چهارشنبه 5 اردیبهشت 1403
جلد 2015 -
جلد 2015 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khin Hnin, Chau Nguyen, Kristin V Carson, David J Evans, Michael Greenstone, Brian J Smith. Prolonged antibiotics for non-cystic fibrosis bronchiectasis in children and adults. 3 2015; 2015
URL: http://cochrane.ir/article-1-506-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-506-fa.html
پیشینه
فرضیه چرخه معیوب برای برونشکتازی پیش‌بینی می‌کند که کولونیزاسیون باکتری‌های دستگاه تنفسی تغییرات التهابی را دائمی می‌کند. این حالت به حرکت موکوسیلیاری آسیب می‌زند، از پاک کردن باکتری‌ها جلوگیری می‌کند و اجازه تداوم واسطه‌های التهابی را می‌دهد. اعتقاد بر این است که درمان مرسوم با فیزیوتراپی و آنتی‌بیوتیک متناوب باعث بهبود وضعیت افراد با برونشکتازی می‌شود، اگر چه هیچ داده قطعی نشان نمی‌دهد که این مداخلات بر طبیعت معمول این حالت اثر می‌گذارند. استراتژ‌ی‌های مختلف برای قطع این چرخه از عفونت و التهاب آزمایش شده‌اند، از جمله درمان آنتی‌بیوتیکی طولانی‌مدت با هدف اجازه ترمیم دادن به مخاط راه‌های هوایی.
اهداف
تعیین منافع درمان آنتی‌بیوتیکی طولانی‌مدت در درمان بیماران مبتلا به برونشکتازی.
روش های جستجو
ما ثبت کارآزمایی‌های گروه راه‌های هوایی در کاکرین (Cochrane Airways Group) و فهرست منابع مقالات مشخص شده را جست‌وجو کردیم. جست‌وجوهای ما تا فوریه 2014 به‌روز بودند.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی که آنتی‌بیوتیک‌تراپی طولانی‌مدت (برای چهار هفته یا بیشتر) را در درمان برونشکتازی در مقایسه با پلاسبو یا مراقبت معمول بررسی کرده بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل کیفیت کارآزمایی‌ها و استخراج داده‌ها را انجام دادند. ما با نویسندگان مقالات برای پرسش در مورد اطلاعاتی که در دسترس نبودند، تماس گرفتیم.
نتایج اصلی
هجده کارآزمایی معیارهای انتخاب را داشتند، که به‌طور تصادفی 1157 نفر را در خود جای داده بودند. آنتی‌بیوتیک بین چهار تا 83 هفته تجویز شده بود. به دلیل متنوع بودن نتایج گزارش شده در این کارآزمایی‌ها، انجام متاآنالیز‌های (meta-analysis) محدودی ممکن بود. براساس تعداد افرادی که حداقل دچار یک تشدید بیماری شده بودند، متاآنالیزها تفاوت معناداری را به نفع گروه مداخله نشان می‌دادند (نسبت شانس (OR): 0.31؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 تا 0.52؛ P value < 0.00001)، که این اتفاق در 271 نفر از هر 1000 نفر در بازوی مداخله (95% CI؛ 126 تا 385) و 564 نفر در هر 1000 نفر در گروه کنترل، بر اساس شواهدی با کیفیت متوسط بود. کاهش غیرمعناداری از لحاظ آماری در بستری شدن به نفع استفاده طولانی‌مدت از آنتی‌بیوتیک‌ها با شواهد حمایت کننده با کیفیت متوسط وجود داشت (37 نفر در هر 1000 نفر در بازوی مداخله (95% CI؛ 13 تا 96) و 87 نفر در هر 1000 نفر در گروه کنترل (OR: 0.40؛ 95% CI؛ 0.14 تا 1.11؛ 0.08 = P value). مقاومت دارویی در 36 نفر از 220 شرکت کننده‌ای که آنتی‌بیوتیک دریافت کرده بودند، در مقایسه با 10 نفر از 211 شرکت کننده‌ای که پلاسبو یا درمان معمول دریافت کرده بودند (OR: 3.48؛ 95% CI؛ 1.20 تا 10.07؛ 0.08 = P value)، که معنای آن میزان 155 در هر 1000 نفر در بازوی مداخله (95% CI؛ 59 تا 346) و 50 مورد در هر 1000 نفر در بازوی کنترل بود. مداخله به‌خوبی تحمل شده بود و به‌طور کلی رها کردن نیمه‌کاره کارآزمایی تفاوت معناداری در گروه درمان و پلاسبو وجود نداشت (OR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.56 تا 1.49). اسهال به‌طور شایعی به عنوان عوارض جانبی گزارش شده بود، به‌خصوص در مداخلات خوراکی.