سه شنبه 18 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Camille Hua, Romain Bosc, Emilie Sbidian, Nicolas De Prost, Carolyn Hughes, Patricia Jabre, et al . Interventions for necrotizing soft tissue infections in adults. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2262-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2262-fa.html
Camille Hua* 
, Romain Bosc , Emilie Sbidian , Nicolas De Prost , Carolyn Hughes , Patricia Jabre , Olivier Chosidow , Laurence Le Cleach
, Romain Bosc , Emilie Sbidian , Nicolas De Prost , Carolyn Hughes , Patricia Jabre , Olivier Chosidow , Laurence Le Cleach
پیشینه
عفونت‌های نکروزان بافت نرم (NSTIs ؛necrotizing soft tissue infections)، عفونت‌های شدید و سریع منتشر شونده بافت نرم در بافت زیرجلدی، فاسیا (fascia) یا عضله هستند، که عمدتا توسط باکتری ایجاد می‌شوند. نرخ‌های مرتبط با مرگومیر و موربیدیتی ناشی از آن بالا است، برآورد قبلی از شیوع آن در حدود 23% است و معلولیت، عوارض و از دست دادن اندام در 15% از بیماران رخ می‌دهد. مدیریت استاندارد عبارت است از درمان تجربی ضدمیکروبی داخل وریدی، جراحی دبریدمان زودهنگام بافت‌های نکروتیک، مراقبت حمایتی شدید، و درمان‌های کمکی (ادجوانت) مانند ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG).
اهداف
ارزیابی اثرات درمان‌های دارویی و جراحی برای عفونت‌های نکروزان بافت نرم (NSTIs) در بزرگسالان در محیط بیمارستان‌ها.
روش های جستجو
ما تا اپریل 2018 پایگاه‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کردیم: ثبت تخصصی گروه پوست در کاکرین (Cochrane Skin Group Specialised Register)؛ CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase و LILACS. ما همچنین پنج مرکز ثبت کارآزمایی، پایگاه‌های اطلاعاتی نتایج کارآزمایی‌های شرکت‌های داروسازی و وب‌سایت‌های سازمان غذا و داروی ایالات متحده و آژانس دارویی اروپا را جست‌وجو کردیم. ما فهرست منابع مطالعات و مرورهای انتخاب شده را برای یافتن منابع بیش‌تر برای کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCTs ؛randomised controlled trails) بررسی کردیم.
معیارهای انتخاب
RCTهایی که در محیط بیمارستان‌ها انجام شدند، و هر گونه درمان دارویی یا جراحی را برای بزرگسالان مبتلا به NSTI مورد ارزیابی قرار دادند، برای ورود به مطالعه مناسب بودند. درمان‌های دارویی مناسب عبارت بودند از 1) مقایسه‌های بین داروهای ضدمیکروبی مختلف یا با دارونما؛ 2) درمان‌های کمکی مانند درمان ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IGIV) در مقایسه با دارونما؛ عدم درمان؛ یا سایر درمان‌های کمکی. درمان‌های جراحی مناسب عبارت بودند از دبریدمان جراحی در مقایسه با قطع عضو، مداخله زودهنگام در مقابل مداخله دیرهنگام، یا مقایسه تعدادی از مداخلات.
RCTهای مربوط به درمان با اکسیژن هیپرباریک (HBO) برای NSTI نامناسب بودند زیرا یکی دیگر از مرورهای کاکرین بر HBO متمرکز بود.
RCTهای مربوط به درمان با اکسیژن هیپرباریک (HBO) برای NSTI نامناسب بودند زیرا یکی دیگر از مرورهای کاکرین بر HBO متمرکز بود.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم. معیارهای پیامد اولیه عبارت بودند از: 1) مرگومیر در 30 روز و 2) نسبت شرکت‌کنندگانی که یک عارضه جانبی جدی را تجربه می‌کنند. پیامدهای ثانویه عبارت بودند از: 1) زمان بقا و 2) ارزیابی موربیدیتی طولانی‌مدت. ما از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) برای ارزیابی کیفیت شواهد مربوط به هر پیامد استفاده کردیم.
