پنجشنبه 30 فروردین 1403
جلد 2019 -
جلد 2019 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Yuthapong Werawatakul, Jen Sothornwit, Malinee Laopaiboon, Pisake Lumbiganon, Chumnan Kietpeerakool. Interventions for intra-operative pain relief during postpartum mini-laparotomy tubal ligation. 3 2019; 2019
URL: http://cochrane.ir/article-1-2486-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2486-fa.html
Yuthapong Werawatakul* 
, Jen Sothornwit , Malinee Laopaiboon , Pisake Lumbiganon , Chumnan Kietpeerakool
, Jen Sothornwit , Malinee Laopaiboon , Pisake Lumbiganon , Chumnan Kietpeerakool
پیشینه
بستن لولههای رحمی (tubal ligation) پس از زایمان (PPTL) به روش مینی‌لاپاراتومی یک روش پیشگیری از بارداری است که از طریق قطع مسیر لولههای فالوپ انجام می‌شود. روش‌های متعددی مانند تجویز سیستمیک اپیوئیدها یا تزریق داخل صفاقی لیدوکایین، برای تسکین درد حین عمل جراحی استفاده می‌شود.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و عوارض جانبی مرتبط با مداخلات برای تسکین درد در زنان تحت PPTL.
روش های جستجو
ما مطالعات واجد شرایط را که تا 31 جولای 2017 یا قبل از آن در پایگاه ثبت مطالعات آنلاین CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ PsycINFO و (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture منتشر شده بودند، جست‌وجو کردیم. ما مقالات مروری را مورد بررسی قرار داده و پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی در حال انجام، فهرست استنادات مطالعات وارد شده، کتاب‌های اصلی کلیدی، منابع خاکستری و مرور‌های سیستماتیک قبلی را برای یافتن مطالعات بالقوه مرتبط جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (RCT ؛randomised controlled trail) را وارد کردیم که معیارهای تسکین درد حین عمل را در طول PPTL مقایسه کردند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم عناوین، چکیده‌ها و متن کامل مقالات به‌دست آمده را از مطالعات بالقوه مرتبط برای ورود به مرور، بررسی کردند. ما داده‌ها را از مطالعات وارد شده استخراج کردیم، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردیم و نتایج را محاسبه و مقایسه کردیم. اختلافات با بحث یا با مشورت با نویسنده سوم مرور حل شد. ما خطر نسبی (RR) واریانس معکوس را با 95% فاصله اطمینان (CI) برای پیامدهای دو حالتی و میانگین تفاوت (MD) را با 95% فاصله اطمینان (CI) برای متغیر‌های پیوسته محاسبه کردیم.
نتایج اصلی
ما فقط سه RCT را یافتیم، که در مجموع 230 زن پس از زایمان (پست‌پارتوم) در آن‌ها شرکت کردند. اکثر تجزیه‌وتحلیل‌های ما مبتنی بر تعداد نسبتا اندک بیماران و مطالعات بود. به‌طور کلی، قطعیت شواهد مربوط به اثربخشی مداخلات، به دلیل خطر سوگیری و عدم دقت، پایین بود. ما به دلیل خطر سوگیری و عدم دقت، شواهدی را با قطعیت بسیار پایین در مورد ایمنی مداخلات یافتیم. دو مطالعه در معرض خطر نامشخص سوگیری انتخاب قرار داشتند. یک مطالعه در معرض خطر نامشخص سوگیری گزارش‌دهی و خطر بالای سوگیری‌های دیگر مرتبط با پروتکل مطالعه قرار داشت.
زنانی که تزریق داخل صفاقی لیدوکائین را دریافت کردند، شدت درد داخل صفاقی کم‌تری را نسبت به زنان دریافت‌کننده دارونما (MD ترکیبی: 3.34-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.19 - تا 2.49-؛ 3 مطالعه؛ 190 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین) یا تزریق عضلانی مورفین (MD: 4.8-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6.43- تا 3.17-؛ 1 مطالعه؛ 40 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین) داشتند. ما تفاوت آشکاری را، از لحاظ درد داخل صفاقی، بین زنانی که تزریق عضلانی مورفین به اضافه تزریق داخل صفاقی لیدوکائین داشتند و زنانی که فقط تزریق داخل صفاقی لیدوکائین دریافت کردند، نیافتیم (MD: 0.40-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.52- تا 0.72؛ 1 مطالعه؛ 40 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین).
