سه شنبه 4 اردیبهشت 1403
جلد 2016 -
جلد 2016 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Dominic Wilkinson, Chad Andersen, Colm PF O'Donnell, Antonio G De Paoli, Brett J Manley. High flow nasal cannula for respiratory support in preterm infants. 3 2016; 2016
URL: http://cochrane.ir/article-1-337-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-337-fa.html
پیشینه
کانولای بینی با جریان بالا (HFNC ؛High Flow Nasal Cannulae) لوله‌ای کوچک و مخروطی‌شکل و باریک است، که برای رساندن اکسیژن یا مخلوط هوا و اکسیژن با جریان بالاتر از 1 لیتر در دقیقه، در دو سمت بینی قرار داده می‌شود. با گذشت زمان HFNC به عنوان یک روش غیرتهاجمی حمایت تنفسی در نوزادان زودرس کاربرد بیشتری یافته است.
اهداف
مقایسه کارایی و عوارض HFNC با سایر روش‌های غیرتهاجمی حمایت تنفسی در نوزادان زودرس.
روش های جستجو
ما مطابق با دستورالعمل‌های جست‌وجوی گروه مطالعه مروری نوزادان در کاکرین (Cochrane Neonatal Review Group)، منابع زیر را جست‌وجو کردیم: پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials (شماره 1؛ 2016))، MEDLINE via PubMed (از 1966 تا 1 ژانویه 2016)، EMBASE (از 1980 تا 1 ژانویه 2016)، CINAHL (از 1982 تا 1 ژانویه 2016). ما همچنین پایگاه‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، مجموعه مقالات کنفرانس‌ها و فهرست مقالات گردآوری شده را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده یا نیمه تصادفی‌سازی جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده یا نیمه تصادفی‌سازی که در آن‌ها استفاده از کانولای بینی با جریان بالا با سایر روش‌های غیرتهاجمی برای حمایت تنفسی در نوزاد زودرس، بلافاصله بعد از تولد یا بعد از خارج کردن لوله تراشه (Extubation) مقایسه شده بودند، برای این مطالعه مروری انتخاب شدند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
نویسندگان، داده‌ها را استخراج و تجزیه و تحلیل کردند و خطر نسبی (RR)، خطر تفاوت (RD) و تعداد موارد درمان لازم برای حصول یک پیامد مفید بیشتر را برای آن‌ها محاسبه کردند.
نتایج اصلی
15 مطالعه برای شرکت در این مطالعه مروری انتخاب شدند. مطالعات از منظر نوع مداخله تحت مقایسه متفاوت بودند (راه هوایی فشار مثبت مداوم از طریق بینی (CPAP؛ nasal continuous positive airway pressure)، تهویه فشار مثبت متناوب از طریق بینی (NIPPV ؛nasal intermittent positive pressure ventilation)، HNFC بدون رطوبت (non-humidified) و مدل‌های ارائه و دریافت HFNC)، جریان گاز مورد استفاده و اندیکاسیون (Indication) برای دریافت حمایت تنفسی (حمایت اولیه بلافاصله بعد از تولد، حمایت تنفسی بعد از خارج کردن لوله تراشه یا بعد از جدا شدن از CPAP).
