پیشینه
رینوسینوزیت (rhinosinusitis) حاد، عفونت حاد مجاری بینی و سینوسهای پارانازال است که کمتر از چهار هفته طول میکشد. تشخیص رینوسینوزیت حاد معمولا براساس علایم بالینی و علایم در مراکز مراقبتهای سرپایی است. تحقیقات تکنیکال به طور معمول انجام نمیشوند و در اغلب کشورها توصیه نمیشوند. برخی از کارآزماییها گرایشی را به نفع آنتیبیوتیکها نشان میدهند، اما تعادل سود در برابر آسیب مشخص نیست.
ما دو مرور کاکرین را برای این بهروزرسانی با هم ترکیب کردیم، که شامل رویکردهای متفاوتی با جمعیتهای همپوشانی شده بودند و منجر به نتیجهگیریهای مختلف شد. برای بهروزرسانی این مرور، تمایز بین جمعیتهای تشخیص داده شده را بهوسیله علایم و نشانههای بالینی یا تصویربرداری حفظ کردیم.
اهداف
ارزیابی اثرات آنتیبیوتیکها در مقابل دارونما یا عدم درمان در افراد بزرگسال مبتلا به رینوسینوزیت حاد در مراکز مراقبت سرپایی
روش های جستجو
ما CENTRAL (2017، شماره 12)، را که شامل پایگاه ثبت تخصصی گروه عفونتهای حاد تنفسی در کاکرین؛ MEDLINE (ژانویه 1950 تا ژانویه 2018)؛ Embase(ژانویه 1974 تا ژانویه 2018) و دو پایگاه ثبت کارآزماییها (ژانویه 2018) بود، جستوجو کردیم. ما همچنین منابع را از کارآزماییهای پیدا شده، مرورهای سیستماتیک و دستورالعملهای مرتبط بررسی کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که آنتیبیوتیکها را در مقابل دارونما یا عدم درمان در افراد مبتلا به علایم یا نشانههای شبیه رینوسینوزیت یا سینوزیت تائید شده توسط تصویرسازی مقایسه کردند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور مستقل از هم اطلاعات مربوط به درمان و عوارض جانبی را استخراج کرده و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. ما، در صورت نیاز، با نویسندگان کارآزمایی برای اطلاعات بیشتر تماس گرفتیم.
نتایج اصلی
ما 15 کارآزمایی را با 3057 شرکتکننده وارد کردیم. از 15 کارآزمایی وارد شده، 10 مورد در مرور 2012 ما حضور داشتند و 5 مورد (631 شرکتکننده) کارآزماییهای بازمانده از ادغام دو مرور بودند. هیچ مطالعه جدیدی از جستوجوها برای این بهروزرسانی وارد نشد. بهطور کلی، خطر سوگیری پائین بودند. بدون آنتیبیوتیکها، 46% از شرکتکنندگان مبتلا به رینوسینوزیت، چه با رادیولوژی تائید شدند و چه نشدند، پس از یک هفته و 64% پس از 14 روز بهبود یافتند. آنتیبیوتیکها میتوانند زمان لازم را تا بهبود کوتاه کنند، اما فقط 5 تا 11 فرد در هر 100 نفر، اگر به جای پلاسبو با عدم درمان، آنتیبیوتیک دریافت کنند، سریعتر بهبود مییابند: تشخیص بالینی (نسبت شانس (OR): 1.25؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.02 تا 1.54؛ تعداد افراد مورد نیاز برای درمان برای یک پیامد منفعت اضافی NNTB: 19 (%95 فاصله اطمینان (CI): 10 تا205؛ I² = %0؛ 8 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت بالا) و تشخیص تائید شده با رادیوگرافی (OR: 1.57؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.03 تا 2.39؛ NNTB: 10 (95% فاصله اطمینان (CI): 5 تا 136؛ I² = %0؛ 3 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت متوسط). نرخ درمان با آنتیبیوتیکها، زمانی که سطح مایع یا کدورت کامل در هر سینوس در توموگرافی کامپیوتری مشاهده میشد، بالاتر بود (OR: 4.89؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.75 