پیشینه
دوچرخهسواری شکلی جذاب از حمل و نقل و نوعی از فعالیت بدنی است که ممکن است راحتتر از دیگر فعالیتها مانند رفتن به باشگاه ورزشی با زندگی روزمره فرد تناسب پیدا کند. مثلا، استفاده از دوچرخه برای رفتن به سر کار و خرید. دوچرخهسواری همچنین برای گروه بزرگی از جامعه و همچنین محیط زیست به دلیل استفاده کمتر از وسایل نقلیه موتوری مفید است. دوچرخهسواران به عنوان کاربران آسیبپذیر جادهها محسوب میشوند زیرا، اغلب در مجاورت وسایل نقلیه موتوری بزرگتر و سریعتر قرار میگیرند. هدف از زیرساختهای دوچرخهسواری، راحتتر و امنتر کردن دوچرخهسواری برای دوچرخهسواران است. این مطالعه مروری برای هدایت برنامهریزی حمل و نقل مورد نیاز است.
اهداف
1. ارزیابی اثرات انواع مختلف زیرساختهای دوچرخهسواری در کاهش آسیبهای ناشی از دوچرخهسواری در دوچرخهسواران، به وسیله نوع زیرساخت؛
.2 ارزیابی اثرات زیرساختهای دوچرخهسواری بر کاهش شدت جراحات ناشی از دوچرخهسواری در دوچرخهسواران.
.3 ارزیابی اثر زیرساختهای دوچرخهسواری در کاهش آسیبهای ناشی از دوچرخهسواری در دوچرخهسواران با توجه به سن، جنس و گروههای اجتماعی.
روش های جستجو
ما آخرین جستوجو را در 2 مارچ 2015 انجام دادیم. ما ثبت تخصصی گروه آسیبها و صدمات در کاکرین (Cochrane Injuries Group Specialised Register)، CENTRAL (کتابخانه کاکرین ؛The Cochrane Library)، MEDLINE در (OvidSP)، Embase Classic + Embase در (OvidSP)، PubMed و 10 پایگاه اطلاعاتی دیگر را جستوجو کردیم. ما وبسایتها و مجموعه مقالات کنفرانسها را به صورت دستی جستوجو کردیم و فهرست منابع مطالعات واردشده و مطالعات مروری منتشرشده قبلی را بررسی کردیم و با سازمانهای مرتبط تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده، کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده خوشهای، مطالعات کنترلشده قبل و بعد، و مطالعات سری زمانی منقطع که اثر زیرساختهای دوچرخهسواری (مانند خطوط چرخه، مسیرها یا خطوط، مدیریت سرعت، طراحی پیچ) را بر مصدومیت دوچرخهسوار یا میزان تصادف اریابی کرده بودند، وارد مطالعه کردیم. مطالعات باید شامل یک فاکتور مقایسه شونده مانند نبود زیرساخت یا نوع متفاوتی از زیرساختها میبودند. ما مطالعاتی را که تصادفات ناشی از دوچرخهسواری رقابتی را بررسی کرده بودند، حذف کردیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده این مطالعه مروری، عناوین و خلاصه مقالات به دست آمده از جستوجوها را برای تعیین واجد شرایط بودن بررسی کردند. دو نویسنده این مطالعه مروری دادههای مطالعات انتخابشده در مطالعه مروری را استخراج و خطر سوگیری (Bias) را ارزیابی کردند. ما با استفاده از مدل اثرات تصادفی یک متاآنالیز (meta-analysis) انجام دادیم که در آن حداقل سه مطالعه، مداخلات و پیامدهای یکسانی را گزارش کرده بودند. در جایی که مطالعات کافی وجود داشت، به عنوان یک تجزیه و تحلیل ثانویه، ما تغییرات در معرض خطر قرار گرفتن دوچرخهسوار را در محاسبه خطر نسبی در نظر گرفتیم. با توجه به روش GRADE کیفیت شواهد را برای نصب مسیرها و شبکههای دوچرخهسواری بالا، متوسط، پائین یا بسیار پائین برآورد کردیم.
