جلد 2019 -                   جلد 2019 - صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Jonathan Livingstone‐Banks, José M. Ordóñez‐Mena, Jamie Hartmann‐Boyce. Print-based self-help interventions for smoking cessation. 3 2019; 2019
URL: http://cochrane.ir/article-1-2237-fa.html
پیشینه
بسیاری از افراد سیگاری تلاش می‌کنند که خودشان سیگار را ترک کنند، اما برنامه‌هایی که به صورت یک برنامه ساختاری به افراد سیگاری ارائه می‌شود تا آن را دنبال کنند، ممکن است تعداد افرادی را که سیگار را با موفقیت ترک می‌کنند، افزایش دهد.
اهداف
هدف از این مرور تعیین اثربخشی انواع مختلف بسته‌های خودیاری مکتوب است که یک برنامه ساختاری را برای پیگیری افراد سیگاری، در مقایسه با عدم درمان و استراتژی‌های ارتباطی مینیمال دیگر ارائه می‌دهد و تعیین اثربخشی مقایسه‌ای اجزا و ویژگی‌های مختلف خودیاری مکتوب، مانند بازخورد ایجاد شده توسط کامپیوتر، محتواهای اضافی، تناسب محتواها با افراد، و هدف‌گذاری محتواها در گروه‌های خاص.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت تخصصی کارآزمایی‌های گروه اعتیاد به دخانیات در کاکرین، ClinicalTrials.gov و پلت‌فرم مرکز بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) را جست‌وجو کردیم. تاریخ آخرین جست‌وجو مارچ 2018 بود.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده را در مورد ترک سیگار با پیگیری حداقل شش ماه انتخاب کردیم که در آنها حداقل یک بازو به بررسی بسته‌های مکتوب ارائه شده به صورت خودیاری در مقایسه با خودیاری چاپی مینیمال (مانند یک برگه کوتاه) یا یک کنترل کننده با شدت کمتر پرداخت. ما «خودیاری» را به صورت برنامه‌ریزی ساختاری برای افراد سیگاری که سعی می‌کنند سیگار را بدون تماس مداوم (شدید) با یک درمانگر ترک کنند، تعریف کردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
ما داده‌ها را بر اساس روش‌های استاندارد روش‌شناسی تنظیم‌شده در کاکرین استخراج کردیم. معیار پیامد اصلی پرهیز از سیگار کشیدن پس از حداقل 6 ماه پیگیری در افراد سیگاری در زمان شروع بود. ما برای هرکدام از مطالعات، دقیق‌ترین (و سخت‌گیرانه‌ترین) تعریف را از پرهیز و میزان‌های اعتبارسنجی شده از نظر بیوشیمیایی در صورت وجود به کار بردیم. هر جا که اقتضا می‌کرد، با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random‐effects) روش متاآنالیز (meta-analysis) را اجرا کردیم.
نتایج اصلی
ما 75 مطالعه را شناسایی کردیم که معیارهای ورود ما را داشتند. بسیاری از گزارش‌های مطالعات شامل جزئیات کافی برای قضاوت در مورد خطر سوگیری (bias) در برخی از حوزه‌ها نبودند. ما 30 مطالعه (40%) را در یک یا چند حوزه در معرض خطر بالای سوگیری قضاوت کردیم.
35 مطالعه به بررسی اثرات برنامه‌های استاندارد و غیرهدفمند خودیاری پرداختند. 11 مطالعه ابزارهای خودیاری به تنهایی را با عدم مداخله مقایسه کردند و اثر کوچکی به نفع مداخله یافتند (13241 = n؛ خطر نسبی (RR): 1.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.03 تا 1.37؛ 0% = I2). ما قطعیت شواهد را بر اساس سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) متوسط قضاوت کردیم و به دلیل ارتباط غیرمستقیم با جمعیت در کشورهای با درآمد پایین و متوسط کاهش دادیم زیرا شواهد مربوط به این مقایسه از مطالعاتی به دست آمد که صرفا در کشورهای با درآمد بالا انجام گرفتند و دلیلی وجود دارد که بر اساس آن بتوان باور کرد که این مداخله ممکن است در کشورهای با درآمد پایین و متوسط متفاوت عمل کند.
