مپولیزوماب یک آنتی‌بادی مونوکلونال انسانی علیه اینترلوکین 5 (IL-5)، سیتوکین اصلی درگیر در فعال شدن ائوزینوفیل‌ها، است که به‌ نوبه خود باعث التهاب راه‌های هوایی می‌شوند. مطالعات اخیر نشان می‌دهند این عوامل ممکن است نقش مهمی در کاهش تشدید و بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (HRQOL) داشته باشند. هیچ توصیه‌ای برای استفاده از مپولیزوماب در بزرگسالان یا کودکان در به‌روزرسانی‌های اخیر از راهنماهای بالینی BTS/SIGN وجود ندارد.

مقایسه تاثیر مپولیزوماب و پلاسبو در عود و HRQoL در بزرگسالان و کودکان مبتلا به آسم مزمن.

ما ثبت گروه راه‌های هوایی در کاکرین (CAGR ؛Cochrane Airways Group Register) را برای کارآزمایی‌ها، ثبت کارآزمایی‌های بالینی، سایت‌های اینترنتی تولید کننده‌ها و فهرست منابع مطالعات گنجانده شده جست‌وجو کردیم. جست‌وجوها در نوامبر 2013 انجام و در نوامبر 2014 به‌روزرسانی شد.

ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده را که مپولیزوماب را با پلاسبو در بزرگسالان و کودکان مبتلا به آسم مقایسه کرده بودند، در مطالعه مروری گنجاندیم.

دو نویسنده به‌طور مستقل داده‌ها را استخراج و نتایج را با استفاده از مدل تصادفی تجزیه و تحلیل کردند. ما از شیوه‌های استاندارد که مورد قبول مجموعه کاکرین بودند استفاده کردیم.

هشت مطالعه با 1707 شرکت کننده واجد معیارهای انتخاب بودند. فقط دو مطالعه، کودکان (بالای 12 سال) را گنجانده بودند، اما آن‌ها هم یافته‌هایی را مجزا از بزرگسالان گزارش نکرده بودند. هفت مطالعه شامل مپولیزوماب وریدی به تنهایی بود، یکی هم شامل بازوی تزریق زیرجلدی. ناهمگونی در شدت و الگوی بالینی آسم در میان شرکت کنندگان در هشت مطالعه وجود داشت، تفاوت از آسم آتوپیک خفیف تا متوسط، تا آسم پایدار و آسم ائوزینوفیلیک با تشدیدهای مکرر بود. سوگیری (Bias) انتخاب یک نگرانی در چند مطالعه گنجانده شده در این مطالعه مروری بود.
چهار کارآزمایی مپولیزوماب وریدی را با پلاسبو در ارتباط با HRQoL مقایسه کرده بودند. دو مطالعه نمرات حاصل از پرسشنامه کیفیت زندگی با آسم (AQLQ) را ارزیابی کرده بودند که تفاوت معناداری بین مپولیزوماب و پلاسبو نشان نداده بود (میانگین تفاوت (MD): 0.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 - تا 0.44؛ 682 شرکت‌کننده)، که کمی به نفع مپولیزوماب بود.
مطالعه سوم از پرسشنامه تنفسی سن‌جورج (SGRQ) استفاده کرده و تفاوت معناداری را بین مپولیزوماب و پلاسبو نشان داده بود (MD: 6.40؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.15 تا 9.65؛ 576 شرکت‌کننده)، که نشان دهنده یک تفاوت مهم بالینی به نفع مپولیزوماب است. مطالعه چهارم ذکر کرده بود که تفاوت معناداری وجود نداشت اما داده‌هایی را هم ارائه نداده بود. دو مطالعه در افراد با آسم ائوزینوفیلیک کاهش معنادار بالینی را در نرخ تشدیدها نشان داده بود (خطر نسبی (RR): 0.52؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43 تا 0.64؛ 690 شرکت‌کننده). با این حال، تجزیه و تحلیل چهار مطالعه که شامل افراد با آسم ائوزینوفیلیک نبودند نشانگر ناهمگونی قابل توجه و عدم تفاوت مشهود در افراد با یک مورد یا بیشتر از تشدید بین مپولیزوماب و پلاسبو با استفاده از مدل تاثیرات تصادفی بود (RR: 0.67؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.34 تا 1.31؛ 468 شرکت‌کننده؛ %59 = I²). تجزیه و تحلیل عوارض جانبی جدی نشانگر تفاوت قابل‌توجه به نفع مپولیزوماب بود (RR: 0.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.30 تا 0.80؛ 1441 شرکت‌کننده؛ 5 مطالعه؛ 0% = I²). تجمیع نتایج برای عوارض جانبی ممکن نبود، و ما کیفیت شواهد را پائین تلقی کردیم.
یک مطالعه مپولیزوماب زیرجلدی را با پلاسبو در 385 بزرگسال مبتلا به آسم شدید ائوزینوفیلیک مقایسه کرده و بهبود نمرات HRQOL و کاهش در تشدید آسم، از جمله تشدید بستری شدن در بیمارستان را یافته بود.

ممکن نیست که از این بررسی به نتیجه‌گیری قطعی در مورد نقش مپولیزوماب در بیماران مبتلا به آسم برسیم. اعتماد به نتایج حاصل از این بررسی توسط این واقعیت که تجویز داخل وریدی مپولیزوماب در حال حاضر مجوز ندارد، و شواهد برای فرم تزریق زیرجلدی در حال حاضر مجاز، به یک مطالعه منفرد در افراد مبتلا به آسم شدید ائوزینوفیلیک خلاصه شده، محدود شد.
مطالعات در حال حاضر موجود شواهدی فراهم می‌کنند که نشان می‌دهد مپولیزوماب می‌تواند موجب بهبود نمره کیفیت زندگی مرتبط با سلامت شده و باعث کاهش تشدید آسم در افراد مبتلا به آسم شدید ائوزینوفیلیک شود.
تحقیقات بیشتری برای روشن کردن این موضوع که زیرگروه‌های بیماران مبتلا به آسم به طور بالقوه می‌توانند از این درمان بهره‌مند شوند، مورد نیاز است. دوز، رژیم ایده‌آل تجویز و طول مدت درمان هم باید شفاف شوند، چرا که مطالعاتی که در این مطالعه مروری گنجانده شدند، پروتکل‌های متفاوتی داشتند. هیچ مطالعه‌ای که گزارشی از نتایج کودکان داشته باشد، وجود نداشت، بنابراین ما نمی‌توانیم در مورد درمان برای این گروه سنی نظر بدهیم. در حال حاضر، مطالعات بزرگتر با استفاده از رژیم‌های درمانی مجوزدار مورد نیاز برای مشخص کردن نقش مپولیزوماب در درمان آسم شدید مورد نیاز است.