پیشینه
کچلی قارچی سر از شایعترین عفونتهای قارچی مسری پوست سر در کودکان است. درمان سیستمیک برای درمان و جلوگیری از گسترش آن ضروری است. این مطالعه، یک بهروزرسانی از مطالعه مروری اصلی کاکرین است.
اهداف
ارزیابی اثربخشی داروهای ضد قارچ سیستمیک برای کچلی قارچی سر در کودکان.
روش های جستجو
ما جستوجوهای خود را در پایگاههای اطلاعاتی زیر تا نوامبر 2015 بهروزرسانی کردیم: ثبت تخصصی گروه پوست در کاکرین (Cochrane Skin Group Specialised Register)؛ CENTRAL (شماره 10؛ 2015)، MEDLINE (از سال 1946)، EMBASE (از سال 1974)، LILACS (از سال 1982)، و CINAHL (از سال 1981 ). ما پنج پایگاه ثبت کارآزمایی را جستوجو کرده و فهرست منابع مطالعات را برای مراجع مربوط به کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛Randomised Controlled Trials) بررسی کردیم. ما مطالعات منتشر نشده و کارآزماییهای در حال انجام و منابع غلمی منتشرنشده را از طریق مکاتبه با کارشناسان در این زمینه و از طریق شرکتهای داروسازی به دست آوردیم.
معیارهای انتخاب
RCTهایی که در رابطه با درمان ضدقارچی سیستمیک در کودکان با ایمنی طبیعی زیر 18 سال مبتلا به عفونتهای قارچی سر باشند؛ که به وسیله میکروسکوپ تایید شده باشد، یا رشد قارچی (درماتوفیتها) که در آزمایشگاه تایید شده باشد یا هر دو.
گردآوری و تحلیل دادهها
ما از روشهای استاندارد روششناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم.
نتایج اصلی
ما 25 مطالعه (4449 = n) را انتخاب کردیم. 4 مطالعه (2637 = n) انتخاب شده برای این بهروزرسانی جدید بودند.
تربینافین (Terbinafine) به مدت چهار هفته و گریزئوفولوین (griseofulvin) به مدت هشت هفته، در سه مطالعه با 328 شرکتکننده مبتلا به عفونت از نوع قارچ تریکوفیتون (Trichophyton)، برای پیامد اصلی، اثربخشی کامل (یعنی از نظر بالینی و قارچشناسی) مشابهی را نشان دادند (84.2% در مقابل 79.0%؛ خطر نسبی (RR): 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.98 تا 1.15؛ شواهد با کیفیت پائین).
درمان کامل با ایتراکونازول (itraconazole) (دو تا شش هفته) و گریزئوفولوین (griseofulvin) (شش هفته) در دو مطالعه مشابه بود (83.6% در مقابل 91.0%؛ RR: 0.92؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 1.05؛ 134 = n؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). در دو مطالعه، بین ایتراکونازول و تربینافین برای دو تا سه هفته درمان، هیچ تفاوتی وجود نداشت (73.8% در مقابل 78.8%؛ RR: 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.72 تا 1.19؛ 160 = n؛ شواهد با کیفیت پائین). در سه مطالعه، یک نسبت مشابه در دستیابی به درمان کامل با دو تا چهار هفته مصرف فلوکونازول یا شش هفته مصرف گریزئوفولوین وجود داشت (41.4% در مقابل 52.7%؛ RR: 0.92؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 1.05؛ 615 = n؛ شواهد با کیفیت متوسط) . شواهد موجود برای کتوکونازول (ketoconazole) در مقابل گریزئوفولوین محدود بود.
یک مطالعه به نفع مصرف گریزئوفولوین بود (12 هفته) به دلیل اینکه به نظر میرسد کتوکونازول (12 هفته) برای درمان کامل کمتر موثر باشد (RR: 0.76؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.62 تا 0.94؛ شواهد با کیفیت پائین). با این حال، به نظر میرسد اثرات آنها مشابه زمانی بود که درمان، 26 هفته به طول انجامید (RR: 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.83 تا 1.07؛ شواهد با کیفیت پائین). مطالعه دیگری نشان داد که درمان کامل برای کتوکونازول (12 هفته) و گریزئوفولوین (12 هفته) مشابه بود (RR: 0.89؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.57 تا 1.39؛ شواهد با کیفیت پائین). برای یک کارآزمایی، تفاوت معنیداری برای درمان کامل بین فلوکونازول (برای دو تا سه هفته) و تربینافین (برای دو تا سه هفته) وجود نداشت (0.82% در مقابل 0.94%؛ RR: 0.87؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.75 تا 1.01؛ 100 = n؛ شواهد با کیفیت پائین). برای درمان کامل، ما تفاوت معنیداری بین فلوکونازول (به مدت دو تا سه هفته) و ایتراکونازول (به مدت دو تا سه هفته) پیدا نکردیم (0.82% در مقابل 0.82%؛ RR: 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.83 تا 1.20؛ شواهد با کیفیت پائین).
