جلد 2015 -                   جلد 2015 - صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.1002/14651858.CD008781.pub3

XML Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Yousheng Xiao, Lu Gan, Jin Wang, Man Luo, Hongye Luo. Vigabatrin versus carbamazepine monotherapy for epilepsy. 3 2015; 2015
URL: http://cochrane.ir/article-1-277-fa.html
استفاده از درمان تک‌دارویی با ویگاباترین در مقابل استفاده از کاربامازپین برای بیماران مبتلا به صرع
Yousheng Xiao* , Lu Gan , Jin Wang , Man Luo , Hongye Luo
پیشینه
این مقاله، آخرین به‌روزرسانی مطالعه مروری است که اولین‌بار در سال 2012 (در 2012 Cochrane Database of Systematic Reviews، شماره 1) چاپ شده بود. اثربخشی و بی‌خطر بودن Vigabatrin یا VGB به عنوان یک داروی افزودنی در درمان صرع مقاوم به درمان به خوبی به اثبات رسیده است، هرچند باید به وزن این اثربخشی، در برابر عارضه جانبی آن که نقص در میدان بینایی است، توجه شود. اینکه درمان تک‌دارویی با VGB در مقایسه با درمان استاندارد تک‌دارویی با داروی ضدصرع کاربامازپین (CBZ) موثرتر و بی‌خطرتراست یا خیر، هنوز ارزیابی سیستماتیک نشده بود.
اهداف
این مطالعه جهت کشف موثر بودن و بی‌خطر بودن استفاده از VGB در مقایسه با CBZ در درمان بیماران مبتلا به صرع در کودکان و بزرگسالان طراحی شده است.
روش های جستجو
در آخرین به‌روزرسانی، ما پژوهش خود را براساس بررسی منابع زیر انجام دادیم: پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده کاکرین (Cochrane Central Register of Controlled Trials؛ شماره 4 و 3؛ 2015)، MEDLINE (از 1948 تا جولای 2015)، EMBASE (از 1974 تا جولای 2015)، و مرکز اطلاعات بیومدیکال چینی‌ها (CBM) (از 1979 تا جولای 2015). ما کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده را بررسی کردیم و با شرکت دارویی VGB و محققانی که در این زمینه کارشناس بودند، تماس گرفتیم. ما از نظر زبان مقالات محدودیتی قائل نشدیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCTs) که به مقایسه درمان تک‌دارویی بیماران مبتلا به صرع با VGB در برابر درمان تک‌دارویی با CBZ پرداخته‌اند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو مرورگر مقالات بطور مجزا به ارزیابی مقالات پرداخته و اطلاعات را استخراج کردند. نتایج اولیه شامل بررسی زمان عدم نیاز به درمان و نتایج ثانویه زمان دستیابی به بهبود 6 ماهه و 12 ماهه بعد از تصادفی‌سازی و زمان اولین تشنج پس از تصادفی‌سازی و عوارض جانبی بود. ما نتایج را به صورت خطر نسبی (HRs) با 95% فاصله اطمینان (Cl) برای داده‌های مربوط به زمان یا بصورت نسبت خطر (RR) برای عوارض جانبی با 95% فاصله اطمینان (Cl) ارائه کردیم.
نتایج اصلی
5 کار آزمایی که در کل 734 شرکت کننده را در بر می‌گرفتند، واجد شرایط بودند. ما تنها یک مطالعه را از نظر کیفیت خوب ارزیابی کردیم و بقیه آن‌ها از نظر کیفیت ضعیف بودند. انجام یک متاآنالیز برای بررسی نتایجی که در ابتدا مد نظرمان بود، سخت بود، زیرا همه مطالعات نتایج مشابهی را گزارش نکرده بودند. تفاوت معناداری که بتوان براساس آن یکی از دوداروی VGB یا CBZ را ارجح دانست، براساس پیامدهایی مثل زمان عدم نیاز به درمان و زمان دستیابی به بهبود 6 ماهه بعد از تصادفی‌سازی وجود نداشت، اما نتایجی دال بر ناموثر بودن VGB بر زمان اولین تشنج پس از تصادفی‌سازی به دست آمد. در مقایسه با CBZ، دارویVGB بیمار را با افزایش وزن بیشتر وراش‌های پوستی و خواب‌آلودگی کمتری به عنوان عارضه جانبی مواجه می‌کرد، اما از نظر نقص میدان بینایی واختلالات بینایی تفاوتی بین دو دارو مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
داده‌ها برای قضاوت درباره اینکه کدامیک از این دو دارو برای درمان تک‌دارویی صرع سودمندی بیشتری دارند، ناکافی بود. به علت شیوع بالای نقص در میدان بینایی که به علت استفاده ازدرمان تک‌دارویی با VGB رخ می‌دهد و با مطالعات مروری نظام‌مند به اثبات رسیده (Maguire 2010)، درمان تک‌دارویی با این دارو باید با احتیاط تجویز شود و نباید به عنوان خط اول درمان در نظر گرفته شود. در صورت لزوم تجویز، باید بطور مرتب معاینات میدان دید در نظر گرفته شود. در آینده باید تحقیقاتی در مورد دلیل اینکه چگونه این دارو روی میدان دید اثر می‌گذارد، انجام شود تا بتوانیم از بروز این عارضه پیشگیری کنیم. به‌علاوه، در آینده باید مطالعاتی درباره درمان تک‌دارویی بیماری صرع انجام و نتایج آن براساس توصیه‌های کمیته بین‌المللی مقابله با صرع (ILAE) گزارش شود. از طرف دیگر، باید کیفیت متدولوژیک مطالعات ارتقا پیدا کند.
خلاصه به زبان ساده
استفاده از درمان تک‌دارویی ویگاباترین در مقابل استفاده از کاربامازپین، برای بیماران مبتلا به صرع
سوال مطالعه مروری
این مطالعه مروری، آخرین به‌روزرسانی مقاله‌ای از کاکرین است که در سال 2012 با عنوان «درمان تک‌دارویی با ویگاباترین به‌جای کاربامازپین برای مبتلایان به صرع» چاپ شده بود. ما مدارکی را که دال بر موثر و بی‌خطر بودن ویگاباترین در برابر کاربامازپین بودند، مرور کردیم و درنهایت به 5 مقاله رسیدیم.

