پیشینه
ترانسفیوژن گلبول قرمز خون (RBC)، درمان رایج برای کم خونی در بسیاری از شرایط است. در حال حاضر ایمنی و اثربخشی ترانسفیوژن واحدهای RBC که برای مدت زمانهای متفاوت قبل از ترانسفیوژن ذخیرهشدهاند، یک نگرانی محسوب میشود. مدت زمان ذخیرهسازی برای یک واحد RBC میتواند تا 42 روز باشد. اگر شواهد بهدست آمده از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trails) نشان دهند که پیامدهای بالینی تحت تاثیر مدت زمان ذخیرهسازی قرار میگیرند، کاربردهای مربوط به مدیریت موجودی و عملکرد بالینی قابل توجه خواهد بود.
اهداف
ارزیابی اثرات استفاده از گلبولهای قرمز خون (RBCs) ذخیرهشده برای مدت کوتاهتردر مقابل مدت طولانیتر، یا در مقابل RBCهای ذخیرهشده برای دوره استاندارد عمل بالینی، در افراد نیازمند به ترانسفیوژن RBC.
روش های جستجو
ما در 20 نوامبر 2017، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails)؛ MEDLINE؛ Embase؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture؛ PubMed (برای مجلات)؛ LILACS؛ Transfusion Evidence Library؛ Web Science CPCI-S و چهار پایگاه ثبت بینالمللی کارآزماییهای بالینی را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ماRCTهایی را وارد کردیم که به مقایسه ترانسفیوژن RBCها با مدت زمان ذخیره کوتاهتر در مقابل مدت زمان ذخیره طولانیتر، یا در مقابل مدت زمان ذخیره استاندارد عمل بالینی پرداختند.
گردآوری و تحلیل دادهها
ما از روشهای استاندارد کاکرین استفاده کردیم.
نتایج اصلی
ما 22 کارآزمایی (42835 شرکتکننده) را در این مرور وارد کردیم.
کیفیت شواهد مربوط به پیامد اولیه ما، مورتالیتی در بیمارستان و مورتالیتی در کوتاهمدت که در نقاط زمانی مختلف گزارش شد، بر اساس GRADE از بسیار پایین تا متوسط بود.
ترانسفیوژن RBCs با مدت زمان ذخیرهسازی کوتاهتر در مقابل طولانیتر
11 کارآزمایی (2249 شرکتکننده)، ترانسفیوژن RBCها را با مدت زمان کوتاهتر در مقابل زمان طولانیتر ذخیرهسازی مقایسه کردند. دو کارآزمایی، نوزادان متولد شده با وزن کم موقع تولد، دو کارآزمایی، کودکان مبتلا به کمخونی شدید ثانویه تا بیماری مالاریا یا بیماری سلول داسیشکل، و هشت کارآزمایی، بزرگسالان را با طیف وسیعی از شرایط بالینی (مراقبتهای شدید، جراحی قلب، جراحی الکتیو ماژور، بیماران بستریشده در بیمارستان، بیماران سرپایی هماتولوژی) به کار گرفتند. ما فقط دو کارآزمایی را در تمام حوزهها، در معرض خطر پایین سوگیری قضاوت کردیم؛ اکثر کارآزماییها در حوزههای متعدد، در معرض خطر نامشخص سوگیری قرار داشتند.
ترانسفیوژن RBCها با زمان ذخیرهسازی کوتاهتر در مقابل زمان ذخیرهسازی طولانیتر، احتمالا منجر به تفاوت اندک یا بدون تفاوت در مرگومیر در پیگیری 7 روزه (خطر نسبی (RR): 1.42؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.66 تا 3.06؛ 1 کارآزمایی، 3098 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط) یا در پیگیری 30 روزه (RR: 0.85؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.50 تا 1.45؛ 2 کارآزمایی؛ 1121 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط) در بزرگسالان تحت جراحی الکتیو قلبی یا غیرقلبی ماژور میشود.