در مقایسه با CPAP به عنوان حمایت تنفسی اولیه بعد از تولد (4مطالعه؛ 439 شیرخوار)، تفاوتی در پیامدهای اولیه مرگ (RR معمولی: 0.36؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 8.73؛ 4 مطالعه؛ 439 شیرخوار) و بیماری‌های مزمن تنفسی (CLD)؛ (RR معمولی: 2.07؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.64 تا 6.64؛ 4 مطالعه؛ 439 شیرخوار) وجود نداشت. استفاده از HFNC، منجر به زمان طولانی‌تر قرارگیری بیماران تحت حمایت تنفسی شد اما بین سایر پیامدهای ثانویه تفاوتی نبود. در یک مطالعه (75 شیرخوار) تفاوتی بین HNFC با NIPPV درحمایت اولیه تنفسی نبود. به دنبال خارج کردن لوله تراشه (6 مطالعه؛ 934 شیرخوار)، تفاوتی بین HNFC و CPAP در پیامدهای اولیه مرگ (RR معمولی: 0.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43 تا 1.36؛ 5 مطالعه؛ 896 شیرخوار) یا بیماری‌های مزمن تنفسی (RR معمولی: 0.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.78 تا 1.18؛ 5 مطالعه؛ 893 شیرخوار) دیده نشد. همچنین تفاوتی در نسبت شکست درمان (RR معمولی: 1.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 1.55؛ 5 مطالعه؛ 786 شیرخوار) و نیاز به لوله‌گذاری مجدد (RR معمولی: 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.68 تا 1.20؛ 6 مطالعه؛ 934 شیرخوار) دیده نشد. ترومای وارد شده به بینی در شیرخوارانی که در تصادفی‌سازی در گروه HFNC قرار گرفتند، کمتر بود (RR معمولی: 0.64؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.51 تا 0.79؛ RD: 0.14؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.20 - تا 0.08 - ؛ 4 مطالعه؛ 645 شیرخوار)؛ نرخ پنوموتوراکس (pneumothorax) نیز در این گروه از نوزادان کاهش اندکی داشت (RR معمولی: 0.35؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.11 تا 1.06؛ RD: 0.02 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.03 - تا 0.00 - ؛ 5 مطالعه؛ 896 شیرخوار). در تجزیه و تحلیل زیرگروه‌های تشکیل شده بر مبنای سن بارداری (Gestational age) هر شیرخوار، بین HFNC و CPAP تفاوتی از نظر نرخ پیامدهای اولیه وجود نداشت، هرچند که فقط تعداد محدودی شیرخوار بسیار زودرس (Extremely Preterm) یا اندکی زودرس (Late Preterm) وجود داشتند. دریک کارآزمایی (28 شیرخوار) تفاوتی در نرخ لوله‌گذاری مجدد تراشه بین دو گروه HFNC مرطوب و HFNC غیرمرطوب وجود نداشت و در دو کارآزمایی (100 شیرخوار) تفاوتی بین دو مدل مختلف انجام HNFC مرطوب وجود نداشت. در دو کارآزمایی (149 شیرخوار)، مدت بستری شدن در شیرخوارانی که از حمایت تنفسی غیرتهاجمی (CPAP) به صورت تصادفی جدا شده و تحت HNFP قرار می‌گرفتند، کمتر از کودکانی بود که تحت این حمایت باقی می‌ماندند.
در مقایسه با CPAP به عنوان حمایت تنفسی اولیه بعد از تولد (4مطالعه؛ 439 شیرخوار)، تفاوتی در پیامدهای اولیه مرگ (RR معمولی: 0.36؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 8.73؛ 4 مطالعه؛ 439 شیرخوار) و بیماری‌های مزمن تنفسی (CLD)؛ (RR معمولی: 2.07؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.64 تا 6.64؛ 4 مطالعه؛ 439 شیرخوار) وجود نداشت. استفاده از HFNC، منجر به زمان طولانی‌تر قرارگیری بیماران تحت حمایت تنفسی شد اما بین سایر پیامدهای ثانویه تفاوتی نبود. در یک مطالعه (75 شیرخوار) تفاوتی بین HNFC با NIPPV درحمایت اولیه تنفسی نبود. به دنبال خارج کردن لوله تراشه (6 مطالعه؛ 934 شیرخوار)، تفاوتی بین HNFC و CPAP در پیامدهای اولیه مرگ (RR معمولی: 0.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43 تا 1.36؛ 5 مطالعه؛ 896 شیرخوار) یا بیماری‌های مزمن تنفسی (RR معمولی: 0.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.78 تا 1.18؛ 5 مطالعه؛ 893 شیرخوار) دیده نشد. همچنین تفاوتی در نسبت شکست درمان (RR معمولی: 1.