررسی نکرد. مطالعات، هیچ تاثیری بر پیامدهای تغذیه با شیر مادر و افزایش وزن گزارش نکرده‌اند.
کیفیت شواهد
این مطالعات کوچک بودند و بیشتر دارای کیفیت روش‌شناسی پائین یا خیلی پائین بودند. نویسندگان مطالعه مروری، مطالعاتی را با کیفیت بالا که بتواند خودکارآمدی، اثربخشی و ایمنی مداخلات تحریک دهانی را حمایت کند، شناسایی نکردند. انجام کارآزمایی‌های کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بزرگتر و به‌خوبی طراحی شده برای کمک به آگاه کردن والدین و سرپرستان در مورد فواید و مضرات احتمالی این مداخله مورد نیاز است.
آیا مداخلات تحریک دهانی که شامل پروتکل‌های تحریک با انگشت در نوزادان نارسی بود که قبل از هفته 37 بارداری به دنیا آمدند:
• زمان صرف شده را برای رسیدن به صرفا تغذیه دهانی و زمان بستری شدن در بیمارستان کاهش می‌دهد؟
• منجر به تغذیه انحصاری دهانی، تغذیه انحصاری با شیر مادر یا هر گونه تغذیه مستقیم از پستان می‌شود؟
• قدرت مکیدن را افزایش می‌دهد؟
• میزان رشد را افزایش می‌دهد و پیشرفت را بهبود می‌بخشد؟
پیشینه
بسیاری از نوزادان نارس در آغاز تغذیه دهانی (مکیدن) تاخیر دارند و در ابتدا با لوله‌های تغذیه یا تغذیه وریدی (تزریقی) تغذیه می‌شوند. پیشرفت در مهارت‌های تغذیه دهانی نیاز دقیقی به هماهنگی مکیدن، بلعیدن و تنفس دارد. در نوزادان نارس، پیشرفت تغذیه دهانی به دلیل بستری شدن طولانی در بیمارستان، مشکلات تنفسی و دیگر شرایط پزشکی مرتبط با تولد زودرس می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. روش‌های ناخوشایند مانند ونتیلاسیون یا ساکشن مکرر ترشحات دهان یا بینی می‌تواند تاثیرات منفی بر توانایی‌های تغذیه داشته باشد.
دستورالعمل‌های بین‌المللی برای انتقال از تغذیه با لوله به تغذیه دهانی به‌طور گسترده‌ای متفاوت است. ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی از طیف وسیعی از مداخلات به منظور بهبود مکیدن و مهارت‌های تغذیه در نوزادان نارس استفاده می‌کنند، و مطالعات، زمان انتقال سریعتر را از تغذیه با لوله به تغذیه دهانی، کاهش طول مدت بستری در بیمارستان و بهبود مهارت‌های مکیدن در نوزادان گزارش کردند. هیچ کدام از مطالعات مروری کاکرین، مداخله تحریک دهانی را با انگشت قبل و در طول تغذیه ارزیابی نکرده‌اند.
ویژگی‌های مطالعه
این مطالعه مروری، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را انتخاب کرد که تحریک دهانی را توسط تحریک با انگشت فقط در نوزادان نارس بررسی کردند. نویسندگان مطالعه مروری، مطالعاتی را شناسایی کردند که جست‌وجوی پایگاه‌های اطلاعاتی الکترونیکی، ثبت کارآزمایی‌های بالینی، مجلات کارشناسی‌شده و مجموعه مقالات کنفرانس منتشر شده را انتخاب کرده بودند.
نتایج اصلی
ما 19 مطالعه را با کیفیت پائین با تعداد شرکت‌کننده کم انتخاب کردیم. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که مداخلات تحریک دهانی می‌تواند انتقال به تغذیه دهانی را کوتاه کند، طول مدت بستری در بیمارستان را کاهش دهد و زمان صرف شده را برای تغذیه تزریقی کاهش دهد. هیچ مطالعه‌ای پیامدهای طولانی‌مدت مداخلات (به عنوان مثال بیشتر از شش ماه) را بررسی نکرد. مطالعات، هیچ تاثیری بر پیامدهای تغذیه با شیر مادر و افزایش وزن گزارش نکرده‌اند.
کیفیت شواهد
این مطالعات کوچک بودند و بیشتر دارای کیفیت روش‌شناسی پائین یا خیلی پائین بودند. نویسندگان مطالعه مروری، مطالعاتی را با کیفیت بالا که بتواند خودکارآمدی، اثربخشی و ایمنی مداخلات تحریک دهانی را حمایت کند، شناسایی نکردند. انجام کارآزمایی‌های کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بزرگتر و به‌خوبی طراحی شده برای کمک به آگاه کردن والدین و سرپرستان در مورد فواید و مضرات احتمالی این مداخله مورد نیاز است.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Neonatal Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/12/6 | انتشار: 1395/6/30