نتایج اصلی
ما سه کارآزمایی را انتخاب کردیم که 197 شرکت‌کننده (62% مرد) را با میانگین سنی 55 سال تصادفی‌سازی کردند. یک کارآزمایی، دو درمان آنتی‌بیوتیکی را مقایسه کرد، و دو کارآزمایی، درمان‌های کمکی را با دارونما مقایسه کردند. در تمام کارآزمایی‌ها، شرکت‌کنندگان به‌طور همزمان مداخلات استاندارد را مانند درمان تجربی ضدمیکروبی داخل وریدی، دبریمان جراحی بافت‌های نکروتیک، مراقبت‌های حمایتی شدید، و درمان‌های کمکی دریافت کردند. تمام کارآزمایی‌ها در معرض خطر سوگیری فرسایشی (attrition bias) قرار داشتند و یک کارآزمایی کورسازی نشد.
موکسی‌فلوکساسین (moxifloxacin) در مقابل آموکسی‌سیلین – کلاوولانات (amoxicillin‐clavulanate)
یک کارآزمایی 54 شرکت‌کننده مبتلا به NSTI را انتخاب کرد؛ این کارآزمایی کینولون نسل سوم (third‐generation quinolone)، موکسی‌فلوکساسین، با دوز 400 میلی‌گرم یک بار در روز، را در برابر پنی‌سیلین، آموکسی‌سیلین – کلاوولانات، با دوز 3 گرم سه بار در روز به مدت حداقل سه روز، به دنبال آن 1.5 گرم سه بار در روز، مقایسه کرد. مدت درمان از 7 تا 21 روز متغیر بود. ما در مورد اثرات این درمان‌ها بر مرگومیر در 30 روز (خطر نسبی (RR): 3.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.39 تا 23.07) و عوارض جانبی جدی در 28 روز (RR: 0.63؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.30 تا 1.31) نامطمئن هستیم زیرا کیفیت شواهد بسیار پایین است.
AB103 در مقابل دارونما
یک کارآزمایی برای مقایسه دو دوز، 0.5 میلی‌گرم/کیلوگرم و 0.25 میلی‌گرم/کیلوگرم، از یک داروی کمکی، یک آنتاگونیست گیرنده CD28 (AB103) با دارونما، 43 شرکت‌کننده را تصادفی‌سازی کرد. درمان با پمپ اینفیوژن به مدت 10 دقیقه قبل، بعد، یا در حین عمل جراحی طی شش ساعت پس از تشخیص NSTI ارائه شد. ما در مورد اثرات AB103 بر نرخ مرگومیر در 30 روز (RR: 0.34؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.05 تا 2.16) و عوارض جانبی جدی اندازه‌گیری شده در 28 روز (RR: 1.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.52 تا 4.27) نامطمئن هستیم زیرا کیفیت شواهد بسیار پایین است.
ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG) در مقابل دارونما
یک کارآزمایی برای ارزیابی IVIG به عنوان یک داروی کمکی، که در دوز 25 گرم/روز ارائه شد، در مقایسه با دارونما، که به مدت 3 روز متوالی ارائه شد، 100 شرکت‌کننده را تصادفی‌سازی کرد. ممکن است تفاوتی بین IVIG و دارونما از لحاظ مرگومیر در 30 روز (RR: 1.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.42 تا 3.23) (شواهد با قطعیت پایین)، یا در عوارض جانبی جدی تجربه شده در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) (RR: 0.73، 95% CI: 0.32 تا 1.65) وجود نداشته باشد (شواهد با قطعیت پایین).
فقط در یک RCT به عوارض جانبی جدی اشاره شد (کارآزمایی مربوط به IVIG در مقابل دارونما) و شامل آسیب حاد کلیه، واکنش‌های آلرژیک، سندرم مننژیت آسپتیک (aseptic meningitis syndrome)، آنمی همولیتیک (haemolytic anaemia)، ترومبو (لخته) و عوامل مسری بود.
فقط یک کارآزمایی ارزیابی موربیدیتی درازمدت را گزارش کرد، اما پیامد آن در پروتکل از پیش تعیین شده ما تعریف نشده بود. این کارآزمایی از سنجش سلامت فرم کوتاه (SF36 ؛Short Form Health Survey) استفاده کرد. داده‌های مربوط به زمان بقا بر اساس درخواست کارآزمایی‌هایی که به مقایسه آموکسی‌سیلین - کلوولانات در مقابل موکسی‌فلوکساسین و IVIG در مقابل دارونما پرداختند ارائه شد. با این حال، حتی با داده‌های ارائه شده، امکان انجام تجزیه‌و‌تحلیل بقا وجود نداشت.
