پیشینه
هنگامی که شیر مادر برای تغذیه نوزادان پرهترم در دسترس نیست، پروتئین هیدرولیزات، به جای شیرخشک استاندارد شیر گاو (با پروتئینهای دستنخورده) اغلب مورد استفاده قرار میگیرد، زیرا آنها بهتر تحمل میشوند و کمتر احتمال دارد که منجر به عوارض جانبی شوند. با این حال، فرمولاهای حاوی پروتئین هیدرولیز شده، گرانتر از فرمولاهای استاندارد هستند و این نگرانی وجود دارد که استفاده از آنها در عمل با شواهد با کیفیت بالا پشتیبانی نشود.
اهداف
ارزیابی اثر تغذیه نوزادان پرهترم با شیرخشک حاوی پروتئین هیدرولیز شده (در مقابل فرمولای استاندارد شیر گاو) بر خطر عدم تحمل تغذیه، انتروکولیت نکروزان و دیگر موربیدیتی و مرگومیر در نوزادان پرهترم.
روش های جستجو
ما از استراتژی جستوجوی استاندارد گروه نوزادان در کاکرین استفاده کردیم که عبارت بود از جستوجوهای الکترونیکی در پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails، شماره 1، 2019)؛ Ovid MEDLINE (1966 تا 28 ژانویه 2019)؛ Ovid Embase (1980 تا 28 ژانویه 2019)؛ و(CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (28 ژانویه 2019) و همچنین مجموعه مقالات کنفرانسها و مرورهای قبلی.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و شبه-تصادفیسازی و کنترل شده که تغذیه نوزادان پرهترم را با شیرخشک حاوی پروتئین هیدرولیز شده در مقابل شیرخشک استاندارد (غیرهیدرولیز شده) شیر گاو مقایسه کردند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم به ارزیابی واجد شرایط بودن کارآزمایی و خطر سوگیری (bias) و استخراج دادهها پرداختند. ما اثرات درمان را همانطور که در کارآزماییهای فردی توضیح داده شد، تجزیهوتحلیل کردیم و به ترتیب، خطر نسبی و تفاوت خطر را برای دادههای دو حالتی، و تفاوت میانگین را برای دادههای پیوسته با 95% فاصله اطمینان (CI) گزارش کردیم. ما از یک مدل اثر ثابت در متاآنالیزها (meta-analyses) استفاده کردیم و علل بالقوه ناهمگونی را در تجزیهوتحلیل حساسیت بررسی کردیم. ما کیفیت شواهد را در سطح پیامد با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
ما 11 کارآزمایی را برای ورود به این مرور شناسایی کردیم. تمام کارآزماییها کوچک (در مجموع 665 شرکتکننده) و دارای محدودیتهای روششناسی مختلفی بودند از جمله عدم قطعیت در مورد روشها برای اطمینان از پنهانسازی تخصیص و کورسازی. اکثر شرکتکنندگان نوزادان پرهترمی بودند که از نظر بالینی پایدار بوده، و سن بارداری کمتر از 34 هفته یا وزن هنگام تولد کمتر از 1750 گرم داشتند. شرکتکنندگان کمتری پرهترم شدید، وزن بسیار کم هنگام تولد، یا محدودیت رشد داشتند.
اکثر کارآزماییها هنگام ارزیابی تغییرات مربوط به میانگین حجم باقیمانده غذا در معده، میزان بروز تورم شکم یا سایر علائم گوارشی، یا زمان دریافت تغذیه رودهای، تاثیری را از هر دو نوع شیرخشک بر عدم تحمل تغذیه نیافتند (متاآنالیز محدود بود، زیرا مطالعات از معیارهای مختلفی استفاده کردند). متاآنالیز هیچ تأثیری را بر خطر ابتلا به انتروکولیت نکروزان نشان نداد (خطر نسبی معمولی: 1.10؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.36 تا 3.34؛ تفاوت خطر: 0.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 03.0- تا 0.04؛ 5 کارآزمایی؛ 385 نوزاد) (شواهد با کیفیت پایین؛ کیفیت به دلیل عدم دقت و ضعف طراحی مطالعه کاهش یافت).
