جلد 2016 -
جلد 2016 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Sam T Creavin* 
, Susanna Wisniewski , Anna H Noel-Storr , Clare M Trevelyan , Thomas Hampton , Dane Rayment , Victoria M Thom , Kirsty J E Nash , Hosam Elhamoui , Rowena Milligan , Anish S Patel , Demitra V Tsivos , Tracey Wing , Emma Phillips , Sophie M Kellman , Hannah L Shackleton , Georgina F Singleton , Bethany E Neale , Martha E Watton , Sarah Cullum
, Susanna Wisniewski , Anna H Noel-Storr , Clare M Trevelyan , Thomas Hampton , Dane Rayment , Victoria M Thom , Kirsty J E Nash , Hosam Elhamoui , Rowena Milligan , Anish S Patel , Demitra V Tsivos , Tracey Wing , Emma Phillips , Sophie M Kellman , Hannah L Shackleton , Georgina F Singleton , Bethany E Neale , Martha E Watton , Sarah Cullum
پیشینه
آزمون کوتاه وضعیت ذهنی (MMSE؛ Mini-Mental State Examination) یک آزمون شناختی است که معمولا به عنوان بخشی از ارزیابی برای دمانس (Dementia) احتمالی استفاده می‌شود.
اهداف
تعیین دقت تشخیصی آزمون کوتاه وضعیت ذهنی (MMSE) در نقاط برش (cut points) مختلف برای دمانس در افراد 65 سال و بالاتر در اجتماع و وضعیت‌های نیازمند مراقبت‌های اولیه که قبلا آزمایشی برای بررسی دمانس انجام نداده‌اند.
روش های جستجو
ما جست‌وجوی خود را در منابع زیر انجام دادیم: ثبت تخصصی گروه دمانس و بهبود شناختی در کاکرین (Cochrane Dementia and Cognitive Improvement Group)؛ (MEDLINE (OvidSP؛ (EMBASE (OvidSP؛ (Psychinfo (OvidSP؛ (LILACS (BIREME؛ ALOIS؛ (BIOSIS previews (Thomson Reuters Web of Science و Web of Science Core Collection، از جمله Science Citation Index و نمایه استنادی مجموعه مقالات کنفرانس‌ها (Thomson Reuters Web of Science). ما همچنین منابع تخصصی مطالعات مروری و مطالعات انجام شده درباره دقت آزمون‌های تشخیصی را جست‌وجو کردیم: MEDION (دانشگاه ماستریخت (Maastricht) و لون (Leuven)؛ www.mediondatabase.nl)؛ DARE (پایگاه اطلاعاتی حلاصه‌های مرور اثرات (Database of Abstracts of Reviews of Effects)؛ از طریق کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library)؛ پایگاه اطلاعاتی HTA (پایگاه اطلاعاتی ارزیابی فناوری سلامت، از طریق کتابخانه کاکرین و ARIF (دانشگاه بیرمنگام، بریتانیا، www.arif.bham.ac.uk). ما تلاش کردیم داده‌های احتمالا مرتبط اما منتشر نشده را از طریق تماس با محققان در این زمینه، بازیابی کنیم. ابتدا جست‌وجو را در نوامبر 2012 انجام دادیم و سپس در ماه می 2014 یک به‌روزرسانی کامل انجام دادیم. هیچ‌گونه محدودیتی بر زبان یا تاریخ در جست‌وجوهای الکترونیکی قرار ندادیم، و به طور کلی از هیچ‌گونه فیلتر روش‌شناسی به‌عنوان روشی برای محدود کردن جست‌وجوها استفاده نکردیم.