موکسی‌فلوکساسین (moxifloxacin) در مقابل آموکسی‌سیلین – کلاوولانات (amoxicillin‐clavulanate)
یک کارآزمایی 54 شرکت‌کننده مبتلا به NSTI را انتخاب کرد؛ این کارآزمایی کینولون نسل سوم (third‐generation quinolone)، موکسی‌فلوکساسین، با دوز 400 میلی‌گرم یک بار در روز، را در برابر پنی‌سیلین، آموکسی‌سیلین – کلاوولانات، با دوز 3 گرم سه بار در روز به مدت حداقل سه روز، به دنبال آن 1.5 گرم سه بار در روز، مقایسه کرد. مدت درمان از 7 تا 21 روز متغیر بود. ما در مورد اثرات این درمان‌ها بر مرگومیر در 30 روز (خطر نسبی (RR): 3.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.39 تا 23.07) و عوارض جانبی جدی در 28 روز (RR: 0.63؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.30 تا 1.31) نامطمئن هستیم زیرا کیفیت شواهد بسیار پایین است.
AB103 در مقابل دارونما
یک کارآزمایی برای مقایسه دو دوز، 0.5 میلی‌گرم/کیلوگرم و 0.25 میلی‌گرم/کیلوگرم، از یک داروی کمکی، یک آنتاگونیست گیرنده CD28 (AB103) با دارونما، 43 شرکت‌کننده را تصادفی‌سازی کرد. درمان با پمپ اینفیوژن به مدت 10 دقیقه قبل، بعد، یا در حین عمل جراحی طی شش ساعت پس از تشخیص NSTI ارائه شد. ما در مورد اثرات AB103 بر نرخ مرگومیر در 30 روز (RR: 0.34؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.05 تا 2.16) و عوارض جانبی جدی اندازه‌گیری شده در 28 روز (RR: 1.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.52 تا 4.27) نامطمئن هستیم زیرا کیفیت شواهد بسیار پایین است.
ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG) در مقابل دارونما
یک کارآزمایی برای ارزیابی IVIG به عنوان یک داروی کمکی، که در دوز 25 گرم/روز ارائه شد، در مقایسه با دارونما، که به مدت 3 روز متوالی ارائه شد، 100 شرکت‌کننده را تصادفی‌سازی کرد. ممکن است تفاوتی بین IVIG و دارونما از لحاظ مرگومیر در 30 روز (RR: 1.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.42 تا 3.23) (شواهد با قطعیت پایین)، یا در عوارض جانبی جدی تجربه شده در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) (RR: 0.73، 95% CI: 0.32 تا 1.65) وجود نداشته باشد (شواهد با قطعیت پایین).
فقط در یک RCT به عوارض جانبی جدی اشاره شد (کارآزمایی مربوط به IVIG در مقابل دارونما) و شامل آسیب حاد کلیه، واکنش‌های آلرژیک، سندرم مننژیت آسپتیک (aseptic meningitis syndrome)، آنمی همولیتیک (haemolytic anaemia)، ترومبو (لخته) و عوامل مسری بود.
فقط یک کارآزمایی ارزیابی موربیدیتی درازمدت را گزارش کرد، اما پیامد آن در پروتکل از پیش تعیین شده ما تعریف نشده بود. این کارآزمایی از سنجش سلامت فرم کوتاه (SF36 ؛Short Form Health Survey) استفاده کرد. داده‌های مربوط به زمان بقا بر اساس درخواست کارآزمایی‌هایی که به مقایسه آموکسی‌سیلین - کلوولانات در مقابل موکسی‌فلوکساسین و IVIG در مقابل دارونما پرداختند ارائه شد. با این حال، حتی با داده‌های ارائه شده، امکان انجام تجزیه‌و‌تحلیل بقا وجود نداشت.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
ما شواهد بسیار کمی را در مورد اثرات درمان‌های دارویی و جراحی برای NSTI یافتیم. به دلیل کیفیت بسیار پایین شواهد، ما نمی‌توانیم در مورد اثرات نسبی هر یک از مداخلات بر مورتالیتی در 30 روز یا عوارض جانبی جدی نتیجه‌گیری کنیم.
