شنبه 1 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Violaine Smaïl‐Faugeron, Anne‐Marie Glenny, Frédéric Courson, Pierre Durieux, Michele Muller‐Bolla, Helene Fron Chabouis. Pulp treatment for extensive decay in primary teeth. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2217-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2217-fa.html
Violaine Smaïl‐Faugeron* 
, Anne‐Marie Glenny , Frédéric Courson , Pierre Durieux , Michele Muller‐Bolla , Helene Fron Chabouis
, Anne‐Marie Glenny , Frédéric Courson , Pierre Durieux , Michele Muller‐Bolla , Helene Fron Chabouis
پیشینه
در کودکان، پوسیدگی دندانی (پوسیدگی دندان) یکی از شایعترین بیماری‌های مزمن در سراسر جهان است. مداخلات پالپ برای پوسیدگی عمیق دندان اندیکاسیون دارند. بسته به شدت بیماری، سه روش درمان پالپ موجود است: پوشاندن مستقیم پالپ، پالپوتومی (pulpotomy) و پالپکتومی (pulpectomy). پس از درمان، حفره با یک دارو پر می‌شود. موادی که معمولا استفاده می‌شوند شامل مینرال تری‌اکسید آگریگیت (MTA ؛mineral trioxide aggregate)، هیدروکسیدکلسیم (calcium hydroxide)، فورموکروزول (formocresol) یا سولفات فریک (ferric sulphate) هستند.
این یک به‌روزرسانی از یک مطالعه مروری در کاکرین (Cochrane Review) است که در سال 2014، زمانی که شواهد کافی برای معرفی شفاف یک دارو و تکنیک بهتر پالپوتومی وجود نداشت، منتشر شد.
این یک به‌روزرسانی از یک مطالعه مروری در کاکرین (Cochrane Review) است که در سال 2014، زمانی که شواهد کافی برای معرفی شفاف یک دارو و تکنیک بهتر پالپوتومی وجود نداشت، منتشر شد.
اهداف
تعیین اثرات روش‌های مختلف درمان پالپ و داروهای مرتبط با آن برای درمان پوسیدگی عمیق در دندان‌های اولیه.
روش های جستجو
متخصص اطلاعات گروه سلامت دهان در کاکرین، پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه سلامت دهان در کاکرین (تا 10 آگوست2017 )، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Registre of Controlled Trails) (کتابخانه کاکرین 2017، شماره 7)؛ MEDLINE Ovid (1946 تا 10 آگوست 2017)؛ Embase Ovid (1980 تا 10 آگوست2017 ) و Web of Science (1945 تا 10 آگوست2017 ) را جست‌وجو کرد. OpenGrey برای منابع علمی منتشرنشده مورد جست‌وجو قرار گرفت. مرکز ثبت کارآزمایی‌های بالینی در حال انجام موسسات ملی سلامت ایالات متحده (ClinicalTrials.gov) و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت برای کارآزمایی‌های در حال انجام جست‌وجو شدند. هنگام جست‌وجو در پایگاه‌های اطلاعاتی الکترونیکی، هیچ محدودیتی روی زبان یا تاریخ انتشار گذاشته نشد.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs ؛randomised controlled trails) را که انتخاب کردیم که به مقایسه مداخلاتی پرداخته بود که شامل ترکیبی از یک روش درمان پالپ با یک دارو یا یک دستگاه در کودکان مبتلا به پوسیدگی عمیق در پالپ دندانی دندان‌های اولیه بود.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مروری به طور مستقل داده‌ها را استخراج و «خطر سوگیری (bias)» را ارزیابی کردند. ما در صورت لزوم با نویسندگان RCT تماس گرفتیم تا اطلاعات بیشتری را در اختیار ما قرار دهند. پیامدهای اولیه شامل شکست بالینی و رادیولوژیکی، همانطور که در کارآزمایی‌ها تعریف شده، در شش، 12 و 24 ماه بود. ما سنتز داده‌ها را با متاآنالیز pair‐wise با استفاده از مدل‌های اثر ثابت اجرا کردیم. ما ناهمگونی آماری را با استفاده از ضرایب I² ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
ما 40 کارآزمایی جدید را انتخاب کردیم که در مجموع شامل 87 کارآزمایی انتخاب‌شده (7140 دندان به طور تصادفی) برای این به‌روزرسانی شد. همه کارآزمایی‌ها کوچک، و تک‌مرکزی بودند (میانه تعداد دندان‌های تصادفی‌سازی شده =68 ). تمام کارآزمایی‌ها در معرض خطر سوگیری نامشخص یا بالا ارزیابی شدند.
