پنجشنبه 6 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Caroline A Fisher, Sonja Skocic, Kathleen A Rutherford, Sarah E Hetrick. Family therapy approaches for anorexia nervosa. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2461-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2461-fa.html
پیشینه
آنورکسی نرووزا (AN) با شکست در حفظ وزن نرمال بدن به خاطر کمبود مواد غذایی، ترس شدید از به دست آوردن وزن یا رفتاری که فرد را از وزن‌گیری یا هر دوی آنها جلوگیری می‌کند، مشخص می‌شود. پیش‌آگهی طولانی‌مدت اغلب ضعیف، همراه با عوارض شدید تکاملی، پزشکی و روان‌شناختی، میزان بالای عود و مرگ‌و‌میر است. رویکردهای خانواده‌درمانی، طیف وسیعی را از رویکردها نشان می‌دهند که از نظریه‌های مختلف مشتق شده‌اند که شامل خانواده در درمان هستند. ما درمان‌هایی را وارد کردیم که براساس نظریه‌های سیستم‌های غالب خانواده، رویکردهایی که براساس یا به‌طور گسترده‌ای مشابه درمان مبتنی بر خانواده برگرفته از مدل Maudsley هستند، رویکردهایی با تمرکز بر بازسازی شناختی، همچنین رویکردهایی که خانواده را بدون تفسیر یک رویکرد نظری درگیر می‌کند، بنا شده‌اند. این یک به‌روزرسانی از یک مرور کاکرین است که اولین بار در سال 2010 منتشر شد.
اهداف
ارزیابی اثربخشی رویکردهای خانواده‌درمانی در مقایسه با درمان استاندارد و دیگر درمان‌ها برای AN
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده اختلالات شایع روانی در کاکرین (CCMDCTR) و PsycINFO (OVID) (همه سال‌ها تا اپریل 2016) را جست‌وجو کردیم. ما جست‌وجوهای اضافی را مستقیما روی پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails)؛ MEDLINE؛ Ovid Embase و PsycINFO (تا 2008 و 2016 تا 2018) انجام دادیم. ما پورتال کارآزمایی‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO) (ICTRP) و ClinicalTrials.gov، را همراه با 4 بانک اطلاعاتی (همه سال‌ها تا 2018) جست‌وجو کردیم. ما فهرست منابع همه مطالعات وارد شده و مرورهای سیستماتیک مرتبط را بررسی کردیم. ما فقط مطالعاتی را از جست‌وجوها وارد آنالیزها کردیم که تا اپریل 2016 انجام شده بودند.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs ؛randomised controlled trails) از رویکردهای خانواده‌درمانی که به مقایسه آن با هر نوع مداخله دیگر یا انواع دیگر رویکردهای خانواده‌درمانی پرداخته بودند، واجد شرایط ورود بودند.
ما شرکت کنندگان را در هر سن یا جنسیتی با تشخیص بالینی اولیه آنورکسی نرووزا وارد کردیم.
ما شرکت کنندگان را در هر سن یا جنسیتی با تشخیص بالینی اولیه آنورکسی نرووزا وارد کردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
چهار نویسنده مرور، مطالعات را انتخاب، کیفیت را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. ما از یک متاآنالیز اثرات تصادفی استفاده کردیم. ما از خطر نسبی (با یک 95% فاصله اطمینان) برای خلاصه‌کردن پیامدهای دو تایی و تفاوت میانگین استانداردشده و تفاوت میانگین برای خلاصه‌کردن معیارهای پیوسته استفاده کردیم.