نتایج اصلی
ما 21 مطالعه برای گنجاندن در این مطالعه مروری یافتیم: 20 مطالعه کنترلشده قبل و بعد (CBA) و یک مطالعه سری زمانی منقطع (ITS).
این مطالعات، طیف وسیعی از زیرساختها از جمله خطوط دوچرخه، خطوط توقف پیشرفته، استفاده از رنگها، خطوط دوچرخه، مسیرهای دوچرخه، مدیریت شبکه جادهای، مدیریت سرعت، مسیرها و شبکههای دوچرخهای، طراحی پیچ و میدان و ابزار اندازهگیری را ارزیابی کردند. هیچ مطالعهای رسیدگی پزشکی یا جراحات گزارش شده توسط خود فرد را گزارش نکرد. هیچ مدرکی مبنی بر کاهش میزان تصادفات به وسیله خطوط دوچرخه وجود ندارد (خطر نسبی (RR): 1.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.70 تا 2.08). با توجه به سرعت دوچرخهسواری، هیچ تفاوتی در میزان تصادفات برای دوچرخهسوارانی که از مسیرها و شبکههای دوچرخهای استفاده میکردند، در مقایسه با دوچرخهسوارانی که از مسیرها و شبکههای دوچرخهای استفاده نمیکردند، وجود نداشت (RR: 0.40؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 تا 1.05). برای تجزیه و تحلیلهایی که برای تنظیم سرعت دوچرخهسواری صورت گرفت از نظر آماری ناهمگونی قابل توجهی بین مطالعات وجود داشت (75% = I2؛ 8.00 = Chi2؛ 2 = df؛ 0.02 = P). ما کیفیت شواهد مربوط به مسیرها و شبکههای دوچرخهای را در برآوردها بسیار پائین و بسیار نامشخص قضاوت کردیم. این تجزیه و تحلیلها براساس یافتههای حاصل از مطالعات CBA است.
براساس دادههایی که به صورت نقل قول ارائه شده، استفاده از محدوده سرعت 20 مایل در ساعت در مناطق شهری ممکن است در کاهش تصادفات دوچرخهسوار موثر باشد. طراحی مجدد قسمتهای خاصی از مسیرهای دوچرخهسواری که ممکن است مخصوصا از نظر حرکت ترافیکی شلوغ یا پیچیده باشند، ممکن است از نظر کاهش خطر تصادف در دوچرخهسواران مفید باشد. به طور کلی، تبدیل تقاطع به میدان ممکن است تعداد تصادفات دوچرخهای را افزایش دهد. بهطور خاص، تبدیل تقاطع به میدانهایی با خطوط دوچرخه که به عنوان بخشی از گردش جادهای مشخص شدهاند، خطر تصادفات دوچرخهای را افزایش میدهد. با این حال، تبدیل با یا بدون علامت تقاطع به میدانهایی با مسیرهای چرخرو ممکن است احتمال تصادف را کاهش دهد. ادامه دادن مسیر دوچرخهسواری و جادههای دوچرخهسواری در عرض دهانه اتصال یک جاده فرعی به جاده اصلی، ممکن است خطر آسیب ناشی از تصادف را در دوچرخهسواران افزایش دهد. با این حال، این نتیجهگیریها نامطمئن بوده، و بر اساس یک مطالعه مروری و نقل قولی از یافتههای حاصل از مطالعات انتخابشده در مطالعه مروری بنا شدهاند. شواهد ناکافی درباره مسیرهای دوچرخهسواری یا خطوط توقف پیشرفته وجود دارد، که هم کاهش و هم افزایش آسیب ناشی از تصادف را در دوچرخهسواران تایید میکنند. همچنین شواهد ناکافی برای نتیجهگیری محکم در خصوص تاثیر زیرساختهای دوچرخهسواری بر تصادفات دوچرخهسواری از نظر شدت جراحت، جنس، سن و سطح محرومیت اجتماعی از سوانح وجود دارد.
