سازمان جهانی بهداشت (WHO)، درمان‌های ترکیبی را با پایه آرتمیسینین (artemisinin) (ACTs) برای درمان مالاریای پلاسمودیوم فالسیپاروم (P falciparum) بدون عارضه توصیه می‌کند. نگرانی‌ها در مورد مقاومت به آرتمیسینین منجر به ابتکارهای جهانی برای تولید داروهای شریک جدید برای محافظت از مشتقات آرتمیسینین در ACT شده است. پیروناریدین-آرتسونات (pyronaridine-artesunate) یک ACT جدید است.

ارزیابی اثربخشی پیروناریدین-آرتسونات در مقایسه باACT‌های جایگزین برای درمان افراد مبتلا به مالاریای پ. فالسیپاروم بدون عارضه، و ارزیابی ایمنی پیروناریدین-آرتسونات و سایر درمان‌های پیروناریدین در مقایسه با درمان‌های جایگزین.

ما پایگاه ثبت تخصصی گروه بیماری‌های عفونی در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails) را که در کتابخانه کاکرین منتشر شدند؛ MEDLINE؛ Embase؛ پورتال جست‌وجوی پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت و پایگاه ثبت International Standard Randomized Controlled Trial Number (ISRCTN) را برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام یا اخیرا تکمیل‌شده جست‌وجو کردیم. تاریخ آخرین جست‌وجو 8 می 2018 بود.

تجزیه‌و‌تحلیل اثربخشی: کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs ؛randomised controlled trails) در مورد پیروناریدین-آرتسونات برای درمان مالاریای پ. فالسیپاروم بدون عارضه.
تجزیه‌و‌تحلیل ایمنی: RCTهای مربوط به پیروناریدین-آرتسونات یا پیروناریدین برای درمان مالاریای پ. فالسیپاروم بدون عارضه یا پ. ویواکس (P vivax).

برای این به‌روزرسانی، دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، تمام داده‌ها را دوباره استخراج کرده و قطعیت شواهد را ارزیابی کردند. ما داده‌ها را برای محاسبه خطرات نسبی (RRs) برای شکست‌های درمانی بین مقایسه‌ها و برای پیامدهای ایمنی بین و در سراسر مقایسه‌ها، متاآنالیز کردیم.

