سه شنبه 28 فروردین 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Maria Kalafateli, Elena Buzzetti, Douglas Thorburn, Brian R Davidson, Emmanuel Tsochatzis, Kurinchi Selvan Gurusamy. Pharmacological interventions for acute hepatitis C infection. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2541-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2541-fa.html
Maria Kalafateli* 
, Elena Buzzetti , Douglas Thorburn , Brian R Davidson , Emmanuel Tsochatzis , Kurinchi Selvan Gurusamy
, Elena Buzzetti , Douglas Thorburn , Brian R Davidson , Emmanuel Tsochatzis , Kurinchi Selvan Gurusamy
پیشینه
ویروس هپاتیت C (HCV) یک ویروس RNA (ریبونوکلئیک اسید) تک‌رشته‌ای است که پتانسیل ایجاد التهاب را در کبد دارد. تعریف سنتی از عفونت حاد HCV، شش ماه نخست پس از عفونت با ویروس است. یک تعریف متداول دیگر از عفونت حاد HCV، عدم وجود آنتی‌بادی HCV و seroconversion بعدی (حضور آنتی‌بادی HCV در فردی است که قبلا برای آنتی‌بادی HCV منفی بود) است. حدود 40% تا 95% از افراد مبتلا به عفونت حاد HCV، به سمت عفونت مزمن HCV می‌روند، یعنی این که HCV RNA را در خون خود دارند. در سال 2010، تخمین زده شد که 160 میلیون نفر در سراسر جهان (2 تا 3 درصد از جمعیت جهان) دچار عفونت مزمن HCV بوده‌اند. درمان دارویی بهینه HCV حاد بحث‌برانگیز است. عفونت مزمن HCV می‌تواند به کبد آسیب برساند.
اهداف
ارزیابی مزایای و آسیب‌های نسبی ناشی از مداخلات دارویی مختلف در درمان عفونت حاد HCV از طریق یک متاآنالیز شبکه‌ای و ایجاد درجه‌بندی درمان‌های دارویی در دسترس با توجه به ایمنی و اثربخشی آن‌ها. با این حال، ارزیابی این که آیا اثر بالقوه تعدیل‌کننده‌ها در طول مقایسه‌های مختلف، مشابه بود، امکان‌پذیر نبود. بنابراین، ما متاآنالیز شبکه‌ای را انجام ندادیم و در عوض مزایای و آسیب‌های نسبی مداخلات مختلف را در مقابل یکدیگر یا در مقابل هیچ مداخله‌ای با استفاده از روش‌شناختی استاندارد کاکرین ارزیابی کردیم.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails)؛ MEDLINE؛ Embase؛ Science Citation Index Expanded؛ پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های سازمان جهانی بهداشت و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را تا اپریل 2016، برای یافتن کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده در مورد مداخلات دارویی برای عفونت حاد HCV جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما فقط کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده (بدون توجه به زبان، کورشدگی یا وضعیت انتشار) را در شرکت‌کنندگان مبتلا به عفونت حاد HCV وارد کردیم. ما کارآزمایی‌هایی را حذف کردیم که شامل شرکت‌کنندگان قبلا پیوند کبد شده و افراد مبتلا به دیگر بیماری‌های همزمان ویروسی بودند. ما هرکدام از مداخلات دارویی مختلف را در مقایسه با دارونما (placebo) یا با یکدیگر در نظر گرفتیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
ما از پروسیجرهای روش‌شناختی استاندارد مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم. ما نسبت شانس (OR) و نسبت میزان (rate ratio) را با 95% فاصله‌های اطمینان (CI) با استفاده از مدل‌های اثر ثابت و اثرات تصادفی مبتنی بر آنالیز شرکت‌کننده در دسترس با Review Manager 5 محاسبه کردیم. ما خطر سوگیری (bias) را براساس کاکرین، خطر کنترل‌شده خطاهای تصادفی با Trial Sequential Analysis ارزیابی کردیم و کیفیت شواهد را با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) بررسی کردیم.