این تجزیه‌و‌تحلیل، دو مطالعه را با تیم نویسنده یکسان که پیامدهای بسیار مثبتی داشتند و به وضوح داده پرت داشتند و ناهمگونی قابل‌توجهی را نشان دادند، از مطالعه حذف کردند. شش مطالعه بعدی در مورد خودیاری ساختار یافته در مقایسه با جزوه‌های کوتاه، شواهدی را از تاثیر ابزارهای خودیاری بر ترک سیگار نشان ندادند (7023 = n؛ RR: 0.87؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.71 تا 1.07؛ 21% = I2). ما شواهدی را از منافع استفاده از برنامه‌های استاندارد خودیاری یافتیم که در آن تماس کوتاهی وجود داشت که شامل مشاوره برای ترک سیگار نبود (4 مطالعه؛ 2822 = n؛ RR: 1.39؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.03 تا 1.88؛ 0% = I2)، اما زمانی که خودیاری به عنوان یک مکمل برای رویکرد چهره به چهره ترک سیگار برای همه شرکت‌کنندگان ارائه شد، منفعتی یافت نشد (11 مطالعه؛ 5365 = n؛ RR: 0.99؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.76 تا 1.28؛ 32% = I2).
تعداد 32 مطالعه برنامه‌های هدفمند را برای خصوصیات فردی افراد سیگاری، در برابر گروه کنترل که هیچ ابزاری دریافت نکردند، یا با برنامه‌های هم‌پایه یا غیرهدفمند را دریافت کردند، مورد بررسی قرار دادند. اکثر این مطالعات از بیش از یک ایمیل استفاده کردند. ترکیب مطالعاتی که به مقایسه مداخلات خودیاری با غیرخودیاری، یا به تنهایی یا در مقایسه با مشاوره، یا به عنوان مکملی برای مشاوره پرداختند نشان دهنده منفعت ارائه مداخلات خودیاری هدفمند (12 مطالعه؛ 19190 = n؛ RR: 1.34؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.20 تا 1.49؛ 0% = I2) با شواهد اندکی از تفاوت بین زیرگروه‌ها است (10 مطالعه به مقایسه ابزار هدفمند با عدم استفاده از ابزار پرداختند؛ 14359 = n؛ RR: 1.34؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.19 تا 1.51؛ 0% = I2؛ 2 مطالعه به مقایسه ابزار هدفمند با مشاوره کوتاه پرداختند؛ 2992 = n؛ RR: 1.13؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.86 تا 1.49؛ 0% = I2 و 2 مطالعه ابزار هدفمند را به عنوان مکمل مشاوره کوتاه ارزیابی کردند؛ 1839 = n؛ RR: 1.72؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.17 تا 2.53؛ 10% = I2).
هنگامی‌ که مطالعات خودیاری هدفمند را با خودیاری غیرهدفمند مقایسه کردند، نتایج به نفع مداخلات هدفمند بود، در حالی که مداخلات هدفمند شامل ایمیل‌های بیشتری نسبت به مداخلات غیرهدفمند بود (9 مطالعه؛ 14166 = n؛ RR: 1.42؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.20 تا 1.68؛ 0% = I2)، اما هنگامی که شرایط هر دو از نظر تماس همسان شده بود، این چنین نبود (10 مطالعه؛ 11024 = n؛ RR: 1.07؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.89 تا 1.30؛ 50% = I2). ما قطعیت شواهد را بر اساس GRADE متوسط قضاوت کردیم، و به دلیل خطر سوگیری کاهش دادیم.