نتایج اصلی
ما 25 کارآزمایی را در این نسخه از مرور وارد کردیم (13 مورد از مرور اصلی 2010 و 12 مورد از مطالعات جدیدا وارد شده). 16 کارآزمایی روی نوجوانان، 8 کارآزمایی روی بزرگسالان (7 مورد از آنها در بزرگسالان جوان تا 26 سال) و یک کارآزمایی 3 گروه سنی را وارد کرده بود: یک نوجوان، یک بزرگسال جوان و یک بزرگسال. اغلب آنها درمان مبتنی بر خانواده یا انواع آن را بررسی کردند. گزارش چگونگی انجام کارآزمایی به‌طور کلی ناکافی بود، به‌طوری که در تعداد زیادی از مطالعات، ما خطر سوگیری (bias) را به صورت نامشخص برای بسیاری از دامنه‌ها رتبه‌بندی کردیم. سوگیری گزارش‌های انتخابی به‌طور خاص مشکل‌ساز بود، 68% مطالعات در معرض خطر بالای سوگیری در این حوزه بودند، و به دنبال آن داده‌های ناقص پیامدی، 44% از مطالعات در معرض خطر بالای سوگیری در این حوزه بودند. برای معیار پیامد اصلی بهبودی، شواهدی با کیفیت پایین وجود داشت (از فقط دو مطالعه، 81 شرکت‌کننده) که پیشنهاد کردند رویکردهای خانواده‌درمانی ممکن است نسبت به درمان معمول در میزان بهبود، پس از مداخله، برتری داشته باشند (خطر نسبی (RR): 3.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.49 تا 8.23؛ I2 = %0). با این حال، در پیگیری، شواهد با کیفیت پائین از فقط یک مطالعه پیشنهاد می‌کنند که این اثر پایدار نبود. شواهدی با کیفیت بسیار پائین از یک کارآزمایی وجود داشت، که بدان معنی است که تعیین اینکه رویکردهای خانواده‌درمانی هر گونه مزیتی را بر مداخلات آموزشی برای بهبود پیشنهاد می‌دهند، مشکل است (RR: 9.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.53 تا 153.79؛ 1 مطالعه؛ N = 30). به‌طور مشابه، شواهدی با کیفیت بسیار پائین از فقط 5 کارآزمایی برای بهبود پس از مداخله وجود داشت، دوباره بدان معنی است که تعیین اینکه رویکردهای خانواده‌درمانی هر گونه مزیتی را بر مداخلات روان‌شناختی (RR: 1.22؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.89 تا 1.67؛ 5 مطالعه؛ N = 252؛ I2 = %37) و در پیگیری طولانی‌مدت (RR: 1.08؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.91 تا 1.28؛ N = 200؛ 4 مطالعه با یک مورد از این سه مقایسه جفتی در گروه‌های سنی مختلف؛ I2 = %0) برای بهبود پیشنهاد می‌دهند، مشکل است. اندیکاسیونی وجود نداشت که گروه سنی تاثیری بر تاثیر کلی درمان داشته باشد، با این حال، باید متذکر شد که تعداد بسیار اندکی از کارآزمایی‌ها روی بزرگسالان انجام شده و طیف سنی مطالعات بزرگسالان که در این آنالیز وارد شدند، 20 تا 27 سال بود. شواهدی از تاثیر اندک درمان مبتنی بر خانواده در مقایسه با دیگر مداخلات روان‌شناختی از نظر وزن‌گیری پس از مداخله وجود داشت (تفاوت میانگین استانداردشده (SMD): 0.32؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 0.63؛ شرکت‌کنندگان = 210؛ مطالعات = 4 با یک مورد از این سه مقایسه جفتی در گروه‌های سنی مختلف؛ I2 = %11). به‌طور کلی، شواهد کافی برای تعیین اینکه آیا هیچ تفاوتی بین گروه‌ها در طول همه مقایسه‌ها برای اغلب پیامدهای ثانویه (وزن، سایکوپاتولوژی اختلالات خوردن، خروج از مطالعه یا معیارهای عملکردی خانواده)، چه پس از مداخله یا در دوره پیگیری، وجود دارد، پیدا نشد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