این بهروزرسانی، دادههای جدیدی را فراهم میکند: در کودکان مبتلا به عفونتهای میکروسپوروم (Microsporum)، یک متاآنالیز (meta-analysis) از دو مطالعه نشان داد که درمان کامل برای تربینافین (6 هفته) نسبت به گریزئوفولوین (6 تا 12 هفته) پائینتر بود (34.7% در مقابل 50.9%؛ RR: 0.68؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.53 تا 0.86؛ 334 = n؛ شواهد با کیفیت متوسط). در مطالعه مروری اصلی، تفاوت معنیداری بین درمان کامل با تربینافین (چهار هفته) و گریزئوفولوین (هشت هفته) در کودکان مبتلا به عفونتهای میکروسپوروم در یک مطالعه کوچک وجود نداشت (27.2% در مقابل 60.0%؛ RR: 0.45؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 تا 1.35؛ 21 = n؛ شواهد با کیفیت پائین).
یک مطالعه شواهد جدیدی فراهم میکند که نشان میدهد مصرف تربینافین و گریزئوفولوین به مدت شش هفته اثربخشی مشابهی دارند (49.5% در مقابل 37.8%؛ RR: 1.18؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.74 تا 1.88؛ 1006 = n؛ شواهد با کیفیت پائین). با این حال، در کودکان آلوده به تی.تونسورانس (T. tonsurans)، تربینافین بهتر از گریزئوفولوین بود (52.1% در مقابل 35.4%؛ RR: 1.47؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.22 تا 1.77؛ شواهد با کیفیت متوسط). برای کودکان آلوده به تی.ویولاسئوم (T. violaceum)، این دو رژیم، اثرات مشابه دارند (41.3% در مقابل 45.1%؛ RR: 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.68 تا 1.24؛ شواهد با کیفیت پائین). علاوه بر این، در یک مطالعه با 491 شرکتکننده آلوده به تی.تونسورانس و ام.کانیس (M. canis)، مصرف سه هفته فلوکونازول و شش هفته فلوکونازول مشابه بود (30.2% در مقابل 34.1%؛ RR: 0.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.68 تا 1.14؛ شواهد با کیفیت پائین). فراوانی عوارض جانبی نسبت داده شده به داروهای مورد مطالعه، برای تربینافین و گریزئوفولوین مشابه بود (9.2% در مقابل 8.3%؛ RR: 1.11؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 1.57؛ شواهد با کیفیت متوسط)، و عوارض جانبی شدید نادر بود (0.6% در مقابل 0.6%؛ RR: 0.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.24 تا 3.88؛ شواهد با کیفیت متوسط). عوارض جانبی برای تربینافین، گریزئوفولوین، ایتراکونازول، کتوکونازول، فلوکونازول، همگی خفیف و برگشتپذیر بودند.
تمامی مطالعات انتخاب شده هم در معرض خطر بالا و هم در معرض خطر نامشخص سوگیری (Bias) در حداقل یکی از زمینهها بودند. با استفاده از رویکرد GRADE برای درجهبندی کیفیت کلی شواهد، در ارزیابی اثربخشی آنها، شواهد با کیفیت پائینتر منجر به اطمینان کمتر در برآورد اثر شد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
درمانهای جدیدتر از جمله تربینافین، ایتراکونازول و فلوکونازول در کودکان مبتلا به عفونتهای قارچی سر ناشی از گونههای قارچ تریکوفیتون، حداقل مشابه گریزئوفولوین است. شواهد محدود نشان میدهد که تربینافین، ایتراکونازول و فلوکونازول اثرات مشابهی دارند، در حالی که ممکن است در کودکان آلوده به قارچ، کتوکونازول کمتر از گریزئوفولوین موثر باشد. با برخی از مداخلات، نسبت دستیابی به درمان بالینی کامل، بیش از 90% بود (به عنوان مثال یک مطالعه درباره تربینافین یا گریزئوفولوین برای عفونت قارچ تریکوفیتون)، اما در بسیاری از مقایسههای تست شده، نسبت درمان بسیار پائینتر بود.
شواهد جدید از این بهروزرسانی نشان میدهد که در کودکان مبتلا به عفونت تی.تونسورانس، تربینافین موثرتر از گریزئوفولوین است.