87 کارآزمایی، 125 مقایسه متفاوت را مورد بررسی قرار داد: 75 مقایسه بین داروها یا تکنیک‌های مختلف برای پالپوتومی؛ 25 مقایسه داروهای مختلف برای پالپتکومی؛ چهار مقایسه بین پالپوتومی و پالپتکومی و 21 مقایسه داروهای مختلف برای پوشش مستقیم پالپ.
نسبت شکست‌های بالینی و رادیولوژیکی در تمام کارآزمایی‌ها کم بود. در بسیاری از کارآزمایی‌ها، هیچ یک از شکست‌های بالینی یا رادیوگرافی در هر دو بازوی مطالعه وجود نداشت.
برای پالپوتومی، ما سه مقایسه را با شواهد با کیفیت متوسط ارزیابی کردیم. در مقایسه با فرموکرزول (formocresol)؛ MTA هم شکست بالینی و هم شکست رادیولوژیکی را، با یک اختلاف آماری معنی‌دار در 12 ماه برای شکست بالینی و در شش، 12 و 24 ماه برای شکست رادیولوژیکی، کاهش داد (12 کارآزمایی و 740 شرکت‌کننده). در مقایسه با هیدروکسید کلسیم (calcium hydroxide)؛ MTA هم شکست بالینی و هم شکست رادیولوژیکی را، با اختلاف آماری معنی‌داری برای شکست بالینی در ظرف 12 و 24 ماه، کاهش داد. هم‌چنین به نظر می‌رسد که MTA شکست رادیولوژیکی را در شش، 12 و 24 ماه کاهش دهد (چهار کارآزمایی؛ 150 شرکت‌کننده) (کیفیت شواهد پایین). در مقایسه هیدروکسید کلسیم با فرموکرزول، یک اختلاف آماری معنی‌داری برای فرموکروزول به لحاظ شکست بالینی در شش و 12 ماه و شکست رادیولوژیکی در شش، 12 و 24 ماه وجود داشت (شش کارآزمایی (یکی بدون شکست)، 332 شرکت‌کننده).
در مورد پالپتومی، ما شواهدی را با کیفیت متوسط برای دو مقایسه پیدا کردیم. مقایسه بین Metapx و خمیر زینک اکساید و اوژنول (ZOE ؛zinc oxide and eugenol) بی‌نتیجه بود، و هیچ مدرک مشخصی از تفاوت بین مداخلات برای شکست درمانی در ظرف 6 یا 12 ماه (دو کارآزمایی؛ 62 شرکت‌کننده) وجود نداشت. به همین نحو، شواهد روشنی مبنی بر وجود اختلاف در شکست بین اندوفلاس (Endoflas) و ZOE (پیامدها در 6 ماه اندازه‌گیری شدند؛ دو کارآزمایی؛ 80 شرکت‌کننده) وجود نداشت و بی‌نتیجه بود. شواهدی با کیفیت پایین در مورد اختلاف در شکست در ظرف 12 ماه وجود داشت که نشان می‌داد خمیر ZOE ممکن است از خمیر ویتاپکس (Vitapex) (هیدروکسید کلسیم / یدوفرم) (دو کارآزمایی؛ 161 شرکت‌کننده) بهتر باشد.
در خصوص پوشش مستقیم پالپ، تعداد کم مطالعاتی که مقایسه مشابهی را انجام دادند، هر گونه تفسیری را محدود می‌کند. ما کیفیت شواهد را برای همه مقایسه‌ها پایین یا خیلی پایین تعیین کردیم. یک کارآزمایی ظاهرا برای فرموکروزول بیش از هیدروکسید کلسیم مفید بود؛ با این حال، نگرانی‌هایی از نظر ایمنی در مورد فرموکروزول وجود دارد.