تا 13.72؛ NNTB: 4 (95% فاصله اطمینان (CI): 2 تا 15؛ یک کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت متوسط). ترشح چرکی با آنتیبیوتیکها سریعتر برطرف شدند (OR: 1.58؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.13 تا 2.22؛ NNTB: 10 (95% فاصله اطمینان (CI): 6 تا 35؛ I² = %0؛ 3 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت بالا). با این حال، 13 فرد بیشتری با آنتیبیوتیکها درمقایسه با دارونما یا عدم درمان، دچار عوارض جانبی شدند (OR: 2.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.74 تا 2.82؛ تعداد افراد مورد نیاز برای درمان برای یک پیامد مضر اضافی NNTB: 8 (95% فاصله اطمینان (CI): 6 تا 12؛ I² =%16؛ 10 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت بالا). 5 نفر کمتر در هر 100 نفر با شکست بالینی مواجه شدند، اگر به جای دارونما یا عدم درمان، آنتیبیوتیک دریافت کرده بودند (Peto OR: 0.48؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.36 تا 0.63؛ NNTB: 19 (95% فاصله اطمینان (CI): 15 تا 27؛ I² = 21%؛ 12 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت بالا). یک عارضه مرتبط با بیماری (آبسه مغزی) در یک شرکتکننده (از 3057 نفر) یک هفته پس از دریافت آنتیبیوتیکدرمانی باز رخ داد (شکست بالینی، گروه کنترل).
نتیجهگیریهای نویسندگان
منفعت بالقوه آنتیبیوتیکها برای درمان رینوسینوزیت حاد با تشخیص بالینی (خطر پایین سوگیری، شواهد با کیفیت بالا) یا تاییدشده توسط تصویربرداری (خطر سوگیری پائین تا نامشخص، شواهد با کیفیت متوسط) حاشیهای است و باید در متن ریسک عوارض جانبی دیده شود. با در نظر گرفتن مقاومت آنتیبیوتیکی و میزان بسیار پایین عوارض جدی، ما نتیجه میگیریم که هیچ جایی برای استفاده از آنتیبیوتیک برای افراد مبتلا به رینوسینوزیت حاد غیرعارضهدار وجود ندارد. ما نتوانستیم در مورد کودکان، افراد با سیستم ایمنی سرکوبشده و افرادی که سینوزیتهای حاد دارند، نتیجهگیری کنیم، زیرا این جمعیتها در کارآزماییهای موجود گنجانده نشده بودند.
خلاصه به زبان ساده
آنتیبیوتیکها برای عفونت سینوس با دوره کوتاه در بزرگسالان
سوال مطالعه مروری
آیا آنتیبیوتیکها عفونت سینوس را سریعتر از عدم تجویز آنها در بزرگسالان درمان میکنند؟
پیشینه
سینوس حفرهای در سر است. بزرگسالان مبتلا به عفونت کوتاهمدت سینوس دچار گرفتگی بینی و ترشح غلیظ و زرد از بینی هستند. افراد مبتلا به عفونت سینوس میتوانند عبور خلط را در پشت گلو، درد صورت، درد هنگام خم شدن به جلو و درد در دندان بالا یا هنگام جویدن را احساس کنند. شک به سینوزیت کوتاهمدت ممکن است به دنبال معاینه فیزیکی و سوالاتی در مورد علائم آن ایجاد شود. آزمایش خون یا تصاویری از سینوسها ممکن است از تشخیص حمایت کنند، اما بهطور معمول در اغلب کشورها بهطور روتین توصیه نمیشود. عفونتهای سینوسی کوتاهمدت عمدتا توسط ویروس ایجاد میشوند. با این وجود، پزشکان تمایل دارند آنتیبیوتیک تجویز کنند، که فقط باید برای درمان عفونتهای باکتریایی استفاده شوند. استفاده از آنتیبیوتیکها بهصورت غیرضروری، ممکن است منجر به مقاومت آنتیبیوتیکی در برابر عفونتهای باکتریایی شود. ما بررسی کردیم که آیا آنتیبیوتیکها افراد بزرگسال مبتلا به عفونتهای سینوسی کوتاهمدت را سریعتر از داروی ساختگی (دارونما) درمان میکنند یا خیر.