معیارهای انتخاب
ما مطالعاتی را انتخاب کردیم که آزمون 11 آیتمی (حداکثر نمره 30) MMSE (در هر نقطه برشی) را در افرادی که قبلا تحت آزمایش قرار نگرفته بودند، در مقابل یک مرجع بالینی استاندارد پذیرفته شده برای تمام علل و انواع دمانس (بیماری دمانس آلزایمر، دمانس اجسام لوی (Lewy)، دمانس عروقی، دمانس پیشانی-گیجگاهی) مقایسه کرده باشند. تشخیص بالینی شامل تمام علل دمانس (طبقه‌بندی نشده) بود که در هر نسخه‌ای از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM؛ Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders)، طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها (ICD) و درجه‌بندی بالینی دمانس تعریف شده است.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
حداقل سه نویسنده، تمام استنادها را غربالگری کردند. دو نویسنده استخراج داده‌ها و ارزیابی کیفیت مطالعات را انجام دادند. ما با استفاده از روش منحنی‌های مشخصه عملکرد خلاصه سلسله مراتبی (HSROC) و روش دو متغیره، متاآنالیز (meta-analysis) انجام دادیم.
نتایج اصلی
ما تعداد 24310 استناد را پس از حذف موارد تکراری، بازیابی کردیم، متن کامل 317 مقاله دارای متن کامل را مرور کردیم و سرانجام 70 رکورد مربوط به 48 مطالعه را برای استفاده در ترکیب‌ها انتخاب نمودیم. ما قادر به انجام متاآنالیز بر اساس 28 مطالعه انجام شده در محیط جامعه (44 مقاله) و 6 مطالعه انجام شده در مراقبت‌های اولیه (8 مقاله) بودیم. اما برای 14 مطالعه باقی مانده مربوط به اجتماع، قادر به استخراج داده‌ها به صورت جداول 2 × 2 که قابل استفاده باشند، نبودیم، درنتیجه آن‌ها را در متاآنالیزها به کار نگرفتیم. تمام مطالعات در جامعه در افراد بدون علامت انجام شده بودند، در حالی که دو مورد از شش مطالعه مربوط به مراقبت‌های اولیه، در افرادی که علائم دمانس احتمالی داشتند، انجام شد. قضاوت ما بر این بود که دو مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری (Bias) در حوزه انتخاب بیمار، سه مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری در حوزه آزمون شاخص و نه مطالعه در معرض خطر سوگیری در مورد جریان (flow) و زمان هستند. اغلب مطالعات برای پاسخ به سوال مطالعه مروری، قابل کاربرد بودند، هر چند که نگرانی‌هایی در مورد انتخاب شرکت‌کنندگان در شش مطالعه و شرایط هدف در یک مطالعه وجود داشت.
دقت MMSE برای تشخیص دمانس در 18 نقطه برش در جامعه (امتیاز MMSE: 10، شامل 30-14) و 10 نقطه برش در مراقبت‌های اولیه (امتیاز MMSE شامل 26-17) گزارش شد. تعداد کل شرکت کنندگان در مطالعات موجود در متاآنالیز در بازه 37 تا 2727 با میانه 314 قرار داشت (دامنه میان چارکی (IQR)؛ 160 تا 647). در جامعه، دقت ترکیب شده در نقطه برش 24 (15 مطالعه) دارای حساسیت 0.85 (95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.74 تا 0.92) و ویژگی 0.90 (95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.82 تا 0.95)، بود. در نقطه برش 25 (10 مطالعه)، حساسیت 0.87 (95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.78 تا 0.93) و ویژگی 0.82 (95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.65 تا 0.92) بود و در هفت مطالعه که برآوردهای دقت برای سطح تحصیلات، تعدیل شده بود، حساسیت 0.97 (95% فاصله اطمینان (CI)؛0.78 تا 0.93) و ویژگی 0.70 (95% فاصله اطمینان (CI)؛0.50 تا 0.85) بود. اطلاعات کافی برای ارزیابی دقت MMSE برای تشخیص نوع دمانس وجود نداشت. امکان برآورد خلاصه دقت تشخیصی در مراقبت‌های اولیه با توجه به داده‌های ناکافی وجود نداشت.