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 1.55؛ 5 مطالعه؛ 786 شیرخوار) و نیاز به لوله‌گذاری مجدد (RR معمولی: 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.68 تا 1.20؛ 6 مطالعه؛ 934 شیرخوار) دیده نشد. ترومای وارد شده به بینی در شیرخوارانی که در تصادفی‌سازی در گروه HFNC قرار گرفتند، کمتر بود (RR معمولی: 0.64؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.51 تا 0.79؛ RD: 0.14؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.20 - تا 0.08 - ؛ 4 مطالعه؛ 645 شیرخوار)؛ نرخ پنوموتوراکس (pneumothorax) نیز در این گروه از نوزادان کاهش اندکی داشت (RR معمولی: 0.35؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.11 تا 1.06؛ RD: 0.02 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.03 - تا 0.00 - ؛ 5 مطالعه؛ 896 شیرخوار). در تجزیه و تحلیل زیرگروه‌های تشکیل شده بر مبنای سن بارداری (Gestational age) هر شیرخوار، بین HFNC و CPAP تفاوتی از نظر نرخ پیامدهای اولیه وجود نداشت، هرچند که فقط تعداد محدودی شیرخوار بسیار زودرس (Extremely Preterm) یا اندکی زودرس (Late Preterm) وجود داشتند. دریک کارآزمایی (28 شیرخوار) تفاوتی در نرخ لوله‌گذاری مجدد تراشه بین دو گروه HFNC مرطوب و HFNC غیرمرطوب وجود نداشت و در دو کارآزمایی (100 شیرخوار) تفاوتی بین دو مدل مختلف انجام HNFC مرطوب وجود نداشت. در دو کارآزمایی (149 شیرخوار)، مدت بستری شدن در شیرخوارانی که از حمایت تنفسی غیرتهاجمی (CPAP) به صورت تصادفی جدا شده و تحت HNFP قرار می‌گرفتند، کمتر از کودکانی بود که تحت این حمایت باقی می‌ماندند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
نرخ کارایی HNFC با سایر روش‌های غیرتهاجمی که برای حمایت تنفسی در شیرخواران زودرس استفاده می‌شوند، برای پیشگیری از شکست درمان، مرگ و بیماری‌های مزمن تنفسی، مشابه است. بیشتر شواهد مربوط به استفاده از HNFC برای حمایت تنفسی به دنبال خارج کردن لوله تراشه است. در مقایسه با CPAP بینی، انجام HNFC بعد از خارج کردن لوله تراشه، با وارد شدن آسیب کمتری به بینی همراه است و ممکن است نرخ کمتری از پنوموتوراکس داشته باشد. برای مقایسه HNFC با سایر روش‌های غیرتهاجمی حمایت تنفسی اولیه بلافاصله بعد از تولد و همچنین بعد از جدا شدن از این روش‌های غیر تهاجمی، باید کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی بیشتری با قدرت مناسب انجام شود. همچنین برای ارزیابی کارایی و عوارض HFNC در شیرخواران بسیار زودرس و شیرخوارانی که تاحدی نارس هستند، و قیاس ابزارهای مختلف انجام HNFC، شواهد بیشتری لازم است.
خلاصه به زبان ساده
کانولای بینی برای حمایت تنفسی در شیرخواران نارس
سوال مطالعه مروری
آیا استفاده از کانولای بینی با جریان بالا (HFNC) در شیرخواران زودرس، به اندازه سایر روش‌های غیر تهاجمی حمایت تنفسی، در پیشگیری از مرگ و آسیب مزمن ریوی مؤثر است؟
پیشینه
روش‌های متنوعی برای فراهم کردن حمایت تنفسی غیرتهاجمی برای شیرخواران زودرسی که آپنه (apnea) دارند یا مبتلا به بیماری‌های ریه هستند وجود دارد، شامل: افزودن به اکسیژن تنفسی در انکوباتور از طریق سرپوش یا کانولای بینی، راه هوایی فشار مثبت مداوم (CPAP) از طریق گیره بینی یا ماسک، و تهویه فشار مثبت متناوب از طریق بینی (NIPPV) که در آن، در کنار CPAP توده‌های فشار بالا به طور متناوب اعمال می‌شوند. کانولای بینی با جریان بالا (HFNC)، اکسیژن یا مخلوط هوا و اکسیژن را از طریق لوله‌های نازک و باریکی که درون پره‌های بینی قرار می‌گیرند به بیمار می‌رساند. به تازگی HFNC به عنوان روش غیرتهاجمی جدیدی در حمایت تنفسی معرفی شده است.
ویژگی‌های مطالعه
این مطالعه مروری، 15 کارآزمایی تصادفی‌سازی یافت، که در آن‌ها HNFC و سایر روش‌های غیرتهاجمی حمایت تنفسی نوزادان مقایسه شده بودند. این مطالعات از منظر نوع مداخله تحت بررسی، جریان هوا و دلیل دریافت حمایت تنفسی تفاوت داشتند.
