پیشینه
عفونتهای حاد دستگاه تنفسی (ARTI) شایع هستند و ممکن است منجر به عوارضی شوند. اکثر کودکان، سالانه بین سه تا شش اپیزود ARTI را تجربه میکنند. اگرچه خود این عفونتها خود - محدودشونده هستند، علائم آن میتواند ناراحتکننده باشد. بسیاری از درمانها برای کنترل علائم و کاهش طول مدت بیماری استفاده میشوند. آنها اغلب منافع کمتری دارند و ممکن است منجر به عوارض جانبی شوند. اگر شواهد برای اثربخشی وجود داشته باشد، محصولات دارویی خوراکی هومیوپاتیک میتوانند در درمان ARTIها برای کودکان نقش داشته باشد.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و ایمنی محصولات دارویی خوراکی هومیوپاتیک در مقایسه با دارونما یا درمان متعارف برای پیشگیری و درمان عفونتهای حاد دستگاه تنفسی در کودکان.
روش های جستجو
ما CENTRAL (شماره 11، 2017) را که شامل پایگاه ثبت تخصصی گروه عفونتهای حاد تنفسی در کاکرین؛ MEDLINE (از 1946 تا 27 نوامبر 2017)؛ Embase (از 2010 تا 27 نوامبر 2017)؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture (از 1981 تا 27 نوامبر 2017)؛ AMED (از 1985 تا دسامبر 2014)؛ CAMbase (در 29 مارچ 2018 جستوجو شد)؛ کتابخانه هومیوپاتی انگلیس (در 26 جون 2013 جستوجو شد – دیگر جستوجو نشد) را جستوجو کردیم. ما همچنین WHO ICTRP و پایگاه ثبت کارآزماییهای ClinicalTrials.gov (29 مارچ 2018) را جستوجو، منابع را بررسی و برای شناسایی مطالعات اضافی با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trails) دوسوکور یا RCTهای خوشهای دوسوکور که به مقایسه محصولات دارویی خوراکی هومیوپاتی با دارونمای مشابه یا درمانهای متعارف خود - انتخابی برای پیشگیری یا درمان ARTI در کودکان 0 تا 16 سال پرداختند.
گردآوری و تحلیل دادهها
ما از روشهای استاندارد روششناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم.
نتایج اصلی
ما هشت RCT را با 1562 کودک دریافت کننده محصولات دارویی خوراکی هومیوپاتی یا یک درمان کنترل (دارونما یا درمان متعارف) برای عفونتهای دستگاه تنفسی فوقانی (URTIs) انتخاب کردیم. چهار مطالعه درمانی، اثر درمان را بر ریکاوری از URTI مورد بررسی قرار دادند و چهار مطالعه اثر درمان را بر پیشگیری از URTI ها یک تا سه ماه پس از درمان مورد بررسی قرار دادند و بقیه موارد را تا یک سال پیگیری کردند. دو مطالعه درمانی و دو مطالعه پیشگیرانه شامل درمان فردیسازی شده هومیوپاتی برای کودکان بودند. مطالعات دیگر از درمانهای از پیش تعیین شده و غیرفردیسازی شده استفاده کردند. تمام مطالعات شامل محصولات دارویی بسیار رقیق شده هومیوپاتیک بودند.
ما محدودیتهای متعددی را در مطالعات انتخاب شده، به ویژه تناقضهای روششناسی و نرخ فرسایش بالا، انجام ندادن تجزیهوتحلیل به قصد درمان، گزارشدهی انتخابی و انحرافات آشکار از پروتکل یافتیم. ما سه مطالعه را در معرض خطر بالای سوگیری در حداقل یک دامنه ارزیابی کردیم و بسیاری از آنها حوزههای اضافی با خطر نامشخص سوگیری داشتند. سه مطالعه از تولیدکنندگان هومیوپاتی حمایت مالی دریافت کردند؛ یک مطالعه دریافت حمایت را از یک سازمان غیردولتی گزارش کرد؛ دو مطالعه حمایت دولتی دریافت کردند؛ یک مطالعه با یک دانشگاه همکاری کرد؛ یک مطالعه منبع حمایت مالی خود را گزارش نکرد.