کیفیت شواهد به دلیل تعداد بسیار کم کارآزمایی‌ها، اندازه کوچک نمونه‌ها، و خطرات سوگیری در کارآزمایی‌های انتخاب شده محدود شد. ارائه تعریف روشنی از معیارهای ورود آنها، که به کاربرد نتایج کارآزمایی‌های بعدی در زندگی واقعی افراد کمک کند، برای کارآزمایی‌های بعدی مهم است.
مدیریت شرکت‌کنندگان مبتلا به NSTI (بیماران به شدت بدحال) پیچیده و شامل مداخلات متعددی است؛ بنابراین، مطالعات مشاهده‌ای و رجیستری‌های آینده‌نگر می‌توانند پایه‌ای بهتر برای تحقیقات آینده باشند، که باید درمان ضدمیکروبی آزمایشی و همچنین دبریدمان جراحی را، همراه با مقایسه کنترل‌شده با دارونما با درمان کمکی ارزیابی کنند. پیامدهای کلیدی برای ارزیابی عبارت بودند از مرگومیر (در مرحله حاد بیماری) و پیامدهای عملکردی بلندمدت، به عنوان مثال کیفیت زندگی (در مرحله مزمن).
کیفیت شواهد به دلیل تعداد بسیار کم کارآزمایی‌ها، اندازه کوچک نمونه‌ها، و خطرات سوگیری در کارآزمایی‌های انتخاب شده محدود شد. ارائه تعریف روشنی از معیارهای ورود آنها، که به کاربرد نتایج کارآزمایی‌های بعدی در زندگی واقعی افراد کمک کند، برای کارآزمایی‌های بعدی مهم است.
مدیریت شرکت‌کنندگان مبتلا به NSTI (بیماران به شدت بدحال) پیچیده و شامل مداخلات متعددی است؛ بنابراین، مطالعات مشاهده‌ای و رجیستری‌های آینده‌نگر می‌توانند پایه‌ای بهتر برای تحقیقات آینده باشند، که باید درمان ضدمیکروبی آزمایشی و همچنین دبریدمان جراحی را، همراه با مقایسه کنترل‌شده با دارونما با درمان کمکی ارزیابی کنند. پیامدهای کلیدی برای ارزیابی عبارت بودند از مرگومیر (در مرحله حاد بیماری) و پیامدهای عملکردی بلندمدت، به عنوان مثال کیفیت زندگی (در مرحله مزمن).
خلاصه به زبان ساده
درمان برای عفونت‌های نکروزان بافت نرم (مثلا، مخرب) در بزرگسالان
هدف این مرور کاکرین چیست؟
ما می‌خواستیم بدانیم که کدام درمان‌های دارویی و جراحی برای درمان عفونت‌های نکروزان بافت نرم (NSTI) موثر و ایمن هستند. NSTI عفونت‌های جدی در بافت‌های زیر پوست هستند، که عمدتا توسط باکتری ایجاد می‌شوند.
پیام‌های کلیدی
شواهد موجود به دست آمده از سه مطالعه به اندازه کافی قوی نیستند تا بتوانیم به نتیجه‌گیری قطعی در مورد اثربخشی و ایمنی درمان‌های مختلف برای NSTI ارزیابی شده در این مرور برسیم. تمام مطالعات تعداد مرگومیر و خطر اثرات جانبی جدی را ارزیابی کردند.
عوامل موثر بر اطمینان ما به نتایج انتخاب شده شامل موارد زیر است:
- تعداد کم کارآزمایی‌ها و شرکت‌کنندگان؛
- ضعف متودولوژی‌های کارآزمایی که قابل اطمینان بودن نتایج را تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ و
- تعریف ضعیف از شرایط شرکت‌کننده‌ها.
ما هیچ مدرکی را مبنی بر ارزیابی درمان ضدمیکروبی (که هدف آن طیف گسترده‌ای از باکتری‌ها و قارچ‌های منجر به بیماری است) یا برداشتن بافت آسیب‌دیده از طریق جراحی نیافتیم.
