هیپر‌بیلی‌روبینمی در تقریبا دو-سوم از همه نوزادان در طول روزهای نخست زندگی رخ می‌دهد و اغلب با فوتوتراپی (phototherapy) درمان می‌شود. اگرچه معمولا فوتوتراپی ایمن تلقی می‌شود، نگرانی فزاینده‌ای در مورد آن و اثرات بالقوه مخربش بر DNA و افزایش عوارض جانبی به‌ویژه برای نوزادان پره‌ترم (preterm) وجود دارد. ممکن است روش‌های دیگر، مانند تغذیه مکمل روده‌ای (enteral feeding supplementation) با پره‌بیوتیک‌ها (prebiotics)، استفاده موثری در مدیریت هیپر‌بیلی‌روبینمی در نوزادان داشته باشند.

تعیین این‌که تجویز پره‌بیوتیک‌ها، بروز هیپر‌بیلی‌روبینمی را میان نوزادان ترم (term) و پره‌ترم در مقایسه با مکمل روده‌ای شیر با آب مقطر/دارونما (placebo) یا عدم تجویز مکمل کاهش می‌دهد یا خیر.

ما از استراتژی جست‌وجوی گروه نوزادان در کاکرین برای جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails، شماره 5، 2018)؛ MEDLINE از طریق PubMed (1966 تا 14 جون 2018)؛ Embase (1980 تا 14 جون 2018) و Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture (CINAHL) (1982 تا جون 2018) استفاده کردیم. هم‌چنین ما در بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، مجموعه مقالات کنفرانس و فهرست منابع مقالات بازیابی‌شده برای کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده (RCTs ؛randomised controlled trails) و کارآزمایی‌های شبه-‌تصادفی‌سازی شده جست‌وجو کردیم.

ما همه RCTهای مربوط به مطالعه نوزادان را در نظر گرفتیم که تغذیه مکمل روده‌ای را با پره‌بیوتیک‌ها در مقابل آب مقطر/دارونما یا عدم تجویز مکمل مقایسه کردند.

دو مرورگر مقالات را غربال و داده‌ها را از مقالات منتخب استخراج کردند. ما از شیوه اثر ثابت در ترکیب اثرات مطالعاتی که به‌طور کافی مشابه بودند، استفاده کردیم. سپس ما از رویکرد GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) برای ارزیابی کیفیت شواهد بهره بردیم.

سه مطالعه کوچک که 154 نوزاد را ارزیابی کردند، در این مرور انتخاب شدند. یک مطالعه، کاهش معنادار را در خطر هیپر‌بیلی‌روبینمی و نرخ درمان با فوتوتراپی در ارتباط با تغذیه مکمل روده‌ای با پره‌بیوتیک‌ها گزارش کرده بود (خطر نسبی (RR): 0.75؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.58 تا 0.97؛ یک مطالعه؛ 50 نوزاد؛ شواهد با کیفیت پائین). متاآنالیزهای دو مطالعه نشان‌دهنده هیچ تفاوت چشم‌گیری در حداکثر سطوح بیلی‌روبین غیرکونژوگه پلاسما در نوزادان با مکمل پره‌بیوتیک نبود (تفاوت میانگین (MD): 0.14 میلی‌گرم/دسی‌لیتر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.91- تا 1.20؛ I² = %81؛ P = 0.79؛ دو مطالعه؛ 78 نوزاد؛ شواهد با کیفیت پائین). شواهدی از اختلاف قابل‌توجه در مدت فوتوتراپی که فقط به وسیله یک مطالعه گزارش شد، بین گروه‌های پره‌بیوتیک و کنترل وجود نداشت (MD: 0.10 روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.00- تا 2.20؛ یک مطالعه؛ 50 نوزاد؛ شواهد با کیفیت پائین). متاآنالیزهای دو مطالعه بیانگر کاهش چشم‌گیر در طول مدت بستری در بیمارستان بود (MD: 10.57- روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 17.81- تا -3.33-؛ 2 مطالعه؛ 78 نوزاد؛ I² = %0؛ P = 0.004؛ شواهد با کیفیت پائین). متاآنالیز سه مطالعه نشان‌دهنده افزایش معنادار در فراوانی مدفوع در گروه‌های پره‌بیوتیک بود (MD: 1.18؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.90 تا 1.46؛ I² = %90؛ 3 مطالعه؛ 154 نوزاد؛ شواهد با کیفیت بالا). هیچ تفاوت قابل‌توجهی در مرگ‌ومیر حین بستری در بیمارستان بعد از مکمل رود‌ه‌ای با پره‌بیوتیک‌ها گزارش نشده بود (RR معمول: 0.94؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.14 تا 6.19؛ I² = %6؛ P = 0.95؛ 2 مطالعه؛ 78 نوزاد؛ شواهد با کیفیت پائین). گزارشی از نیاز به تعویض خون و بروز انسفالوپاتی حاد بیلی‌روبین (acute bilirubin encephalopathy)، انسفالوپاتی مزمن بیلی‌روبین و ناتوانی عمده تکامل عصبی در مطالعات وارد شده وجود نداشت. هیچ‌یک از مطالعات برگزیده عوارض جانبی را گزارش نکردند.

مطالعات حاضر قادر به ارائه شواهد قابل‌اعتماد درباره اثربخشی پره‌بیوتیک‌ها بر هیپر‌بیلی‌روبینمی نیستند. RCT‌های بزرگ و با طراحی مناسب بیش‌تری باید در نوزادان انجام شود که اثرات مکمل روده‌ای را با پره‌بیوتیک‌ها بر هیپر‌بیلی‌روبینمی نوزادی با مکمل شیر با هر دارونمای دیگر (به‌ویژه آب مقطر) یا عدم تجویز مکمل مقایسه کنند.