ما 10 مطالعه مرتبط را وارد کردیم. هفت مطالعه همزمان از شرکت داروسازی Shin Poong که این دارو را تولید می‌کند، حمایت مالی دریافت کردند. سه مطالعه از سازمان‌های دولتی حمایت مالی دریافت کردند.
برای تجزیه‌و‌تحلیل اثربخشی، ما پنج RCT را با 5711 شرکت‌کننده شناسایی کردیم. این تجزیه‌و‌تحلیل 4465 شرکت‌کننده را از 13 سایت در آفریقا، و 1246 شرکت‌کننده را از پنج سایت در آسیا وارد کرد. این تجزیه‌و‌تحلیل 541 کودک کم‌تر از پنج سال را وارد کرد.
برای شکست‌های تنظیم‌شده بر اساس واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) در روز 28، پیروناریدین-آرتسونات ممکن است شکست‌های کم‌تری در مقایسه با آرتمتر-لومفانترین (artemether‐lumefantrine) (RR: 0.59؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.26 تا 1.31؛ 4 RCT؛ 3068 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین)، آرتسونات-آمودیاکین (amodiaquine) (RR: 0.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.11 تا 2.77؛ 1 RCT؛ 1245 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین) و مفلوکین (mefloquine) به همراه آرتسونات (RR: 0.37؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 تا 1.05؛ 1 RCT؛ 1117 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین) داشته باشد.
برای شکست‌های تنظیم‌نشده در روز 28، پیروناریدین-آرتسونات ممکن است شکست‌های کم‌تری در مقایسه با آرتمتر-لومفانترین داشته باشد (RR: 0.27؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 تا 0.58؛ 4 RCT؛ 3149 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین)، و احتمالا شکست‌های کم‌تری در مقایسه با آرتسونات-آمودیاکین (RR: 0.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.30 تا 0.81؛ 1 RCT؛ 1257 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط) و مفلوکین به همراه آرتسونات (RR: 0.39؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17 تا 0.78؛ 1 RCT؛ 1120 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط) داشته باشد.
برای شکست‌های تنظیم‌شده براساس PCR در روز 42، پیروناریدین-آرتسونات ممکن است تفاوت اندک یا عدم تفاوت را در مقایسه با آرتمتر-لومفانترین (RR: 0.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.49 تا 1.51؛ 4 RCT؛ 2575 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین) و آرتسونات-آمودیاکین (RR: 0.98؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.20 تا 4.83؛ 1 RCT؛ 1091 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین) ایجاد کند، اما ممکن است شکست‌های بیش‌تری را نسبت به مفلوکین به‌همراه آرتسونات داشته باشد (RR: 1.80؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.90 تا 3.57؛ 1 RCT؛ 1037 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین). به‌طور کلی، پیروناریدین-آرتسونات دارای میزان شکست درمان تنظیم‌شده براساس PCR کم‌تر از 5% بود.
برای شکست‌های تنظیم‌نشده در روز 42، پیروناریدین-آرتسونات ممکن است شکست‌های کم‌تری در مقایسه با آرتمتر-لومفانترین داشته باشد (RR: 0.61؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.46 تا 0.82؛ 4 RCT؛ 3080 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین)، و ممکن است تفاوت اندک یا بدون تفاوت را در مقایسه با مفلوکین به همراه آرتسونات ایجاد کند (RR: 0.84؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.54 تا 1.31؛ 1 RCT؛ 1059 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین) و احتمالا تفاوت اندک یا بدون تفاوت را در مقایسه با آرتسونات-آمودیاکین ایجاد کند (RR: 0.98؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.78 تا 1.23؛ 1 RCT؛ 1235 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط).
برای تجزیه‌و‌تحلیل ایمنی عوارض جانبی شدید و عملکرد کبدی، ما هشت RCT را با 6614 شرکت‌کننده شناسایی کردیم که به مقایسه پیروناریدین-آرتسونات با سایر داروهای ضد‌مالاریایی پرداختند، که چهار RCT در نسخه قبلی این مرور نبودند. دو RCT دیگر، پیروناریدین به‌تنهایی را با درمان‌های دیگر مقایسه کردند، که به سنتز تمام عوارض جانبی کمک کرد.
افزایش آلانین آمینوترانسفراز (ALT) بیش از پنج برابر حد بالای طبیعی (بزرگ‌تر از 5 x ULN) با پیروناریدین-آرتسونات در مقایسه با سایر داروهای ضد‌مالاریا شایع‌تر است (RR: 3.34؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.63 تا 6.84؛ 8 RCT؛ 6581 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بالا). احتمالا تفاوت اندک یا بدون تفاوت برای افزایش بیلی‌روبین به میزان بیش‌از 2.5 x ULN بین پیروناریدین-آرتسونات و سایر داروهای ضد‌مالاریا وجود دارد (RR: 1.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.49 تا 2.18؛ 7 RCT؛ 6384 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط). یک مورد گزارش‌شده وجود داشت که در آن افزایش ALT هم‌زمان با افزایش بیلی‌روبین اتفاق افتاد، که معیارهای آسیب متوسط کبدی ناشی از دارو را داشت. هیچ مطالعه‌ای آسیب شدید کبدی ناشی از دارو را گزارش نکرد. اختلالات الکتروکاردیوگرافی (ECG) با پیروناریدین-آرتسونات در مقایسه با دیگر داروهای ضد‌مالاریا کم‌تر شایع بود. ما نگرانی‌های دیگری را مربوط به ایمنی شناسایی نکردیم.

پیروناریدین-آرتسونات در برابر مالاریای پ. فالسیپاروم بدون عارضه کارآیی داشت، و به میزان شکست درمانی تنظیم‌شده براساس PCR کم‌تر از 5% در روزهای 28 و 42 به دست آمد و ممکن است حداقل به خوبی یا بهتر از سایر ACT‌های موجود در بازار باشد.
پیروناریدین-آرتسونات خطر اپیزودهای افزایش ALT را به بیش از 5 x ULN افزایش داد. این مطابق با معیار آسیب کبدی ناشی از دارو با شدت خفیف بود. به عنوان مثال، این امر با افزایش بیلی‌روبین مرتبط بود، که نشان‌دهنده آسیب کبدی ناشی از دارو با شدت متوسط بود. هیچ اپیزودی از آسیب شدید کبدی ناشی از دارو گزارش نشد. یافته‌های این مرور نمی‌تواند ارزیابی خطر - منفعت را برای یک جمعیت انتخاب نشده به‌طور کامل نشان دهد. خوانندگان باید هنگام استفاده از پیروناریدین-آرتسونات در بیمارانی که در گذشته مبتلا به اختلال عملکرد کبدی شناخته‌شده یا مشکوک به آن بودند، و زمانی که هم‌زمان با داروهای دیگری که ممکن است منجر به اختلال در عملکرد کبد شوند، استفاده می‌شوند، از این عدم قطعیت آگاه باشند.