در مورد نوزادان، هیچ مطالعهای، پیامد اولیه مرگومیر در بیمارستان یا در کوتاهمدت را گزارش نکرد. در هفته 40 بارداری، اثر RBCها با زمان ذخیرهسازی کوتاهتر در مقابل طولانیتر بر خطر مرگ نامشخص بود، زیرا کیفیت شواهد بسیار پایین است (RR: 0.90؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.41 تا 1.85؛ 1 کارآزمایی؛ 52 شرکتکننده).
اثر RBCها با زمان ذخیرهسازی کوتاهتر در مقابل زمان طولانیتر بر خطر مرگ در کودکان مبتلا به کم خونی شدید در 24 ساعت پس از ترانسفیوژن (RR: 1.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43 تا 5.25؛ 2 کارآزمایی؛ 364 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، یا در 30 روز پیگیری (RR: 1.40؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.45 تا 4.31؛ 1 کارآزمایی؛ 290 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پایین) نیز نامشخص بود.
فقط یک کارآزمایی، در کودکان مبتلا به کم خونی شدید (290 شرکتکننده)، واکنشهای جانبی ترانسفیوژن را گزارش کرد. فقط یک کودک در هر بازو طی 24 ساعت پس از ترانسفیوژن، دچار واکنش جانبی شد.
ترانسفیوژن RBCها با زمان ذخیرهسازی کوتاهتر در مقابل زمان ذخیرهسازی استاندارد عمل بالینی
یازده کارآزمایی (40588 شرکتکننده) به مقایسه ترانسفیوژن RBCها با زمان ذخیرهسازی کوتاهتر در مقابل زمان ذخیرهسازی استاندارد عمل بالینی پرداختند. سه کارآزمایی، نوزادان ترم شدیدا بدحال را به کار گرفتند؛ دو مورد از این نوزادان به کار گرفتهشده دارای وزن بسیار پایین هنگام تولد بودند. هیچ کارآزمایی در مورد کودکان وجود نداشت. هشت کارآزمایی، بزرگسالان شدیدا بدحال و غیربدحال را که در بیمارستان زیاد بستری شدند، به کار گرفتند. ما چهار کارآزمایی را در سراسر حوزهها در معرض خطر پایین سوگیری و سایر کارآزماییها را در حوزههای متعدد در معرض خطر نامشخص سوگیری قضاوت کردیم.
ترانسفیوژن RBCها با زمان ذخیرهسازی کوتاهتر در مقابل در مقابل زمان ذخیرهسازی استاندارد عمل بالینی، احتمالا منجر به تفاوت اندک یا بدون تفاوت در مرگومیر بزرگسالان در بیمارستان (RR: 1.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.97 تا 1.14؛ 4 کارآزمایی؛ 25704 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط)، مرگومیر در ICU (RR: 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.98 تا 1.15؛ 3 کارآزمایی؛ 13066 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط)، یا مرگومیر در 30 روز (RR: 1.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.96 تا 1.13؛ 4 کارآزمایی؛ 7510 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط) میشود.
دو مورد از سه کارآزمایی که نوزادان را به کار گرفت، گزارش کردند که واکنشهای جانبی ترانسفیوژن وجود ندارد. یک کارآزمایی، یک مورد ایزولهشده را از عفونت سیتومگالوویروس در شرکتکنندگان اختصاص دادهشده به زمان ذخیرهسازی استاندارد عمل بالینی گزارش کرد. دو کارآزمایی در مورد بزرگسالان شدیدا بدحال، دادههای مربوط به واکنشهای ترانسفیوژن را گزارش کردند: یک کارآزمایی، هیچ تفاوتی را در واکنشهای حاد ترانسفیوژن بین بازوها مشاهده نکرد (RR: 0.67؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 تا 2.36؛ 2413 شرکتکننده) اما کارآزمایی دیگر، واکنشهای تبدار غیرهمولیتیک بیشتری را در بازوی زمان ذخیرهسازی کوتاهتر مشاهده کرد (RR: 1.48؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.13 تا 1.95؛ 4919 شرکتکننده).
