پنجشنبه 30 فروردین 1403
جلد 2015 -
جلد 2015 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Petrina Douglas-Hall, Emma V Whicher. 'As required' medication regimens for seriously mentally ill people in hospital. 3 2015; 2015
URL: http://cochrane.ir/article-1-426-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-426-fa.html
پیشینه
داروهایی که برای درمان بیماری‌های روانی استفاده می‌شوند ممکن است هفته‌ها طول بکشد تا تاثیر بگذارند. در این فاصله، برای آرام کردن بیماران در بخش‌های روان‌پزشکی، در صورت لزوم می‌توان از دوزهای دارویی اضافی استفاده کرد. انجام این کار شایع است، به طوری‌که 20 درصد تا 50 درصد از افراد بستری در بخش‌های روان‌پزشکی حاد، حداقل یک دوز از داروهای روان‌گردان را در صورت لزوم در طول پذیرش خود دریافت می‌کنند.
اهداف
مقایسه اثرات رژیم‌های دارویی در صورت لزوم (as required) با الگوهای منظم دارویی بر درمان علائم روان‌پریشی یا اختلال رفتاری، که در بیماری‌های روانی به عنوان درمان‌های ثانویه هستند. این رژیم‌ها ممکن است به تنهایی یا همراه با هر گونه داروی روان‌گردان معمول دیگر برای درمان طولانی مدت بیماری‌های اسکیزوفرنی یا شبه اسکیزوفرنی تجویز شوند.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه اسکیزوفرنی در کاکرین (Cochrane Schizophrenia Group's Trials Register) را بررسی کردیم که مبتنی بر جست‌وجوهای منظم در پایگاه‌های اطلاعاتی MEDLINE؛ EMBASE؛ PubMed؛ CINAHL؛ BIOSIS؛ AMED؛ Psychinfo و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های بالینی در نوامبر 2001، مارچ 2006، جولای 2012 و اکتبر 2013 بود.
معیارهای انتخاب
هدف ما این بود که تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده مرتبطی را انتخاب کنیم که شامل بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی یا شبه‌اسکیزوفرنی بستری شده در بیمارستان بوده و به مقایسه هرگونه رژیم دارویی تجویز شده برای تسکین کوتاه‌مدت اختلال رفتاری یا علائم روان‌پریشی، که باید با اختیار کارکنان بخش به بیماران داده شوند (در صورت لزوم، prn)، با الگوهای غیراختیاری ثابت تجویز دارو از همان نوع دارو(ها) پرداخته باشند. این داروها، علاوه بر داروهای روان‌گردان معمول بودند که برای درمان طولانی‌مدت بیماری‌های اسکیزوفرنی یا شبه اسکیزوفرنی تجویز شده‌اند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
ما برای نتیجه‌گیری، به طور جداگانه خلاصه‌ها و مقالات را بررسی کردیم. پس از یافتن کارآزمایی‌ها، داده‌ها را از مقالات استخراج و کیفیت داده‌ها را بررسی کردیم. برای داده‌های دوتایی، ما خطر نسبی (RR) را با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم. ما تجزیه و تحلیل‌ها را بر اساس قصد درمان انجام دهیم. در صورتی‌که داده‌ها در دسترس باشند، ما جدول «خلاصه‌ای از یافته‌ها» را با استفاده از رویکرد GRADE کامل می‌کنیم.
نتایج اصلی
ما قادر به شناسایی هیچ کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده‌ای نبودیم که به مقایسه رژیم دارویی در صورت لزوم با رژیم معمول از همان دارو پرداخته باشد. پیامدهای اصلی ما وجود تغییرات مهم در 1) وضعیت روانی، 2) رفتار، 3) دوز داروی استفاده شده، 4) عوارض جانبی، 5) رضایت‌مندی از مراقبت و 6) هزینه‌های مراقبت بودند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
در حال حاضر هیچ شواهدی از درون کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی برای حمایت از این روش معمول در عمل وجود ندارد. این عمل در حال حاضر، به جای شواهد با کیفیت بالا، مبتنی بر پایه تجربه بالینی و عادت است.
