بتابلاکرهای غیرانتخابی برای پیشگیری از خونریزی در افراد مبتلا به سیروز، هیپرتانسیون پورتال و واریس‌های گاستروازوفاژیال توصیه می‌شوند. کارودیلول (carvedilol) یک بتابلاکر غیرانتخابی با اثرات اضافی درونی بلوک‌کنندگی alpha1 است که ممکن است نسبت به بتابلاکرهای غیرانتخابی مرسوم در کاهش فشار پورتال و در نتیجه کاهش خطر خونریزی دستگاه گوارش فوقانی ارجح باشد.

ارزیابی اثرات مفید و مضر کارودیلول در مقایسه با بتابلاکرهای غیرانتخابی مرسوم برای بزرگسالان مبتلا به سیروز و واریس‌های گاستروازوفاژیال.

ما جست‌وجوهای انجام شده را در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده گروه هپاتوبیلیاری در کاکرین؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails)؛ MEDLINE؛ Embase؛ LILACS و Science Citation Index با جست‌وجوهای دستی ترکیب کردیم. آخرین جست‌وجو در 8 می 2018 به‌روزرسانی شد.

ما همه کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده‌ای را وارد کردیم که به مقایسه کارودیلول با بتابلاکرهای غیرانتخابی مرسوم پرداخته بودند، صرف‌نظر از وضعیت انتشار، کورسازی یا زبان. ما کارآزمایی‌هایی را وارد کردیم که به ارزیابی پیشگیری اولیه و ثانویه از خونریزی دستگاه گوارش فوقانی در بزرگسالان مبتلا به سیروز و واریس‌های گاستروازوفاژیال تائید شده پرداخته بودند.

سه نویسنده مرور (AZ؛ RJ و LH) به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کردند. معیارهای پیامد اولیه، مورتالیتی، خونریزی دستگاه گوارش فوقانی و عوارض جانبی جدی بود. ما متاآنالیزها را انجام دادیم و نتایج را با استفاده از خطرات نسبی (RRs) یا تفاوت‌های میانگین (MD)، هر دو با 95% فواصل اطمینان (CIs) و مقادیر I2 به عنوان نشانه‌ای از عدم تجانس ارائه کردیم. ما کنترل سوگیری (bias) را با استفاده از دامنه‌های گروه هپاتوبیلیاری در کاکرین ارزیابی کردیم و کیفیت شواهد را با سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) ارزیابی کردیم.

یازده کارآزمایی معیارهای ورود ما را برآورده کردند. یک کارآزمایی پیامدهای بالینی را گزارش نکرده بود. ما 10 کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده باقیمانده را شامل 810 شرکت‌کننده مبتلا به سیروز و واریس‌های مری در تحلیل‌های خود وارد کردیم. مقایسه‌های مداخله‌ای، کارودیلول در برابر پروپرانولول (propranolol) (9 کارآزمایی) یا نادولول (nadolol) (یک کارآزمایی) بود. شش کارآزمایی مدت‌زمان کوتاه (میانگین 6 هفته (از 1 تا 12)) داشتند، در حالی که چهار کارآزمایی دوره زمانی طولانی‌تری داشتند (13.5 (6 تا 30) ماه). سه کارآزمایی پیشگیری اولیه؛ سه کارآزمایی پیشگیری ثانویه و چهار کارآزمایی هر دو مورد پیشگیری اصلی و ثانویه را ارزیابی کردند. ما همه کارآزمایی‌ها را در معرض خطر بالای سوگیری (bias) قرار دادیم. ما داده‌های مرگ‌ومیر را از هفت کارآزمایی شامل 507 شرکت‌کننده جمع‌آوری کردیم؛ هیچ حادثه‌ای در چهار کارآزمایی از این‌ها رخ نداد. شانزده شرکت‌کننده از 254 شرکت‌کننده که کارودیلول دریافت کردند و 19 نفر از 253 شرکت‌کننده که پروپرانولول یا نادولول را دریافت کردند، فوت کردند (RR: 0.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.48 تا 1.53؛ I2 = %0؛ شواهد با کیفیت پائین). به‌نظر می‌رسید تفاوتی میان کارودیلول در مقابل بتابلاکرهای غیرانتخابی مرسوم و خطرات خونریزی دستگاه گوارش فوقانی (RR: 0.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43 تا 1.37؛ 810 شرکت‌کننده؛ 10 کارآزمایی؛ I2 = %45؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) و عوارض جانبی جدی (RR: 0.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.67 تا 1.42؛ 810 شرکت‌کننده؛ 10 کارآزمایی؛ I2 = %14؛ شواهد با کیفیت پائین) نباشد. به‌طور قابل‌توجهی، مرگ‌ها و اپیزودهای خونریزی دستگاه گوارش فوقانی و عوارض جانبی جدی بیش‌تری در کارآزمایی‌های طولانی‌مدت دیده شد، اما اطلاعات کافی برای تعیین این‌که آیا تفاوت‌ها بین کارودیلول و بتابلاکرهای غیرانتخابی مرسوم، براساس طول دوره کارآزمایی وجود دارد یا خیر، موجود نیست. هم‌چنین اطلاعات ناکافی برای شناسایی تفاوت‌ها در اثرات این مداخلات در کارآزمایی‌های ارزیابی‌کننده پیشگیری اولیه یا ثانویه وجود داشت. به نظر می‌رسد هیچ تفاوتی در خطر عوارض جانبی غیرجدی بین کاردویلول و مقایسه‌کننده‌های آن وجود ندارد (RR: 0.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.23 تا 1.29؛ 596 شرکت‌کننده؛ 6 کارآزمایی؛ I2 = %88؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). استفاده از کاردویلول در مقایسه با بتابلاکرهای غیرانتخابی مرسوم با کاهش بیش‌تر درگرادیان فشار وریدی کبدی، هم از نظر مطلق (MD: 1.75- میلی‌متر جیوه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.60- تا 0.89-؛ 368 شرکت‌کننده؛ 6 کارآزمایی؛ I2 = %0؛ شواهد با کیفیت پائین) و هم از نظر درصد (MD: 8.02-%؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 11.49-% تا 4.55-%؛ 368 شرکت‌کننده؛ 6 کارآزمایی؛ I2 = %0؛ شواهد با کیفیت پائین). با این حال، ما کاهش هم‌زمانی را در تعداد شرکت‌کنندگانی که به پاسخ کافی همودینامیک (RR: 0.76؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.57 تا 1.02؛ 368 شرکت‌کننده؛ 6 کارآزمایی؛ I2 = %42؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا پیامدهای بالینی نرسیدند، ندیدیم.

به‌رغم این حقیقت که کاردویلول در کاهش گرادیان فشار وریدی موثرتر بود، هیچ تاثیر سودمند یا مضر شفافی از کاردویلول در مقابل بتابلاکرهای غیرانتخابی مرسوم روی مورتالیتی، خونریزی دستگاه گوارش فوقانی، عوارض جانبی جدی یا غیرجدی مشاهده نکردیم. با این حال، شواهد از کیفیت پایین یا بسیار پایینی برخوردار بود و از این‌رو یافته‌ها نامطمئن هستند. شواهد بیش‌تر از کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده، دو سوکور، طولانی‌مدت و با قدرت کافی مورد نیاز است که هم پیامدهای بالینی و هم همودینامیک را ارزیابی ‌کنند.