مقدار محدودی شواهد با کیفیت پایین وجود دارد که نشان می‌دهد رویکردهای خانواده‌درمانی در مقایسه با درمان معمول در کوتاه‌مدت موثر هستند. این یافته براساس دو کارآزمایی است که فقط شامل تعداد کمی از شرکت کنندگان می‌شود و هر دوی آنها دارای مشکلاتی در مورد سوگیری بالقوه هستند. شواهد کافی برای تعیین اینکه آیا مزیتی از رویکردهای خانواده‌درمانی در افراد با هر سنی در مقایسه با مداخلات تحصیلی (یک مطالعه؛ کیفیت بسیار پایین) یا درمان‌های روان‌شناختی (پنج مطالعه؛ کیفیت بسیار پایین) وجود دارد، دیده نشد. اکثر مطالعات مربوط به این یافته در نوجوانان و جوانان انجام شد. اثرات بالقوه روشنی در مورد اینکه چگونه رویکردهای خانواده‌درمانی ممکن است به گروه‌های سنی مختلف منتقل شوند، وجود دارند و کار بیش‌تری مورد نیاز است تا تعیین کنند که اثرات بر اثربخشی درمان ممکن است چه باشند. شواهد کافی برای تعیین اینکه آیا یک نوع رویکرد خانواده‌درمانی موثرتر از روش دیگر است، وجود ندارد. این حوزه، از کارآزمایی‌های بزرگ‌تر و با روش انجام بهتر سود خواهد برد.
خلاصه به زبان ساده
خانواده‌درمانی برای افرادی که مبتلا به آنورکسی نرووزا هستند
سوال مطالعه مروری
این مرور بررسی می‌کند که آیا رویکردهای خانواده‌درمانی میزان آنورکسی نرووزا (AN) یا علایم مرتبط را در مقایسه با درمان‌های دیگر کاهش می‌دهند.
پیشینه
افراد مبتلا به AN یک تصویر عمدتا اجباری از وزن کم بدن و بدن از شکل افتاده دارند. آنها همچنین دارای مشکلات پزشکی و روان‌شناختی مرتبط بوده و خطر مرگ از بیماری (مرگ‌و‌میر) نسبتا بالا است. رویکردهای خانواده‌درمانی یک نوع درمان است که در AN مورد استفاده قرار می‌گیرد.
زمان انجام پژوهش
شواهد تا 8 اپریل 2016 به‌روز هستند.
ویژگی‌های مطالعه
ما 25 کارآزمایی را در این مرور وارد کردیم. چهارده کارآزمایی درمان مبتنی بر خانواده، یک مورد سیستم‌های خانواده‌درمانی، یک مورد از خانواده‌درمانی ساختاری و هفت مطالعه درمان را با حضور خانواده استفاده کردند، اما جزئیات خاصی را در مورد تئوری پشت درمان یا رویکردهای آن ارائه نکرد، که خانواده‌درمانی دیگر نامیده می‌شود. دو مطالعه هرکدام شامل دو بازوی خانواده‌درمانی بود: یکی از آنها شامل درمان مبتنی بر خانواده و سیستم‌های خانواده‌درمانی بود و یکی از آنها شامل بازوهای سیستم‌های خانواده‌درمانی و خانواده‌درمانی دیگر بود. چهار مطالعه به مقایسه رویکردهای خانواده‌درمانی با درمان معمول، شش مطالعه به مقایسه رویکردهای خانواده‌درمانی با دیگر مداخلات روان‌شناختی و دو مطالعه به مقایسه رویکردهای خانواده‌درمانی با سایر مداخلات روان‌شناختی پرداختند. دوازده مطالعه روش‌های مختلف رویکردهای خانواده‌درمانی را با یکدیگر مقایسه کرده‌اند. دو مطالعه شامل هر دو روش درمانی معمول و همچنین دیگر بازوهای مداخله روان‌شناختی بودند.