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد در دسترس منافعی را در استفاده طولانی‌مدت از آنتی‌بیوتیک در درمان بیماران مبتلا به برونشکتازی نشان می‌دهند، با حداقل نصف شدن میزان تشدید (با 275 مورد کمتر این حالت در هر 1000 نفر درمان شده با آنتی‌بیوتیک در مقایسه با گروه کنترل) و بستری شدن در بیمارستان (50 مورد کمتر بستری شدن در هر 1000 نفر در گروه آنتی‌بیوتیک در مقایسه با گروه کنترل). با این وجود، احتمال افزایش مقاومت دارویی سه برابر افزایش می‌یابد. این مطالعه مروری با تفاوت‌های میان کارآزمایی‌ها و شواهد با کیفیت متوسط تا پائین محدود می‌شد. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده با قدرت کافی و نقاط نهایی استاندارد مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
آنتی‌بیوتیک طولانی‌مدت برای برونشکتازی عفونی در کودکان و بزرگسالان
آیا درمان طولانی‌مدت با آنتی‌بیوتیک در درمان بیماران مبتلا به برونشیت عفونی منافعی به همراه دارد؟
چرا این سوال مهم است؟
برونشکتازی غیرفیبروز کیستیک (CF) یک بیماری تنفسی مزمن است که با اتساع غیرطبیعی راه‌های هوایی همراه است. اگرچه شیوع جهانی آن کاملا مشخص نیست، داده‌های موجود از استرالیا، نیوزیلند، ایالات متحده و انگلستان نشان می‌دهد که در حال حاضر تشخیص برونشکتازی افزایش یافته است. ریه بیمارانی که برونشکتازی دارند ترشحات بیش از حد دارد، که شامل انواع مختلف میکروارگانیسم‌ها می‌شود. درمان طولانی‌مدت آنتی‌بیوتیکی برای توقف آسیب مداوم و در حال جریان به ریه به دلیل آسیب ناشی از میکروارگانیسم‌ها پیشنهاد شده است. بنابراین، ما به دنبال بررسی اثر درمان طولانی‌مدت آنتی‌بیوتیکی در بیماران مبتلا به برونشکتازی بودیم.
چطور به این سوال پاسخ دادیم؟
ما به‌دنبال تمام مطالعاتی بودیم که درمان آنتی‌بیوتیکی طولانی‌مدت را با مراقبت معمول و/یا یک درمان ساختگی (پلاسبو) مقایسه کرده بودند.
ما چه یافتیم؟
ما 18 مطالعه، شامل 1157 نفر مبتلا به برونشکتازی غیرفیبروز کیستیک یافتیم که اغلب بزرگسال بودند. دوازده مطالعه از فرم قرص آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده کرده بودند (به عنوان مثال آزیترومایسین، اریترومایسین، روکسی‌ترومایسین، آموکسی‌سیلین، کلاریترومایسین، پنی‌سیلین، اکسی‌تتراسایکلین، سیپروفلوکساسین). شش مطالعه باقی مانده استفاده از داروهای استنشاقی را گزارش کرده بودند. درمان با آنتی‌بیوتیک بین چهار تا 83 هفته تجویز شده بود. در هفت مطالعه، شدت بیماری مشابه در ابتدا با تاریخ مشابه بستری قبلی و حملات شدید حمایت شده بود.
کیفیت کلی شواهد متوسط ارزیابی شد. هنگامی که یک پیآمد به عنوان با کیفیت بالا ارزیابی شود، تحقیقات بیشتر بسیار بعید است به تغییر اعتماد ما به برآورد اثر بی‌انجامد، اما کیفیت متوسط منعکس کننده میزانی از عدم اطمینان در یافته‌ها است.