پنج مطالعه به بررسی ابزار هدفمند به عنوان یک مکمل برای درمان جایگزین نیکوتین پرداختند؛ ترکیب سه مورد از این تعداد هیچ گونه شواهدی را از منفعت اضافی ارائه نکرد (1769 = n؛ RR: 1.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.86 تا 1.30؛ 0% = I2). چهار مطالعه که به ارزیابی موارد مکتوب اضافی پرداختند، به نفع مداخله بود، اما حد پایین فاصله اطمینان، خط عدم تاثیر را قطع کرد (RR: 1.20؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.91 تا 1.58؛ 73% = I2). تعداد کمی از سایر مطالعات منفعتی را از استفاده از ابزار هدفمند شناسایی نکردند، یا تفاوت‌هایی را بین برنامه‌های خودیاری مختلف نیافتند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهدی با قطعیت متوسط نشان می‌دهد، زمانی که حمایت دیگری وجود ندارد، ابزارهای خودیاری مکتوب / نوشته شده بیش‌تر از عدم مداخله به افراد جهت ترک سیگار کمک می‌کند. هنگامی‌ که افراد از یک متخصص بهداشت حرفه‌ای مشاوره دریافت می‌کنند یا از درمان جایگزین نیکوتین استفاده می‌کنند، شواهدی وجود ندارد که نشان دهد ابزار خودیاری تاثیر آنها را افزایش می‌دهد. با این حال، منافع کوچک را نمی‌توان انکار کرد. شواهدی با قطعیت متوسط نشان می‌دهد که برنامه‌های خودیاری که از داده‌های مربوط به شرکت‌کنندگان برای متناسب ساختن ماهیت مشاوره یا پشتیبانی ارائه شده استفاده می‌کنند، موثرتر از عدم مداخله هستند. با این حال، زمانی که برنامه خودیاری هدفمند، که معمولا شامل ارزیابی مکرر و ایمیل هستند، با برنامه غیرهدفمند که به‌طور مشابه عرضه می‌شوند، مقایسه شدند، هیچ شواهدی در رابطه با منفعت وجود نداشت.
شواهد موجود مداخلات خودیاری را در کشورهای با درآمد بالا مورد بررسی قرار دادند، که اغلب حمایت شدید در دسترس است. تحقیقات بیش‌تری برای بررسی تأثیرات این مداخلات در کشورهای با درآمد پایین و متوسط، که ممکن است حمایت شدیدتری وجود نداشته باشد، مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
آیا ابزارهای خودیاری نوشتاری به افراد برای ترک سیگار کمک می‌کنند؟
پیشینه
ما شواهدی را بررسی کردیم که نشان دهنده چگونگی اثربخشی برنامه‌های خودیاری مکتوب در کمک به افراد برای ترک سیگار است. ما به بررسی مطالعات مربوط به انواع خودیاری مکتوب پرداختیم که حمایت ساختاری و مشاوره را برای ترک ارائه کردند. این می‌تواند شامل هر نوع جزوه، کتابچه، یا برگه اطلاعاتی باشد که برخی از برنامه‌های ساختاریافته‌ای را ارائه می‌کنند که برخی از افراد می‌توانند برای کمک به ترک سیگار دنبال کنند. ما هم‌چنین خودیاری را در فرمت‌های صوتی و تصویری انتخاب کردیم، اما برنامه‌های اینترنتی یا فرمت‌های دیگر را انتخاب نکردیم. ما به تعداد افرادی که به مدت حداقل شش ماه از زمانی که برنامه‌های خودیاری دریافت کردند سیگار نکشیدند، علاقمند بودیم. مطالعات باید افرادی را انتخاب کنند که سیگار می‌کشند، اما این افراد در حال حاضر نیازی به تلاش برای ترک سیگار ندارند.

