شنبه 1 اردیبهشت 1403
جلد 2015 -
جلد 2015 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Yisu Gu, Lise J Estcourt, Carolyn Doree, Sally Hopewell, Paresh Vyas. Comparison of a restrictive versus liberal red cell transfusion policy for patients with myelodysplasia, aplastic anaemia, and other congenital bone marrow failure disorders. 3 2015; 2015
URL: http://cochrane.ir/article-1-41-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-41-fa.html
پیشینه
اختلالات نارسایی مغز استخوان شامل یک گروه ناهمگون از اختلالات است که از بین آنها سندرم میلودیسپلاستیک (MDS)، بزرگترین زیرگروه را تشکیل می‌دهد. سندرم میلودیسپلاستیک، عمدتا یک بیماری بین افراد مسن است، که در آن به بسیاری از افراد مسن، برای درمان کم‌خونی، گلبول‌های قرمز خونی (RBC) آلوژنیک منظم (regular allogenic) تزریق می‌شود. با این حال، تزریق گلبول قرمز خون چندان بدون خطر نیست. علی‌رغم این که تزریق منظم، نقشی محوری در درمان این بیماران ایفا می‌کند، استراتژی تزریق بهینه گلبول‌های قرمز (محدود (restrictive) در برابر آزاد (liberal))، در حال حاضر نامشخص است.
اهداف
این مطالعه، برای ارزیابی اثربخشی و ایمنی استراتژی تزریق گلبول قرمز به صورت محدود در مقابل آزاد در بیماران مبتلا به میلودیسپلازی، آنمی آپلاستیک و اختلالات نارسایی مغز استخوان به ارث رسیده یا مادرزادی، انجام گرفته است.
روش های جستجو
در این مطالعه، به منظور یافتن کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT) انجام شده، پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials)، (کتابخانه کاکرین (Cochrane Library)) (شماره 4، 2015)، Ovid MEDLINE (از سال 1946)، OVID EMBASE (از سال 1974) و EBSCO CINAHL (از سال 1937)، کتابخانه شواهد تزریق خون (Transfusion Evidence Library) (از سال 1980) و پایگاه‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های در حال انجام تا 26 می 2015 جست‌وجو شدند.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده، شامل بیماران مبتلا به اختلالات بلندمدت نارسایی مغز استخوان که نیاز به تزریق خون آلوژنیک دارند و بیماری آنها به طور فعال با استفاده از پیوند سلول‌های بنیادی خون‌ساز یا شیمی‌درمانی فشرده، درمان نشده است.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
در این مطالعه از روش‌شناسی مروری استاندارد کاکرین استفاده شده است. یک نویسنده در ابتدا تمام منابع را بررسی کرد و هرکدام را که به طور آشکار ارتباطی به موضوع نداشت و یا تکراری بود، حذف کرد. سپس دو نویسنده به طور مستقل از هم، تمام چکیده‌های مقالات را که با استفاده از استراتژی جست‌وجوی مروری شناسایی شده بودند، برای مشخص کردن مرتبط بودن آنها بررسی کردند. دو نویسنده به طور مستقل از هم، متن کامل همه مقالات را که به طور بالقوه مرتبط با این مطالعه بودند، از نظر مناسب بودن بررسی کرده، استخراج داده‌ها را تکمیل و مطالعات را از نظر داشتن خطر سوگیری (risk of bias)، با استفاده از ابزار سنجش خطر سوگیری در گروه همیاری کاکرین، ارزیابی کردند.
نتایج اصلی
در این مطالعه، یک کارآزمایی (شامل 13 شرکت‌کننده) انجام شده و سه کارآزمایی در حال انجام شناسایی شد که استراتژی‌های تزریق گلبول قرمز خون را در افراد مبتلا به سندرم میلودیسپلاستیک ارزیابی می‌کند.
کیفیت شواهد برای پیامدهای مختلف با توجه به روش GRADE، بسیار پایین بود.