پیشینه
صرع یک بیماری شایع نورولوژیک است و بیش از 50 میلیون نفر در دنیا به این بیماری مبتلا هستند. موثر و بی‌خطر بودن اضافه کردن داروی ویگاباترین به درمان صرع، در مورد صرع مقاوم به درمان به خوبی به اثبات رسیده است، اگرچه وزن این تاثیر، باید در برابر خطر نقص در میدان دید که عارضه این دارو است، سنجیده شود. در این مقاله مروری هدف ما این بود که بفهمیم استفاده تک‌دارویی از ویگاباترین از نظر میزان تاثیر و بی‌خطر بودن، با درمان تک‌دارویی استاندارد با داروی ضدصرع کاربامازپین، چه تفاوتی دارد.

ویژگی‌های مطالعه
مدارک گردآوری شده مربوط به جولای 2015 است. ما 5 کارآزمایی را در مورد مقایسه درمان تک‌دارویی با ویگاباترین و کاربامازپین پیدا کردیم که مجموعا 734 شرکت کننده را که بین 6 ماه تا 65 سال سن داشتند در برمی‌گرفتند.

نتایج اصلی
این مطالعه مروری مقالات موفق به پیدا کردن تفاوت بین این دو دارو در پیامدهایی مثل زمان عدم نیاز به درمان و زمان دستیابی به بهبود 6 ماهه بعد از تصادفی‌سازی نشد، اما نتایج بالینی دال بر ناموثر بودن ویگاباترین بر زمان اولین تشنج پس از تصادفی‌سازی به دست آمد. استفاده از داروی VGB بیمار را با افزایش وزن بیشتر مواجه می‌کرد، اما نگرانی بزرگتر، شیوع بالای نقص میدان بینایی و اختلالات بینایی است که در مقالات مروری سیستماتیک گزارش شده است (Maguire 2010).

کیفیت شواهد
تنها یک مطالعه از نظر کیفیت خوب بود و بقیه آن‌ها کیفیت پائینی داشتند.

(1774 مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (137 دریافت)    

پذیرش: 1394/4/10 | انتشار: 1394/8/27