افتادن‌ها در مراکز مراقبتی و بیمارستان‌ها وقایع رایجی هستند که باعث موربیدیتی و مرگ‌ومیر قابل‌توجهی در افراد مسن می‌شوند. این به‌روزرسانی از یک مطالعه مروری است که ابتدا در سال 2010 منتشر و در سال 2012 به‌روز شد.

ارزیابی اثرات مداخلات طراحی‌شده برای کاهش بروز افتادن‌ها در افراد مسن در مراکز مراقبتی و بیمارستان‌ها.

ما پایگاه ثبت تخصصی گروه ترومای استخوان، مفصل و عضله در کاکرین (آگوست 2017)؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده در کاکرین (2017، شماره 8)؛ MEDLINE Embase؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌ها را تا آگوست 2017 جست‌وجو کردیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از مداخلات برای پیشگیری از افتادن افراد مسن در مراکز مراقبتی سالمندان یا بیمارستان‌ها.

یک نویسنده مروری، چکیده‌ها را غربالگری کرد؛ دو نویسنده مروری، مقاله‌های با متن کامل را برای ورود غربالگری کردند. دو نویسنده مروری به طور مستقل انتخاب مطالعه، ارزیابی « خطر سوگیری (bias)» و استخراج داده‌ها را انجام دادند. ما نسبت‌های میزان (RaR) را با 95% فاصله‌های اطمینان (CIs) برای میزان افتادن‌ها، و خطرهای نسبی (RRs) و 95% فاصله اطمینان (CI) را برای پیامدهایی از قبیل خطر افتادن (تعداد افرادی که می‌افتند) محاسبه کردیم. ما در جایی که مناسب بود، نتایج را تجمیع کردیم. ما از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) برای ارزیابی کیفیت شواهد استفاده کردیم.