در یکی از مطالعات انتخاب شده، شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی به گروه‌های تزریق محدود (پایه تزریق هموگلوبین (Hb) کمتر از 72g/L؛ تعداد 8 شرکت‌کننده) یا آزاد (پایه Hb کمتر از 96g/L؛ تعداد 5 شرکت‌کننده) تخصیص داده شدند. شواهد کافی برای تعیین تفاوت در تمام علل مرگ و میر وجود نداشت (خطر نسبی (RR): 0.13؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 2.32؛ 1 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده؛ 13 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). شواهد کافی برای تعیین تفاوت در تعداد تزریق گلبول‌های قرمز خون وجود نداشت (1 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده؛ با 13 شرکت‌کننده؛ 1.8 واحد در هر بیمار در هر ماه در گروه آزاد؛ در مقایسه با 0.8 در گروه محدود؛ انحراف استاندارد گزارش نشده بود؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). هیچ عوارضی مربوط به کم‌خونی گزارش نشده (نارسایی قلبی) و هیچ گزارشی از تاثیر آن بر سطح فعالیت وجود ندارد. این مطالعه هیچ گزارشی درباره مرگ و میر ناشی از خونریزی، عفونت، واکنش به تزریق و یا میزان اضافی آهن، کیفیت زندگی، کیفیت و طول بستری شدن در بیمارستان، عفونت‌های جدی (نیاز به ورود به بیمارستان)، یا خونریزی شدید (به عنوان مثال، درجه 3 ( یا معادل آن) و یا بالاتر با توجه به مقیاس WHO/CTCAE)، منتشر نکرده است.
کیفیت شواهد برای پیامدهای مختلف با توجه به روش GRADE، بسیار پایین بود.
در یکی از مطالعات انتخاب شده، شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی به گروه‌های تزریق محدود (پایه تزریق هموگلوبین (Hb) کمتر از 72g/L؛ تعداد 8 شرکت‌کننده) یا آزاد (پایه Hb کمتر از 96g/L؛ تعداد 5 شرکت‌کننده) تخصیص داده شدند. شواهد کافی برای تعیین تفاوت در تمام علل مرگ و میر وجود نداشت (خطر نسبی (RR): 0.13؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 2.32؛ 1 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده؛ 13 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). شواهد کافی برای تعیین تفاوت در تعداد تزریق گلبول‌های قرمز خون وجود نداشت (1 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده؛ با 13 شرکت‌کننده؛ 1.8 واحد در هر بیمار در هر ماه در گروه آزاد؛ در مقایسه با 0.8 در گروه محدود؛ انحراف استاندارد گزارش نشده بود؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). هیچ عوارضی مربوط به کم‌خونی گزارش نشده (نارسایی قلبی) و هیچ گزارشی از تاثیر آن بر سطح فعالیت وجود ندارد. این مطالعه هیچ گزارشی درباره مرگ و میر ناشی از خونریزی، عفونت، واکنش به تزریق و یا میزان اضافی آهن، کیفیت زندگی، کیفیت و طول بستری شدن در بیمارستان، عفونت‌های جدی (نیاز به ورود به بیمارستان)، یا خونریزی شدید (به عنوان مثال، درجه 3 ( یا معادل آن) و یا بالاتر با توجه به مقیاس WHO/CTCAE)، منتشر نکرده است.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
این بررسی نشان می‌دهد که در حال حاضر، برای توصیه درباره استراتژی خاص تزریق برای بیماران تحت درمان حمایتی مبتلا به نارسایی مغز استخوان، شواهد کافی وجود ندارد. یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده که در این بررسی گنجانده شده، تنها به صورت یک چکیده منتشر شده و تنها شامل 13 شرکت‌کننده است. برای توسعه استراتژی بهینه تزریق برای این بیماران، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده بیشتری با روش‌های قوی تر مورد نیاز است. به خصوص با توجه به این که بروز اختلالات نارسایی مغز استخوان، سندرم میلودیسپلاستیک (MDS) در گروه اصلی، با افزایش سن افراد افزایش می‌یابد.
خلاصه به زبان ساده
استراتژی تزریق مطلوب برای بیماران مبتلا به کم‌خونی با اختلالات نارسایی مغز استخوان تحت درمان حمایتی
سوال مطالعه مروری
سیاست تزریق محدود عبارت است از انتقال دادن گلبول‌های قرمز خون، در صورتی که ظرفیت حمل اکسیژن خون (هموگلوبین) به میزانی کمتر از یک سطح خاص افت پیدا کند. سیاست تزریق آزاد نیز عبارت است از انتقال دادن گلبول‌های قرمز خون در سطح هموگلوبین بالاتر.
