سه شنبه 18 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kiran Hussain, Louisa Murdin, Anne GM Schilder. Restriction of salt, caffeine and alcohol intake for the treatment of Ménière's disease or syndrome. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2472-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2472-fa.html
پیشینه
بیماری یا سندرم منییر (Ménière) یک اختلال مزمن گوش داخلی است که منجر به حملات پراکنده سرگیجه، از دست دادن شنوایی حسی‌عصبی (sensorineural)، احساس پری گوش و وزوز گوش (tinnitus) می‌شود.
درمان قطعی برای بیماری منییر وجود ندارد و گزینه‌های درمانی از اصلاح رژیم غذایی تا دارو و عمل جراحی متغیر است.
اصلاح رژیم غذایی، از جمله محدود کردن مصرف نمک، کافئین و الکل، یک گزینه مدیریتی است که به‌طور گسترده برای بیماران مبتلا به بیماری منییر به‌عنوان درمان خط اول توصیه می‌شود. قبلا هیچ مرور سیستماتیکی در مورد این مداخله انجام نشده است.
درمان قطعی برای بیماری منییر وجود ندارد و گزینه‌های درمانی از اصلاح رژیم غذایی تا دارو و عمل جراحی متغیر است.
اصلاح رژیم غذایی، از جمله محدود کردن مصرف نمک، کافئین و الکل، یک گزینه مدیریتی است که به‌طور گسترده برای بیماران مبتلا به بیماری منییر به‌عنوان درمان خط اول توصیه می‌شود. قبلا هیچ مرور سیستماتیکی در مورد این مداخله انجام نشده است.
اهداف
ارزیابی اثرات محدودیت رژیم غذایی در مصرف نمک، کافئین و الکل در بیماران مبتلا به بیماری یا سندرم منییر.
روش های جستجو
متخصص اطلاعات گروه گوش و حلق و بینی (ENT) در کاکرین برای یافتن کارآزمایی‌های منتشرشده و منتشرنشده به جست‌وجو در پایگاه ثبت گروه گوش و حلق و بینی (ENT) در کاکرین (via CRS Web)؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controled Trails)؛ PubMed؛ Ovid Embase؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture؛ Web of Science؛ ClinicalTrials.gov؛ ICTRP و منابع اضافی پرداخت. تاریخ جست‌وجو 28 مارچ 2018 بود.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در مورد اصلاح رژیم غذایی، به ویژه محدودیت یا جایگزینی (یا هر دو) نمک، کافئین و الکل، در مقایسه با مداخله عدم ایجاد اصلاح این عوامل یا دارونما (placebo)، در بیماران بزرگسال مبتلا به بیماری یا سندرم منییر.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم. پیامدهای اولیه ما کنترل سرگیجه یا کاهش حملات سرگیجه و عوارض جانبی بود. پیامدهای ثانویه عبارت بودند از شنوایی (تغییر در از دست دادن شنوایی یا پیشرفت آن)، وزوز گوش (شدت)، درک احساس پری گوش، بهزیستی و کیفیت زندگی (تغییرات کلی) و سایر عوارض جانبی. ما برای استفاده از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدر توصیه‌ها) به منظور ارزیابی کیفیت شواهد مربوط به هر پیامد برنامه‌ریزی کردیم.
نتایج اصلی
ما هیچ مطالعه‌ای را شناسایی نکردیم که معیارهای ورود را به این مرور داشته باشد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده وجود ندارد که بتواند از محدودیت مصرف نمک، کافئین یا الکل در بیماران مبتلا به بیماری یا سندرم منییر حمایت یا آن را رد کند.
انجام تحقیق با کیفیت بالا در این زمینه ضروری است. بهترین شواهد ممکن است از یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده به‌دست بیاید که با استفاده از روش‌شناسی دقیق برای انتخاب بیمار، تصادفی‌سازی و کورسازی و پایبندی شدید به معیارهای تشخیصی Bárány Society به مقایسه مداخلات تغذیه‌ای (برای مثال رژیم غذایی کم نمک در مقابل توصیه کلی رژیم غذایی سالم) پرداخته باشد. با این حال، ممکن است با استفاده از اطلاعاتی که به دقت از پایگاه ثبت بیماران به‌دست آمده و شامل اطلاعاتی در مورد مصرف مواد مورد علاقه در رژیم غذایی مانند نمک، کافئین و الکل است، بتوان به صورت عملی‌تر به این سوال تحقیق پرداخت. پاسخ به سوال در مورد هرگونه آسیب یا عوارض ناخواسته اصلاح رژیم مهم خواهد بود.