تناقضهای روششناسی و ناهمگونی بالینی و آماری قابلتوجه، از انجام یک متاآنالیز (meta-analysis) کمی (quantitative) قوی پیشگیری کرد. فقط چهار پیامد در بیش از یک مطالعه شایع بود و توانست برای تجزیهوتحلیل ترکیب شود. نسبتهای شانس (OR) به طور کلی کوچک و دارای فواصل اطمینان (CI) گسترده بودند، و مطالعات انجام شده اثرات متضادی را شناسایی کردند، بنابراین اطمینان اندکی برای اثبات اثربخشی مداخله وجود داشت. تمام مطالعاتی که در معرض خطر پایین سوگیری ارزیابی شدند هیچ منفعتی را برای محصولات دارویی خوراکی هومیوپاتیک نشان ندادند؛ کارآزماییهایی که در معرض خطر نامشخص و بالای سوگیری قرار داشتند اثرات سودمندی را گزارش کردند.
ما شواهدی را با کیفیت پایین یافتیم که نشان دادند محصولات دارویی هومیوپاتی غیرفردیسازی شده تاثیر پیشگیرانه اندکی بر ARTI دارند (OR: 1.14؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.83 تا 1.57). ما شواهدی را با کیفیت پایین از دو مطالعه پیشگیرانه فردیسازی شده یافتیم که نشان دادند هومیوپاتی تاثیر کمی بر نیاز به استفاده از آنتیبیوتیک دارد (OR: 0.79؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.35 تا 1.76؛ 369 = N). ما همچنین عوارض جانبی، نرخ بستری شدن در بیمارستان و طول مدت بستری در بیمارستان، روزهای مرخصی از مدرسه (یا کار برای والدین) و کیفیت زندگی را ارزیابی کردیم، اما نتوانستیم دادههای مربوط به هر یک از این پیامدهای ثانویه را ترکیب کنیم.
از دو مطالعه درمانی فردیسازی ترکیب شده (N = 155) برای تعیین اثر هومیوپاتی بر نرخ درمان کوتاهمدت (OR: 1.31 به نفع دارونما؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.09 تا 19.54؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین) و نرخ درمان طولانیمدت (OR: 0.99؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.10 تا 9.97؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین) شواهد کافی به دست نیامد. عوارض جانبی متناقض گزارش شده بود؛ با این حال، عوارض جدی گزارش نشد. یک مطالعه افزایش بروز عوارض جانبی غیرشدید را در گروه درمان نشان داد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
ترکیب دو مطالعه پیشگیرانه و دو مطالعه درمانی هیچ منفعتی را از محصولات دارویی هومیوپاتیک در مقایسه با دارونما برای عود ARTI یا نرخ درمان در کودکان نشان نداد. ما هیچ شواهدی را برای حمایت از اثربخشی داروهای هومیوپاتی برای ARTIها در کودکان نیافتیم. عوارض جانبی بهطور ضعیفی گزارش شده بودند، بنابراین نمیتوان در مورد ایمنی نتیجهگیری کرد.
خلاصه به زبان ساده
آیا محصولات دارویی خوراکی هومیوپاتی برای پیشگیری و درمان عفونتهای حاد دستگاه تنفسی در کودکان موثر و ایمن هستند؟
سوال مطالعه مروری
ما این سوال را بررسی کردیم که آیا داروهای خوراکی هومیوپاتیک برای پیشگیری و درمان عفونتهای حاد دستگاه تنفسی (ARTIs) در کودکان در مقایسه با یک درمان غیرفعال (دارونما) یا سایر داروها موثر و ایمن هستند.
پیشینه
اکثر عفونتهای تنفسی بدون درمان برطرف میشوند، اما گاهی این علائم پس از عفونت اولیه همچنان ادامه مییابند. بنابراین هدف درمان، تسکین علائم است. عفونتهای تنفسی به ویژه سرماخوردگی و آنفلوآنزا معمولا توسط ویروس ایجاد میشوند اما برخی از عفونتهای ریه و گوش بوسیله باکتری ایجاد میشوند. ممکن است تمایز میان عفونتهای ویروسی و باکتریایی دشوار باشد و ممکن است به صورت همزمان هم وجود داشته باشند. آنتیبیوتیکها، حتی اگر در برابر ویروسها موثر نباشند، اغلب برای عفونتهای تنفسی تجویز میشوند.
کودکان به طور متوسط سالانه بین 3 تا 6 بار مبتلا به عفونت دستگاه تنفسی میشوند. اگرچه اکثر آنها خفیف و قابل درمان هستند، گاهی اوقات به درمان بیمارستانی نیاز دارند، و به ندرت منجر به مرگ میشوند.