نتایج
به عنوان حمایت خط اول تنفسی بعد از تولد، بین HNFC و CPAP در نرخ مرگ‌ومیر و بیماری‌های مزمن ریوی تفاوتی دیده نشد (4مطالعه؛ 439 شیرخوار). استفاده از HNFC طول مدت دریافت حمایت تنفسی را طولانی‌تر کرد اما در سایر پیامدها تفاوتی نبود. در یک مطالعه (75 شیرخوار) بین HNFC و NIPPV، درحمایت تنفسی بعد از تولد تفاوتی وجود نداشت. در استفاده از HNFC بعد از ونتیلاسیون مکانیکی (6 مطالعه؛ 934 شیرخوار)، تفاوتی بین HNFC و CPAP در نرخ مرگ و بیماری‌های مزمن تنفسی نبود. همچنین تفاوتی در نرخ شکست درمان و لوله‌گذاری مجدد وجود نداشت. در کودکانی که به شیوه تصادفی تحت HNFC قرار گرفته بودند، ترومای وارد شده به بینی کمتر و نیز نرخ پنوموتوراکس در آن‌ها اندکی پائین‌تر بود. در زیرگروه‌های مختلف شیرخواران زودرس که براساس سن بارداری ایجاد شده بودند، تفاوتی بین HNFC و CPAP وجود نداشت، هرچند فقط چند تعداد محدود از شیرخواران در گروه‌های بسیار زودرس و کمی زودرس قرار می‌گرفتند. در یک کارآزمایی (28 شیرخوار) تفاوتی در نرخ لوله‌گذاری مجدد در دو گروه HNFC مرطوب و غیرمرطوب وجود نداشت، همچنین بین ابزارهای گوناگون انجام HNFC مرطوب (100 شیرخوار) تفاوتی نبود. در دو مطالعه (148 شیرخوار) بین شیرخوارانی که به طور تصادفی از حمایت تنفسی غیرتهاجمی (CPAP) جدا شده و تحت HNFC قرار می‌گرفتند، نرخ بستری شدن مجدد در مقایسه با افرادی که تحت CPAP باقی می‌ماندند، کمتر بود.
نتیجه‌گیری
نرخ کارایی HNFC با سایر روش‌های غیرتهاجمی حمایت تنفسی در شیرخواران زودرس برای پیشگیری از شکست درمان، مرگ و بیماری‌های مزمن ریوی در این بیماران، مشابه است. بیشتر شواهد موجود در ارتباط با استفاده از HFNC برای حمایت تنفسی بعد از خارج کردن لوله تراشه است. انجام HNFC بعد از خارج کردن لوله تراشه نسبت به CPAP از طریق بینی، ترومای کمتری به بینی وارد می‌کند و ممکن است کمتر موجب پنوموتوراکس در شیرخوار شود. باید تعداد بیشتری کارآزمایی تصادفی‌سازی با قدرت مناسب انجام گیرد، تا HNFC و سایر روش‌های غیرتهاجمی حمایت تنفسی را، به عنوان حمایت اولیه بلافاصله بعد از تولد شیرخوار یا بعد ازخارج کردن لوله تراشه را مقایسه کند. همچنین برای ارزیابی کارایی و عوارض HNFC در شیرخواران بسیار زودرس و تا حدی زودرس، و مقایسه ابزارهای مختلف انجام HNFC، به شواهد بیشتری نیاز است.
آیا استفاده از کانولای بینی با جریان بالا (HFNC) در شیرخواران زودرس، به اندازه سایر روش‌های غیر تهاجمی حمایت تنفسی، در پیشگیری از مرگ و آسیب مزمن ریوی مؤثر است؟
پیشینه
روش‌های متنوعی برای فراهم کردن حمایت تنفسی غیرتهاجمی برای شیرخواران زودرسی که آپنه (apnea) دارند یا مبتلا به بیماری‌های ریه هستند وجود دارد، شامل: افزودن به اکسیژن تنفسی در انکوباتور از طریق سرپوش یا کانولای بینی، راه هوایی فشار مثبت مداوم (CPAP) از طریق گیره بینی یا ماسک، و تهویه فشار مثبت متناوب از طریق بینی (NIPPV) که در آن، در کنار CPAP توده‌های فشار بالا به طور متناوب اعمال می‌شوند. کانولای بینی با جریان بالا (HFNC)، اکسیژن یا مخلوط هوا و اکسیژن را از طریق لوله‌های نازک و باریکی که درون پره‌های بینی قرار می‌گیرند به بیمار می‌رساند. به تازگی HFNC به عنوان روش غیرتهاجمی جدیدی در حمایت تنفسی معرفی شده است.