87 کارآزمایی، 125 مقایسه متفاوت را مورد بررسی قرار داد: 75 مقایسه بین داروها یا تکنیک‌های مختلف برای پالپوتومی؛ 25 مقایسه داروهای مختلف برای پالپتکومی؛ چهار مقایسه بین پالپوتومی و پالپتکومی و 21 مقایسه داروهای مختلف برای پوشش مستقیم پالپ.
نسبت شکست‌های بالینی و رادیولوژیکی در تمام کارآزمایی‌ها کم بود. در بسیاری از کارآزمایی‌ها، هیچ یک از شکست‌های بالینی یا رادیوگرافی در هر دو بازوی مطالعه وجود نداشت.
برای پالپوتومی، ما سه مقایسه را با شواهد با کیفیت متوسط ارزیابی کردیم. در مقایسه با فرموکرزول (formocresol)؛ MTA هم شکست بالینی و هم شکست رادیولوژیکی را، با یک اختلاف آماری معنی‌دار در 12 ماه برای شکست بالینی و در شش، 12 و 24 ماه برای شکست رادیولوژیکی، کاهش داد (12 کارآزمایی و 740 شرکت‌کننده). در مقایسه با هیدروکسید کلسیم (calcium hydroxide)؛ MTA هم شکست بالینی و هم شکست رادیولوژیکی را، با اختلاف آماری معنی‌داری برای شکست بالینی در ظرف 12 و 24 ماه، کاهش داد. هم‌چنین به نظر می‌رسد که MTA شکست رادیولوژیکی را در شش، 12 و 24 ماه کاهش دهد (چهار کارآزمایی؛ 150 شرکت‌کننده) (کیفیت شواهد پایین). در مقایسه هیدروکسید کلسیم با فرموکرزول، یک اختلاف آماری معنی‌داری برای فرموکروزول به لحاظ شکست بالینی در شش و 12 ماه و شکست رادیولوژیکی در شش، 12 و 24 ماه وجود داشت (شش کارآزمایی (یکی بدون شکست)، 332 شرکت‌کننده).
در مورد پالپتومی، ما شواهدی را با کیفیت متوسط برای دو مقایسه پیدا کردیم. مقایسه بین Metapx و خمیر زینک اکساید و اوژنول (ZOE ؛zinc oxide and eugenol) بی‌نتیجه بود، و هیچ مدرک مشخصی از تفاوت بین مداخلات برای شکست درمانی در ظرف 6 یا 12 ماه (دو کارآزمایی؛ 62 شرکت‌کننده) وجود نداشت. به همین نحو، شواهد روشنی مبنی بر وجود اختلاف در شکست بین اندوفلاس (Endoflas) و ZOE (پیامدها در 6 ماه اندازه‌گیری شدند؛ دو کارآزمایی؛ 80 شرکت‌کننده) وجود نداشت و بی‌نتیجه بود. شواهدی با کیفیت پایین در مورد اختلاف در شکست در ظرف 12 ماه وجود داشت که نشان می‌داد خمیر ZOE ممکن است از خمیر ویتاپکس (Vitapex) (هیدروکسید کلسیم / یدوفرم) (دو کارآزمایی؛ 161 شرکت‌کننده) بهتر باشد.
در خصوص پوشش مستقیم پالپ، تعداد کم مطالعاتی که مقایسه مشابهی را انجام دادند، هر گونه تفسیری را محدود می‌کند. ما کیفیت شواهد را برای همه مقایسه‌ها پایین یا خیلی پایین تعیین کردیم. یک کارآزمایی ظاهرا برای فرموکروزول بیش از هیدروکسید کلسیم مفید بود؛ با این حال، نگرانی‌هایی از نظر ایمنی در مورد فرموکروزول وجود دارد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
درمان پالپ برای پوسیدگی عمیق در دندان‌های اولیه معمولا موفقیت‌آمیز است. بسیاری از کارآزمایی‌های انتخاب‌شده هیچ موردی از شکست بالینی یا رادیولوژیکی در هر دو بازوی کارآزمایی نداشتند و نسبت کلی شکست پایین بود. کارآزمایی‌های بعدی در این زمینه به یک نمونه بسیار بزرگ و پیگیری حداقل یک سال نیاز دارد.