در مطالعات آینده، خطر مرگ در یک دوره کوتاه‌مدت مرحله بیماری (به عنوان مثال در عرض 30 روز) و پیامدهایی از قبیل از دست دادن کار و کیفیت زندگی باید در یک دوره بلندمدت (پس از 30 روز) باید یک پیامد کلیدی باشد.
در مرور چه چیزی مورد بررسی قرار گرفت؟
ما افراد مبتلا به NSTI را انتخاب کردیم. این نوع عفونت‌ها نادر هستند، اما اگر درمان نشوند می‌توانند تهدیدکننده زندگی باشند یا منجر به قطع عضو شوند. NSTIها نیاز به درمان اضطراری، معمولا با آنتی‌بیوتیک‌ها و برداشتن بافت آلوده از طریق جراحی دارند.
ما به دنبال مطالعاتی بودیم که درمان‌های مربوط به NSTI تشخیص داده شده را در بزرگسالان بستری شده ارزیابی کردند. این مطالعات شامل موارد زیر هستند:
- درمان‌های جراحی: برداشتن بافت آسیب‌دیده از طریق جراحی در مقایسه با قطع عضو، درمان زودهنگام در مقابل درمان دیرهنگام، یا مقایسه تعدادی از درمان‌ها؛
- داروهای ضدمیکروبی - که باکتری‌ها و قارچ‌ها را می‌کشند - در مقایسه با دارونما (یعنی درمان یکسان اما غیرفعال)، یا با یکدیگر؛
- داروهایی که علاوه بر درمان اولیه به عنوان درمان کمکی، در مقایسه با دارونما، عدم درمان یا سایر درمان‌های کمکی ارائه می‌شوند.
پیامدهای اصلی ما عبارت بودند از مرگ در 30 روز، و هر نوع اثر جانبی جدی درمان.
نتایج اصلیاین مرور چه هستند؟
ما سه مطالعه را یافتیم، که 197 بزرگسال را ثبت‌نام کردند (117 مرد، با میانگین سنی 55 سال). این کارآزمایی‌ها در سراسر جهان انجام شدند و از شرکت‌های دارویی حمایت مالی دریافت کردند؛ آنها به ارزیابی درمان ضدمیکروبی یا درمان‌هایی پرداختند که سیستم ایمنی بدن را کنترل می‌کردند.
یک مطالعه دو نوع آنتی‌بیوتیک را مقایسه کرد: موکسی‌فلوکساسین و آموکسی‌سیلین - کلوولانات، که به مدت 7 تا 21 روز به‌طور مستقیم داخل ورید تزریق شد. این مطالعه تفاوتی را بین گروه‌های درمان از لحاظ تعداد مرگ‌و‌میرها طی 30 روز نیافت، اما ما در مورد این نتیجه مطمئن نیستیم زیرا این نتیجه براساس شواهد با قطعیت بسیار پایین به دست آمده است.
یک مطالعه، دارونما را با نوع جدیدی از درمان که پاسخ ایمنی را کنترل می‌کند (به نام AB103) و به صورت تک‌دوز (هم در دوز 0.5 میلی‌گرم/کیلوگرم و هم در دوز 0.25 میلی‌گرم/کیلوگرم) و داخلوریدی تجویز می‌شود، مقایسه کرد. شرکت‌کنندگان همچنین برای NSTI درمان استاندارد را براساس آنتی‌بیوتیک‌ها و درمان جراحی دریافت کردند، به طوری که AB103 به عنوان یک درمان کمکی ارائه شد. تفاوت روشنی بین گروه‌های درمان از لحاظ تعداد مرگومیر در 30 روز وجود نداشت، اما در مورد این نتیجه‌گیری ما نامطمئن هستیم زیرا بر اساس شواهدی با قطعیت بسیار پایین استوار است.
یک مطالعه تزریق‌های ایمونوگلوبولین (یک آنتی‌بادی، بخشی از سیستم ایمنی بدن) را با دارونما مقایسه کرد. هر دو درمان به مدت سه روز متوالی ارائه شد. شرکت‌کنندگان همچنین برای NSTI درمان استاندارد را براساس آنتی‌بیوتیک‌ها و درمان جراحی دریافت کردند، بنابراین ایمونوگلوبولین به عنوان یک درمان کمکی ارائه شد. تفاوت روشنی بین گروه‌های درمان از لحاظ تعداد مرگومیر در 30 روز وجود نداشت (شواهد با قطعیت پایین).