نتایج اصلی
ما 10 کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده را با 488 شرکت‌کننده تصادفی‌سازی شده که معیارهای ورود ما را برآورده کردند، شناسایی کردیم. همه کارآزمایی‌ها در یک یا چند دامنه، دارای خطر بالای سوگیری (bias) بودند. به‌طور کلی، کیفیت شواهد برای تمام پیامدها بسیار پایین بود. 9 کارآزمایی (467 شرکت‌کننده) اطلاعات را برای یک یا چند پیامد فراهم کردند. سه کارآزمایی (99 شرکت‌کننده) اینترفرون - آلفا را در مقابل هیچ مداخله‌ای مقایسه کردند. سه کارآزمایی (90 شرکت‌کننده) اینترفرون - بتا را در مقابل هیچ مداخله‌ای مقایسه شدند. یک کارآزمایی (21 شرکت‌کننده) به مقایسه اینترفرون - آلفا پگیله‌شده در برابر هیچ مداخله‌ای پرداختند، اما هیچ داده‌ای را برای تجزیه‌و‌تحلیل فراهم نکرد. یک کارآزمایی (41 شرکت‌کننده) واکسن MTH-68.B را در مقابل عدم مداخله مقایسه کرد. دو کارآزمایی (237 شرکت‌کننده) اینترفرون - آلفا پگیله‌شده را در مقابل اینترفرون - آلفا پگیله‌شده به‌علاوه ریباویرین مقایسه کرد. هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها آنتی‌ویرال‌های با اثر مستقیم را با دارونما (placebo) یا سایر مداخلات مقایسه نکردند. متوسط یا میانه دوره پیگیری در این کارآزمایی‌ها از 6 تا 36 ماه بود.
مرگ‌ومیر کوتاه‌مدت (کم‌تر از یک سال) در هیچ گروهی از هیچ کارآزمایی دیده نشد، به جز برای یک کارآزمایی که یک شرکت‌کننده در گروه اینترفرون - آلفا پگیله‌شده به‌علاوه ریباویرین فوت کرد (1.95: 1.1%). در کارآزمایی‌هایی که پیگیری بیش از یک سال را گزارش کردند، مرگ‌های بیش‌تری رخ ندادند. تعداد عوارض جانبی جدی در گروه اینترفرون - آلفا پگیله‌شده به‌علاوه ریباویرین در مقایسه با اینترفرون - آلفا پگیله‌شده بیشتر بود (نسبت میزان: 2.74؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.40 تا 5.33؛ شرکت‌کنندگان = 237؛ کارآزمایی‌ها = 2؛ I2 = %0). نسبت افراد با هر عارضه جانبی در گروه اینترفرون - آلفا و اینترفرون - بتا در مقایسه با عدم مداخله بیشتر بود (OR: 203.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 9.01 تا 4574.81؛ شرکت‌کنندگان = 33؛ کارآزمایی‌ها = 1 و OR: 27.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.48 تا 526.12؛ شرکت‌کنندگان = 40؛ کارآزمایی‌ها = 1). هیچ یک از کارآزمایی‌ها کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، پیوند کبد، بیماری کبدی جبران‌نشده، سیروز، یا کارسینومای هپاتوسلولار را گزارش نکردند. نسبت افراد مبتلا به عفونت مزمن HCV که با عدم وجود پاسخ پایدار ویرولوژیکی مشخص شد، در گروه اینترفرون - آلفا در مقایسه با عدم مداخله کم‌تر بود (OR: 0.27؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.09 تا 0.76؛ شرکت‌کنندگان = 99؛ کارآزمایی‌ها = 3؛ I2 = %0). تفاوت‌ها بین گروه‌ها برای همه مقایسه‌های باقی‌مانده غیردقیق بوده یا قابل تخمین نبودند (چون هیچ‌کدام از گروه‌ها هیچ رویدادی نداشتند).