شواهد نشان می‌دهد که MTA ممکن است موثرترین دارو برای درمان پالپ ریشه پس از پالپوتومی یک دندان اولیه باشد. از آنجاییکه MTA نسبتا گران است، تحقیقات بعدی می‌تواند برای تأیید اینکه آیا بیودنتین (Biodentine)، پروتئین ماتریکس مینایی دندان (EMD)، درمان لیزر یا Ankaferd Blood Stopper (محصولی برای انعقاد خون) به عنوان دومین گزینه قابل قبول هستند یا خیر، انجام بگیرد و به هرحال در جایی‌که هیچ کدام از این درمان‌ها نتوانند مورد استفاده قرار گیرند، استفاده از هیپوکلریت (hypochlorite) سدیم مطمئن‌ترین گزینه است. فرموکرزول، علیرغم موثر بودنش، نگرانی‌های مربوط به مسمومیت را به خود اختصاص داده است.
در مورد پالپکتومی، هیچ شواهد قطعی وجود ندارد که یک دارو یا یک تکنیک از دیگری بهتر باشد، و بنابراین انتخاب دارو در اختیار پزشک قرار می‌گیرد. تحقیقات بعدی می‌تواند برای تأیید اینکه آیا خمیر ZOE موثرتر از ویتاپکس است یا خیر و نیز برای ارزیابی سایر جایگزین‌ها صورت گیرد.
در خصوص پوشش مستقیم پالپ، تعداد کم مطالعات و کیفیت پایین شواهد، تفسیر را محدود کرد. فرموکرزول ممکن است بهتر از هیدروکسید کلسیم عمل کند؛ با این حال، با توجه به سمی بودن آن، تحقیقات بعدی باید روی جایگزین‌های دیگری تمرکز کند.
شواهد نشان می‌دهد که MTA ممکن است موثرترین دارو برای درمان پالپ ریشه پس از پالپوتومی یک دندان اولیه باشد. از آنجاییکه MTA نسبتا گران است، تحقیقات بعدی می‌تواند برای تأیید اینکه آیا بیودنتین (Biodentine)، پروتئین ماتریکس مینایی دندان (EMD)، درمان لیزر یا Ankaferd Blood Stopper (محصولی برای انعقاد خون) به عنوان دومین گزینه قابل قبول هستند یا خیر، انجام بگیرد و به هرحال در جایی‌که هیچ کدام از این درمان‌ها نتوانند مورد استفاده قرار گیرند، استفاده از هیپوکلریت (hypochlorite) سدیم مطمئن‌ترین گزینه است. فرموکرزول، علیرغم موثر بودنش، نگرانی‌های مربوط به مسمومیت را به خود اختصاص داده است.
در مورد پالپکتومی، هیچ شواهد قطعی وجود ندارد که یک دارو یا یک تکنیک از دیگری بهتر باشد، و بنابراین انتخاب دارو در اختیار پزشک قرار می‌گیرد. تحقیقات بعدی می‌تواند برای تأیید اینکه آیا خمیر ZOE موثرتر از ویتاپکس است یا خیر و نیز برای ارزیابی سایر جایگزین‌ها صورت گیرد.
در خصوص پوشش مستقیم پالپ، تعداد کم مطالعات و کیفیت پایین شواهد، تفسیر را محدود کرد. فرموکرزول ممکن است بهتر از هیدروکسید کلسیم عمل کند؛ با این حال، با توجه به سمی بودن آن، تحقیقات بعدی باید روی جایگزین‌های دیگری تمرکز کند.
خلاصه به زبان ساده
درمان پالپ برای پوسیدگی عمیق در دندان‌های اولیه
سوال مطالعه مروری
تا چه اندازه گزینه‌های مختلف برای درمان پوسیدگی عمیق در دندان‌های اولیه کودکان برای رفع علائم کودک (به‌طور اخص درد، تورم، جابجایی غیرطبیعی) و نشانه‌های دندان (همانطور که در اشعه ایکس نشان داده شده است) موثر هستند؟
پیشینه
در کودکان، پوسیدگی دندان یکی از شایعترین بیماری‌ها است. پوسیدگی دندان در دندان‌های اولیه به سرعت در حال پیشرفت است، که اغلب به پالپ - اعصاب، رگ‌های خونی کوچک و بافت همبند که مرکز یک دندان را تشکیل می‌دهند، می‌رسد. دندانپزشکان اغلب مجبور به انجام یکی از سه روش درمان پالپ هستند: پوشش مستقیم پالپ (جایی که عامل درمان به طور مستقیم روی پالپ اکسپوز (باز) قرار می‌گیرد)، پالپوتومی (حذف بخشی از پالپ) یا پالپکتومی (حذف کل پالپ در محفظه پالپ و کانال ریشه دندان).