تزریق عضلانی مورفین به‌تنهایی، برای کاهش درد داخل صفاقی، در مقایسه با دارونما موثر نبود (MD: 0.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.33- تا 2.33؛ 1 مطالعه؛ 40 زن؛ شواهد با قطعیت پایین). هیچ‌کدام از مطالعات هیچ‌گونه عوارض جانبی جدی را گزارش نکردند، اما قطعیت شواهد بسیار پایین بود. تزریق داخل صفاقی لیدوکائین در مقایسه با دارونما ممکن است باعث کاهش تعداد زنانی شود که نیاز به کنترل بیش‌تر درد دارند (RR: 0.27؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17 تا 0.44؛ 3 مطالعه؛ 190 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین).
زنانی که تزریق داخل صفاقی لیدوکائین را دریافت کردند، شدت درد داخل صفاقی کم‌تری را نسبت به زنان دریافت‌کننده دارونما (MD ترکیبی: 3.34-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.19 - تا 2.49-؛ 3 مطالعه؛ 190 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین) یا تزریق عضلانی مورفین (MD: 4.8-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6.43- تا 3.17-؛ 1 مطالعه؛ 40 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین) داشتند. ما تفاوت آشکاری را، از لحاظ درد داخل صفاقی، بین زنانی که تزریق عضلانی مورفین به اضافه تزریق داخل صفاقی لیدوکائین داشتند و زنانی که فقط تزریق داخل صفاقی لیدوکائین دریافت کردند، نیافتیم (MD: 0.40-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.52- تا 0.72؛ 1 مطالعه؛ 40 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین).
تزریق عضلانی مورفین به‌تنهایی، برای کاهش درد داخل صفاقی، در مقایسه با دارونما موثر نبود (MD: 0.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.33- تا 2.33؛ 1 مطالعه؛ 40 زن؛ شواهد با قطعیت پایین). هیچ‌کدام از مطالعات هیچ‌گونه عوارض جانبی جدی را گزارش نکردند، اما قطعیت شواهد بسیار پایین بود. تزریق داخل صفاقی لیدوکائین در مقایسه با دارونما ممکن است باعث کاهش تعداد زنانی شود که نیاز به کنترل بیش‌تر درد دارند (RR: 0.27؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17 تا 0.44؛ 3 مطالعه؛ 190 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین).
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
تزریق داخل صفاقی لیدوکایین هنگام بستن لولههای رحمی به روش مینی‌لاپاراتومی پس از زایمان قبل از بسته شدن لولههای فالوپ، ممکن است کنترل درد داخل صفاقی را بهتر کند، اگرچه شواهد مربوط به عوارض جانبی غیرقطعی است. ما تفاوت آشکاری را در میزان درد داخل صفاقی بین زنان دریافت‌کننده ترکیبی از تزریق مورفین و تزریق داخل صفاقی لیدوکائین و زنان دریافت‌کننده تزریق داخل صفاقی لیدوکائین به‌تنهایی نیافتیم. این نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند، زیرا به‌طور کلی شواهد دارای قطعیت پایین تا بسیار پایین بودند.
خلاصه به زبان ساده
مداخلات برای تسکین درد حین عمل جراحی بستن لولههای رحمی به روش مینی‌لاپاراتومی پس از زایمان
سوال مطالعه مروری
هدف از این مرور مقایسه مداخلات برای تسکین درد حین عمل جراحی با سایر مداخلات یا عدم مداخله، حین بستن لولههای رحمی به روش مینی‌لاپاراتومی (برش کوچک جراحی از طریق دیواره شکم) پس از زایمان بود.
پیشینه
بستن لولههای رحمی یک روش دائمی برای کنترل تولد است که طی آن لولههای رحم زن به منظور پیشگیری از بارداری، از راه جراحی برش خورده یا مسدود می‌شوند. این جراحی را می‌توان به روش مینی‌لاپاراتومی انجام داد. روش‌های مختلفی برای تسکین درد حین بستن لولههای رحمی به روش مینی‌لاپاراتومی وجود دارد. بعضی از روش‌های تسکین درد عبارتند از تزریق دارو‌های غیراستروئیدی ضدالتهابی (یک دسته از دارو‌هایی که می‌توانند درد و تب را کاهش دهند)، اپیوئیدها (دسته‌ای از دارو‌های مرتبط با ساختار اپیوم) یا ریختن لیدوکائین (دارویی که برای بی‌حس کردن بافت یک منطقه خاص استفاده می‌شود) به داخل حفره شکمی.