مرگ‌ومیر کوتاه‌مدت (کم‌تر از یک سال) در هیچ گروهی از هیچ کارآزمایی دیده نشد، به جز برای یک کارآزمایی که یک شرکت‌کننده در گروه اینترفرون - آلفا پگیله‌شده به‌علاوه ریباویرین فوت کرد (1.95: 1.1%). در کارآزمایی‌هایی که پیگیری بیش از یک سال را گزارش کردند، مرگ‌های بیش‌تری رخ ندادند. تعداد عوارض جانبی جدی در گروه اینترفرون - آلفا پگیله‌شده به‌علاوه ریباویرین در مقایسه با اینترفرون - آلفا پگیله‌شده بیشتر بود (نسبت میزان: 2.74؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.40 تا 5.33؛ شرکت‌کنندگان = 237؛ کارآزمایی‌ها = 2؛ I2 = %0). نسبت افراد با هر عارضه جانبی در گروه اینترفرون - آلفا و اینترفرون - بتا در مقایسه با عدم مداخله بیشتر بود (OR: 203.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 9.01 تا 4574.81؛ شرکت‌کنندگان = 33؛ کارآزمایی‌ها = 1 و OR: 27.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.48 تا 526.12؛ شرکت‌کنندگان = 40؛ کارآزمایی‌ها = 1). هیچ یک از کارآزمایی‌ها کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، پیوند کبد، بیماری کبدی جبران‌نشده، سیروز، یا کارسینومای هپاتوسلولار را گزارش نکردند. نسبت افراد مبتلا به عفونت مزمن HCV که با عدم وجود پاسخ پایدار ویرولوژیکی مشخص شد، در گروه اینترفرون - آلفا در مقایسه با عدم مداخله کم‌تر بود (OR: 0.27؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.09 تا 0.76؛ شرکت‌کنندگان = 99؛ کارآزمایی‌ها = 3؛ I2 = %0). تفاوت‌ها بین گروه‌ها برای همه مقایسه‌های باقی‌مانده غیردقیق بوده یا قابل تخمین نبودند (چون هیچ‌کدام از گروه‌ها هیچ رویدادی نداشتند).
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهدی با کیفیت پایین نشان می‌دهند که اینترفرون - آلفا ممکن است بروز عفونت مزمن HCV را که با پاسخ پایدار ویرولوژیکی مشخص می‌شود، کاهش دهند. با این حال، تاثیر بالینی از قبیل بهبود در کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، کاهش در سیروز، بیماری کبدی جبران‌نشده و پیوند کبد، گزارش نشده‌اند. هم‌چنین مشخص نیست که آیا این یافته در شرایط بالینی فعلی که تحت سلطه استفاده از اینترفرون‌های پگیله‌شده و آنتی‌ویروس‌ها با اثر مستقیم هستند، کاربردی هست یا خیر، اگرچه ما هیچ شواهدی را برای حمایت از اینکه اینترفرون‌های پگیله‌شده یا ریباویرین یا هر دو در افراد مبتلا به عفونت حاد HCV موثر هستند، پیدا نکردیم. ما هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی شده را نیافتیم که به مقایسه آنتی‌ویروس‌های با اثر مستقیم با دارونما یا سایر مداخلات برای عفونت‌های حاد HCV پرداخته باشند. عدم قطعیت قابل‌توجهی در مزایا و آسیب‌های مداخلات وجود داشت، و کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده با کیفیت بالا مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
درمان دارویی برای عفونت حاد ویروس هپاتیت C
پیشینه