هیچ مطالعه‌ای تفاوت روشنی را بین درمان‌ها از لحاظ اثرات جانبی جدی نشان نداد، اما شواهد به اندازه کافی قوی نیستند تا این موضوع را تایید کنند. مطالعه ایمونوگلوبولین به اثرات جانبی اشاره کرد از جمله آسیب کلیه، واکنش‌های آلرژیک، مننژیت، لخته شدن خون، و عوامل عفونی (شواهد با قطعیت پایین).
فقط یک کارآزمایی ارزیابی بیماری طولانی‌مدت را گزارش کرد اما تعریفی را که ما در پروتکل خود به آن نیاز داشتیم ارائه نکرد (این کارآزمایی از مقیاس دیگری استفاده کرد: سنجش سلامت فرم کوتاه (SF36)). زمان بقا در دو کارآزمایی گزارش شد (اما داده‌های کافی برای تجزیه‌و‌تحلیل این نتایج ارائه نشد).
این مرور تا چه تاریخی به‌روزشده است؟
ما به دنبال مطالعاتی بودیم که تا اپریل 2018 منتشر شدند.
ما می‌خواستیم بدانیم که کدام درمان‌های دارویی و جراحی برای درمان عفونت‌های نکروزان بافت نرم (NSTI) موثر و ایمن هستند. NSTI عفونت‌های جدی در بافت‌های زیر پوست هستند، که عمدتا توسط باکتری ایجاد می‌شوند.
پیام‌های کلیدی
شواهد موجود به دست آمده از سه مطالعه به اندازه کافی قوی نیستند تا بتوانیم به نتیجه‌گیری قطعی در مورد اثربخشی و ایمنی درمان‌های مختلف برای NSTI ارزیابی شده در این مرور برسیم. تمام مطالعات تعداد مرگومیر و خطر اثرات جانبی جدی را ارزیابی کردند.
عوامل موثر بر اطمینان ما به نتایج انتخاب شده شامل موارد زیر است:
- تعداد کم کارآزمایی‌ها و شرکت‌کنندگان؛
- ضعف متودولوژی‌های کارآزمایی که قابل اطمینان بودن نتایج را تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ و
- تعریف ضعیف از شرایط شرکت‌کننده‌ها.
ما هیچ مدرکی را مبنی بر ارزیابی درمان ضدمیکروبی (که هدف آن طیف گسترده‌ای از باکتری‌ها و قارچ‌های منجر به بیماری است) یا برداشتن بافت آسیب‌دیده از طریق جراحی نیافتیم.
در مطالعات آینده، خطر مرگ در یک دوره کوتاه‌مدت مرحله بیماری (به عنوان مثال در عرض 30 روز) و پیامدهایی از قبیل از دست دادن کار و کیفیت زندگی باید در یک دوره بلندمدت (پس از 30 روز) باید یک پیامد کلیدی باشد.
در مرور چه چیزی مورد بررسی قرار گرفت؟
ما افراد مبتلا به NSTI را انتخاب کردیم. این نوع عفونت‌ها نادر هستند، اما اگر درمان نشوند می‌توانند تهدیدکننده زندگی باشند یا منجر به قطع عضو شوند. NSTIها نیاز به درمان اضطراری، معمولا با آنتی‌بیوتیک‌ها و برداشتن بافت آلوده از طریق جراحی دارند.
ما به دنبال مطالعاتی بودیم که درمان‌های مربوط به NSTI تشخیص داده شده را در بزرگسالان بستری شده ارزیابی کردند. این مطالعات شامل موارد زیر هستند:
- درمان‌های جراحی: برداشتن بافت آسیب‌دیده از طریق جراحی در مقایسه با قطع عضو، درمان زودهنگام در مقابل درمان دیرهنگام، یا مقایسه تعدادی از درمان‌ها؛
- داروهای ضدمیکروبی - که باکتری‌ها و قارچ‌ها را می‌کشند - در مقایسه با دارونما (یعنی درمان یکسان اما غیرفعال)، یا با یکدیگر؛
- داروهایی که علاوه بر درمان اولیه به عنوان درمان کمکی، در مقایسه با دارونما، عدم درمان یا سایر درمان‌های کمکی ارائه می‌شوند.