خلاصه به زبان ساده
رژیم‌های دارویی مورد نیاز، در بیمارستان برای کسانی که دارای بیماری روانی جدی هستند.
سوال مطالعه مروری
این مطالعه مروری، تلاش دارد تا براساس شواهد مشخص کند آیا استفاده از دارو، در صورت لزوم و در موارد نیاز، در مقایسه با استفاده منظم از همان دارو برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی که بستری در بیمارستان هستند، از نظر بالینی خوب است یا خیر. جست‌وجوها برای کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی که این سوال را بررسی کرده‌اند، توسط گروه اسکیزوفرنی در کاکرین در سال 2001، 2006، 2012 و 2013 انجام شده است.
پیشینه
اسکیزوفرنی یک بیماری روانی جدی است. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب صداهایی را می‌شنوند و چیزهایی را می‌بینند (توهم) و باورهای عجیب و غریب دارند (هذیان) که باعث اضطراب یا ترس، یا هر دو می‌شود. این علائم اسکیزوفرنی می‌تواند باعث اضطراب، پرخاشگری و پریشانی شود. درمان اصلی برای اسکیزوفرنی، داروهای آنتی‌سایکوتیک است. با این حال، این داروها معمولا چند هفته طول می‌کشد تا عمل کنند. در این میان، تا زمانی که داروهای ضدروان‌پریشی که به طور منظم استفاده می‌شوند، شروع به کار کنند، می‌توان برای افراد مضطرب در بیمارستان، داروهای اضافی دیگری را زمانی که مورد نیازاست، به کار برد (اگر پزشکان فکر کنند که مناسب است). این داروی «در صورت لزوم»، اغلب برای کمک به افراد بیمار برای اینکه نگرانی کمتری احساس کنند و برای کاهش رفتار آشفته، استفاده می‌شود. داروی «در صورت لزوم»، معمولا در نمودار دارویی توسط پزشکان نوشته می‌شود به طوری که پرستاران می‌توانند آن را با اختیار خود و در غیاب دکتر به کار برند. اگرچه مزایای بسیاری برای این روش وجود دارد، مضرات بالقوه نیز وجود دارد. برای مثال، ممکن است شناخت اینکه کدام دارو (داروی تجویز شده یا داروی در صورت لزوم) موثر است، مشکل باشد و همچنین ممکن است کارکنان بخش به جای صرف وقت با آن‌ها یا استفاده از روش‌های دیگر، برای افراد آشفته به راحتی از داروی اضافی استفاده کنند.
ویژگی‌های مطالعه
این جست‌وجو فقط کارآزمایی‌هایی را پیدا کرد که دو داروی مختلف را که هر دو در صورت لزوم استفاده می‌شوند، با هم مقایسه کرده بودند. نویسندگان این مطالعه مروری، هیچ کارآزمایی را که در آن فقط تجویز داروهای اضافی در صورت نیاز با مصرف منظم دوزهای همان دارو مقایسه شده باشد، پیدا نکردند.
نتایج اصلی
نویسندگان این مطالعه مروری هیچ کارآزمایی را که بتواند برای این مطالعه مروری انتخاب شود، پیدا نکردند. اگرچه روش استفاده از دارو در صورت لزوم، معمول است، در حال حاضر هیچ مدرک معتبری وجود ندارد که نشان دهد آیا این روش، زمانی که با ارائه دوز منظمی از همان دارو مقایسه شود، بهترین راه کمک به افراد بیمار است یا خیر.
کیفیت شواهد
نویسندگان این مطالعه مروری هیچ کارآزمایی را که داروی در صورت لزوم را با مصرف منظم همان دارو مقایسه کند، پیدا نکردند. «داروی در صورت لزوم»، هر چند به طور گسترده‌ای استفاده می‌شود، از نظر علمی بررسی نشده است. یک کارآزمایی تصادفی‌سازی انجام گرفته و گزارش داده شده و خوب طراحی شده، برای گردآوری شواهد بیشتر کمک خواهد کرد.