نتایج اصلی
به‌طور کلی، شواهد کمی با کیفیت پایین از فقط دو کارآزمایی وجود داشت که نشان می‌دهند رویکردهای خانواده‌درمانی ممکن است نسبت به درمان معمول در کوتاه‌مدت بهتر عمل کنند. اندازه و کیفیت بسیار پایین پایه شواهد و ثبات پیامدهای کارآزمایی در این زمان ناکافی هستند تا نتیجه‌گیری کنند که آیا رویکردهای خانواده‌درمانی نسبت به مداخلات آموزشی یا روان‌شناختی مزیت مشخصی ارائه می‌کنند یا خیر. ما تفاوت‌های بسیار کمی را بین گروه‌های درمان در مورد معیارهای وزن، اختلالات خوردن و عملکرد خانواده پیدا کردیم و این تفاوت‌ها به طور کلی در پیگیری حفظ نشدند. گزارش میزان مرگ به اندازه کافی روشن نبود تا بتوان ارزیابی کرد که آیا مرگ برای آن‌هایی که با خانواده‌درمانی درمان شده‌اند در مقایسه با سایر مداخلات کاهش می‌یابد یا خیر. اطلاعات کمی در مورد اثرات مداخلات بر عملکرد کلی یا خانواده وجود داشت.
کیفیت شواهد
روشی که کارآزمایی‌ها اجرا شدند به اندازه کافی در بسیاری از مطالعات توصیف نشده بودند و ما خطرات بالقوه سوگیری را در بسیاری از مطالعات پیدا کردیم. این مساله، نتیجه‌گیری‌های معنی‌داری را که ما می‌توانیم از این مطالعات بدست آوریم، محدود کرد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
به‌طور کلی، شواهد پایه بسیار محدودی در این زمینه وجود دارد. شواهد کمی با کیفیت پایین وجود دارد که نشان می‌دهند رویکردهای خانواده‌درمانی در مقایسه با درمان معمول در کوتاه‌مدت موثر هستند. شواهد کافی وجود ندارد که بتوان تعیین کرد آیا رویکردهای خانواده‌درمانی نسبت به مداخلات تحصیلی، انواع دیگر درمان روان‌شناختی برتر است یا خیر، یا اینکه آیا یک نوع از رویکرد خانواده‌درمانی موثرتر از روش دیگر است یا خیر. بسیاری از مطالعات شرکت‌کننده در این یافته‌ها در نوجوانان و بزرگسالان جوان انجام شده بودند. کاربردهای واضحی در مورد این که چگونه رویکردهای خانواده‌درمانی ممکن است به گروه‌های سنی مختلف ارایه شود، وجود دارد و ما به تحقیقات بیش‌تر برای درک آنچه که اثرات ناشی از درمان ممکن است باشد، نیاز داریم.
این مرور بررسی می‌کند که آیا رویکردهای خانواده‌درمانی میزان آنورکسی نرووزا (AN) یا علایم مرتبط را در مقایسه با درمان‌های دیگر کاهش می‌دهند.
پیشینه
افراد مبتلا به AN یک تصویر عمدتا اجباری از وزن کم بدن و بدن از شکل افتاده دارند. آنها همچنین دارای مشکلات پزشکی و روان‌شناختی مرتبط بوده و خطر مرگ از بیماری (مرگ‌و‌میر) نسبتا بالا است. رویکردهای خانواده‌درمانی یک نوع درمان است که در AN مورد استفاده قرار می‌گیرد.
زمان انجام پژوهش
شواهد تا 8 اپریل 2016 به‌روز هستند.
