اورتروسکوپی (ureteroscopy) در ترکیب با سنگ‌شکنی لیزری (laser stone fragmentation) و بسکت انداختن (basketing) یک رویکرد متداول برای مدیریت سنگ‌های کلیه و حالب (renal and ureteral stones) است. بین استفاده از این پروسیجر با درجاتی از ترومای حالب رابطه وجود دارد. ترومای حالب ممکن است منجر به تورم، انسداد حالب و درد پهلو (flank pain) شده و ممکن است به مداخلات بعدی از جمله پذیرش در بیمارستان یا جاگذاری ثانویه استنت حالب نیاز پیدا کنند. برای پیشگیری از این موارد، اورولوژیست‌ها اغلب برای پیشگیری، نسبت به جاگذاری استنت‌های اورترال به صورت موقت، اقدام می‌کنند، اما ارزش این کار هنوز شفاف نیست.

بررسی اثرات جاگذاری پس از جراحی استنت اورترال پس از اورتروسکوپی بدون عارضه.

ما تا 01 فوریه 2019، در پایگاه‌های اطلاعاتی متعددی (کتابخانه کاکرین؛ MEDLINE؛ Embase؛ Scopus؛ Google Scholar و Web of Science)، پایگاه ثبت کارآزمایی‌ها، سایر منابع خاکستری و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها، به صورت جامع جست‌وجو کردیم. ما هیچ‌گونه محدودیتی را به لحاظ زبان یا وضعیت انتشار اعمال نکردیم.

ما کارآزمایی‌هایی را وارد مرور کردیم که در آن‌ها پژوهشگران، شرکت‌کنندگان را به صورت تصادفی برای عمل اورتروسکوپی بدون عارضه برای جاگذاری استنت اورترال در مقابل عدم استفاده از استنت اورترال تقسیم کرده بودند.

دو نویسنده مرور به صورت مستقل نسبت به دسته‌بندی مطالعات و استخراج داده‌ها از مطالعات وارد شده به مرور پرداختند. ما با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random- effects model) نسبت به اجرای تحلیل‌های آماری اقدام کردیم. ما درجه قطعیت شواهد (CoE ؛certainty of evidence) را بر اساس رویکرد درجه‌بندی توصیه‌ها، ارزیابی، ارتقا و بررسی (GRADE) ارزیابی کردیم.

پیامدهای اولیه
استنت‌گذاری ممکن است به میزان اندکی تعداد ویزیت‌های برنامه‌ریزی نشده بازگشتی را کاهش دهد (16 کارآزمایی با 1970 شرکت‌کننده؛ CoE بسیار پایین)، اما ما درباره این یافته بسیار نامطمئن هستیم.
درد اندازه‌گیری شده روی مقیاس آنالوگ بصری (مقیاس 0 تا 10؛ ارزش‌های بالاتر حاکی از درد بیش‌تر است) در روز جراحی احتمالا مشابه است (MD: 0.32 بالاتر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 کم‌تر تا 0.79 بالاتر؛ 4 کارآزمایی با 346 شرکت‌کننده؛ CoE متوسط). درد در روزهای 1 تا 3 پس از جراحی ممکن است اختلاف کوچکی نشان داده یا اصلا اختلافی نشان ندهد (SMD: 0.25 بالاتر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.32 کم‌تر تا 0.82 بالاتر؛ 8 کارآزمایی با 683 شرکت‌کننده؛ CoE پایین). شرکت‌کنندگان دارای استنت ممکن است در روزهای 4 تا 30 پس از عمل، درد بیشتری را تجربه کنند (8 کارآزمایی با 903 شرکت کننده؛ CoE بسیار پایین)، اما ما درباره این یافته بسیار نامطمئن هستیم.
استنت‌گذاری ممکن است منجر به ایجاد اختلاف کوچکی از نظر نیاز به مداخلات ثانویه شده یا اصلا اختلافی ایجاد نکند (RR: 1.15؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.39 تا 3.33؛ 10 مطالعات با 1435 شرکت‌کننده؛ CoE پایین)؛ این به معنای 3 مداخله بیش‌تر به ازای هر 1000 شرکت‌کننده است (95% فاصله اطمینان (CI): 13 کم‌تر تا 48 بیش‌تر).

پیامدهای ثانویه
استنت‌گذاری ممکن است نیاز به نارکوتیک‌ها را کاهش می‌دهد (7 کارآزمایی با 830 شرکت‌کننده؛ CoE بسیار پایین)، اما ما درباره این یافته بسیار نامطمئن هستیم.
نرخ‌های عفونت دستگاه ادراری (UTI) تا 90 روز احتمالا به طور معنی‌داری تفاوت ندارند (RR: 0.94؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 1.51؛ 10 کارآزمایی با 1207 شرکت‌کننده؛ CoE متوسط)؛ این به معنای 3 مورد عفونت کمتر به ازای هر 1000 شرکت کننده است (95% فاصله اطمینان (CI): 23 مورد کم‌تر تا 29 مورد بیش‌تر). 
نرخ‌های تنگی اورترال تا 90 روز ممکن است به میزان اندکی کاهش پیدا کند (14 کارآزمایی با 1625 شرکت‌کننده؛ CoE بسیار پایین)، اما ما درباره این یافته بسیار نامطمئن هستیم.
نرخ‌های پذیرش در بیمارستان ممکن است به میزان اندکی کاهش یابد (RR: 0.70؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.32 تا 1.55؛ 13 مطالعه با 1647 شرکت‌کننده؛ CoE پایین). این به معنای 15 مورد پذیرش کمتر به ازای هر 1000 شرکت‌کننده است (95% فاصله اطمینان (CI): 33 مورد کم‌تر تا 27 مورد بیش‌تر).

یافته‌های این مرور نشان‌دهنده تعادل بین خطرات و مزایای پیش‌روی اورولوژیست‌ها و بیماران آن‌ها، در زمان تصمیم‌گیری درباره جاگذاری استنت پس از اورتروسکوپی بدون عارضه برای بیماری سنگ است. ما خاطرنشان کردیم که هر دو نوع اثرات مطلوب و نامطلوب در شرایط مطلق (in absolute terms) کوچک بودند، به طوری که یافته‌ها عمدتا بر مبنای CoE پایین و بسیار پایین قرار داشتند. موضوعات اصلی که اعتماد ما را به یافته‌های پژوهش کاهش می‌داد، عبارت بودند از محدودیت‌های مطالعه (عمدتا خطر سوگیری عملکرد و تشخیص) و عدم دقت (imprecision). ما نتوانستیم هیچ‌یک از تحلیل‌های زیرگروهی از پیش برنامه‌ریزی شده را اجرا کنیم، که ممکن است تعدیل کننده‌های مهم اثر باشد. با توجه به اهمیت این سوال، برای تصمیم‌گیری بهتر، به کارآزمایی‌های با کیفیت بالا و به اندازه کافی بزرگ نیاز است.