شایعترین مواد استفاده‌شده برای پوشش مستقیم پالپ، هیدروکسید کلسیم، ماده جدیدتر اما گران‌تر MTA، فرموکروزول یا یک رزین چسبنده (که مستقیم روی عصب دندان قرار می‌گیرد) است.
پس از یک پالپوتومی، یکی از این چهار ماده به طور کلی استفاده می‌شود: سولفات فریک (ferric sulphate)، فرموکروزول، هیدروکسید کلسیم یا MTA.
پس از پالپکتومی، یک ماده در فضایی که به سبب حذف پالپ ایجاد‌شده، قرار می‌گیرد. این ماده نباید از تحلیل ریشه دندان اولیه جلوگیری کند تا اجازه رشد را به دندان دائمی زیر آن بدهد.
ویژگی‌های مطالعه
نویسندگان مطالعه مروری در حالیکه با گروه سلامت دهان در کاکرین (Cochrane Oral Health) کار می‌کردند این مرور را از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده انجام دادند. شواهد تا آگوست 2017 موجود است.
ما 87 کارآزمایی را انتخاب کردیم که نتایج درمان پالپ دندان‌های اولیه را مورد بررسی قرار داده بود. این کارآزمایی‌ها بین سال‌های 1989 تا 2017 منتشر شدند و 125 مقایسه را از گزینه‌های مختلف درمانی ارائه دادند.
نتایج اصلی
درمان پالپ برای پوسیدگی عمیق در دندان‌های اولیه معمولا موفقیت‌آمیز است. نسبت شکست‌های درمان، با بسیاری از کارآزمایی‌های انتخاب‌شده که هیچ شکستی را در هیچ یک از درمان‌های مقایسه شده نداشتند، پایین بود.
پس از پالپوتومی، مینرال تری‌اکسید آگریگیت (MTA) به نظر بهترین ماده (از لحاظ سازگاری با بدن و کارآمدی) برای قرار دادن در قسمتی از ریشه است که اعصاب آن باقی مانده‌اند. شواهد نشان داد که این ماده به احتمال کمتری نسبت به هیدروکسید کلسیم و فرموکروزول ناموفق عمل می‌کند.
پس از پالپکتومی، روشن نیست که آیا هر دارویی از دیگری بهتر است یا خیر. خمیر ZOE احتمالا نتایج بهتری نسبت به ویتاپکس (Vitapex) (هیدروکسید کلسیم / یدوفرم) نشان می‌دهد، اما مطالعات بیشتری برای تایید این و برای کشف سایر گزینه‌های درمان مورد نیاز است.
در مورد پوشش مستقیم پالپ، تعداد کم مطالعاتی که همان مقایسه را انجام دادند هر گونه تفسیری را محدود می‌کند. فرموکرزول ممکن است از لحاظ شکست بالینی و رادیولوژیکی بهتر از هیدروکسیدکلسیم باشد، اما به دلیل عوارض سمی مرتبط با فرموکروزول، جایگزین‌های مطمئن‌تری باید مورد ارزیابی قرار گیرند.
کیفیت شواهد
ما کیفیت شواهدی را که برتری MTA را نسبت به هیدروکسید کلسیم یا فرموکروزول بعد از پالپوتومی نشان می‌داد، متوسط قضاوت کردیم. برای مقایسه‌های دیگر، کیفیت شواهد پایین یا بسیار پایین است، به این معنی که ما نمی‌توانیم در مورد یافته‌ها مطمئن باشیم. کیفیت پایین، به علت کاستی‌هایی در روش‌های مورد استفاده در کارآزمایی‌های فردی، تعداد کم کودکانی که در در کارآزمایی‌ها انتخاب شدند و پیگیری کوتاه‌مدت پس از درمان است.
کارآزمایی‌های بعدی برای ارزیابی اینکه کدام عوامل درمان برای سه درمان پالپ مناسب هستند، نیاز به یک اندازه نمونه بسیار بزرگ دارند و شرکت‌کنندگان را باید حداقل یک سال پیگیری کنند.
