پیشینه
بحران حاد انسدادی طحال از عوارض بیماری سلول داسی شکل، با میزان مرگ و میر بالا و عود مکرر در بازماندگان حملات اول است. اسپلنکتومی و انتقال خون، به همراه عواقب آنها، بخش اصلی درمان طولانیمدت استفاده شده در سراسر جهان است. این مرور، بهروز رسانی سال 2015 از مرور کاکرین است که برای اولین بار در سال 2002 منتشر شده و بهروز رسانی قبلی در سال 2013 انجام گرفته بود.
اهداف
این مطالعه برای ارزیابی این که آیا برداشتن طحال (همه یا قسمتی از آن) برای جلوگیری از بحران حاد انسدادی طحال در افراد مبتلا به بیماری سلول داسیشکل، بقا را بهبود بخشیده و مرگ ومیر را کاهش میدهد، در مقایسه با تزریق منظم خون به این بیماران، صورت گرفته است.
روش های جستجو
در این مطالعه، جستوجو در مرکز ثبت کارآزماییهای هموگلوبینوپاتی گروه اختلالات ژنتیکی و سیستیک فیبروزیس در کاکرین (Cochrane Cystic Fibrosis and Genetic Disorders Group Haemoglobinopathies Trials Register) انجام گرفت که شامل منابع تعیین شده از جستوجوهای جامع پایگاههای اطلاعاتی و جستوجوی دستی مجلات و خلاصه کتابهای مجموعه مقالات کنفرانسها است. کارآزماییهای بیشتری با جستوجوی فهرست منابع کارآزماییها و مطالعات مروری شناسایی شده با استراتژی جستوجو پیدا شد. تاریخ جدیدترین جستوجو: 10 جون 2015.
معیارهای انتخاب
همه کارآزماییهای تصادفی یا نیمهتصادفیسازی شده شاهددار (کنترل شده) که در آنها اسپلنکتومی (همه یا قسمتی از آن) برای جلوگیری از عود بحران حاد انسدادی طحال در افراد مبتلا به بیماری سلول داسیشکل با گروه بدون درمان یا انتقال خون، مقایسه شده بود.
گردآوری و تحلیل دادهها
هیچ نتیجهای یافت نشد.
نتایج اصلی
هیچ نتیجهای یافت نشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
اسپلنکتومی، اگر کامل باشد، از انسداد بیشتر جلوگیری خواهد کرد و اگر جزئی باشد ممکن است عود بحران حاد انسداد طحال را کاهش دهد. با این حال، شواهدی از کارآزماییهای بالینی وجود ندارد که نشان دهد برداشتن طحال بقا را بهبود میبخشد و باعث کاهش عوارض (مرگ و میر) در افراد مبتلا به بیماری سلولهای داسیشکل می شود. نیاز به انجام یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده با طراحی خوب و با توان کافی، برای ارزیابی منفعت و ضررهای برداشتن طحال در مقایسه با انتقال خون به عنوان وسیلهای برای بهبود بقا و کاهش مرگ و میر ناشی از انسداد حاد طحال در افراد مبتلا به بیماری سلولهای داسیشکل وجود دارد.
در این مطالعه، تا جون 2015 هیچ کارآزمایی مشخص و شناخته شدهای درباره این بیماری وجود نداشت. بررسی برای جستوجوی هرگونه کارآزمایی در اینباره همچنان ادامه دارد، با این حال برنامهای برای بهروز رسانی این مطالعه تا زمانی که مطالعه جدیدی منتشر شود، وجود ندارد.
خلاصه به زبان ساده
برداشتن طحال افراد مبتلا به بیماری سلول داسیشکل پس از انسداد، در مقایسه با تزریق خون برای جلوگیری از حملات بیشتر
سوال مطالعه مروری
هدف از انجام این مطالعه، بررسی شواهد برای دیدن این موضوع بود که آیا برداشتن تمام یا بخشی از طحال، برای جلوگیری از انسداد حاد طحال در افراد مبتلا به بیماری سلول داسیشکل در مقایسه با انتقال خون به طور منظم بقا را بهبود میبخشد. این مطالعه یک بهروز رسانی از بررسی کاکرین است که برای اولین بار در سال 2002 منتشر و در سال 2013 بهروز شده است.
پیشینه
در برخی از افراد مبتلا به بیماری سلول داسیشکل، سلولهای قرمز خون وارد طحال شده و نابود میشوند. این موضوع به طحال آسیب میزند و ممکن است شدید شده و منجر به بحران جداسازی طحال شوند. این بحران از درد شکم، ضربان قلب سریع و علائم دیگر تشکیل شده است. چنین حملهای بدون درمان فوری میتواند کشنده باشد. اغلب پس از اینکه فرد از تجربه نخست خود زنده بماند، برای پیشگیری از عود آن، تمام یا بخشی از طحال (اسپلنکتومی) برداشته میشود. این جراحی، آنها را در معرض خطر بالاتری از عفونت قرار میدهد. در این مطالعه مروری، جستوجو برای یافتن کارآزماییهای بالینی که در آنها عمل جراحی با انتقال خون مقایسه شده بود، صورت گرفت.
تاریخ جستوجو
آخرین شواهد مربوط به 10 جون 2015 است.
نتایج اصلی
هیچ کارآزمایی بالینی یافت نشد که به ارائه شواهد قابل اعتماد در مورد منفعت و ضررهای برداشتن طحال در افراد مبتلا به بیماری سلول داسیشکل، پس از انسداد طحال کمک کند. برای ارزیابی منفعت و ضررهای برداشتن طحال در مقایسه با برنامههای انتقال خون، نیاز به انجام یک کارآزمایی وجود دارد.
در این مطالعه، تا جون 2015 هیچ کارآزمایی مشخص و شناخته شدهای درباره این بیماری وجود نداشت. بررسی برای جستوجوی هرگونه کارآزمایی در اینباره همچنان ادامه دارد، با این حال برنامهای برای بهروز رسانی این مطالعه تا زمانی که مطالعه جدیدی منتشر شود، وجود ندارد.