پیشینه
مبتلایان به سرطان یکی از از بیشترین موارد دارای سوءتغذیه در میان همه گروههای بیماران هستند. مطالعات نشان دادهاند که گرلین (ghrelin)، یک هورمون رودهای میتواند یک عامل درمانی بالقوه برای کاشکسی (سندرم هدر رفتن) مرتبط با سرطان باشد. مکانیسمهای مختلفی از عملکرد گرلین در افراد مبتلا به کاشکسی سرطان معرفی شده است. با این حال، ایمنی و اثربخشی گرلین برای کاشکسی مرتبط با سرطان بهطور سیستماتیک مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف از این مرور ارزیابی این موضوع بود که آیا گرلین با دریافت بهتر غذا، ترکیب بدن و میزان بقا در مقایسه با گزینههای دیگر برای بزرگسالان مبتلا به سرطان، مرتبط است یا خیر.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و ایمنی گرلین در بهبود جذب مواد غذایی، ترکیب بدن و بقا در افراد مبتلا به کاشکسی مرتبط با سرطان.
روش های جستجو
ما CENTRAL؛ MEDLINE و Embase را بدون محدودیت زبانی تا جولای 2017 جستوجو کردیم. ما همچنین به دنبال مطالعات در حال انجام در پایگاههای ثبت کارآزماییها بودیم، و جستوجوی دستی انجام دادیم و منابع کتابشناسی مقالات مرتبط را بررسی کردیم و با نویسندگان و متخصصان در این زمینه تماس گرفتیم تا تحقیقات بالقوه مرتبط را پیدا کنیم. ما هیچ محدودیتی روی زبان، تاریخ یا وضعیت انتشار اعمال نکردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (گروه موازی یا متقاطع) را وارد کردیم که به مقایسه گرلین (هر فرمول یا مسیر تجویز) با دارونما یا مقایسهکننده فعال در بزرگسالان 18 سال و بالاتر) پرداخته بودند که با هر کدام از معیارهای بینالمللی کاشکسی سرطان همخوانی داشتند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل مطالعات را برای واجدشرایط بودن بررسی کردند. سپس دو نویسنده مرور دادهها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را برای مطالعات فردی با استفاده از روش استاندارد کاکرین ارزیابی کردند. برای متغیرهای دوتایی برنامهریزی کردیم که خطر نسبی را با 95% فاصلههای اطمینان (CI) محاسبه کنیم و برای دادههای پیوسته، ما برنامهریزی کردیم تا تفاوت میانگین (MD) را با 95% فاصلههای اطمینان (CI) محاسبه کنیم. ما شواهد را با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت شواهد) ارزیابی کردیم و جداول خلاصه یافتهها را ایجاد کردیم.
نتایج اصلی
ما 926 منبع مجزا را غربال کرده و سه مطالعه را شناسایی کردیم که با معیارهای ورود همخوانی داشتند. پنجاه و نه شرکتکننده (37 مرد و 22 زن) بین 54 تا 78 سال در ابتدا تصادفیسازی شدند، 47 شرکتکننده این درمان را به پایان رساندند. یک مطالعه، طراحی موازی و دو مطالعه طراحی متقاطع داشتند. این مطالعات افراد را با انواع مختلف سرطان و همچنین متفاوت در مراحل مختلف، روش تجویز دارو، فرکانس و مدت درمان وارد کردند.
یک کارآزمایی که گرلین را با دارونما مقایسه کرد، دریافت که گرلین دریافت غذا را بهبود بخشید (شواهد با کیفیت بسیار پایین) و هیچ عارضه جانبی (شواهد با کیفیت بسیار پایین) نداشت. به دلیل در دسترس نبودن دادهها، ما قادر به گزارش مقایسهها برای گرلین در مقابل عدم درمان یا روشهای درمانی تجربی جایگزین، یا گرلین در ترکیب با درمانهای دیگر یا آنالوگهای گرلین / تقلیدکنندههای گرلین / تقویتکنندههای گرلین نبودیم. دو مطالعه به مقایسه دوز بالاتر گرلین با دوز پایینتر آن پرداخت، با این حال به خاطر تفاوت در طراحی مطالعه و تنوع زیاد در درمان ارائهشده، ما نتایج را با هم ترکیب نکردیم. در هر دو کارآزمایی، مصرف مواد غذایی بین شرکتکنندگان با دوزهای بالاتر و پایینتر گرلین فرق نمیکرد. هیچ یک از مطالعات وارد شده دادههای مربوط به وزن بدن را ارزیابی نکردند. یک مطالعه، عوارض جانبی بیشتری را با دوز بالاتر در مقایسه با دوز پایینتری از گرلین گزارش کرد.
