اینوزیتول (inositol) یک ماده مغذی ضروری مورد نیاز برای رشد و بقای سلول‌های انسانی در محیط کشت است. اینوزیتول بلوغ اجزای مختلف سورفکتانت (surfactant) را تسریع می‌کند و ممکن است نقش اساسی در زندگی جنینی و اوایل نوزادی داشته باشد. کاهش سطوح اینوزیتول در نوزادان مبتلا به سندرم زجر تنفسی (RDS) می‌تواند نشانه‌ای از آن باشد که بیماری آن‌ها شدت خواهد گرفت.

ارزیابی اثربخشی و ایمنی مکمل اینوزیتول در نوزادان پره‌ترم مبتلا به سندرم زجر تنفسی (RDS) یا سالم در کاهش پیامدهای جانبی نوزادی شامل: مرگ (مرگ‌های نوزادی و کودکی)، دیسپلازی برونکوپولمونری (BPD)، رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP)، خونریزی داخل بطنی (IVH)، لکومالاسی اطراف بطنی (PVL)، انتروکولیت نکروزان (NEC) و سپسیس (sepsis).

ما از استراتژی جست‌وجوی استاندارد گروه نوزادان در کاکرین برای جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین(CENTRAL ؛Cochrane Center Register of Controlled Trails، شماره 11، 2018)؛ MEDLINE از طریق PubMed (1966 تا 5 نوامبر 2018)؛ Embase (1980 تا 5 نوامبر 2018) و Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litrerature (CINAHL) (1982 تا 5 نوامبر 2018) استفاده کردیم. ما در بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، مجموعه مقالات کنفرانس‌ها و فهرست منابع مقالات بازیابی‌شده به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده (RCT ؛randomised controlled trails) و کارآزمایی‌های شبه-‌تصادفی‌سازی شده جست‌وجو کردیم

ما همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده مربوط به مقایسه مکمل اینوزیتول را در نوزادان پره‌ترم با گروه کنترل دریافت‌کننده دارونما (placebo) یا عدم مداخله انتخاب کردیم. پیامدها عبارت بودند از مرگ نوزادی، مرگ کودکی، دیسپلازی برونکوپولمونری (BPD)، رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP)، خونریزی داخل بطنی (IVH)، انتروکولیت نکروزان (NEC) و سپسیس.

سه نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را در مورد پیامدهای نوزادی خلاصه کرده و هرگونه اختلاف‌نظر را از طریق مباحثه و اجماع‌نظر برطرف کردیم. پیامدها به‌صورت خطر نسبی (RR) معمول، تفاوت خطر (RD) و تعداد افرادی که باید درمان شوند تا یک نفر منفعت ببرد (NNTB ؛number needed to treat for an additional beneficial outcome) یا تعداد افرادی که باید درمان شوند تا یک نفر زیان ببیند (NNTH ؛number needed to treat for an additional harmful outcome)، گزارش شدند. ما از رویکرد GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) برای ارزیابی کیفیت شواهد بهره بردیم.