تجزیهوتحلیل متوالی کارآزمایی نشان داد که اکنون ممکن است ما شواهد کافی را برای رد افزایش 5% در خطر نسبی یا کاهش مرگومیر در 30 روز هنگام ترانسفیوژن RBCها با زمان ذخیرهسازی کوتاهتر در مقابل زمان ذخیرهسازی طولانیتر در سراسر گروههای بیمار داشته باشیم.
نتیجهگیریهای نویسندگان
تاثیر زمان ذخیرهسازی بر پیامدهای بالینی مهم در حال حاضر در RCTهای بزرگ و با کیفیت بالا، عمدتا در بین بزرگسالان، مورد بررسی قرار گرفته است. بهنظر میرسد که شواهدی از تاثیر بر مرگومیر مرتبط با طول مدت ذخیرهسازی RBCهای انتقال یافته وجود ندارد. با این حال، کیفیت شواهد مربوط به نوزادان و کودکان پایین است. عمل فعلی در بانک خون یعنی استفاده از قدیمیترین RBCهای موجود، میتواند بهطور ایمنی ادامه یابد. RCTهای بیشتری مورد نیاز نیست، اما تحقیق با استفاده از طرحهای مطالعه جایگزین، باید روی زیرگروههای خاص (به عنوان مثال افرادی که نیاز به واحدهای چندگانه RBC دارند) و عوامل موثر بر کیفیت RBC تمرکز کنند.
خلاصه به زبان ساده
ترانسفیون گلبولهای قرمز خون ذخیرهشده به مدت کوتاهتر در مقابل گلبولهای قرمز خون ذخیرهشده برای مدت طولانیتر برای تمام شرایط.
سوال مطالعه مروری
در افراد نیازمند به ترانسفیون خون، آیا بهتر است که خون به مدت کوتاهتری ذخیره شود یا به مدت طولانیتر؟
پیشینه
گلبولهای قرمز خون (خون) پس از اهدا میتوانند تا 42 روز قبل از ترانسفیوژن به فرد نیازمند به ترانسفیوژن خون، ذخیره شوند. مشخص نیست که آیا ذخیره خون برای این مدت طولانی ممکن است مضر باشد، بهویژه در گروههای بیماران آسیبپذیر، مانند افرادی که نیاز به مراقبتهای شدید دارند.
ویژگیهای مطالعه
ما عوارض ارائه ترانسفیوژن را بررسی کردیم:
- ذخیره خون برای مدت زمان کوتاهتر در مقابل ذخیره خون برای مدت زمان طولانیتر، و
- ذخیره خون برای مدت زمان کوتاهتر در مقابل ذخیره خون در مدت زمان استاندارد («مدت زمان ذخیرهسازی استاندارد عمل بالینی»؛ این دوره بین بیمارستانها متفاوت است).
برای هر کسی که نیاز به ترانسفیوژن دارد.
ما تا 20 نوامبر 2017 به جستوجو در منابع پزشکی پرداختیم. ما 22 مطالعه را شناسایی کردیم، که شامل 42835 شرکتکننده بودند (نوزادان تازه متولدشده کمتر از 4 هفته (نوزادان)، کودکان، و بزرگسالان). 11 مطالعه (2249 شرکتکننده) به مقایسه ترانسفیوژن خون ذخیرهشده به مدت کوتاهتر در مقابل ترانسفیوژن خون ذخیرهشده به مدت طولانیتر پرداختند و 11 مطالعه دیگر (40588 شرکتکننده) ترانسفیوژن خون ذخیرهشده را به مدت کوتاهتر در مقابل ترانسفیوژن خون ذخیرهسازیشده با مدت استاندارد در عمل بالینی مقایسه کردند.