ویروس هپاتیت C (HCV) یک ویروس است که کبد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری معمولا توسط سوء‌مصرف مواد مخدر تزریقی، انتقال خون آلوده، شیوه‌های غیر بهداشتی خال‌کوبی، ایجاد تماس با خون آلوده به HCV و رابطه جنسی بدون محافظت منتقل می‌شود. عفونت حاد HCV دوره‌ای است که در عرض شش ماه عفونت را پوشش می‌دهد. در حالی که برخی افراد بعد از عفونت حاد HCV، ویروس را پاک می‌کنند، ویروس در بقیه افراد باقی می‌ماند. این وضعیت، عفونت مزمن HCV نامیده می‌شود و ممکن است موجب بروز مشکلات عمده سلامت مانند خستگی مفرط و نارسایی کبد شود که منجر به استفراغ خونی، گیجی و مرگ می‌شود. به‌طور کلی، تخمین زده می‌شود که 160 میلیون نفر در سراسر جهان (2 تا 3 درصد از جمعیت جهان) دچار عفونت مزمن HCV هستند. برای عفونت حاد HCV تعدادی از درمان‌های دارویی به کار رفته است. بهترین راه درمان عفونت حاد HCV مشخص نیست. ما به دنبال حل این مساله از طریق جست‌وجو برای مطالعات موجود در این زمینه بودیم. ما همه کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده (مطالعات بالینی در آن افراد به‌صورت تصادفی به یکی از دو یا چند گروه مداخله تقسیم می‌شوند) را وارد کردیم که نتایج آن‌ها تا اپریل 2016 گزارش شده بودند. ما فقط کارآزمایی‌هایی را در نظر گرفتیم که در آن شرکت کنندگان قبلا تحت پیوند کبد قرار نگرفته بودند و آن‌هایی که به دلیل عفونت‌های ویروسی دیگر مبتلا به بیماری‌های کبد نبودند. جدا از استفاده از روش‌های استاندارد کاکرین که مقایسه فقط دو مداخله را در یک زمان (مقایسه مستقیم) مجاز می‌کند، ما برنامه‌ریزی کردیم تا از روش پیشرفته‌ای استفاده کنیم که امکان مقایسه بسیاری از مداخله‌های متفاوت را به‌طور جداگانه در کارآزمایی‌ها (متاآنالیز شبکه‌ای) فراهم سازد. با این حال، به دلیل ماهیت اطلاعات موجود، ما نمی‌توانیم مشخص کنیم که آیا نتایج متاآنالیز شبکه‌ای قابل‌اطمینان بودند یا خیر. بنابراین، ما از روش‌شناختی استاندارد کاکرین استفاده کردیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما 10 کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده را شناسایی کردیم که واجد شرایط ورود به مرور ما بودند. 9 کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده (467 شرکت‌کننده) اطلاعات را برای یک یا چند معیار (پیامدها) فراهم کردند. مداخلات اصلی به مقایسه فرم‌های واردشده مختلف از اینترفرون (پروتئینی که در واکنش به عفونت ویروسی ترشح می‌شوند)، با نام اینترفرون - آلفا به‌تنهایی، اینترفرون - بتا به‌تنهایی، اینترفرون - آلفا پگیله‌شده به‌تنهایی، اینترفرون - آلفا پگیله‌شده به‌علاوه ریباویرین (داروی ضدویروسی دیگر)، یک واکسن به نام MTH-68.B که از ویروس متفاوتی ساخته شده است، در مقابل عدم مداخله پرداخته بودند. هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها به مقایسه ضدویروس‌های با اثر مستقیم (آخرین گزینه برای درمان عفونت HCV) در مقابل دارونما یا سایر مداخلات نپرداخته بودند. متوسط دوره پیگیری در این کارآزمایی‌ها از 6 ماه تا سه سال متغیر بود.
منابع تامین مالی مطالعه
چهار مورد از 10 کارآزمایی (40%) کمک‌های مالی یا دیگر کمک‌ها را از شرکت‌های داروسازی دریافت کردند که از یافته‌های این تحقیق سود خواهند برد؛ منبع تامین مالی در پنج کارآزمایی (50%) موجود نبود و منبع مالی یک کارآزمایی (10%) توسط یک بیمارستان تامین شد.
کیفیت شواهد
همه کارآزمایی‌ها در معرض خطر بالای سوگیری بودند و کیفیت کلی شواهد بسیار پایین بود. این به این معنی است که امکان اخذ نتیجه‌گیری نادرست از مزایایی که بیش از اندازه تخمین زده می‌شوند یا آسیب‌هایی که کم‌تر از اندازه تخمین زده می‌شوند، از یک مداخله یا دیگری، به دلیل روش انجام کارآزمایی‌ها، وجود دارد.