شش کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده منتشرشده با مجموع 1177 نوزاد شناسایی شدند. کیفیت مطالعه برای مقایسه «مکمل اینوزیتول در نوزادان پره‌ترم (دوزهای مکرر با هر مقدار و هر مدت زمان درمان) در مقابل گروه کنترل» متفاوت بود و تجزیه‌وتحلیل‌های موقتی در کارآزمایی‌های متعددی برای پیامدهای مورد نظر رخ داده بود. مرگ نوزادی در این مقایسه به‌طور معناداری کاهش یافته بود (RR معمول: 0.53؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.31 تا 0.91؛ RD معمول: 0.09-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.16- تا 0.01-؛ NNTB: 11؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6 تا 100؛ 3 کارآزمایی؛ 355 نوزاد). مرگ کودکی کاهش پیدا نکرد (RR معمول: 0.89؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.71 تا 1.13؛ RD معمول: 0.02-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.07- تا 0.02؛ 5 کارآزمایی؛ 1115 نوزاد) (شواهد با کیفیت پائین). ROP مرحله 2 یا بالاتر یا مرحله 3 یا بالاتر به‌صورت چشم‌گیری کاهش نیافت (RR معمول: 0.89؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.75 تا 1.06؛ RD معمول: 0.04-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.10- تا 0.02؛ 3 کارآزمایی؛ 810 نوزاد) (شواهد با کیفیت متوسط). هیچ یافته قابل‌توجهی برای ROP (در هر مرحله‌ای)، NEC (مشکوک یا اثبات‌شده)، سپسیس، IVH در مرحله بالاتر از II وجود نداشت (شواهد با کیفیت متوسط). برای مقایسه «آغاز درمان با مکمل اینوزیتول به صرت وریدی و پس از آن تجویز خوراکی (دوزهای مکرر 80 میلی‌گرم/کیلوگرم/روز) در نوزادان پره‌ترم متولدشده در کم‌تر از هفته سی‌ام پس از قاعدگی (PMA) در قیاس با دارونما برای نوزادان پره‌ترم در معرض خطر یا مبتلا به سندرم زجر تنفسی»، نتایج حاصل از دو مطالعه با کیفیت بالا برگزیده شدند (N = 760 نوزاد). به دلیل نرخ بیش‌تر مرگ‌ها در گروه اینوزیتول، ورود نوزادن در مطالعه بزرگ‌تر (N = 638) خاتمه یافت. ما سطح کیفیت مطالعه را کاهش ندادی. متاآنالیزهای پیامدهای «ROP نوع 1 یا مرگ پیش از تعیین پیامد ROP با استفاده از پیامد تعدیل شده ROP»، «ROP نوع 1 شامل پیامد تعدیل شده ROP»، «مرگ‌ومیر به هر علتی (پیامدهای گردآوری‌شده در طول نخستین رخداد: مرگ، ترخیص از بیمارستان، انتقال به بیمارستان، یا 120 روز بعد از تولد)» و «IVH شدید (مرحله 3 یا 4)»، نشان‌دهنده یافته‌های قابل‌توجهی نبود (شواهد با کیفیت متوسط). هیچ یافته چشمگیری برای پیامدهای «BPD یا مرگ ناشی از آن قبل از هفته 37 پس از قاعگی (پیامدهای گردآوری‌شده در طول نخستین رخداد: مرگ، ترخیص از بیمارستان، انتقال به بیمارستان، یا 120 روز بعد از تولد)»، «وقوع سپسیس دیررس (> 72 ساعت سن)» و «NEC مشکوک یا اثبات‌شده» وجود نداشت (شواهد با کیفیت بالا).

بر مبنای شواهد حاصل از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده موجود، مکمل اینوزیتول منجر به کاهش مهمی در نرخ‌های مرگ نوزادی، ROP مرحله 3 یا بالاتر، ROP نوع 1؛ IVH درجه 3 یا 4؛ BPD؛ NEC یا سپسیس نمی‌شود. این نتیجه‌گیری‌ها عمدتا بر اساس دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده اخیر در نوزادان کوچک‌تر از هفته 30ام پس از قاعدگی (N = 760)، آسیب‌پذیر‌ترین گروه، بنا شد. در حال حاضر مکمل اینوزیتول نباید به‌طور روتین به عنوان بخشی از مدیریت تغذیه‌ای نوزادان پره‌ترم با یا بدون RDS به کار رود. مهم است که نوزادان وارد شده در کارآزمایی‌های انتخابی در این مرور برای ارزیابی هرگونه تاثیر مکمل اینوزیتول بر پیامدهای بلندمدت در دوران کودکی پیگیری شوند. ما انجام هیچ کارآزمایی اضافی را در نوزادان توصیه نمی‌کنیم.