پیشینه
این مطالعه، یک بهروزرسانی از مطالعه مروری اصلی چاپشده کاکرین در اکتبر 2013 با عنوان سوماتریپتان به علاوه ناپروکسن برای حمله میگرن حاد در بزرگسالان است.
میگرن یک بیماری ناتوانکننده شایع و محدود کننده برای بیمار و سازمانهای ارائه دهنده خدمات سلامت و جامعه است. این بیماری زنان را نسبت به مردان، دو تا سه برابر بیشتر درگیر میکند و در محدوده سنی 30 تا 50 سال شایع است. درمانهای متوقف کننده موثر درد عبارتند از تریپتان و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی. این داروها دارای مکانیزمهای مختلف عملکردی هستند و ترکیب آنها ممکن است تسکین بهتری را فراهم کند. ترکیب سوماتریپتان بهعلاوه ناپروکسن در حال حاضر برای درمان حاد میگرن در دسترس است.
اهداف
تعیین اثربخشی و قابلیت تحمل سوماتریپتان همراه با ناپروکسن، تجویز شده همراه هم، به صورت قرصهای جداگانه یا ترکیبشده بهصورت یک قرص در مقایسه با پلاسبو و سایر مداخلات فعال در درمان حملات میگرن حاد در بزرگسالان.
روش های جستجو
برای این بهروزرسانی، ما پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبتشده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials) را از طریق پایگاه کاکرین برای مطالعات ثبتشده (CRSO؛ Cochrane Register of Studies Online) تا 28 اکتبر 2015، MEDLINE (via Ovid) از 1946 تا 28 اکتبر 2015، EMBASE (via Ovid) از 1974 تا 28 اکتبر 2015، و دو پایگاه اطلاعاتی آنلاین www.gsk-clinicalstudyregister.com و www.clinicaltrials.gov را جستوجو کردیم. ما همچنین فهرست منابع مطالعات انتخابشده و بررسیهای مرتبط را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای تصادفیسازی با پلاسبو یا ماده فعال، دوسوکور و کنترلشده، با حداقل 10 شرکتکننده در هر بازوی درمان، که سوماتریپتان را به علاوه ناپروکسن برای درمان اپیزودهای سردرد میگرن به کار برده بودند، را برای مطالعه مروری انتخاب کردیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مطالعه مروری، به طور مستقل کیفیت کارآزماییها و استخراج دادهها را بررسی کردند. ما از تعداد شرکتکنندگانی که به هر یک از پیامدها میرسیدند، برای سنجش خطر نسبی و تعداد افراد لازم برای پیامد سودمند اضافی (NNT) یا پیامد مضر اضافی (NNH) در مقایسه با پلاسبو یا درمانهای فعال دیگر استفاده کردیم.
نتایج اصلی
در این بهروزرسانی ما یک مطالعه جدید را شناسایی کردیم (43 شرکتکننده)، اما این مطالعه هیچ دادهای را برای تجزیه و تحلیل در اختیار قرار نمیداد. این مطالعه مروری شامل 13 مطالعه بود که سوماتریپتان 85 میلیگرم یا 50 میلیگرم را همراه ناپروکسن 500 میلیگرمی برای درمان دردهای خفیف، متوسط، یا شدید بهکار برده بودند. دوازده مطالعه دادهها را برای تجزیه و تحلیل در اختیار گذاشته بودند: 3663 شرکتکننده درمان ترکیبی را دریافت کرده بودند، 3682 نفر پلاسبو، 964 نفر سوماتریپتان، و 982 نفر ناپروکسن. ما فقط یک مطالعه کوچک را در معرض خطر بالای سوگیری (Bias) برای هر معیار مورد بررسی ارزیابی کردیم: این مطالعه برای هیچ تجزیه و تحلیلی استفاده نشد.
به طور کلی، ترکیب دو دارو در رسیدن به پیامدهای اولیه (رهایی از درد و تسکین سردرد طی دو ساعت) بهتر از پلاسبو نتیجه داشت. NNT برای بیدردی در دو ساعت (95% فاصله اطمینان (CI): 2.9 تا 3.5) زمانی که سطح پایه درد، خفیف بود (50% پاسخ با سوماتریپتان همراه با ناپروکسن در مقایسه با 18% پاسخ با پلاسبو) 3.1 بود و زمانی که سطح پایه درد متوسط یا شدید بود (28% پاسخ با سوماتریپتان همراه با ناپروکسن در مقایسه با 8% پاسخ با پلاسبو؛ شواهد با کیفیت بالا) 4.9 بود (4.3 تا 5.7). استفاده از سوماتریپتان 50 میلیگرم بجای 85 میلیگرم در ترکیب دارویی، تغییر معناداری در نتایج دیده نشد. درمان زودرس، زمانی که درد هنوز خفیف است، به طور معناداری در رسیدن به واکنشهای بیدردی در دو ساعت و 24 ساعت پس از تجویز دوز دارو بهتر است. عوارض جانبی از لحاظ شدت اغلب خفیف یا متوسط بودند و به ندرت منتهی به سندرم محرومیت میشدند، این عوارض با ترکیب دارویی شایعتر از پلاسبو بودند (شواهد با کیفیت متوسط).
زمانی که دادهها اجازه مقایسه مستقیم را میدادند، درمان ترکیبی بر هر دو روش تکدرمانی ارجح بود، اما عوارض جانبی با ناپروکسن کمتر از سوماتریپتان شایع بود (شواهد با کیفیت متوسط).