زمان انجام پژوه
18 ژانویه 2018
ویژگیهای مطالعه
ما 15 مطالعه را وارد کردیم که در آن بزرگسالان مبتلا به عفونت سینوسی کوتاهمدت، تائید شده یا نشده بوسیله تصویربرداری، بهصورت تصادفی، آنتیبیوتیکها، یا یک داروی ساختگی یا عدم درمان را، در مراکز مراقبتهای سرپایی دریافت کردند. این مطالعات شامل جمعا 3057 بزرگسال بود که متوسط سن آنها 36 سال بود؛ حدود 60% از آنها زن بودند. شرکتکنندگان تا زمانی که درمان شدند، پیگیری شدند. مدتزمان کارآزمایی از 8 تا 28 روز طول کشید.
منابع مالی مطالعه
هفت مطالعه حمایت مالی را از موسسات دولتی یا آکادمیک دریافت کردند؛ شش مورد کمکهای صنعت داروسازی را دریافت کردند؛ و پنج مورد نیز منبع حمایت خود را ذکر نکردند.
نتایج اصلی
بدون استفاده از آنتیبیوتیکها، تقریبا نیمی از تمام شرکتکنندگان بعد از یک هفته بهبود یافتند و دو سوم نیز بعد از 14 روز درمان شدند. پنج (تشخیص براساس علایم توصیفشده برای پزشک) تا 11 (تایید تشخیص توسط اشعه ایکس) فرد بیشتری در هر 100 نفر سریعتر با آنتیبیوتیکها درمان شدند. یک اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) میتواند بهتر پیشبینی کند که چه کسی از آنتیبیوتیکها سود خواهد برد، اما استفاده روتین از آن باعث مشکلات سلامت مربوط به قرارگیری در معرض اشعه میشود. ده نفر بیشتر در هر 100 نفر سریعتر از ترشح زرد و غلیظ از بینی با آنتیبیوتیکها در مقایسه با یک داروی ساختگی یا بدون درمان بهبود یافتند. سیزده نفر بیشتر در هر 100 نفر با آنتیبیوتیکها در مقایسه با یک داروی ساختگی یا بدون درمان دچار عوارض جانبی (که بیشتر در مورد معده یا رودهها بود) شدند. در مقایسه با افرادی که ابتدا آنتیبیوتیک را آغاز کردند، پنج نفر بیشتر در هر 100 نفر در گروه داروی ساختگی یا عدم درمان مجبور به استفاده از آنتیبیوتیک شدند، زیرا شرایط آنها وخیم شده بود. عوارض جدی (به طور مثال آبسه مغزی) نادر بود.
ما دریافتیم که آنتیبیوتیکها درمان انتخاب اول برای بزرگسالان مبتلا به عفونت سینوسی کوتاهمدت نیستند. ما شواهدی را در ارتباط با بزرگسالان مبتلا به سینوزیت شدید یا با ایمنی کاهش یافته یا در کودکان نیافتیم.
کیفیت شواهد
ما شواهدی را با کیفیت بالا برای زمانی یافتیم که تشخیص براساس علایم توصیف شده برای پزشک باشد. ما کیفیت شواهد را برای زمانی که تشخیص بوسیله اشعه ایکس یا سیتی اسکن تائید شود، به سطح متوسط تنزل دادیم، زیرا تعداد شرکتکنندگان کم بودند و تخمینها را کمتر قابل اعتماد میسازند.