ویژگی‌های مطالعه
ما 25 کارآزمایی را در این مرور وارد کردیم. چهارده کارآزمایی درمان مبتنی بر خانواده، یک مورد سیستم‌های خانواده‌درمانی، یک مورد از خانواده‌درمانی ساختاری و هفت مطالعه درمان را با حضور خانواده استفاده کردند، اما جزئیات خاصی را در مورد تئوری پشت درمان یا رویکردهای آن ارائه نکرد، که خانواده‌درمانی دیگر نامیده می‌شود. دو مطالعه هرکدام شامل دو بازوی خانواده‌درمانی بود: یکی از آنها شامل درمان مبتنی بر خانواده و سیستم‌های خانواده‌درمانی بود و یکی از آنها شامل بازوهای سیستم‌های خانواده‌درمانی و خانواده‌درمانی دیگر بود. چهار مطالعه به مقایسه رویکردهای خانواده‌درمانی با درمان معمول، شش مطالعه به مقایسه رویکردهای خانواده‌درمانی با دیگر مداخلات روان‌شناختی و دو مطالعه به مقایسه رویکردهای خانواده‌درمانی با سایر مداخلات روان‌شناختی پرداختند. دوازده مطالعه روش‌های مختلف رویکردهای خانواده‌درمانی را با یکدیگر مقایسه کرده‌اند. دو مطالعه شامل هر دو روش درمانی معمول و همچنین دیگر بازوهای مداخله روان‌شناختی بودند.
نتایج اصلی
به‌طور کلی، شواهد کمی با کیفیت پایین از فقط دو کارآزمایی وجود داشت که نشان می‌دهند رویکردهای خانواده‌درمانی ممکن است نسبت به درمان معمول در کوتاه‌مدت بهتر عمل کنند. اندازه و کیفیت بسیار پایین پایه شواهد و ثبات پیامدهای کارآزمایی در این زمان ناکافی هستند تا نتیجه‌گیری کنند که آیا رویکردهای خانواده‌درمانی نسبت به مداخلات آموزشی یا روان‌شناختی مزیت مشخصی ارائه می‌کنند یا خیر. ما تفاوت‌های بسیار کمی را بین گروه‌های درمان در مورد معیارهای وزن، اختلالات خوردن و عملکرد خانواده پیدا کردیم و این تفاوت‌ها به طور کلی در پیگیری حفظ نشدند. گزارش میزان مرگ به اندازه کافی روشن نبود تا بتوان ارزیابی کرد که آیا مرگ برای آن‌هایی که با خانواده‌درمانی درمان شده‌اند در مقایسه با سایر مداخلات کاهش می‌یابد یا خیر. اطلاعات کمی در مورد اثرات مداخلات بر عملکرد کلی یا خانواده وجود داشت.
کیفیت شواهد
روشی که کارآزمایی‌ها اجرا شدند به اندازه کافی در بسیاری از مطالعات توصیف نشده بودند و ما خطرات بالقوه سوگیری را در بسیاری از مطالعات پیدا کردیم. این مساله، نتیجه‌گیری‌های معنی‌داری را که ما می‌توانیم از این مطالعات بدست آوریم، محدود کرد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
به‌طور کلی، شواهد پایه بسیار محدودی در این زمینه وجود دارد. شواهد کمی با کیفیت پایین وجود دارد که نشان می‌دهند رویکردهای خانواده‌درمانی در مقایسه با درمان معمول در کوتاه‌مدت موثر هستند. شواهد کافی وجود ندارد که بتوان تعیین کرد آیا رویکردهای خانواده‌درمانی نسبت به مداخلات تحصیلی، انواع دیگر درمان روان‌شناختی برتر است یا خیر، یا اینکه آیا یک نوع از رویکرد خانواده‌درمانی موثرتر از روش دیگر است یا خیر. بسیاری از مطالعات شرکت‌کننده در این یافته‌ها در نوجوانان و بزرگسالان جوان انجام شده بودند. کاربردهای واضحی در مورد این که چگونه رویکردهای خانواده‌درمانی ممکن است به گروه‌های سنی مختلف ارایه شود، وجود دارد و ما به تحقیقات بیش‌تر برای درک آنچه که اثرات ناشی از درمان ممکن است باشد، نیاز داریم.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Common Mental Disorders Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/1/20 | انتشار: 1397/7/23