ویژگی‌های مطالعه
ما سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را شامل 230 زن وارد کردیم. این مطالعات لیدوکائین وارد شده را به داخل حفره شکمی با دارونما، یا درمان‌های دیگر، مانند تزریق مورفین (به‌عنوان یک اپیوئید نیز شناخته می‌شود) به داخل عضله، یا ترکیب لیدوکائین و مورفین مقایسه کردند. تمام مطالعات در تایلند انجام شدند. شواهد شرح داده‌شده در اینجا از مطالعات منتشر شده قبل از 31 جولای 2017 به دست آمدند.
نتایج اصلی
ریختن لیدوکائین به داخل حفره شکمی حین بستن لولههای رحمی به روش مینی‌لاپاراتومی قبل از اینکه لولههای فالوپ پس از زایمان گره زده شوند، ممکن است کنترل بهتر درد را نسبت به تزریق دارونما یا مورفین ارائه دهد، اگرچه شواهد مربوط به عوارض جانبی غیرقطعی است. زنان دریافت‌کننده ترکیب تزریق مورفین و وارد کردن لیدوکائین به داخل حفره شکم، تفاوت آشکاری را از نظر درد نسبت به زنان دریافت‌کننده فقط لیدوکائین نشان ندادند. تزریق مورفین به داخل عضله به‌تنهایی، درد را بیش‌تر از دارونما کاهش نداد.
قطعیت شواهد
قطعیت شواهد مربوط به اثربخشی این مداخلات به دلیل خطر سوگیری و عدم دقت نتایج پایین بود. قطعیت شواهد مربوط به ایمنی مداخلات به دلیل خطر سوگیری و عدم دقت بسیار پایین بود.
هدف از این مرور مقایسه مداخلات برای تسکین درد حین عمل جراحی با سایر مداخلات یا عدم مداخله، حین بستن لولههای رحمی به روش مینی‌لاپاراتومی (برش کوچک جراحی از طریق دیواره شکم) پس از زایمان بود.
پیشینه
بستن لولههای رحمی یک روش دائمی برای کنترل تولد است که طی آن لولههای رحم زن به منظور پیشگیری از بارداری، از راه جراحی برش خورده یا مسدود می‌شوند. این جراحی را می‌توان به روش مینی‌لاپاراتومی انجام داد. روش‌های مختلفی برای تسکین درد حین بستن لولههای رحمی به روش مینی‌لاپاراتومی وجود دارد. بعضی از روش‌های تسکین درد عبارتند از تزریق دارو‌های غیراستروئیدی ضدالتهابی (یک دسته از دارو‌هایی که می‌توانند درد و تب را کاهش دهند)، اپیوئیدها (دسته‌ای از دارو‌های مرتبط با ساختار اپیوم) یا ریختن لیدوکائین (دارویی که برای بی‌حس کردن بافت یک منطقه خاص استفاده می‌شود) به داخل حفره شکمی.
ویژگی‌های مطالعه
ما سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را شامل 230 زن وارد کردیم. این مطالعات لیدوکائین وارد شده را به داخل حفره شکمی با دارونما، یا درمان‌های دیگر، مانند تزریق مورفین (به‌عنوان یک اپیوئید نیز شناخته می‌شود) به داخل عضله، یا ترکیب لیدوکائین و مورفین مقایسه کردند. تمام مطالعات در تایلند انجام شدند. شواهد شرح داده‌شده در اینجا از مطالعات منتشر شده قبل از 31 جولای 2017 به دست آمدند.
نتایج اصلی
ریختن لیدوکائین به داخل حفره شکمی حین بستن لولههای رحمی به روش مینی‌لاپاراتومی قبل از اینکه لولههای فالوپ پس از زایمان گره زده شوند، ممکن است کنترل بهتر درد را نسبت به تزریق دارونما یا مورفین ارائه دهد، اگرچه شواهد مربوط به عوارض جانبی غیرقطعی است. زنان دریافت‌کننده ترکیب تزریق مورفین و وارد کردن لیدوکائین به داخل حفره شکم، تفاوت آشکاری را از نظر درد نسبت به زنان دریافت‌کننده فقط لیدوکائین نشان ندادند. تزریق مورفین به داخل عضله به‌تنهایی، درد را بیش‌تر از دارونما کاهش نداد.
قطعیت شواهد
قطعیت شواهد مربوط به اثربخشی این مداخلات به دلیل خطر سوگیری و عدم دقت نتایج پایین بود. قطعیت شواهد مربوط به ایمنی مداخلات به دلیل خطر سوگیری و عدم دقت بسیار پایین بود.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Fertility Regulation Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/5/9 | انتشار: 1397/11/12