از لحاظ کیفیت شواهد، تطابق کمی از نظر محلهای مداخله و شاهد وجود داشت. در بسیاری از مطالعات، قابلیت مقایسه منطقه شاهد با محل مداخله نامشخص است و چند مطالعه اطلاعاتی مرتبط با دیگر زیرساختهای دوچرخهسواری را که ممکن است مناطق مداخله و شاهد از نظر مکانی مشابه باشند، ارائه کردهاند. اغلب مطالعات دادههایی را تجزیه و تحلیل کردند که به طور معمول توسط سازمانهای خارجی برای تیم مطالعاتی گردآوری شده بودند، در نتیجه خطر سوگیری از نظر تفاوتهای سیستماتیک در ارزیابی پیامدها بین دو گروه شاهد و مداخله کاهش یافت. برخی از نویسندگان اثرات رگرسیون به میانگین را هنگام بررسی تغییرات میزان تصادفات در نظر نگرفتند. دورههای طولانیتر گردآوری دادهها قبل و بعد از ایجاد تعییرات، امکان محاسبه اثرات رگرسیون را به میانگین و همچنین مشاهده تغییرات فصلی و زمانی را در حجم ترافیک فراهم خواهد کرد. مطالعات کمی میزان تصادفات دوچرخهای را از نظر میزان در معرض خطر بودن تعدیل کردهاند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
به طور کلی، شواهد با کیفیت بالا به میزان کافی وجود ندارد و ما قادر به نتیجهگیری درستی درباره اثر زیرساختهای دوچرخهسواری بر تصادفات دوچرخهسواری نیستیم. مشکل عدم ارزیابی دقیق زیرساختهای دوچرخهسواری وجود دارد.
خلاصه به زبان ساده
زیرساختهای دوچرخهسواری (تغییر شرایط جادهای) برای کاهش آسیبهای ناشی از دوچرخهسواری در دوچرخهسواران
سوال مطالعه مروری
این مطالعه مروری، با هدف پاسخ به این سوال که انواع مختلف زیرساختهای دوچرخهسواری چه اثراتی بر جراحات و تصادفات ناشی از دوچرخهسواری دارند، انجام شده است. زیرساختهای دوچرخهسواری شامل تغییرات ایجاد شده در طراحی جاده یا مدیریت آن برای دوچرخهسواران است. هدف ما گنجاندن مطالعاتی در این مطالعه مروری بود که بر اثرات سه نوع از زیرساختهای دوچرخهسواری تمرکز داشتند:
.1 مطالعاتی که هدفشان مدیریت استفاده از فضای جاده برای وسایل نقلیه موتوری و دوچرخهسواران به طور مشترک بود، برای مثال، خطوط ویژه چرخهسواری و استفاده مشترک از یک خط اتوبوس؛
.2 مطالعاتی که مسیر عبور دوچرخه را از مسیر عبور وسایل نقلیه موتوری جدا میکنند و ممکن است دارای مسیرهایی ویژه فقط برای استفاده از دوچرخه باشند، برای مثال، مسیرها و راههای مخصوص دوچرخه. این محلها ممکن است با عابران پیاده به اشتراک گذاشته شوند.
.3 مدیریت جادهها برای تفکیک خودروهای موتوری و عبور دوچرخه (به عنوان مثال، قوانین راهنمایی و رانندگی که انواع خاصی از گردشها را در عبور و مرور ممنوع میکند) و حرکت منظم دوچرخهها با استفاده از چراغهای راهنمایی.
مقایسهها با مسیرها یا گذرگاههایی انجام شد که یا زیرساختهای دوچرخهسواری در آن محلها وجود نداشت یا نوع متفاوتی از زیرساختها را داشتند. مطالعاتی که بزرگسالان و کودکان همزمان در آن شرکت کرده بودند مورد توجه ما بودند. پیامد اولیه مورد توجه ما جراحات ناشی از دوچرخهسواری بود که درنتیجه تصادف با دوچرخه ایجاد شده باشند. پیامد ثانویه میزان تصادفات در دوچرخهسواران بود. تعداد دوچرخهها مشخص کننده تعداد دوچرخهسوارانی است که از زیرساختها استفاده میکنند.
