پیشینه
آگونیستهای گیرنده گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) نشان دادهاند که دارای اثر محافظت عصبی (neuroprotectant) در کاهش اندازه انفارکتوس و بهبود پیامد عملکردی در مدلهای حیوانی بیماریهای مغزی عروقی هستند. با این حال اثرات سداتیو آگونیستهای گیرنده GABA، کاربرد وسیعتر آنها را در افراد مبتلا به استروک حاد به دلیل خطر بالقوه گیجی محدود میکند. این نسخه بهروزرسانیشده از مرور کاکرین است که برای نخستین بار در سال 2013 منتشر شده و پیش از این در سالهای 2014 و 2016 بهروزرسانی شده بود.
اهداف
تعیین اثربخشی و ایمنی آگونیستهای گیرنده GABA در درمان استروک حاد
روش های جستجو
ما مرکز ثبت کارآزماییهای گروه استروک کاکرین (دسترسی در می 2018)؛ مرکز ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL) 2018، شماره 4 (دسترسی در می 2018)؛ MEDLINE (1949 تا می 2018)؛ EMBASE (1980 تا می 2018)؛ Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture (CINAHL) (1982 تا می 2018)؛ AMED (1985 تا می 2018) و 11 بانک اطلاعاتی چینی (دسترسی در می 2018) را جستوجو کردیم. ما در تلاش برای شناسایی کارآزماییهای منتشرشده، منتشرنشده و کارآزماییهای در حال انجام، در مراکز ثبت کارآزماییهای در حال انجام، فهرستهای منابع و مجموعه مقالات کنفرانسهای مربوط جستوجو انجام داده و با نویسندگان و شرکتهای داروسازی تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای (RCTs ؛randomised controlled trails) را وارد کردیم که در آنها آگونیستهای گیرنده GABA در برابر دارونما در افراد مبتلا به استروک حاد (ظرف 12 ساعت پس از شروع استروک)، با پیامدهای اولیه اثربخشی و ایمنی، بررسی شده بودند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم عناوین و چکیده رکوردهای شناسایی شده را غربالگری، مطالعات را برای ورود انتخاب، دادههای واجد شرایط را استخراج، دادهها را از نظر دقت بررسی متقابل و خطر سوگیری (bias) ارزیابی کردند.
نتایج اصلی
ما پنج کارآزمایی را با 3838 شرکتکننده (بیماران مبتلا به استروک ایسکمیک یا هموراژیک، 3758 مورد آنالیزشد) وارد کردیم. اغلب شرکتکنندگان وارد شده مبتلا به استروک حاد ایسکمیک، با دادههای محدود در دسترس از شرکتکنندگان مبتلا به دیگر زیرگروههای استروک، از جمله سندرم total anterior circulation یا TACS. کیفیت روششناختی کارآزماییهای وارد شده در مجموع خوب، فقط با خطر نامشخص سوگیری انتخاب (selection bias)، بود. برای مرگ و وابستگی در سه ماه، نتایج ترکیبشده بیانگر تفاوت معناداری برای کلرمتیازول (chlormethiazole) در مقابل دارونما (نسبت خطر (RR): 1.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.96 تا 1.11؛ 4 کارآزمایی؛ 2909 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط) و برای دیازپام در مقابل دارونما (RR: 0.94؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.82 تا 1.07؛ یک کارآزمایی؛ 849 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط) نبود. شایعترین عوارض جانبی مرتبط با کلرمتیازول، خوابآلودگی (RR: 4.56؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.50 تا 5.95؛ دو کارآزمایی؛ 2527 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط) و رینیت (rhinitis) (RR: 4.75؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.67 تا 8.46؛ دو کارآزمایی؛ 2527 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط) بودند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
این مرور شواهدی را با کیفیت متوسط فراهم کرده که در پشتیبانی از استفاده آگونیستهای گیرنده GABA (کلرمتیازول یا دیازپام) برای درمان افراد مبتلا به استروک حاد، ناتوان است. RCTs با طراحی خوب و تعداد زیاد شرکتکنندگان مبتلا به سندروم گردش خون قدامی کلی موردنیاز است تا تعیین کنند آیا مزایایی برای این زیرگروه وجود دارد یا خیر. خوابآلودگی و رینیت، عوارض جانبی پرتکرار مرتبط با کلرمتیازول هستند.
خلاصه به زبان ساده
آگونیستهای گیرنده گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) برای استروک حاد
پرسش
آیا داروهای آگونیست گیرنده GABA در درمان استروک حاد، مؤثر و ایمن هستند؟
پیشینه
آگونیستهای گیرنده GABA، انواعی از داروها هستند که ممکن است به حفاظت از مغز در استروک حاد کمک کند. این دسته از داروها که شامل دیازپام و کلرمتیازول هستند، به عنوان خوابآورهای سنتی برای چندین دهه استفاده میشدند و نشان داده شده که در نمونههای حیوانی استروک مفید هستند. با این حال، اثرات خوابآور آگونیستهای گیرنده GABA میتواند برای افراد مبتلا به استروک حاد مضر باشد.
ویژگیهای مطالعه
ما پنج مطالعه را تا می 2018 یافتیم که دارای معیارهای ما برای ورود به مرور بودند؛ آنها 3838 شرکتکننده (بیماران مبتلا به استروک ایسکمیک یا هموراژیک) را تصادفیسازی و 3758 نفر را آنالیز کردند. کیفیت تمام مطالعات در مجموع خوب و با خطر پایین سوگیری بود. یک مطالعه اثرات و ایمنی دیازپام را برای استروک حاد در 849 شرکتکننده ظرف 12 ساعت از آغاز استروک ارزیابی کرده بود. در چهار مطالعه اثرات و ایمنی کلرمتیازول در 2909 شرکتکننده مبتلا به استروک حاد ظرف 12 ساعت از آغاز استروک ارزیابی شده بود؛ 95 شرکتکننده دچار استروک هموراژیک بوده و جداگانه آنالیز شدند.
نتایج اصلی
همه پنج کارآزمایی مرگ و وابستگی را در طی سه ماه گزارش کرده بودند. هیچ تفاوت معناداری بین کلرمتیازول و گروههای دارونما یا بین دیازپام و گروههای دارونما وجود نداشت. شایعترین عوارض جانبی کلرمتیازول، خوابآلودگی و تحریک بینی بودند.
کیفیت شواهد
در نتیجهگیری، شواهد با کیفیت متوسط از استفاده از آگونیستهای گیرنده GABA برای درمان بیماران مبتلا به استروک حاد حمایت نمیکنند.