انجام تحقیق با کیفیت بالا در این زمینه ضروری است. بهترین شواهد ممکن است از یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده به‌دست بیاید که با استفاده از روش‌شناسی دقیق برای انتخاب بیمار، تصادفی‌سازی و کورسازی و پایبندی شدید به معیارهای تشخیصی Bárány Society به مقایسه مداخلات تغذیه‌ای (برای مثال رژیم غذایی کم نمک در مقابل توصیه کلی رژیم غذایی سالم) پرداخته باشد. با این حال، ممکن است با استفاده از اطلاعاتی که به دقت از پایگاه ثبت بیماران به‌دست آمده و شامل اطلاعاتی در مورد مصرف مواد مورد علاقه در رژیم غذایی مانند نمک، کافئین و الکل است، بتوان به صورت عملی‌تر به این سوال تحقیق پرداخت. پاسخ به سوال در مورد هرگونه آسیب یا عوارض ناخواسته اصلاح رژیم مهم خواهد بود.
خلاصه به زبان ساده
تغییرات رژیم غذایی در درمان بیماری یا سندرم منییر
سوال مطالعه مروری
اثر تغییر رژیم غذایی با محدود کردن نمک، کافئین و الکل، به‌تنهایی یا همراه با یکدیگر، بر علائم افراد مبتلا به بیماری منییر چیست؟
پیشینه
تقریبا 200 نفر از هر 100000 نفر از منییر رنج می‌برند. در صورتی که هیچ دلیلی برای این وضعیت شناسایی نشود، بیماری منییر نامیده می‌شود و در صورتی که برای پیشرفت آن دلیل مشخصی وجود داشته باشد سندرم منییر نامیده می‌شود. بیمارانی که از آن رنج می‌برند، دچار سرگیجه (اپیزودهایی از گیجی)، از دست دادن شنوایی، احساس فشار در گوش‌ها و وزوز گوش (صدای زنگ یا وزوز در گوش‌ها) می‌شوند.
در حال حاضر هیچ‌گونه درمان استانداردی برای بیماری منییر وجود ندارد و گزینه‌ها می‌توانند از تغییرات رژیم غذایی، تا داروها و در برخی موارد عمل‌های جراحی متغیر باشند. تصور می‌شود که بیماری منییر ناشی از اختلال حجم یا ترکیب مایع در گوش داخلی است (اندولیف (endolymph) نامیده می‌شود). مصرف نمک در رژیم غذایی می‌تواند بر غلظت الکترولیت‌ها (نمک‌ها و مواد معدنی که می‌توانند باعث تحریک الکتریکی در بدن شوند) در خون تاثیر بگذارد، که به نوبه خود می‌تواند ترکیب اندولیف را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین مصرف نمک ممکن است در حملات نقش داشته باشد و محدودیت آن در رژیم غذایی می‌تواند برای کنترل حجم و ترکیب اندولیف مورد استفاده قرار بگیرد.
مصرف کافئین و الکل می‌تواند منجر به تنگ شدن عروق خونی (انقباض عروقی (vasoconstriction)) و کاهش میزان خون در گوش داخلی شود، که ممکن است علائم بیمار را بدتر کند. بسیاری از پزشکان تغییرات رژیم غذایی را به‌عنوان درمان خط اول توصیه می‌کنند، زیرا گمان می‌رود گزینه‌ای نسبتا ساده و ارزان باشد. ما می‌خواستیم بدانیم که آیا تغییرات رژیمی برای اطمینان از اینکه بیماران، مشاوره صحیحی را در مورد گزینه‌های درمانی دریافت می‌کنند، و اطمینان از اینکه درمان‌های بالقوه مناسب‌تر به علت صرف وقت برای مداخلات غیرموثر به تعویق نمی‌افتند (این تاخیر منجر به علائم ناخوشایند و پیشرفت بیماری خواهد شد)، موثر هستند یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه
ما به جست‌وجوی مطالعاتی با کیفیت بالا (کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده) در مورد تغییرات رژیم غذایی (محدودیت یا جایگزینی یا هر دو در نمک، کافئین و الکل) در مقایسه با عدم اعمال محدودیت در بیماران بزرگسال مبتلا به بیماری یا سندرم منییر پرداختیم. جست‌وجوی ما تا مارچ 2018 به‌روز است.
نتایج اصلی
ما هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای را شناسایی نکردیم که معیارهای ورود را به این مرور داشته باشد.