تمام مطالعات در معرض خطر بالای سوگیری فرسایشی و سوگیری برای اندازه مطالعه بودند. خطر سوگیری در حوزههای دیگر مشخص یا کم بود.
ما کیفیت کلی شواهد را برای پیامدهای اولیه (مصرف مواد غذایی، وزن بدن، عوارض جانبی) به صورت بسیار پایین رتبهبندی کردیم. ما کیفیت شواهد را به دلیل فقدان اطلاعات، خطر سوگیری بالا یا نامشخص مطالعات و اندازه کوچک آنها، کاهش دادیم.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد کافی برای حمایت یا رد استفاده از گرلین در افراد مبتلا به کاشکسی سرطان وجود ندارد. کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده با تمرکز بر ارزیابی ایمنی و اثربخشی گرلین در افراد مبتلا به کاشکسی سرطان مورد نیاز است
خلاصه به زبان ساده
گرلین، یک هورمون رودهای برای مدیریت بیماران سرطانی مبتلا به از دست دادن اشتها و کاهش وزن
حرف آخر
هیچ شواهد خوبی برای حمایت یا رد این پیشنهاد وجود ندارد که گرلین در مدیریت بیماران سرطانی با از دست دادن اشتها و کاهش وزن مفید است. شواهد کافی برای توصیه این کار در عمل بالینی وجود ندارد.
پیشینه
شصت تا هشتاد درصد از بیماران مبتلا به سرطان از عارضه دست دادن اشتها و کاهش وزن رنج میبرند که بهنوبهخود با کاهش امید به زندگی و کیفیت زندگی همراه است. گرلین یک هورمون گرسنگی است که توسط معده و دیگر اندامهای بدن ترشح میشود. مطالعات نشان دادهاند که گرلین میتواند در درمان از دست دادن اشتها و کاهش وزن در بیماران سرطانی استفاده شود. با این حال، اثربخشی و ایمنی گرلین در چنین افرادی ارزیابی نشده است. در این مرور ما به بررسی تمام شواهد مربوط به اثربخشی و ایمنی گرلین در بهبود اشتها و وزن بدن در بیماران سرطانی پرداختیم که با از دست دادن اشتها و کاهش وزن مواجه بودند.
زمان انجام پژوهش
شواهد تا 20 جولای 2017 بهروز هستند.
ویژگیهای مطالعه
ما سه مطالعه را پیدا کردیم که در مجموع 59 بیمار سرطانی 37 مرد و 22 زن) بین 54 تا 78 سال سن را وارد کرده بودند. چهل و هفت بیمار سرطانی این درمان را به پایان رساندند. مطالعات در طراحی مطالعه متفاوت بودند و شامل افرادی با انواعی از سرطانها میشدند. مطالعات همچنین در میزان مصرف، مسیر تزریق، فرکانس و طول درمان متفاوت بودند. یکی از این مطالعات گرلین را با دارونما مقایسه کرد در حالی که دو مطالعه دیگر مقادیر مختلف گرلین (دوز بالاتر را با دوز کمتر) را مقایسه کردند. پیامدهای مورد نظر برای بیماران مبتلا به سرطان با از دست دادن اشتها و کاهش وزن عبارت بودند بهبود در دریافت مواد غذایی و بهبود وزن بدن، که به اندازه کافی گزارش نشده بودند.
هر سه این مطالعات توسط ادارات دولتی تامین مالی شدهاند. یک مطالعه، یک کمک مالی اضافی از یک شرکت داروسازی دریافت کرد.
نتایج اصلی
ما شواهد کافی را پیدا نکردیم که استفاده از گرلین موجب تفاوت در مصرف مواد غذایی میشود. ما هیچ شواهدی را دال بر منفعت استفاده از گرلین به تنهایی یا در ترکیب، برای وزن بدن پیدا نکردیم. ما نمیتوانستیم به هیچ نتیجهای در مورد اثرات جانبی آن برسیم. مقدار محدود اطلاعات به این معنی است که ما نمیتوانیم هیچ نتیجهای بگیریم.
کیفیت شواهد
ما کیفیت شواهد را از مطالعات با استفاده از چهار سطح، بالا، متوسط، پائین، یا خیلی پائین رتبهبندی کردیم. شواهد با کیفیت بالا به این معنی است که ما در نتایج بسیار مطمئن هستیم. شواهد بسیار کم کیفیت به این معنی است که ما در مورد نتایج بسیار نامطمئن هستیم. شواهد موجود در این مرور کیفیت بسیار پایینی داشتند.