دقت MMSE برای تشخیص دمانس در 18 نقطه برش در جامعه (امتیاز MMSE: 10، شامل 30-14) و 10 نقطه برش در مراقبت‌های اولیه (امتیاز MMSE شامل 26-17) گزارش شد. تعداد کل شرکت کنندگان در مطالعات موجود در متاآنالیز در بازه 37 تا 2727 با میانه 314 قرار داشت (دامنه میان چارکی (IQR)؛ 160 تا 647). در جامعه، دقت ترکیب شده در نقطه برش 24 (15 مطالعه) دارای حساسیت 0.85 (95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.74 تا 0.92) و ویژگی 0.90 (95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.82 تا 0.95)، بود. در نقطه برش 25 (10 مطالعه)، حساسیت 0.87 (95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.78 تا 0.93) و ویژگی 0.82 (95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.65 تا 0.92) بود و در هفت مطالعه که برآوردهای دقت برای سطح تحصیلات، تعدیل شده بود، حساسیت 0.97 (95% فاصله اطمینان (CI)؛0.78 تا 0.93) و ویژگی 0.70 (95% فاصله اطمینان (CI)؛0.50 تا 0.85) بود. اطلاعات کافی برای ارزیابی دقت MMSE برای تشخیص نوع دمانس وجود نداشت. امکان برآورد خلاصه دقت تشخیصی در مراقبت‌های اولیه با توجه به داده‌های ناکافی وجود نداشت.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
MMSE در تشخیص دمانس، در شرایطی که شیوع آن کم است، نقش دارد. اما نباید برای جداسازی برای تایید یا رد بیماری استفاده شود. توصیه می‌کنیم که مطالعات آینده، دقت تشخیصی آزمون را در زمینه مسیر تشخیصی تجربه شده توسط بیمار ارزیابی کنند و این که محققان چگونگی تغییر پیامدهای مرتبط را با بیمار توسط MMSE گزارش دهند.
خلاصه به زبان ساده
آزمون کوتاه وضعیت ذهنی (MMSE) برای تشخیص دمانس در افراد 65 سال
اصطلاح «دمانس» یک گروه از مشکلات مغزی را پوشش می‌دهد که باعث زوال تدریجی عملکرد مغز، مهارت‌های تفکر، و توانایی انجام کارهای روزمره (به عنوان مثال شستشو و لباس پوشیدن) می‌شود. افراد مبتلا به دمانس نیز ممکن است مشکلاتی با سلامت روانی خود (خلق و خو و احساسات) و رفتارشان داشته باشند که مدیریت یا مقابله با آن برای افراد دیگر مشکل باشد. فرایندی که باعث دمانس در مغز می‌شود (با توجه به آسیب‌های مغزی در طول زمان) اغلب ناتوان‌کننده و منحط‌کننده است. انواع دمانس عبارتند از دمانس بیماری آلزایمر، دمانس عروقی، دمانس اجسام لوی و دمانس پیشانی-گیجگاهی.
هدف ما با توجه به تعریف موجود در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM)، بررسی دقت آزمون کوتاه وضعیت ذهنی (MMSE) است که معمولا به عنوان بخشی از روند تشخیص بیماری دمانس استفاده می‌شود. این آزمون یک تست مبتنی بر کاغذ با حداکثر امتیاز 30 است که نمرات پایین‌تر نشان دهنده مشکلات شناختی شدیدتر است. نقطه برش برای MMSE، عملکرد شناختی طبیعی را تعریف می‌کند و معمولا در 24 قرار داده می‌شود، اگر چه از لحاظ نظری می‌تواند در هر نقطه از فاصله 1 تا 30 قرار گیرد. ما طیف گسترده‌ای از منابع را جست‌وجو کردیم و 24310 استناد منحصر به فرد (hits) را یافتیم. در بررسی حاضر، ما متن کامل 317 مقاله علمی را بررسی و در نهایت 70 مقاله مبتنی بر 48 مطالعه را انتخاب کردیم. ما مطالعات جامعه (که منظور از آن، مردمی است که در جامعه زندگی می‌کنند و مبتلا به این بیماری هستند) و مطالعات مراقبت‌های اولیه (که منظور ما از آن‌ها، مطالعاتی است که اولین تماس با یک پزشک غیرمتخصص (که اغلب یک پزشک خانواده هستند) گرفته شده است) را انتخاب نمودیم.