پیشینه
زیرساختهای دوچرخهسواری شامل ایجاد تغییراتی در شرایط جادهای است که تسهیلات ویژهای را برای دوچرخهسواران فراهم میکند. این تغییرات ممکن است شامل ایجاد مسیرهای مخصوص دوچرخه یا حق دادن به دوچرخهسواران در تقاطعها، یا جدا کردن دوچرخهسواران از وسایل نقلیه سریع یا سنگین باشد. محدودیتهای سرعت ممکن است ابزاری را معرفی کند که، جادهها را بین دوچرخهسواران و وسایل نقلیه با حرکت آهستهتر به اشتراک میگذارد. این مطالعه مروری مهم است زیرا اگر ما بخواهیم افراد بیشتری دوچرخهسواری کنند، باید بدانیم که آیا زیرساختهای دوچرخهسواری به امنیت دوچرخهسواران کمک میکنند یا خیر.
تاریخ جستوجو
ما پژوهشهای سراسر جهان را تا مارچ 2015 جستوجو کردیم.
ویژگیهای مطالعه
انواع مطالعاتی که میتوانند در این مطالعه مروری وارد شوند، شامل کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده، کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده خوشهای، مطالعات کنترلشده قبل و بعد، و مطالعات سری زمانی منقطع هستند. ما 21 مطالعه یافتیم که اثرات 11 نوع مختلف را از زیرساختهای دوچرخهسواری بررسی میکنند. هیچ مطالعهای جراحات گزارش شده را توسط خود فرد یا صدماتی را که منجر به مراجعه به پزشک شوند، گزارش نکردند. چهارده مطالعه گزارش پلیس را از سقوط دوچرخه یا تصادف یا آسیب ناشی از آن گزارش کرده بودند و بقیه مطالعات، پیامدهایی را مثل تعداد تصادفات دوچرخه یا تعداد دوچرخهسواران درگیر در سقوط دوچرخه گزارش کردند. 9 مطالعه شدت تصادف را در تصادفات گزارش کردند؛ هفت مطالعه سن دوچرخهسوار را در حادثه و دو مطالعه جنسیت دوچرخهسواران را گزارش کردند. یک مطالعه سطح محرومیت اجتماعی را گزارش کرد. سرعت دوچرخه (cycle flow) در 14 مطالعه گردآوری شد.
نتایج اصلی
به طور کلی ما دریافتیم که درباره اثرگذاری زیرساختهای مورد مطالعه ما بر جراحات یا تصادفات دوچرخهسواران، کمبود شواهد وجود دارد. مسیرها و شبکههای دوچرخهای به نظر نمیرسد که خطر تصادف را در دوچرخهسواران کاهش دهد. محدودیت سرعت 20 مایل در ساعت، تغییر در بخشهایی از شبکه جادهای و ایجاد میدان در آن و تغییر بخشهای شلوغ یک مسیر مخصوص دوچرخه ممکن است خطر تصادف را کاهش دهد. از نظر شدت جراحت، جنس، سن و سطح محرومیت اجتماعی منطقه، فقدان شواهد برای حصول نتیجهگیری در خصوص تاثیر زیرساختهای دوچرخهسواری در تصادفات دوچرخهای وجود دارد.
کیفیت شواهد
ما بررسی کاملی برای یافتن مقالات مرتبط انجام دادیم. در20 مطالعه از 21 مطالعه که طراحی آنها از نوع مطالعات کنترلشده قبل و بعد بود، کیفیت شواهد پائین بود. تعداد کمی از مطالعات تاثیر عواملی مانند آب و هوا و حجم ترافیک را بر میزان تصادفات در نظر گرفتند. مطالعات کمی در نظر گرفتهاند که تغییر در تعداد دوچرخهها که در نتیجه ایجاد زیرساختهاست چگونه ممکن است میزان تصادفات را تحت تاثیر قرار دهد.