این بررسی، با هدف ارزیابی این موضوع که کدام یک ازسیاست‌های تزریق محدود و یا آزاد از نظر عواملی مانند مرگ (به هر دلیلی)، مرگ به دلیل خونریزی، عفونت، واکنش به تزریق و یا میزان اضافی آهن، کیفیت زندگی، تعداد دفعات و طول مدت بستری در بیمارستان، خونریزی شدید یا عفونت‌ها و تعداد موارد نیاز گلبول‌های قرمز خون تزریق شده، به دیگری برتری دارد، انجام شده است.
پیشینه
مغز استخوان جایی است که در آن بسیاری از انواع سلول‌های خونی تولید می‌شوند. گلبول‌های قرمز خون برای اکسیژن‌رسانی به تمام قسمت‌های بدن ضروری هستند، گلبول‌های سفید خون در برابر عفونت مبارزه می‌کنند و پلاکت‌ها به لخته شدن خون و جلوگیری از خونریزی کمک می‌کنند. نارسایی مغز استخوان می‌تواند علل مختلف داشته و می‌تواند در هنگام تولد یا بعد از آن در زندگی رخ دهد. علاوه بر این ممکن است باعث تولید خیلی کم هر یک از سه نوع سلول خونی یا همه آنها در بدن شود. میزان بسیار پایین گلبول‌های قرمز خون باعث ایجاد سطح پایین هموگلوبین می‌شود که به نام کم‌خونی یا آنمی شناخته می‌شود و ممکن است باعث کمبود اکسیژن‌رسانی به بدن شود. این امر باعث تنگی‌نفس و ایجاد حالت خستگی می‌شود و تاثیر قابل‌توجهی بر کیفیت زندگی خواهد داشت.
زمانی که نتوان از بین درمان‌هایی که ممکن است شرایط را بهبود بخشند، استفاده کرد، از تزریق منظم گلبول‌های قرمز خون برای حمایت از بیماران و بهبود کیفیت زندگی آنها استفاده می‌شود. با این حال، استفاده منظم از تزریق گلبول‌های قرمز خون، خطرات خاص خود را دارد. برای مثال، ممکن است بیمار به تزریق واکنش نشان دهد، دچارعفونت مربوط به انتقال شود یا میزان آهن به بیش از میزان مورد نیاز افزایش یابد.
در حال حاضر مشخص نیست که بهترین شیوه تزریق خون، تزریق محدود است یا آزاد.
ویژگی‌های مطالعه
در این مطالعه مروری، تنها یک مطالعه کوچک با 13 بیمار مبتلا به نارسایی مغز استخوان یافت شد. هزینه‌های این مطالعه توسط دو سازمان دولتی و یک موسسه خیریه تامین شد. در حال انجام 3 مطالعه وجود دارد که هنوز کامل نشده‌اند. شواهد موجود تا 26 می 2015 به‌روزاند.
نتایج اصلی
تنها یک مطالعه یافت شد که آن هم برای نشان دادن هرگونه تفاوت در میزان مرگ و میر به هر دلیلی یا بین تعداد گلبول‌های قرمز تزریق شده در دو گروه با سیاست تزریق گلبول‌های قرمز خون محدود در مقایسه با آزاد، بیش از حد کوچک بود. در حال حاضر، برای توصیه درباره سیاست تزریق خون محدود به جای آزاد، شواهدی وجود ندارد. برای تعیین بهترین سیاست تزریق برای بیماران مبتلا به اختلالات درازمدت مغز استخوان، انجام کارآزمایی‌هایی با روش‌شناسی خوب، مورد نیاز است.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد برای یافته‌های موجود بسیار پایین بود. این امر به این علت است که تعداد بسیار کمی از شرکت‌کنندگان در این مطالعه حضور داشتند. با این که این مطالعه برای 200 شرکت‌کننده برنامه‌ریزی شده بود، به دلیل برخی از مشکلات در به کارگیری شرکت‌کنندگان، تنها 13 بیمار در این مطالعه حضور داشتند.
سیاست تزریق محدود عبارت است از انتقال دادن گلبول‌های قرمز خون، در صورتی که ظرفیت حمل اکسیژن خون (هموگلوبین) به میزانی کمتر از یک سطح خاص افت پیدا کند. سیاست تزریق آزاد نیز عبارت است از انتقال دادن گلبول‌های قرمز خون در سطح هموگلوبین بالاتر.