نتایج اصلی
هیچ موردی از مرگ در کم‌تر از یک سال پس از درمان در هر گروهی از هر کارآزمایی دیده نشد، به جز برای یک کارآزمایی که در آن یک شرکت‌کننده در اینترفرون - آلفا پگیله‌شده به‌علاوه ریباویرین فوت کرد (1.95: 1.1%). در کارآزمایی‌هایی که در آن شرکت‌کنندگان بیش از یک سال پیگیری شدند، دیگر هیچ موردی از مرگ گزارش نشد. تعداد عوارض جدی در گروه اینترفرون - آلفا پگیله‌شده به‌علاوه ریباویرین در مقایسه با اینترفرون - آلفا بیشتر بود. درصد افراد با هر گونه عوارضی در گروه اینترفرون - آلفا و اینترفرون - بتا در مقایسه با هیچ مداخله‌ای، بیشتر بود. هیچ یک از کارآزمایی‌ها کیفیت زندگی مرتبط به سلامت، پیوند کبد، نارسایی کبد، آسیب شدید کبدی یا سرطان کبد را گزارش نکردند. درصد افرادی که در آن‌ها ویروس تا شش ماه بعد از پایان درمان باقی مانده بود، در گروه اینترفرون - آلفا کم‌تر از گروه عدم مداخله بود. هیچ شواهدی دال بر تفاوت‌ها بین گروه‌ها برای تمام مقایسه‌های باقی‌مانده وجود نداشت. عدم قطعیت قابل‌توجهی در مورد اندازه و جهت نتایج وجود داشت و کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده با کیفیت بالا مورد نیاز است.
ویروس هپاتیت C (HCV) یک ویروس است که کبد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری معمولا توسط سوء‌مصرف مواد مخدر تزریقی، انتقال خون آلوده، شیوه‌های غیر بهداشتی خال‌کوبی، ایجاد تماس با خون آلوده به HCV و رابطه جنسی بدون محافظت منتقل می‌شود. عفونت حاد HCV دوره‌ای است که در عرض شش ماه عفونت را پوشش می‌دهد. در حالی که برخی افراد بعد از عفونت حاد HCV، ویروس را پاک می‌کنند، ویروس در بقیه افراد باقی می‌ماند. این وضعیت، عفونت مزمن HCV نامیده می‌شود و ممکن است موجب بروز مشکلات عمده سلامت مانند خستگی مفرط و نارسایی کبد شود که منجر به استفراغ خونی، گیجی و مرگ می‌شود. به‌طور کلی، تخمین زده می‌شود که 160 میلیون نفر در سراسر جهان (2 تا 3 درصد از جمعیت جهان) دچار عفونت مزمن HCV هستند. برای عفونت حاد HCV تعدادی از درمان‌های دارویی به کار رفته است. بهترین راه درمان عفونت حاد HCV مشخص نیست. ما به دنبال حل این مساله از طریق جست‌وجو برای مطالعات موجود در این زمینه بودیم. ما همه کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده (مطالعات بالینی در آن افراد به‌صورت تصادفی به یکی از دو یا چند گروه مداخله تقسیم می‌شوند) را وارد کردیم که نتایج آن‌ها تا اپریل 2016 گزارش شده بودند. ما فقط کارآزمایی‌هایی را در نظر گرفتیم که در آن شرکت کنندگان قبلا تحت پیوند کبد قرار نگرفته بودند و آن‌هایی که به دلیل عفونت‌های ویروسی دیگر مبتلا به بیماری‌های کبد نبودند. جدا از استفاده از روش‌های استاندارد کاکرین که مقایسه فقط دو مداخله را در یک زمان (مقایسه مستقیم) مجاز می‌کند، ما برنامه‌ریزی کردیم تا از روش پیشرفته‌ای استفاده کنیم که امکان مقایسه بسیاری از مداخله‌های متفاوت را به‌طور جداگانه در کارآزمایی‌ها (متاآنالیز شبکه‌ای) فراهم سازد. با این حال، به دلیل ماهیت اطلاعات موجود، ما نمی‌توانیم مشخص کنیم که آیا نتایج متاآنالیز شبکه‌ای قابل‌اطمینان بودند یا خیر. بنابراین، ما از روش‌شناختی استاندارد کاکرین استفاده کردیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما 10 کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده را شناسایی کردیم که واجد شرایط ورود به مرور ما بودند. 