ویژگی‌های مطالعه
این مطالعه مروری، 15 کارآزمایی تصادفی‌سازی یافت، که در آن‌ها HNFC و سایر روش‌های غیرتهاجمی حمایت تنفسی نوزادان مقایسه شده بودند. این مطالعات از منظر نوع مداخله تحت بررسی، جریان هوا و دلیل دریافت حمایت تنفسی تفاوت داشتند.
نتایج
به عنوان حمایت خط اول تنفسی بعد از تولد، بین HNFC و CPAP در نرخ مرگ‌ومیر و بیماری‌های مزمن ریوی تفاوتی دیده نشد (4مطالعه؛ 439 شیرخوار). استفاده از HNFC طول مدت دریافت حمایت تنفسی را طولانی‌تر کرد اما در سایر پیامدها تفاوتی نبود. در یک مطالعه (75 شیرخوار) بین HNFC و NIPPV، درحمایت تنفسی بعد از تولد تفاوتی وجود نداشت. در استفاده از HNFC بعد از ونتیلاسیون مکانیکی (6 مطالعه؛ 934 شیرخوار)، تفاوتی بین HNFC و CPAP در نرخ مرگ و بیماری‌های مزمن تنفسی نبود. همچنین تفاوتی در نرخ شکست درمان و لوله‌گذاری مجدد وجود نداشت. در کودکانی که به شیوه تصادفی تحت HNFC قرار گرفته بودند، ترومای وارد شده به بینی کمتر و نیز نرخ پنوموتوراکس در آن‌ها اندکی پائین‌تر بود. در زیرگروه‌های مختلف شیرخواران زودرس که براساس سن بارداری ایجاد شده بودند، تفاوتی بین HNFC و CPAP وجود نداشت، هرچند فقط چند تعداد محدود از شیرخواران در گروه‌های بسیار زودرس و کمی زودرس قرار می‌گرفتند. در یک کارآزمایی (28 شیرخوار) تفاوتی در نرخ لوله‌گذاری مجدد در دو گروه HNFC مرطوب و غیرمرطوب وجود نداشت، همچنین بین ابزارهای گوناگون انجام HNFC مرطوب (100 شیرخوار) تفاوتی نبود. در دو مطالعه (148 شیرخوار) بین شیرخوارانی که به طور تصادفی از حمایت تنفسی غیرتهاجمی (CPAP) جدا شده و تحت HNFC قرار می‌گرفتند، نرخ بستری شدن مجدد در مقایسه با افرادی که تحت CPAP باقی می‌ماندند، کمتر بود.
نتیجه‌گیری
نرخ کارایی HNFC با سایر روش‌های غیرتهاجمی حمایت تنفسی در شیرخواران زودرس برای پیشگیری از شکست درمان، مرگ و بیماری‌های مزمن ریوی در این بیماران، مشابه است. بیشتر شواهد موجود در ارتباط با استفاده از HFNC برای حمایت تنفسی بعد از خارج کردن لوله تراشه است. انجام HNFC بعد از خارج کردن لوله تراشه نسبت به CPAP از طریق بینی، ترومای کمتری به بینی وارد می‌کند و ممکن است کمتر موجب پنوموتوراکس در شیرخوار شود. باید تعداد بیشتری کارآزمایی تصادفی‌سازی با قدرت مناسب انجام گیرد، تا HNFC و سایر روش‌های غیرتهاجمی حمایت تنفسی را، به عنوان حمایت اولیه بلافاصله بعد از تولد شیرخوار یا بعد ازخارج کردن لوله تراشه را مقایسه کند. همچنین برای ارزیابی کارایی و عوارض HNFC در شیرخواران بسیار زودرس و تا حدی زودرس، و مقایسه ابزارهای مختلف انجام HNFC، به شواهد بیشتری نیاز است.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Neonatal Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/10/11 | انتشار: 1394/12/3