این بررسی، با هدف ارزیابی این موضوع که کدام یک ازسیاست‌های تزریق محدود و یا آزاد از نظر عواملی مانند مرگ (به هر دلیلی)، مرگ به دلیل خونریزی، عفونت، واکنش به تزریق و یا میزان اضافی آهن، کیفیت زندگی، تعداد دفعات و طول مدت بستری در بیمارستان، خونریزی شدید یا عفونت‌ها و تعداد موارد نیاز گلبول‌های قرمز خون تزریق شده، به دیگری برتری دارد، انجام شده است.
پیشینه
مغز استخوان جایی است که در آن بسیاری از انواع سلول‌های خونی تولید می‌شوند. گلبول‌های قرمز خون برای اکسیژن‌رسانی به تمام قسمت‌های بدن ضروری هستند، گلبول‌های سفید خون در برابر عفونت مبارزه می‌کنند و پلاکت‌ها به لخته شدن خون و جلوگیری از خونریزی کمک می‌کنند. نارسایی مغز استخوان می‌تواند علل مختلف داشته و می‌تواند در هنگام تولد یا بعد از آن در زندگی رخ دهد. علاوه بر این ممکن است باعث تولید خیلی کم هر یک از سه نوع سلول خونی یا همه آنها در بدن شود. میزان بسیار پایین گلبول‌های قرمز خون باعث ایجاد سطح پایین هموگلوبین می‌شود که به نام کم‌خونی یا آنمی شناخته می‌شود و ممکن است باعث کمبود اکسیژن‌رسانی به بدن شود. این امر باعث تنگی‌نفس و ایجاد حالت خستگی می‌شود و تاثیر قابل‌توجهی بر کیفیت زندگی خواهد داشت.
زمانی که نتوان از بین درمان‌هایی که ممکن است شرایط را بهبود بخشند، استفاده کرد، از تزریق منظم گلبول‌های قرمز خون برای حمایت از بیماران و بهبود کیفیت زندگی آنها استفاده می‌شود. با این حال، استفاده منظم از تزریق گلبول‌های قرمز خون، خطرات خاص خود را دارد. برای مثال، ممکن است بیمار به تزریق واکنش نشان دهد، دچارعفونت مربوط به انتقال شود یا میزان آهن به بیش از میزان مورد نیاز افزایش یابد.
در حال حاضر مشخص نیست که بهترین شیوه تزریق خون، تزریق محدود است یا آزاد.
ویژگی‌های مطالعه
در این مطالعه مروری، تنها یک مطالعه کوچک با 13 بیمار مبتلا به نارسایی مغز استخوان یافت شد. هزینه‌های این مطالعه توسط دو سازمان دولتی و یک موسسه خیریه تامین شد. در حال انجام 3 مطالعه وجود دارد که هنوز کامل نشده‌اند. شواهد موجود تا 26 می 2015 به‌روزاند.
نتایج اصلی
تنها یک مطالعه یافت شد که آن هم برای نشان دادن هرگونه تفاوت در میزان مرگ و میر به هر دلیلی یا بین تعداد گلبول‌های قرمز تزریق شده در دو گروه با سیاست تزریق گلبول‌های قرمز خون محدود در مقایسه با آزاد، بیش از حد کوچک بود. در حال حاضر، برای توصیه درباره سیاست تزریق خون محدود به جای آزاد، شواهدی وجود ندارد. برای تعیین بهترین سیاست تزریق برای بیماران مبتلا به اختلالات درازمدت مغز استخوان، انجام کارآزمایی‌هایی با روش‌شناسی خوب، مورد نیاز است.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد برای یافته‌های موجود بسیار پایین بود. این امر به این علت است که تعداد بسیار کمی از شرکت‌کنندگان در این مطالعه حضور داشتند. با این که این مطالعه برای 200 شرکت‌کننده برنامه‌ریزی شده بود، به دلیل برخی از مشکلات در به کارگیری شرکت‌کنندگان، تنها 13 بیمار در این مطالعه حضور داشتند.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Haematological Malignancies Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/3/5 | انتشار: 1394/7/13