دو مطالعه با توجه به روش انتخاب شرکت‌کنندگان، 3 مطالعه با توجه به استفاده از آزمون (MMSE)، و 9 مطالعه با توجه به ارائه جریان و زمان، دارای نقاط ضعف جدی مربوط به طرح بودند. ما قادر به انجام تجزیه و تحلیل آماری ترکیبی (متاآنالیز) بر اساس 28 مطالعه انجام شده در وضعیت جامعه (44 مقاله) و بر اساس 6 مطالعه انجام شده در مراقبت‌های اولیه (8 مقاله) بودیم. اما نتوانستیم داده‌های قابل استفاده‌ای را از 14 مطالعه اجتماعی باقی‌مانده استخراج کنیم. دو مطالعه از شش مطالعه انجام شده در مراقبت‌های اولیه، در افرادی انجام شد که علائم دمانس احتمالی داشتند. ما قادر به محاسبه خلاصه‌های دقت تشخیصی MMSE در سه نقطه برش در مطالعات مبتنی بر جامعه بودیم، اما اطلاعات کافی را برای انجام این کار در مطالعات مراقبت‌های اولیه در اختیار نداشتیم. آزمون کامل دارای حساسیت (توانایی شناسایی هر فرد مبتلا به دمانس) برابر 1.0 (100%) و ویژگی (توانایی شناسایی افراد بدون دمانس) برابر 1.0 (100%) بود. برای MMSE، خلاصه دقت در یک نقطه برش 25 (10 مطالعه) دارای حساسیت 0.87 و ویژگی 0.82 بود.
نتایج نشان داد در هفت مطالعه که برآوردهای دقت را برای سطح تحصیلات تعدیل کرده بودند، آزمون حساسیت 0.97 و ویژگی 0.70 بود. خلاصه دقت در یک نقطه برش 24 (15 مطالعه) دارای حساسیت 0.85 و ویژگی 0.90 بود. بر اساس این نتایج، انتظار داریم که 85% از افراد مبتلا به دمانس به درستی با MMSE شناسایی می‌شوند، در حالی که 15% به اشتباه، به‌عنوان افراد بدون دمانس طبقه‌بندی خواهند شد، 90% از کسانی که آزمایش می‌شوند، به درستی به عنوان افرادی که دمانس ندارند، شناسایی می‌شوند، در حالی که 10% مثبت کاذب خواهند بود و ممکن است برای انجام آزمایش‌های بیشتر ارجاع داده شوند.
نتایج ما از استفاده از MMSE به عنوان بخشی از فرایند تصمیم‌گیری درباره این‌که آیا فردی مبتلا به دمانس است یا خیر، حمایت می‌کند. اما نتایج حاصل از آزمون باید در چارچوب گسترده‌تری از بیماران به صورت مجزا، مانند شخصیت آنان، رفتار و این‌که آن‌ها چگونه در خانه و در زندگی روزمره مدیریت می‌کنند، تفسیر شوند.