پیامدهای اصلی ما عبارت بودند از مرگ در 30 روز، و هر نوع اثر جانبی جدی درمان.
نتایج اصلیاین مرور چه هستند؟
ما سه مطالعه را یافتیم، که 197 بزرگسال را ثبت‌نام کردند (117 مرد، با میانگین سنی 55 سال). این کارآزمایی‌ها در سراسر جهان انجام شدند و از شرکت‌های دارویی حمایت مالی دریافت کردند؛ آنها به ارزیابی درمان ضدمیکروبی یا درمان‌هایی پرداختند که سیستم ایمنی بدن را کنترل می‌کردند.
یک مطالعه دو نوع آنتی‌بیوتیک را مقایسه کرد: موکسی‌فلوکساسین و آموکسی‌سیلین - کلوولانات، که به مدت 7 تا 21 روز به‌طور مستقیم داخل ورید تزریق شد. این مطالعه تفاوتی را بین گروه‌های درمان از لحاظ تعداد مرگ‌و‌میرها طی 30 روز نیافت، اما ما در مورد این نتیجه مطمئن نیستیم زیرا این نتیجه براساس شواهد با قطعیت بسیار پایین به دست آمده است.
یک مطالعه، دارونما را با نوع جدیدی از درمان که پاسخ ایمنی را کنترل می‌کند (به نام AB103) و به صورت تک‌دوز (هم در دوز 0.5 میلی‌گرم/کیلوگرم و هم در دوز 0.25 میلی‌گرم/کیلوگرم) و داخلوریدی تجویز می‌شود، مقایسه کرد. شرکت‌کنندگان همچنین برای NSTI درمان استاندارد را براساس آنتی‌بیوتیک‌ها و درمان جراحی دریافت کردند، به طوری که AB103 به عنوان یک درمان کمکی ارائه شد. تفاوت روشنی بین گروه‌های درمان از لحاظ تعداد مرگومیر در 30 روز وجود نداشت، اما در مورد این نتیجه‌گیری ما نامطمئن هستیم زیرا بر اساس شواهدی با قطعیت بسیار پایین استوار است.
یک مطالعه تزریق‌های ایمونوگلوبولین (یک آنتی‌بادی، بخشی از سیستم ایمنی بدن) را با دارونما مقایسه کرد. هر دو درمان به مدت سه روز متوالی ارائه شد. شرکت‌کنندگان همچنین برای NSTI درمان استاندارد را براساس آنتی‌بیوتیک‌ها و درمان جراحی دریافت کردند، بنابراین ایمونوگلوبولین به عنوان یک درمان کمکی ارائه شد. تفاوت روشنی بین گروه‌های درمان از لحاظ تعداد مرگومیر در 30 روز وجود نداشت (شواهد با قطعیت پایین).
هیچ مطالعه‌ای تفاوت روشنی را بین درمان‌ها از لحاظ اثرات جانبی جدی نشان نداد، اما شواهد به اندازه کافی قوی نیستند تا این موضوع را تایید کنند. مطالعه ایمونوگلوبولین به اثرات جانبی اشاره کرد از جمله آسیب کلیه، واکنش‌های آلرژیک، مننژیت، لخته شدن خون، و عوامل عفونی (شواهد با قطعیت پایین).
فقط یک کارآزمایی ارزیابی بیماری طولانی‌مدت را گزارش کرد اما تعریفی را که ما در پروتکل خود به آن نیاز داشتیم ارائه نکرد (این کارآزمایی از مقیاس دیگری استفاده کرد: سنجش سلامت فرم کوتاه (SF36)). زمان بقا در دو کارآزمایی گزارش شد (اما داده‌های کافی برای تجزیه‌و‌تحلیل این نتایج ارائه نشد).
این مرور تا چه تاریخی به‌روزشده است؟
ما به دنبال مطالعاتی بودیم که تا اپریل 2018 منتشر شدند.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Skin Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1397/1/12 | انتشار: 1397/3/10