هومیوپاتی ممکن است عفونتهای تنفسی دارای چند عارضه جانبی را درمان کنند، اما اثربخشی و ایمنی آن به خوبی مورد بررسی قرار نگرفته است.
ما شواهد به دست آمده را از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (مطالعاتی که در آن افراد به صورت تصادفی به دریافت درمان اختصاص داده میشوند)، که بهترین راه برای ارزیابی ایمنی و اثربخشی درمانهای دارویی است، بررسی کردیم.
زمان انجام پژوهش
شواهد ما تا 27 نوامبر 2017 موجود است.
ویژگیهای مطالعه
ما هشت مطالعه را شامل 1562 کودک انتخاب کردیم که به مقایسه درمان هومیوپاتی خوراکی با دارونما یا درمان استاندارد در پیشگیری یا درمان عفونتهای تنفسی در کودکان پرداختند. تمام مطالعات، عفونتهای دستگاه تنفسی فوقانی (از بینی تا حلق (نای)) را مورد بررسی قرار دادند، اما یک مطالعه گزارش عفونتهای دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی (از حلق تا ریهها و پلورا (غشای پوشاننده ریه ها)) را ترکیب کرد، بنابراین تعداد کودکان مبتلا به عفونتهای فوقانی و تحتانی مشخص نیست.
منابع مالی مطالعه
سه مطالعه از تولیدکنندگان هومیوپاتی حمایت مالی دریافت کردند؛ یک مطالعه دریافت حمایت مالی را از یک سازمان غیردولتی گزارش کرد؛ دو مطالعه حمایت دولتی دریافت کردند؛ یک مطالعه با یک دانشگاه همکاری کرد؛ و یک مطالعه منبع حمایت مالی خود را گزارش نکرد.
نتایج اصلی
مطالعات طیفی را از مداخلات مربوط به بیماریها و جمعیتهای مختلف با استفاده از معیارهای مختلف پیامد مورد بررسی قرار دادند، اما فقط تعداد کمی برای تجزیهوتحلیل توانستند ترکیب شوند. همه مطالعات با کیفیت متوسط (خطر پایین سوگیری) اثرات سودمند اندکی را به نفع محصولات دارویی هومیوپاتی نشان دادند یا اثری را نشان ندادند، چه توسط یک هومیوپات آموزشدیده درست شده باشند، یا محصولات غیرفردیسازی شده که به صوزت تجاری در دسترس قرار دارند. در جایی که نتایج میتوانست ترکیب شود، احتمالا بین درمان کوتاهمدت یا طولانیمدت، یا در پیشگیری از ARTI تفاوت کوچکی وجود داشت یا تفاوتی وجود نداشت.
دو مطالعه با کیفیت پایین (خطر نامشخص یا بالای سوگیری) منفعت کمی را برای محصولات دارویی هومیوپاتی برای تعداد محدودی از پیامدها نشان دادند. یک مطالعه کاهش شدت بیماری را در گروه هومیوپاتی در برخی از نقاط زمانی نشان داد. مطالعه دیگری کاهش تعداد عفونتهای تنفسی را در سال بعد در گروههای درمان نشان داد، اگر چه بیش از یک چهارم از شرکتکنندگان در این نتایج در نظر گرفته نشدند. هیچ تفاوتی بین گروههای هومیوپاتی و دارونما از نظر زمان کاری از دست رفته والدین، استفاده از آنتیبیوتیک، یا عوارض جانبی وجود نداشت. در نتیجه، شواهد قانع کنندهای وجود ندارد که نشان دهد محصولات دارویی هومیوپاتی در درمان ARTI در کودکان موثر هستند. ما در مورد ایمنی این داروها مطمئن نیستیم زیرا دادههای مربوط به عوارض بهطور ضعیفی گزارش شده بودند.
کیفیت شواهد
ما کیفیت شواهد بسیاری از پیامدها را متوسط یا پایین ارزیابی کردیم. سه پیامد، شواهدی را با کیفیت بسیار پایین ارائه کردند زیرا جمعیت و نتایج مورد مطالعه در میان مطالعات بهطور قابلتوجهی متفاوت بود؛ محدودیتهای قابلتوجهی در طراحی و گزارشدهی مطالعه وجود داشت و حجمهای نمونه کوچک بودند.