بن گری (Ben Gray)، پژوهشگر ارشد، بنیاد مک‌پین (http://mcpin.or)
این مطالعه مروری، تلاش دارد تا براساس شواهد مشخص کند آیا استفاده از دارو، در صورت لزوم و در موارد نیاز، در مقایسه با استفاده منظم از همان دارو برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی که بستری در بیمارستان هستند، از نظر بالینی خوب است یا خیر. جست‌وجوها برای کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی که این سوال را بررسی کرده‌اند، توسط گروه اسکیزوفرنی در کاکرین در سال 2001، 2006، 2012 و 2013 انجام شده است.
پیشینه
اسکیزوفرنی یک بیماری روانی جدی است. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب صداهایی را می‌شنوند و چیزهایی را می‌بینند (توهم) و باورهای عجیب و غریب دارند (هذیان) که باعث اضطراب یا ترس، یا هر دو می‌شود. این علائم اسکیزوفرنی می‌تواند باعث اضطراب، پرخاشگری و پریشانی شود. درمان اصلی برای اسکیزوفرنی، داروهای آنتی‌سایکوتیک است. با این حال، این داروها معمولا چند هفته طول می‌کشد تا عمل کنند. در این میان، تا زمانی که داروهای ضدروان‌پریشی که به طور منظم استفاده می‌شوند، شروع به کار کنند، می‌توان برای افراد مضطرب در بیمارستان، داروهای اضافی دیگری را زمانی که مورد نیازاست، به کار برد (اگر پزشکان فکر کنند که مناسب است). این داروی «در صورت لزوم»، اغلب برای کمک به افراد بیمار برای اینکه نگرانی کمتری احساس کنند و برای کاهش رفتار آشفته، استفاده می‌شود. داروی «در صورت لزوم»، معمولا در نمودار دارویی توسط پزشکان نوشته می‌شود به طوری که پرستاران می‌توانند آن را با اختیار خود و در غیاب دکتر به کار برند. اگرچه مزایای بسیاری برای این روش وجود دارد، مضرات بالقوه نیز وجود دارد. برای مثال، ممکن است شناخت اینکه کدام دارو (داروی تجویز شده یا داروی در صورت لزوم) موثر است، مشکل باشد و همچنین ممکن است کارکنان بخش به جای صرف وقت با آن‌ها یا استفاده از روش‌های دیگر، برای افراد آشفته به راحتی از داروی اضافی استفاده کنند.
ویژگی‌های مطالعه
این جست‌وجو فقط کارآزمایی‌هایی را پیدا کرد که دو داروی مختلف را که هر دو در صورت لزوم استفاده می‌شوند، با هم مقایسه کرده بودند. نویسندگان این مطالعه مروری، هیچ کارآزمایی را که در آن فقط تجویز داروهای اضافی در صورت نیاز با مصرف منظم دوزهای همان دارو مقایسه شده باشد، پیدا نکردند.
نتایج اصلی
نویسندگان این مطالعه مروری هیچ کارآزمایی را که بتواند برای این مطالعه مروری انتخاب شود، پیدا نکردند. اگرچه روش استفاده از دارو در صورت لزوم، معمول است، در حال حاضر هیچ مدرک معتبری وجود ندارد که نشان دهد آیا این روش، زمانی که با ارائه دوز منظمی از همان دارو مقایسه شود، بهترین راه کمک به افراد بیمار است یا خیر.
کیفیت شواهد
نویسندگان این مطالعه مروری هیچ کارآزمایی را که داروی در صورت لزوم را با مصرف منظم همان دارو مقایسه کند، پیدا نکردند. «داروی در صورت لزوم»، هر چند به طور گسترده‌ای استفاده می‌شود، از نظر علمی بررسی نشده است. یک کارآزمایی تصادفی‌سازی انجام گرفته و گزارش داده شده و خوب طراحی شده، برای گردآوری شواهد بیشتر کمک خواهد کرد.
بن گری (Ben Gray)، پژوهشگر ارشد، بنیاد مک‌پین (http://mcpin.or)
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Schizophrenia Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1392/8/1 | انتشار: 1394/9/30