ویژگی‌های مطالعه
ما پایگاه‌های اطلاعاتی الکترونیکی را برای یافتن مطالعاتی که به بررسی خودیاری مکتوب پرداختند، جست‌وجو کردیم. ما آخرین جست‌وجوی خود را در مارچ 2018 انجام دادیم، و تا آن زمان 75 مطالعه یافتیم. بیشتر مطالعات در آمریکای شمالی یا اروپا و در مورد بزرگسالان انجام شد، هرچند که نیازی نبود افرادی که می‌خواهند سیگار را ترک کنند وارد مطالعه شوند. مطالعات برنامه خودیاری را به صورت شخصی یا پست ارائه کردند، برخی از مطالعات یک بار و بعضی از مطالعات آنها را در طول مدت مطالعه پخش کردند. در اکثر مطالعات، خودیاری تنها حمایتی بود که به افراد ارائه می‌شد، اما برخی از مطالعات خودیاری ارائه شده به صورت انواع دیگر حمایت را برای بررسی اینکه آیا منفعت اضافی از خودیاری مکتوب وجود داشت یا نه مورد بررسی قرار دادند. برخی از مطالعات اطلاعاتی را در مورد افراد سیگاری به صورت مجزا جمع‌آوری کردند، و بنابراین می‌توانستند خودیاری را برای کمک بهتر به آنها به صورت متناسب با فرد ارائه کنند.

نتایج اصلی
یازده مطالعه شامل بیش از 13000 نفر شواهدی را ارائه کردند که نشان دهنده منفعت اندک برنامه‌های خودیاری مکتوب بود که خودشان آن را فراهم کردند. اطمینان ما به این شواهد فقط متوسط بود، زیرا این مطالعات در کشورهای با درآمد بالا انجام گرفت و این امر آنها را کمتر مربوط به افرادی می‌ساخت که در کشورهای با درآمد پایین زندگی می‌کردند. هنگامی‌ که افراد از خودیاری استفاده کردند، و همچنین مشاوره چهره به چهره در مورد چگونگی ترک سیگار دریافت کردند (11 مطالعه)، هیچ منفعت اضافی در مقایسه با تاثیر این مشاوره بدون استفاده از خودیاری مکتوب وجود نداشت.
32 مطالعه، خودیاری مکتوب را ارائه کردند که به صورت مجزا و متناسب با هر فرد طراحی شده بود و به مقایسه خودیاری غیرهدفمند یا عدم استفاده از هر نوع مداخله پرداختند. شواهد براساس ده مطالعه شامل حدود 15000 نفر بود که نشان دادند خودیاری هدفمند مفیدتر از عدم استفاده از هر نوع مداخله‌ای بود. اطمینان ما به این شواهد متوسط است، زیرا برخی از این مطالعات ممکن است مشکلاتی را در رابطه با نحوه انجام آن داشته باشند که می‌توانست این نتایج را تحت تاثیر قرار دهد.

نتیجه‌گیری‌ها
هنگامی ‌که هیچ حمایت دیگری در دسترس نیست، برنامه‌های خودیاری مکتوب در مقایسه با عدم دریافت کمک، بیشتر به افراد کمک می‌کند تا سیگار را کنار بگذارند. افرادی که حمایت چهره به چهره یا درمان جایگزین نیکوتین دریافت کردند، بیش‌تر احتمال داشت که تلاش‌های موفقی برای ترک انجام دهند، اما خودیاری مکتوب احتمال ترک این افراد را افزایش نداد.
برنامه‌های خودیاری که هدف آنها کمک به خود افراد بود، موثرتر از عدم دریافت کمک هستند. با این حال، هدفمندی این برنامه‌ها اغلب شامل تماس بیش‌تر با تیم تحقیقاتی است و هنگامی که ما خودیاری هدفمند را با خودیاری منظم که شامل همان مقدار تماس بود مقایسه کردیم، تفاوتی را از نظر نرخ ترک نیافتیم.
مطالعاتی که ما یافتیم به بررسی خودیاری ارائه شده به افراد در کشورهای با درآمد بالا پرداختند، که در آنها اغلب حمایت‌های شدیدتر در دسترس است. تحقیقات بیش‌تری مورد نیاز است تا بدانیم خودیاری در افراد کشورهای با درآمد پایین و متوسط، که حمایت شدیدتر کمتر در دسترس است، چگونه به خوبی عمل می‌کند.

(918 مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (124 دریافت)    

پذیرش: 1396/12/10 | انتشار: 1397/10/19