برای مدیریت بیماری مزمن انسدادی ریوی (COPD) از سه نوع از داروهای استنشاقی استفاده می‌شوند: بتا2 آگونیست‌های طولانی‌اثر (LABA)؛ آنتاگونیست‌های موسکارینی طولانی‌اثر (LAMA) و کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (ICS). برای تشویق پایبندی بیمار، دو دسته از داروها وجود دارند که اغلب در یک دستگاه دارویی واحد ترکیب می‌شوند؛ به نظر می‌رسد که دوزهای یک بار در روز بیش‌ترین راحتی را برای بیماران فراهم می‌کنند و ممکن است آن‌ها را به شدت تحت تأثیر قرار دهند.

مقایسه ترکیب کورتیکواستروئید استنشاقی و اینهالرهای بتا2 آگونیست‌های طولانی‌اثر (ICS / LABA) به میزان یک بار در روز در مقابل آنتاگونیست‌های موسکارینی طولانی‌اثر استنشاقی (LAMA) به تنهایی برای افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریوی (COPD).

ما یک جست‌وجوی الکترونیکی در پایگاه ثبت تخصصی گروه راه‌های هوایی در کاکرین (14 می 2018)؛ ClinicalTrials.gov (14 می 2018) و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization International Clinical Trials Registry Platform) (20 سپتامبر 2017) انجام دادیم و سپس سایر منابع، از جمله فهرست منابع مطالعات انتخاب شده و پایگاه ثبت کارآزمایی‌ تولیدکنندگان (10 اکتبر 2017) را جست‌وجو کردیم. دو جفت از نویسندگان مرور مقالات انتخاب شده را غربالگری و بررسی کردند.

ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (RCTs ؛randomised controlled trails) را انتخاب کردیم که به مقایسه ICS / LABA و LAMA تجویز شده به صورت یک بار در روز در بزرگسالان مبتلا به COPD پرداختند.

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را در هر مطالعه ارزیابی کردند. ما داده‌های دوتایی را به صورت نسبت‌های شانس (ORs) اثرات تصادفی و داده‌های پیوسته را به صورت میانگین تفاوت‌ها (MDs) با 95% فاصله اطمینان (Cl)، با استفاده از Review Manager 5، تجزیه‌وتحلیل کردیم.

ما دو مطالعه را با 880 شرکت‌کننده انتخاب کردیم. ما یک کارآزمایی در حال انجام را با به کارگیری برنامه‌ریزی شده 80 شرکت‌کننده شناسایی کردیم. مطالعات انتخاب شده، شرکت‌کنندگان مبتلا به COPD جزئی برگشت‌پذیر و غیربرگشت‌پذیر و میانگین درصد پیش‌بینی شده خط پایه (درصد پیش‌بینی شده) حجم تنفسی اجباری در یک ثانیه (FEV1) برابر با 43.4 تا 49.6 را به کار گرفتند. هر دو مطالعه 12 هفته طول کشید. هر دو مطالعه از ترکیب مشابه ICS / LABA استنشاقی (فلوتیکازون فوروئات (fluticasone furoate) و ویلانترول (vilanterol) با دوز 25/100 mcg یک بار در روز؛ FF/VI) در مقابل LAMA (18 میکروگرم تیوتروپیوم (tiotropium)؛ TIO) استفاده کردند. آن‌ها به صورت مقالات کامل منتشر شدند، و هیچ یک از این مطالعات در معرض خطر پایین سوگیری (bias) در همه حوزه‌ها قرار نداشت.
در مقایسه با بازوی TIO، نتایج مربوط به پیامدهای اولیه تلفیقی برای بازوی FF / VI به شرح زیر بود: مرگ‌ومیر: OR: 0.20؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 تا 1.73؛ 880 شرکت‌کننده (مرگ‌و‌میر فقط در بازوی TIOگزارش شد)، شواهد با کیفیت بسیار پایین؛ تشدید COPD (نیاز به کورتیکواستروئیدهای خوراکی کوتاه‌مدت یا آنتی‌بیوتیک‌ها، یا هر دو): OR: 0.72؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.35 تا 1.50؛ 880 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین؛ پنومونی: در هر دو مطالعه فقط در حین درمان با FF/VI گزارش شد: OR: 6.12؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.73 تا 51.24؛ 880 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین و عوارض جانبی جدی کلی: OR: 0.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.50 تا 1.83؛ 880 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین.
هیچ‌کدام از پنومونی‌ها مرگبار نبودند. در مقایسه با بازوی TIO، ما تفاوت آماری معنی‌داری را برای پیامدهای تلفیقی ثانویه، از جمله تغییر در نمره کل پرسشنامه تنفسی سنت جورج(SGRQ) ؛ پذیرش در بیمارستان (به هر علت)؛ عوارض جانبی خاص بیماری؛ میانگین مصرف هفتگی داروی نجات (نتایج حاصل از فقط از یک مطالعه)؛ و میانگین درصد هفتگی روزهای بدون داروی نجات برای FF / VI نیافتیم. ما تفاوت‌های آماری معنی‌داری را بین ICS / LABA و LAMA از نظر بهبود علائم اندازه‌گیری شده توسط تست ارزیابی COPD (نمره CAT) یا برای FEV1 (تغییر در خط پایه میانگین وزنی 24 ساعته در روز 84 درمان) نیافتیم. بسیاری از برآوردهای گردآوری شده فاقد دقت بودند. داده‌های مربوط به نقاط پایانی دیگر مانند تشدیدهای منجر به لوله‌گذاری و معیار فعالیت فیزیکی در کارآزمایی‌های موجود در دسترس نبودند.

بر اساس تجزیه‌وتحلیل پیامدهای اولیه و ثانویه، ما مطمئن نیستیم که آیا ICS / LABA به میزان یکبار در روز، همراه با یک اینهالر، در مقایسه با LAMA برای درمان افراد مبتلا به COPD پروفایل اثر متفاوت یا اثر جانبی دارد یا خیر. با این حال، مرور فعلی فقط بر دو کارآزمایی متمرکز است که تمرکز اصلی بر پیامدهای اولیه غیراز موارد مورد نظر این مرور است. دوره پیگیری کوتاه‌مدت و کیفیت بسیار پایین شواهد اعتماد ما به این نتیجه را محدود می‌کند و عدم قطعیت را افزایش می‌دهد. کارآزمایی‌های بیشتر با مدت زمان طولانی‌تر مورد نیاز هستند. شواهد فعلی به اندازه کافی قوی نیستند تا تفاوت‌های مهمی ‌را بین استنشاق‌ها از لحاظ اثرات نشان دهند و هم‌چنین نشان دهند که مصرف یکبار در روز فلوتیکازون / ویلانترول با دوز 25/100 میکروگرم و تیوتروپیوم 18 میکروگرم معادل هستند.