هدف ما با توجه به تعریف موجود در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM)، بررسی دقت آزمون کوتاه وضعیت ذهنی (MMSE) است که معمولا به عنوان بخشی از روند تشخیص بیماری دمانس استفاده می‌شود. این آزمون یک تست مبتنی بر کاغذ با حداکثر امتیاز 30 است که نمرات پایین‌تر نشان دهنده مشکلات شناختی شدیدتر است. نقطه برش برای MMSE، عملکرد شناختی طبیعی را تعریف می‌کند و معمولا در 24 قرار داده می‌شود، اگر چه از لحاظ نظری می‌تواند در هر نقطه از فاصله 1 تا 30 قرار گیرد. ما طیف گسترده‌ای از منابع را جست‌وجو کردیم و 24310 استناد منحصر به فرد (hits) را یافتیم. در بررسی حاضر، ما متن کامل 317 مقاله علمی را بررسی و در نهایت 70 مقاله مبتنی بر 48 مطالعه را انتخاب کردیم. ما مطالعات جامعه (که منظور از آن، مردمی است که در جامعه زندگی می‌کنند و مبتلا به این بیماری هستند) و مطالعات مراقبت‌های اولیه (که منظور ما از آن‌ها، مطالعاتی است که اولین تماس با یک پزشک غیرمتخصص (که اغلب یک پزشک خانواده هستند) گرفته شده است) را انتخاب نمودیم.
دو مطالعه با توجه به روش انتخاب شرکت‌کنندگان، 3 مطالعه با توجه به استفاده از آزمون (MMSE)، و 9 مطالعه با توجه به ارائه جریان و زمان، دارای نقاط ضعف جدی مربوط به طرح بودند. ما قادر به انجام تجزیه و تحلیل آماری ترکیبی (متاآنالیز) بر اساس 28 مطالعه انجام شده در وضعیت جامعه (44 مقاله) و بر اساس 6 مطالعه انجام شده در مراقبت‌های اولیه (8 مقاله) بودیم. اما نتوانستیم داده‌های قابل استفاده‌ای را از 14 مطالعه اجتماعی باقی‌مانده استخراج کنیم. دو مطالعه از شش مطالعه انجام شده در مراقبت‌های اولیه، در افرادی انجام شد که علائم دمانس احتمالی داشتند. ما قادر به محاسبه خلاصه‌های دقت تشخیصی MMSE در سه نقطه برش در مطالعات مبتنی بر جامعه بودیم، اما اطلاعات کافی را برای انجام این کار در مطالعات مراقبت‌های اولیه در اختیار نداشتیم. آزمون کامل دارای حساسیت (توانایی شناسایی هر فرد مبتلا به دمانس) برابر 1.0 (100%) و ویژگی (توانایی شناسایی افراد بدون دمانس) برابر 1.0 (100%) بود. برای MMSE، خلاصه دقت در یک نقطه برش 25 (10 مطالعه) دارای حساسیت 0.87 و ویژگی 0.82 بود.
نتایج نشان داد در هفت مطالعه که برآوردهای دقت را برای سطح تحصیلات تعدیل کرده بودند، آزمون حساسیت 0.97 و ویژگی 0.70 بود. خلاصه دقت در یک نقطه برش 24 (15 مطالعه) دارای حساسیت 0.85 و ویژگی 0.90 بود. بر اساس این نتایج، انتظار داریم که 85% از افراد مبتلا به دمانس به درستی با MMSE شناسایی می‌شوند، در حالی که 15% به اشتباه، به‌عنوان افراد بدون دمانس طبقه‌بندی خواهند شد، 90% از کسانی که آزمایش می‌شوند، به درستی به عنوان افرادی که دمانس ندارند، شناسایی می‌شوند، در حالی که 10% مثبت کاذب خواهند بود و ممکن است برای انجام آزمایش‌های بیشتر ارجاع داده شوند.
نتایج ما از استفاده از MMSE به عنوان بخشی از فرایند تصمیم‌گیری درباره این‌که آیا فردی مبتلا به دمانس است یا خیر، حمایت می‌کند. اما نتایج حاصل از آزمون باید در چارچوب گسترده‌تری از بیماران به صورت مجزا، مانند شخصیت آنان، رفتار و این‌که آن‌ها چگونه در خانه و در زندگی روزمره مدیریت می‌کنند، تفسیر شوند.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Dementia and Cognitive Improvement Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/10/23 | انتشار: 1396/10/18