جلد 2015 -                   جلد 2015 - صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.1002/14651858.CD009681

XML Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Elisa Bruno, Alessandra Nicoletti, Graziella Quattrocchi, Graziella Filippini, Mario Zappia, Carlo Colosimo. Alprazolam for essential tremor. 3 2015; 2015
URL: http://cochrane.ir/article-1-327-fa.html
آلپرازولام برای ترمور اولیه (Essential Tremor)
Elisa Bruno* , Alessandra Nicoletti , Graziella Quattrocchi , Graziella Filippini , Mario Zappia , Carlo Colosimo
پیشینه
ترمور اولیه (ET) یکی از شایع‌ترین اختلالات حرکتی است. درمان این بیماری عمدتا مبتنی بر عوامل دارویی است. بر این اساس، اگر چه نشان داده شده است که پریمیدون (primidone) و پروپرانولول (propranolol) درمان‌های خوبی در اقدامات بالینی هستند، ممکن است در 25 تا 55 درصد از بیماران بی‌تاثیر باشند و علاوه بر این می‌توانند در درصد زیادی از افراد منجر به ایجاد عوارض جانبی (AEs) جدی شوند. بنابراین دلایل، ارزیابی گزینه‌های درمانی برای درمان ترمور اولیه، ممکن است یک پیگیری ارزشمند باشد. آلپرازولام به عنوان یک عامل بالقوه مفید، برای درمان افراد مبتلا به ET پیشنهاد شده، اما کارآیی و ایمنی آن نامشخص است.
اهداف
هدف اولیه (اصلی): ارزیابی اثربخشی و ایمنی آلپرازولام در درمان افراد مبتلا به ET
هدف ثانویه: بررسی اثرات درمان با آلپرازولام بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به ET
روش های جستجو
به منظور شناسایی تمام کارآزمایی‌های مرتبط، ما بدون اعمال محدودیت بر زبان مطالعات، یک جست‌وجوی نظام‌مند انجام دادیم. ما جست‌وجوی خود را در منابع زیر انجام دادیم: پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت‌شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ MEDLINE (از ژانویه 1966 تا سپتامبر 2015)، EMBASE (از ژانویه 1988 تا سپتامبر 2015)، موسسه ملی تعالی (برتری) سلامت و مراقبت (NICE؛ National Institute for Health and Care Excellence) (از 1999 تا سپتامبر 2015)؛ ClinicalTrials.gov (از 1997 تا سپتامبر 2015)؛ و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization (WHO) International Clinical Trials Registry Platform (ICTRP) (از 2004 تا سپتامبر 2015). همچنین در منابع خاکستری، جست‌وجوی دستی انجام دادیم و فهرست منابع مطالعات و مطالعات مروری شناسایی شده را نیز بررسی کردیم.
معیارهای انتخاب
ما تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs؛ Randomised Controlled Trials) مربوط به آلپرازولام در برابر دارونما یا هر درمان دیگری انتخاب کردیم. ما مطالعاتی را انتخاب کردیم که در آنها ET، بر اساس معیارهای تشخیصی معتبر و پذیرفته شده، تشخیص داده شده بود. مطالعاتی را که شامل بیماران با اشکال ثانویه لرزش بودند یا فقط پارامترهای فیزیولوژی عصبی را به منظور ارزیابی پیامدها گزارش داده بودند، از مطالعه حذف کردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده این مطالعه مروری، به طور جداگانه داده‌ها را با استفاده از فرم گرد‌آوری داده‌ها، گردآوری و استخراج کردند. ما خطر سوگیری (Bias) و ساختار شواهد را ارزیابی کردیم. ما از روش‌های واریانس معکوس برای پیامدها و مقیاس‌های اندازه‌گیری پیوسته استفاده کردیم. ما تفاوت بین گروه‌های درمانی را به صورت میانگین‌ تفاوت‌ها با یکدیگر مقایسه کردیم. همچنین از نرم‌افزار Review Manager برای مدیریت و تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده کردیم.
نتایج اصلی
در این مطالعه مروری، ما یک کارآزمایی انتخاب کردیم که در آن آلپرازولام در برابر دارونما (24 شرکت‌کننده) مقایسه شده بود. قضاوت بر این بود که این مطالعه دارای خطر بالای سوگیری است. کیفیت کلی شواهد را نیز بسیار پایین درجه‌بندی کردیم. در مقایسه با کسانی که دارونما دریافت می‌کردند، شرکت‌کنندگان تحت درمان با آلپرازولام کاهش قابل‌توجهی در شدت لرزش نشان دادند (میانگین تفاوت (MD): 0.75-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.83- تا 0.67-). عوارض جانبی در 9 شرکت‌کننده درمان شده با آلپرازولام (75%) مشاهده شد که این عوارض به‌طور عمده شامل آرامیدگی (sedation) (50%)، یبوست (17%) و خشکی دهان (9%) بود. هیچ یک از شرکت‌کنندگان در گروه آلپرازولام و گروه دارونما درمان را قطع نکردند و از شرکت در مطالعه انصراف ندادند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان

در حال حاضر اطلاعات موجود، شواهد کافی مربوط به ارزیابی اثربخشی و ایمنی درمان با آلپرازولام برای درمان افراد مبتلا به ترمور اولیه را نشان نمی‌دهد.
خلاصه به زبان ساده
استفاده از آلپرازولام برای درمان ترمور اولیه
ترمور اولیه (ET) شایع‌ترین اختلال حرکتی است. اگرچه این بیماری از نظر تاثیر آن بر امید به زندگی، خوش‌خیم است، معمولا به طور چشمگیری پیش‌رونده و به‌طور بالقوه ناتوان‌کننده است. درمان آن عمدتا مبتنی بر عوامل دارویی است (پروپرانولول و پریمیدون به عنوان درمان خط اول) که می‌تواند در 25 تا 55 درصد از بیماران بی‌تاثیر باشد. پیشنهاد شده که آلپرازولام برای درمان ترمور اولیه، به‌طور بالقوه مفید است. نویسندگان این مطالعه مروری تلاش کردند اثربخشی و ایمنی آن را در افراد مبتلا به ترمور اولیه ارزیابی کنند. یک مطالعه تصادفی‌شده، که در آن آلپرازولام با دارونما در 24 فرد مبتلا به ترمور سر و / یا دست و پا مقایسه شده بود، در این مطالعه انتخاب شد. آلپرازولام منجر به کاهش شدت لرزش شد که با تعداد بالایی از عوارض جانبی همراه بود. با این حال، وجود تعداد کم مطالعات انجام شده در این زمینه و همچنین وجود محدودیت‌های روش‌شناسی بسیار در یک مطالعه انتخاب شده، از به دست آوردن نتیجه‌گیری‌های قطعی درباره پروفایل سود و زیان این درمان، جلوگیری می‌کند. برای تایید اثربخشی و ارزیابی ایمنی طولانی‌مدت آلپرازولام برای درمان بیماران مبتلا به ترمور اولیه، انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

(3181 مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (133 دریافت)    

پذیرش: 1394/7/12 | انتشار: 1394/9/15