جراحی Interval debulking یا IDS به‌دنبال اینداکشن یا شیمی‌درمانی نئوادجوانت، ممکن است در درمان سرطان پیشرفته اپی‌تلیال تخمدان (مرحله III تاIV ) که در آن عمل جراحی کاهنده حجم debulking اولیه یک گزینه درمانی تلقی نمی‌شود، نقش داشته باشد.

ارزیابی اثربخشی و عوارض IDS برای زنان مبتلا به مرحله پیشرفته سرطان اپی‌تلیال تخمدان.

ما این موارد را جست‌وجو کردیم: مرکز ثبت تخصصی گروه سرطان زنان در کاکرین (Cochrane Gynaecological Cancer Group)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials) شماره 6؛ 2012)؛ MEDLINE و EMBASE برای مطالعه مروری اصلی تا جون سال .2012 ما این جست‌وجوها را در جون 2009، 2012 و 2015 برای به‌روز رسانی این مطالعه مروری، به‌روزرسانی کردیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‎شده (RCT) که در آن‌ها بقای زنان مبتلا به سرطان پیشرفته اپی‌تلیال تخمدان که تحت IDS بین سیکل‌های شیمی‌درمانی پس از جراحی اولیه قرار داشتند، با بقای زنانی که تحت درمان مرسوم (جراحی کاهنده حجم اولیه و شیمی‌درمانی ادجوانت) بودند، مقایسه شده بود.

دو نویسنده مطالعه مروری به طور مستقل به ارزیابی کیفیت کارآزمایی و استخراج داده‌ها پرداختند. جست‌وجو برای اطلاعات اضافی از نویسندگان مطالعه به‌ دست آمد. ما با استفاده از مدل‌های اثرات تصادفی (random-effects models) به متاتجزیه و تحلیل (meta-analysis) بقای کلی و بقای بدون پیشرفت (PFS) پرداختیم.

سه کارآزمایی که در آن‌ها 853 زن به صورت تصادفی حضور داشتند و 781 نفر از آن‌ها مورد بررسی قرار گرفتند، دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند. متاآنالیز و تحلیل صورت گرفته روی سه کارآزمایی در خصوص بقای کلی (OS) اختلاف آماری معناداری را بین IDS و شیمی‌درمانی به‌تنهایی نشان نداد (نسبت خطر (HR): 0.80؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.61 تا 1.06؛ 58% = I²). تجزیه و تحلیل زیرگروه برای OS در دو کارآزمایی که در آن عمل جراحی اولیه به وسیله انکولوژیست‌های گاینکولوژیک انجام نشده بود یا گستردگی کمتری داشت، مزیت IDS را آشکار ساخت (نسبت خطر: 0.68؛ فاصله اطمینان %95: 0.53 تا 0.87؛ صفر% I² =). متاآنالیز و تحلیل دو کارآزمایی برای PFS هیچ تفاوت آماری معناداری را بین IDS و شیمی‌درمانی به‌تنهایی نشان نداد (HR: 0.88؛ 95% CI: 0.57 تا 1.33؛ 83% = I²). میزان واکنش‌های سمی شیمی‌درمانی در هر دو بازو مشابه بود (HR: 1.19؛ 95% CI: 0.53 تا 2.66؛ 0% = I²)، اما در خصوص دیگر عوارض جانبی یا کیفیت زندگی (QOL) اطلاعات چندانی در دسترس نبود.

ما برای تعیین اینکه آیا IDS بین سیکل‌های شیمی‌درمانی به بهبود یا کاهش میزان بقای زنان مبتلا به سرطان پیشرفته تخمدان، در مقایسه با زنان تحت درمان معمول جراحی اولیه پس از شیمی‌درمانی ادجوانت منجر می‌شود یا خیر، به شواهد قطعی دست نیافتیم. به نظر می‌رسد IDS فقط در زنانی مفید بوده که تحت عمل جراحی اولیه به وسیله انکولوژیست‌های آنکولوژیست قرار نگرفته بودند، یا IDS آنان گستردگی کمتری داشت. داده‌ها درباره کیفیت زندگی و عوارض جانبی بی‌نتیجه بود.