کیفیت شواهد و نتیجه‌گیری
هیچ شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در مورد محدود کردن مصرف نمک، کافئین یا الکل در بیماران مبتلا به بیماری یا سندرم منییر وجود ندارد. اگر این سوال باید پاسخ داده شود، تحقیق با کیفیت بالا در این زمینه، در قالب یک مطالعه ضروری خواهد بود که از روش‌های دقیق (به‌عنوان مثال، تصادفی‌سازی و کورسازی، یا استفاده دقیق از پایگاه‌های ثبت بیمار) استفاده کرده و به دقت بیمارانی را به کار گیرد که معیارهای تشخیص بیماری منییر را داشته باشند. بررسی هرگونه سوال در رابطه با آسیب‌ها یا عوارض ناخواسته تغییرات رژیم غذایی مهم خواهد بود.
اثر تغییر رژیم غذایی با محدود کردن نمک، کافئین و الکل، به‌تنهایی یا همراه با یکدیگر، بر علائم افراد مبتلا به بیماری منییر چیست؟
پیشینه
تقریبا 200 نفر از هر 100000 نفر از منییر رنج می‌برند. در صورتی که هیچ دلیلی برای این وضعیت شناسایی نشود، بیماری منییر نامیده می‌شود و در صورتی که برای پیشرفت آن دلیل مشخصی وجود داشته باشد سندرم منییر نامیده می‌شود. بیمارانی که از آن رنج می‌برند، دچار سرگیجه (اپیزودهایی از گیجی)، از دست دادن شنوایی، احساس فشار در گوش‌ها و وزوز گوش (صدای زنگ یا وزوز در گوش‌ها) می‌شوند.
در حال حاضر هیچ‌گونه درمان استانداردی برای بیماری منییر وجود ندارد و گزینه‌ها می‌توانند از تغییرات رژیم غذایی، تا داروها و در برخی موارد عمل‌های جراحی متغیر باشند. تصور می‌شود که بیماری منییر ناشی از اختلال حجم یا ترکیب مایع در گوش داخلی است (اندولیف (endolymph) نامیده می‌شود). مصرف نمک در رژیم غذایی می‌تواند بر غلظت الکترولیت‌ها (نمک‌ها و مواد معدنی که می‌توانند باعث تحریک الکتریکی در بدن شوند) در خون تاثیر بگذارد، که به نوبه خود می‌تواند ترکیب اندولیف را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین مصرف نمک ممکن است در حملات نقش داشته باشد و محدودیت آن در رژیم غذایی می‌تواند برای کنترل حجم و ترکیب اندولیف مورد استفاده قرار بگیرد.
مصرف کافئین و الکل می‌تواند منجر به تنگ شدن عروق خونی (انقباض عروقی (vasoconstriction)) و کاهش میزان خون در گوش داخلی شود، که ممکن است علائم بیمار را بدتر کند. بسیاری از پزشکان تغییرات رژیم غذایی را به‌عنوان درمان خط اول توصیه می‌کنند، زیرا گمان می‌رود گزینه‌ای نسبتا ساده و ارزان باشد. ما می‌خواستیم بدانیم که آیا تغییرات رژیمی برای اطمینان از اینکه بیماران، مشاوره صحیحی را در مورد گزینه‌های درمانی دریافت می‌کنند، و اطمینان از اینکه درمان‌های بالقوه مناسب‌تر به علت صرف وقت برای مداخلات غیرموثر به تعویق نمی‌افتند (این تاخیر منجر به علائم ناخوشایند و پیشرفت بیماری خواهد شد)، موثر هستند یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه
ما به جست‌وجوی مطالعاتی با کیفیت بالا (کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده) در مورد تغییرات رژیم غذایی (محدودیت یا جایگزینی یا هر دو در نمک، کافئین و الکل) در مقایسه با عدم اعمال محدودیت در بیماران بزرگسال مبتلا به بیماری یا سندرم منییر پرداختیم. جست‌وجوی ما تا مارچ 2018 به‌روز است.
نتایج اصلی
ما هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای را شناسایی نکردیم که معیارهای ورود را به این مرور داشته باشد.
کیفیت شواهد و نتیجه‌گیری
هیچ شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در مورد محدود کردن مصرف نمک، کافئین یا الکل در بیماران مبتلا به بیماری یا سندرم منییر وجود ندارد. اگر این سوال باید پاسخ داده شود، تحقیق با کیفیت بالا در این زمینه، در قالب یک مطالعه ضروری خواهد بود که از روش‌های دقیق (به‌عنوان مثال، تصادفی‌سازی و کورسازی، یا استفاده دقیق از پایگاه‌های ثبت بیمار) استفاده کرده و به دقت بیمارانی را به کار گیرد که معیارهای تشخیص بیماری منییر را داشته باشند. بررسی هرگونه سوال در رابطه با آسیب‌ها یا عوارض ناخواسته تغییرات رژیم غذایی مهم خواهد بود.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: ENT Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1397/1/8 | انتشار: 1397/10/10