نتیجهگیریهای نویسندگان
نتیجهگیری این مطالعه تغییری نکرد. درمان ترکیبی در درمان سردرد میگرنی حاد موثر است. تاثیر درمان ترکیبی بیشتر از دوز مساوی سوماتریپتان یا ناپروکسن به تنهایی بود، اما مزایای اضافی سوماتریپتان به تنهایی آنقدر بزرگ نیست. بیشتر شرکتکنندگان زمانی که دارو را در اوایل حمله هنگامی که درد هنوز خفیف بود، دریافت کردند، به تسکین مناسبی رسیدند. عوارض جانبی با درمان ترکیبی و سوماتریپتان به تنهایی نسبت به پلاسبو یا ناپروکسن به تنهایی بیشتر بود.
خلاصه به زبان ساده
سوماتریپتان به علاوه ناپروکسن برای حملات میگرن حاد در بزرگسالان
حرف آخر
ترکیب سوماتریپتان و ناپروکسن برای درمان حملات میگرن در مطالعاتی که ما یافتیم، مفید بود. این روش درمانی خیلی بهتر از استفاده از سوماتریپتان به تنهایی نیست، اما بسیار بهتر از استفاده از ناپروکسن به تنهایی بود. زمانی که دارو در مراحل اولیه تجویز میشد، یعنی هنگامی که درد خفیف بود، حملات سردرد با موفقیت بیشتری درمان میشد.
پیشینه
میگرن یک بیماری پیچیده با طیف گستردهای از علائم است. این بیماری زنان را نسبت به مردان دو تا سه برابر بیشتر درگیر میکند، و در محدوده سنی 30 تا 50 سال شایع است. برای بسیاری از افراد، ویژگی اصلی بیماری سردردهای دردناک است. سایر علائم شامل اختلال دید، حساسیت به نور، صدا و بو، احساس بیماری و استفراغ است.
هم داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) و هم داروهای کلاس تریپتان برای درمان سردردهای میگرنی استفاده میشوند. این مطالعه مروری نظاممند، بررسی میکند که ناپروکسن (یک NSAID) و سوماتریپتان (یک تریپتان) زمانی که ترکیب شوند، چقدر مفید هستند. قرص ترکیبی این دو دارو در بسیاری از کشورها در دسترس نیست، اما قرصهای جداگانه به طور گستردهای در دسترس است و میتوان آنها را با هم مصرف کرد.
ویژگیهای مطالعه
در 28 اکتبر 2015، ما کارآزماییهای بالینی را که استفاده از سوماتریپتان به علاوه ناپروکسن را برای درمان سردرد میگرن در بزرگسالان بررسی کرده بودند، جستوجو کردیم. شرکتکنندگان با ترکیبی از سوماتریپتان و ناپروکسن، یا سوماتریپتان تنها، یا فقط ناپروکسن، یا درمان پلاسبو درمان شدند. بیماران و کادر درمانی مراقبتکننده هیچکدام نمیدانستند که آنها چه درمانی دریافت میکنند.
نتایج اصلی
ما 13 مطالعه یافتیم، که 12 مورد از آنها (با حدود 9300 نفر) اطلاعاتی در مورد چگونگی مفید بودن درمان ترکیبی ارائه کرده بودند. ترکیب سوماتریپتان و ناپروکسن بهتر از پلاسبو برای تسکین حملات میگرن حاد در بزرگسالان بود. زمانی که شدت سردرد در شروع حمله خفیف بود، 5 نفر از هر 10 نفر (50%) از افراد تحت درمان با این ترکیب در دو ساعت بدون درد بودند، در مقایسه با حدود 2 نفر در هر 10 نفر (18%) با پلاسبو. تقریبا در 6 نفر از هر 10 نفر (58%) افراد مبتلا به درد متوسط یا شدید که با ترکیب این دو دارو تحت درمان قرار گرفتند در دو ساعت درد به فرم خفیف یا بدون درد تسکین پیدا کرد، در مقایسه با 3 نفر از هر 10 نفر (27%) با پلاسبو. این ترکیب بهتر از همان دوز از دو دارو به تنهایی در این افراد بود. نتایج به صورت 5 نفر در هر 10 نفر (52%) با سوماتریپتان به تنهایی یا حدود 4 نفر در هر 10 نفر (44%) با ناپروکسن به تنهایی گزارش شد.
ترکیب دارویی بهتر از پلاسبو یا دو دارو به تنهایی برای رهایی از دیگر علائم میگرن (تهوع، حساسیت به نور یا صدا) و از دست دادن توانایی عملکرد طبیعی بود. عوارض جانبی شامل سرگیجه، احساس سوزن سوزن شدن یا سوزش پوست، خواب آلودگی، تهوع، سوء هاضمه (نفخ)، خشکی دهان، و ناراحتی قفسه سینه با سوماتریپتان بسیار بیشتر (به تنهایی یا در ترکیب) از گروه پلاسبو یا ناپروکسن بود. این علائم به طور کلی شدت خفیف تا متوسط داشتند و به ندرت منجر به خروج افراد از مطالعات شده بودند.
کیفیت شواهد
مطالعات انجام شده با استانداردهای بالا انجام شده بودند و عموما به اندازهای هم بزرگ بودند که نتایج قابل اعتمادی ارائه دهند، بنابراین اغلب نتایج در مورد میزان اثربخشی، کیفیت بالایی داشتند. نتایج در مورد عوارض جانبی به سطح متوسط تنرل پیدا کرده بودند چرا که اتفاقات کمتر شایعی بودند.