نتیجه‌گیری
درمان آنتی‌بیوتیکی طولانی‌مدت در برونشکتازی موجب منافعی می‌شود، به خصوص در کاهش خطر تشدید و بستری شدن در بیمارستان در آینده. آنتی‌بیوتیک‌ها به خوبی توسط شرکت کنندگان تحمل شده بود، بدون اینکه تفاوت معنی‌داری را در عوارض جانبی کلی رقم بزند (به عنوان مثال عدم تحمل، علائم قفسه سینه، خستگی، تب، تپش قلب).
با این حال، مقاومت آنتی‌بیوتیکی یک نگرانی عمده است، به خصوص برای بیماران مبتلا به آلرژی به داروها، که درمان آینده آن‌ها را محدود می‌کند.
چرا این سوال مهم است؟
برونشکتازی غیرفیبروز کیستیک (CF) یک بیماری تنفسی مزمن است که با اتساع غیرطبیعی راه‌های هوایی همراه است. اگرچه شیوع جهانی آن کاملا مشخص نیست، داده‌های موجود از استرالیا، نیوزیلند، ایالات متحده و انگلستان نشان می‌دهد که در حال حاضر تشخیص برونشکتازی افزایش یافته است. ریه بیمارانی که برونشکتازی دارند ترشحات بیش از حد دارد، که شامل انواع مختلف میکروارگانیسم‌ها می‌شود. درمان طولانی‌مدت آنتی‌بیوتیکی برای توقف آسیب مداوم و در حال جریان به ریه به دلیل آسیب ناشی از میکروارگانیسم‌ها پیشنهاد شده است. بنابراین، ما به دنبال بررسی اثر درمان طولانی‌مدت آنتی‌بیوتیکی در بیماران مبتلا به برونشکتازی بودیم.
چطور به این سوال پاسخ دادیم؟
ما به‌دنبال تمام مطالعاتی بودیم که درمان آنتی‌بیوتیکی طولانی‌مدت را با مراقبت معمول و/یا یک درمان ساختگی (پلاسبو) مقایسه کرده بودند.
ما چه یافتیم؟
ما 18 مطالعه، شامل 1157 نفر مبتلا به برونشکتازی غیرفیبروز کیستیک یافتیم که اغلب بزرگسال بودند. دوازده مطالعه از فرم قرص آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده کرده بودند (به عنوان مثال آزیترومایسین، اریترومایسین، روکسی‌ترومایسین، آموکسی‌سیلین، کلاریترومایسین، پنی‌سیلین، اکسی‌تتراسایکلین، سیپروفلوکساسین). شش مطالعه باقی مانده استفاده از داروهای استنشاقی را گزارش کرده بودند. درمان با آنتی‌بیوتیک بین چهار تا 83 هفته تجویز شده بود. در هفت مطالعه، شدت بیماری مشابه در ابتدا با تاریخ مشابه بستری قبلی و حملات شدید حمایت شده بود.
کیفیت کلی شواهد متوسط ارزیابی شد. هنگامی که یک پیآمد به عنوان با کیفیت بالا ارزیابی شود، تحقیقات بیشتر بسیار بعید است به تغییر اعتماد ما به برآورد اثر بی‌انجامد، اما کیفیت متوسط منعکس کننده میزانی از عدم اطمینان در یافته‌ها است.
نتیجه‌گیری
درمان آنتی‌بیوتیکی طولانی‌مدت در برونشکتازی موجب منافعی می‌شود، به خصوص در کاهش خطر تشدید و بستری شدن در بیمارستان در آینده. آنتی‌بیوتیک‌ها به خوبی توسط شرکت کنندگان تحمل شده بود، بدون اینکه تفاوت معنی‌داری را در عوارض جانبی کلی رقم بزند (به عنوان مثال عدم تحمل، علائم قفسه سینه، خستگی، تب، تپش قلب).
با این حال، مقاومت آنتی‌بیوتیکی یک نگرانی عمده است، به خصوص برای بیماران مبتلا به آلرژی به داروها، که درمان آینده آن‌ها را محدود می‌کند.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Airways Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1392/12/2 | انتشار: 1394/5/22