با این حال، شواهد جدید نشان داد که در کودکان مبتلا به عفونتهای میکروسپوروم، اثر گریزئوفولوین بهتر از تربینافین است. ما هیچ شواهدی را برای حمایت از وجود تفاوت از لحاظ طرفداری بین چهار هفته مصرف تربینافین در مقابل هشت هفته مصرف گریزئوفولوین پیدا نکردیم. همه درمانها برای عفونتهای قارچی سر در فرمولاسیون کودکان در دسترس نیستند، اما همه آنها نمایههای ایمنی مناسبی دارند.
خلاصه به زبان ساده
داروهای ضد قارچ برای درمان کودکان مبتلا به عفونت قارچی
پیشینه
کچلی قارچی سر، یا کرم حلقهدار، یک عفونت قارچی در پوست سر است که به طور عمده توسط دو نوع قارچ به نامهای تریکوفیتون (Trichophyton) و میکروسپوروم (Microsporum) ایجاد میشود. کچلی قارچی سر در کودکان شایعتر است. بیشتر عفونتهای قارچی را میتوان با کرمهای ضدقارچ که به طور مستقیم به پوست مالیده میشوند، درمان کرد (درمان موضعی). با این حال، به دلیل عفونتهای قارچی که در ریشه فولیکولهای مو یافت میشود، درمانهای موضعی نمیتواند موثر باشد، کچلی قارچی سر، همیشه نیاز به داروی تجویز شده خوراکی دارد به طوری که درمان در سراسر بدن گسترش مییابد (درمانهای سیستمیک). چندین نوع مختلف از داروهای ضد قارچ در دسترس است.
سوال مطالعه مروری
کدام داروی ضدقارچ برای درمان عفونت روی پوست سر کودکان بهتر است؟
ویژگیهای مطالعه
در نوامبر 2015، ما مطالعاتی را که برای کارآزماییهای بالینی (کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده) درباره درمان خوراکی ضد قارچ، از طراحی استاندارد طلایی استفاده کردند، جستوجو کردیم. ما 25 مطالعه را پیدا کردیم که در آنها 4449 کودک زیر 18 سال حضور داشتند (4 مطالعه با 2637 کودک در این بهروزرسانی جدید بودند).
نتایج اصلی
از نظر درمان کامل (هم درمان عفونت و هم درمان قابل مشاهده (یعنی درمان قارچی و بالینی))، شواهدی با کیفیت پائین تا متوسط نشان میدهند که درمانهای جدیدتر مانند تربینافین، ایتراکونازول و فلوکونازول، در درمان معمول در کودکان با عفونتهای قارچی سر ناشی از عفونتهای قارچ حداقل به خوبی گریزئوفولوین هستند. با این حال، شواهد جدید در این بهروزرسانی نشان میدهد که ممکن است تربینافین اثرات دارویی بهتری از گریزئوفولوین برای درمان کامل کودکان مبتلا به عفونت تی. تونسورانس داشته باشد. در مقابل، در کودکان مبتلا به عفونتهای میکروسپوروم، به نظر میرسد، شواهد جدید نشان میدهد که گریزئوفولوین موثرتر از تربینافین است.
تربینافین، ایتراکونازول و فلوکونازول به نظر میرسد اثرات مشابهی از نظر نسبت شرکتکنندگان در دستیابی به درمان کامل داشته باشد، در حالی که به نظر میرسد برای کودکان مبتلا به عفونتهای قارچی سر ناشی از انواع قارچ، کتوکونازول کمتر از گریزئوفولوین موثر باشد. با این حال، کیفیت این شواهد پائین است. با برخی از مداخلات، نسبت درمان بالینی کامل بیش از 90% بود (به عنوان مثال یک مطالعه درباره تربینافین در مقابل گریزئوفولوین برای عفونتهای قارچی)، اما در بسیاری از مقایسههای تست شده، نسبت درمان، بسیار پائینتر بود.
مطالعات انتخاب شده عوارض جانبی منفی را گزارش کردند که برای تربینافین، گریزئوفولوین، ایتراکونازول، کتوکونازول و فلوکونازول بهطور مشابه، خفیف و برگشتپذیر است. این عوارض شامل اثرات خاص پوستی مانند خارش و همچنین درد شکم، سردرد و حالت تهوع است.
کیفیت شواهد
به طور کلی کیفیت شواهد در این مطالعه مروری، پائین تا متوسط بود، به طوری که تحقیقات بیشتر به احتمال زیاد، اثر مهمی در اطمینان ما به این نتایج دارد. برخی شواهد حتی کیفیت بسیار پائینی داشتند. ما هنوز نیاز به شواهد بیشتر و بهتری برای کمک به درک اثربخشی و بروز عوارض داروهای ضدقارچ سیستمیک برای کچلی قارچی سر در کودکان داریم.