در این به‌روزرسانی، 35 کارآزمایی جدید (77,869 شرکت‌کننده) انتخاب شدند. در کل، ما 95 کارآزمایی (1238,‌134 شرکت‌کننده) را انتخاب کردیم، 71 مورد (40,374 شرکت‌کننده؛ میانگین سن 84 سال؛ 75% زنان) در مراکز مراقبتی و 24 مورد (97,790 شرکت‌کننده؛ میانگین سن 78؛ 52% زنان) در بیمارستان‌ها انجام شده بودند. اکثریت کارآزمایی‌ها در معرض خطر بالای سوگیری در یک یا چند حوزه قرار داشتند، که عمدتا مربوط به عدم کورسازی بود. با چند استثنا، کیفیت شواهد برای مداخلات فردی در هر دو زمینه به طور کلی پایین یا بسیار پایین ارزیابی شد. خطر شکستگی و عوارض جانبی به طور کلی ضعیف گزارش شده و در مواردی هم که گزارش شده، کیفیت شواهد بسیار پایین بود، که بدان معنی است که ما از برآوردهای انجام شده مطمئن نیستیم. فقط پیامدهای افتادن‌ها برای مقایسه‌های اصلی در اینجا گزارش می‌شود.
مراکز مراقبت
هفده کارآزمایی تمرین (ورزش) را با کنترل (به طور معمول، فقط مراقبت همیشگی) مقایسه کرد. ما از تاثیر ورزش بر میزان افتادن‌ها مطمئن نیستیم (RaR: 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.72 تا 1.20؛ 2002 شرکت‌کننده؛ 10 مطالعه؛ I² = %76؛ کیفیت شواهد بسیار پایین). ورزش ممکن است باعث تفاوت کمی در میزان خطر افتادن شود یا اصلا هیچ تفاوتی را ایجاد نکند (RR: 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.88 تا 1.18؛ 2090 شرکت‌کننده؛ 10 مطالعه؛ I² = %23، کیفیت شواهد پایین).
شواهدی با کیفیت پایین نشان می‌دهد که مرور کلی دارو (که در 12 کارآزمایی آزمایش شده) ممکن است باعث تفاوت کمی در ارتباط با میزان افتادن‌ها (RaR: 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.64 تا 1.35؛ 2409 شرکت‌کننده؛ 6 مطالعه؛ I2 = %93) یا خطر افتادن (RR: 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.80 تا 1.09؛ 5139 شرکت‌کننده؛ 6 مطالعه؛ I2 = %48) شود یا اینکه هیچ‌گونه تفاوتی را ایجاد نکند.
شواهدی با کیفیت متوسط نشان می‌دهد که مکمل‌های ویتامین D (4512 شرکت‌کننده، 4 مطالعه) احتمالا میزان افتادن‌ها را کاهش می‌دهد (RaR: 0.72؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.55 تا 0.95؛ I2 = %62)، اما احتمالا در میزان خطر افتادن تفاوت کمی گذاشته یا این‌که تفاوتی را ایجاد نمی‌کند (RR: 0.92؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.76 تا 1.12؛ I2 = %42). جمعیتی که در این مطالعات انتخاب شدند دارای ویتامین D کمی بودند.
مداخلات چندعاملی در 13 کارآزمایی آزمایش شدند. ما از تاثیر مداخلات چندعاملی بر میزان افتادن‌ها مطمئن نیستیم (RaR: 0.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.66 تا 1.18؛ 3439 شرکت‌کننده؛ 10 مطالعه؛ I2 = 84%؛ کیفیت شواهد بسیار پایین). آن‌ها ممکن است در ارتباط با خطر افتادن تفاوت کمی را سبب شوند یا اینکه هیچ تفاوتی را ایجاد نکنند (RR: 0.92؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 1.05؛ 3153 شرکت‌کننده؛ 9 مطالعه؛ I2 = %42؛ کیفیت شواهد پایین).
بیمارستان‌ها
سه کارآزمایی، تاثیر فیزیوتراپی اضافی (تمرینات نظارت‌شده) را در بخش‌های توانبخشی مورد آزمایش قرار دادند (سطح مراقبت‌های نیمه حاد). شواهد با کیفیت بسیار پایین به این معنی است که ما از اثرات فیزیوتراپی اضافی بر میزان افتادن‌ها (RaR: 0.59؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.26 تا 1.34؛ 215 شرکت‌کننده؛ 2 مطالعه؛ I2 = 0.%)، یا این که آیا آن خطر افتادن (RR: 0.36؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.14 تا 0.93؛ 83 شرکت‌کننده، 2 مطالعه؛ I2 = %0) را کاهش می‌دهد یا خیر، مطمئن نیستیم.
ما در مورد اثرات هشدارهای حسگر صندلی و تخت در بیمارستان‌ها، که در دو کارآزمایی (28؛ 649 شرکت‌کننده) روی میزان افتادن‌ها (RaR: 0.60؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 1.34؛ I2 = %0؛ کیفیت شواهد بسیار پایین) یا خطر افتادن‌ها (RR: 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.38 تا 2.24؛ I2 = %0؛ کیفیت شواهد بسیار پایین) آزمایش شد، مطمئن نیستیم.
مداخلات چندعاملی در بیمارستان‌ها ممکن است میزان افتادن‌ها را در بیمارستان‌ها کاهش دهد (RaR: 0.80؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.64 تا 1.01؛ 44,664 شرکت‌کننده؛ 5 مطالعه؛ I2 = %52). یک تجزیه‌وتحلیل زیرگروهی براساس سطح مراقبت نشان می‌دهد که این کاهش ممکن است در یک شرایط نیمه حاد بیش‌تر باشد (RaR: 0.67؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.54 تا 0.83؛ 3747 شرکت‌کننده؛ 2 مطالعه؛ I2 = 0%؛ کیفیت شواهد پایین). ما از تاثیر مداخلات چندعاملی روی خطر افتادن مطمئن نیستیم (RR: 0.82؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.62 تا 1.09؛ 39,889 شرکت‌کننده؛ 3 مطالعه؛ I2 = %0؛ کیفیت شواهد بسیار پایین).

در مراکز مراقبت: ما از تاثیر ورزش بر میزان افتادن‌ها مطمئن نیستیم و آن ممکن است در ارتباط با خطر افتادن تفاوت کمی را ایجاد کرده یا اصلا هیچ تفاوتی نداشته باشد. مرور کلی دارو ممکن است در میزان افتادن‌ها یا خطر افتادن، تفاوت کمی را ایجاد کرده یا هیچ تفاوتی نگذارد. مکمل‌های ویتامین D احتمالا میزان افتادن‌ها را کاهش می‌دهد، اما خطر افتادن را کاهش نمی‌دهد. ما از تاثیر مداخلات چندعاملی بر میزان افتادن‌ها مطمئن نیستیم؛ آن‌ها ممکن است در خطر افتادن تفاوت کمی ایجاد کرده یا هیچ تفاوتی نگذارند.
در بیمارستان‌ها: ما از تاثیر فیزیوتراپی اضافی در میزان افتادن‌ها یا این‌که آیا خطر افتادن را کاهش می‌دهد یا خیر، مطمئن نیستیم. ما از تاثیر ایجاد هشدارهای حسگر تخت در میزان افتادن‌ها یا خطر افتادن مطمئن نیستیم. مداخلات چندعاملی ممکن است میزان افتادن‌ها را کاهش دهند، اگر چه تجزیه‌و‌تحلیل زیرگروهی نشان می‌دهد که این ممکن است بیش‌تر برای شرایط نیمه حاد اعمال شود؛ ما از تاثیر این مداخلات روی خطر افتادن مطمئن نیستیم.