نتیجهگیریهای نویسندگان
کارآزماییهای شناسایی شده فقط شواهدی را با کیفیت پایین در مورد اثرات تغذیه نوزادان پرهترم با پروتئین هیدرولیز شده در مقابل فرمول استاندارد ارائه میدهند. دادههای موجود، از نتیجهگیریهایی که نشان میدهند تغذیه با پروتئین هیدرولیز شده خطر عدم تحمل تغذیه یا انتروکولیت نکروزان را تحت تاثیر قرار میدهد، حمایت نمیکند. انجام کارآزماییهای بزرگ و واقعبینانه بیشتر برای ارائه برآوردهای قابلاعتمادتر و دقیقتر در مورد اثربخشی و هزینه-اثربخشی ضروری هستند.
خلاصه به زبان ساده
فرمول هیدرولیز شده برای نوزادان پرهترم
سوال مطالعه مروری
آیا تغذیه نوزادان پرهترم با شیرخشک حاوی پروتئینهای از پیش هضم شده (هیدرولیز شده) شیر گاو به جای پروتئینهای کامل، باعث بهبود هضم و کاهش خطر ابتلا به مشکلات شدید رودهای میشود؟
پیشینه
نوزادان پرهترم اغلب هضم شیرخشک شیر گاو را دشوارتر از شیر انسان میدانند، و شیرخشک شیر گاو ممکن است خطر مشکلات شدید رودهای را در نوزادان پرهترم (نوزادانی که پیش از موعد مقرر متولد میشوند) افزایش دهد. اگر نوزادان پرهترم با شیرخشک شیر گاو تغذیه شوند (در صورتی که شیر انسان در دسترس نباشد)، به جای یک شیرخشک استاندارد (با پروتئینهای دستنخورده)، از شیرخشکی استفاده میکنند که در آن پروتئین موجود با روشهای مختلفی هضم شده باشد (هیدرولیز کردن نامیده میشود)، در نتیجه ممکن است خطر این مشکلات کاهش یابد. بااینحال، شیرخشکهای هیدرولیز شده گرانتر از شیرخشکهای استاندارد هستند، و ممکن است اثرات جانبی خاصی داشته باشد که با شیرخشکهای استاندارد این اثرات مشاهده نشود. با توجه به این نگرانیها، ما تمام شواهد موجود به دست آمده را از کارآزماییهای بالینی که این نوع از شیرخشکها را برای تغذیه نوزادان پرهترم مقایسه کردند، بررسی کردهایم.
ویژگیهای مطالعه
در جستوجوی بانکهای اطلاعاتی پزشکی تا 28 ژانویه 2019، ما 11 کارآزمایی را یافتیم؛ اکثر آنها کوچک بودند (شامل 665 نوزاد در مجموع) و دارای ضعفهای روششناسی بودند.
نتایج اصلی
شواهد موجود در حال حاضر حاکی از آن است که تغذیه نوزادان پرهترم با شیرخشک حاوی پروتئین هیدرولیز شده (به جای شیرخشک استاندارد) طی پذیرش اولیه در بیمارستان هیچ منفعت یا آسیبی ندارد. بااینحال، این یافته هنوز قطعی نیست و انجام کارآزماییهای بزرگتر و با کیفیت بهتر برای ارائه شواهدی که به پزشکان و خانوادهها کمک کند تا انتخابهای آگاهانهای در مورد این موضوع داشته باشند، مورد نیاز هستند.
کیفیت شواهد
دادههای به دست آمده از این کارآزماییها، هیچ شواهد قوی یا پایداری را ارایه نمیدهند که تغذیه نوزادان پرهترم با فرمولای هیدرولیز شده به جای فرمول استاندارد، هضم را بهبود یا بدتر کرده یا خطر مشکلات حاد رودهای را تغییر میدهد.