9 کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده (467 شرکت‌کننده) اطلاعات را برای یک یا چند معیار (پیامدها) فراهم کردند. مداخلات اصلی به مقایسه فرم‌های واردشده مختلف از اینترفرون (پروتئینی که در واکنش به عفونت ویروسی ترشح می‌شوند)، با نام اینترفرون - آلفا به‌تنهایی، اینترفرون - بتا به‌تنهایی، اینترفرون - آلفا پگیله‌شده به‌تنهایی، اینترفرون - آلفا پگیله‌شده به‌علاوه ریباویرین (داروی ضدویروسی دیگر)، یک واکسن به نام MTH-68.B که از ویروس متفاوتی ساخته شده است، در مقابل عدم مداخله پرداخته بودند. هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها به مقایسه ضدویروس‌های با اثر مستقیم (آخرین گزینه برای درمان عفونت HCV) در مقابل دارونما یا سایر مداخلات نپرداخته بودند. متوسط دوره پیگیری در این کارآزمایی‌ها از 6 ماه تا سه سال متغیر بود.
منابع تامین مالی مطالعه
چهار مورد از 10 کارآزمایی (40%) کمک‌های مالی یا دیگر کمک‌ها را از شرکت‌های داروسازی دریافت کردند که از یافته‌های این تحقیق سود خواهند برد؛ منبع تامین مالی در پنج کارآزمایی (50%) موجود نبود و منبع مالی یک کارآزمایی (10%) توسط یک بیمارستان تامین شد.
کیفیت شواهد
همه کارآزمایی‌ها در معرض خطر بالای سوگیری بودند و کیفیت کلی شواهد بسیار پایین بود. این به این معنی است که امکان اخذ نتیجه‌گیری نادرست از مزایایی که بیش از اندازه تخمین زده می‌شوند یا آسیب‌هایی که کم‌تر از اندازه تخمین زده می‌شوند، از یک مداخله یا دیگری، به دلیل روش انجام کارآزمایی‌ها، وجود دارد.
نتایج اصلی
هیچ موردی از مرگ در کم‌تر از یک سال پس از درمان در هر گروهی از هر کارآزمایی دیده نشد، به جز برای یک کارآزمایی که در آن یک شرکت‌کننده در اینترفرون - آلفا پگیله‌شده به‌علاوه ریباویرین فوت کرد (1.95: 1.1%). در کارآزمایی‌هایی که در آن شرکت‌کنندگان بیش از یک سال پیگیری شدند، دیگر هیچ موردی از مرگ گزارش نشد. تعداد عوارض جدی در گروه اینترفرون - آلفا پگیله‌شده به‌علاوه ریباویرین در مقایسه با اینترفرون - آلفا بیشتر بود. درصد افراد با هر گونه عوارضی در گروه اینترفرون - آلفا و اینترفرون - بتا در مقایسه با هیچ مداخله‌ای، بیشتر بود. هیچ یک از کارآزمایی‌ها کیفیت زندگی مرتبط به سلامت، پیوند کبد، نارسایی کبد، آسیب شدید کبدی یا سرطان کبد را گزارش نکردند. درصد افرادی که در آن‌ها ویروس تا شش ماه بعد از پایان درمان باقی مانده بود، در گروه اینترفرون - آلفا کم‌تر از گروه عدم مداخله بود. هیچ شواهدی دال بر تفاوت‌ها بین گروه‌ها برای تمام مقایسه‌های باقی‌مانده وجود نداشت. عدم قطعیت قابل‌توجهی در مورد اندازه و جهت نتایج وجود داشت و کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده با کیفیت بالا مورد نیاز است.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری:
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/1/13 | انتشار: 1397/9/12