کیفیت شواهد
ما کیفیت شواهد مربوط به نتایج خود را ارزیابی کردیم، که از کیفیت بسیار پایین تا متوسط متغیر بود. این قضاوتها بر اساس تعداد کارآزماییها و شرکتکنندگان مشارکت کننده در تولید دادهها برای هر نتیجه و اینکه نتایج بین کارآزماییها چقدر مشابه بود و اعتبار روشهای انجام کارآزماییها انجام شدند. احتمال زیادی وجود دارد که تحقیقات آینده، یافتههای نتایجی را که با کیفیت بسیار پایین قضاوت شدند، تغییر دهند، اما احتمال کمتری دارد که یافتههای نتایج دیگر را، مانند خطر مرگ، که ما شواهد مربوط به آن را در حد متوسط رتبهبندی کردیم، تغییر دهند.
نتایج اصلی
ترانسفیوژن خون ذخیرهشده به مدت کوتاهتر در مقابل خون ذخیرهشده به مدت طولانیتر
هشت مطالعه روی بزرگسالان، دو مطالعه روی کودکان مبتلا به آنمی شدید (شمارش پائین خون) و دو مطالعه روی نوزادان تازه متولد شده با وزن پایین متمرکز بودند. در بزرگسالان تحت جراحی ماژور، ترانسفیوژن خون ذخیرهشده به مدت کوتاهتر در مقابل خون ذخیرهشده به مدت طولانیتر، احتمالا منجر به تفاوت اندک یا بدون تفاوت در خطر مرگ تا 30 روز میشود، اما کیفیت شواهد متوسط است. در کودکان، ما مطمئن نبودیم که آیا ترانسفیوژن خون ذخیرهشده به مدت کوتاهتر منجر به افزایش یا کاهش خطر مرگ میشود، زیرا کیفیت شواهد بسیار پایین است.
ترانسفیوژن خون ذخیرهشده به مدت کوتاهتر در مقابل مدت زمان استاندارد خون ذخیرهشده
هشت مطالعه بر بزرگسالان متمرکز بودند، که بیشتر آنها در بیمارستان بودند. سه مطالعه نوزادان شدیدا بدحال را به کار گرفتند. ترانسفیوژن خون با مدت زمان ذخیرهسازی کمتر در مقابل مدت زمان استاندارد ذخیرهسازی احتمالا منجر به تفاوت اندک یا بدون تفاوت در خطر مرگ در بزرگسالان در 30 روز پس از ترانسفیوژن میشود. این که آیا ترانسفیوژن خون با مدت زمان ذخیرهسازی کوتاهتر باعث افزایش یا کاهش خطر مرگ در نوزادان شدیدا بدحال تا 30 روز پس از ترانسفیوژن میشود، نامشخص است زیرا کیفیت شواهد بسیار پایین است.
دو مطالعه درباره بزرگسالان شدیدا بدحال، اطلاعاتی را در مورد واکنشهای جانبی ترانسفیوژن ارائه دادند، اما نتایج متناقضی داشتند. درحالیکه یک مطالعه، در شرکتکنندگانی که خون ذخیرهشده را با مدت زمان کوتاهتر دریافت کردند، نسبت به شرکتکنندگانی که خون ذخیرهشده را با مدت زمان استاندارد عمل بالینی دریافت کردند، ترانسفیوژنهای بیشتری را مرتبط با تب یافت، مطالعه دیگر، تفاوتی را بین دو گروه نیافت.
نتیجهگیری
ما هیچ تفاوت شفافی را از نظر خطر مرگ در نقاط زمانی مختلف بین ترانسفیوژن خون ذخیرهشده با زمان کوتاهتر در مقابل خون ذخیرهشده با زمان طولانیتر یا در مقابل زمان ذخیرهسازی استاندارد عمل بالینی مشاهده نکردیم.