تا چه اندازه گزینه‌های مختلف برای درمان پوسیدگی عمیق در دندان‌های اولیه کودکان برای رفع علائم کودک (به‌طور اخص درد، تورم، جابجایی غیرطبیعی) و نشانه‌های دندان (همانطور که در اشعه ایکس نشان داده شده است) موثر هستند؟
پیشینه
در کودکان، پوسیدگی دندان یکی از شایعترین بیماری‌ها است. پوسیدگی دندان در دندان‌های اولیه به سرعت در حال پیشرفت است، که اغلب به پالپ - اعصاب، رگ‌های خونی کوچک و بافت همبند که مرکز یک دندان را تشکیل می‌دهند، می‌رسد. دندانپزشکان اغلب مجبور به انجام یکی از سه روش درمان پالپ هستند: پوشش مستقیم پالپ (جایی که عامل درمان به طور مستقیم روی پالپ اکسپوز (باز) قرار می‌گیرد)، پالپوتومی (حذف بخشی از پالپ) یا پالپکتومی (حذف کل پالپ در محفظه پالپ و کانال ریشه دندان).
شایعترین مواد استفاده‌شده برای پوشش مستقیم پالپ، هیدروکسید کلسیم، ماده جدیدتر اما گران‌تر MTA، فرموکروزول یا یک رزین چسبنده (که مستقیم روی عصب دندان قرار می‌گیرد) است.
پس از یک پالپوتومی، یکی از این چهار ماده به طور کلی استفاده می‌شود: سولفات فریک (ferric sulphate)، فرموکروزول، هیدروکسید کلسیم یا MTA.
پس از پالپکتومی، یک ماده در فضایی که به سبب حذف پالپ ایجاد‌شده، قرار می‌گیرد. این ماده نباید از تحلیل ریشه دندان اولیه جلوگیری کند تا اجازه رشد را به دندان دائمی زیر آن بدهد.
ویژگی‌های مطالعه
نویسندگان مطالعه مروری در حالیکه با گروه سلامت دهان در کاکرین (Cochrane Oral Health) کار می‌کردند این مرور را از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده انجام دادند. شواهد تا آگوست 2017 موجود است.
ما 87 کارآزمایی را انتخاب کردیم که نتایج درمان پالپ دندان‌های اولیه را مورد بررسی قرار داده بود. این کارآزمایی‌ها بین سال‌های 1989 تا 2017 منتشر شدند و 125 مقایسه را از گزینه‌های مختلف درمانی ارائه دادند.
نتایج اصلی
درمان پالپ برای پوسیدگی عمیق در دندان‌های اولیه معمولا موفقیت‌آمیز است. نسبت شکست‌های درمان، با بسیاری از کارآزمایی‌های انتخاب‌شده که هیچ شکستی را در هیچ یک از درمان‌های مقایسه شده نداشتند، پایین بود.
پس از پالپوتومی، مینرال تری‌اکسید آگریگیت (MTA) به نظر بهترین ماده (از لحاظ سازگاری با بدن و کارآمدی) برای قرار دادن در قسمتی از ریشه است که اعصاب آن باقی مانده‌اند. شواهد نشان داد که این ماده به احتمال کمتری نسبت به هیدروکسید کلسیم و فرموکروزول ناموفق عمل می‌کند.
پس از پالپکتومی، روشن نیست که آیا هر دارویی از دیگری بهتر است یا خیر. خمیر ZOE احتمالا نتایج بهتری نسبت به ویتاپکس (Vitapex) (هیدروکسید کلسیم / یدوفرم) نشان می‌دهد، اما مطالعات بیشتری برای تایید این و برای کشف سایر گزینه‌های درمان مورد نیاز است.
در مورد پوشش مستقیم پالپ، تعداد کم مطالعاتی که همان مقایسه را انجام دادند هر گونه تفسیری را محدود می‌کند. فرموکرزول ممکن است از لحاظ شکست بالینی و رادیولوژیکی بهتر از هیدروکسیدکلسیم باشد، اما به دلیل عوارض سمی مرتبط با فرموکروزول، جایگزین‌های مطمئن‌تری باید مورد ارزیابی قرار گیرند.
کیفیت شواهد
ما کیفیت شواهدی را که برتری MTA را نسبت به هیدروکسید کلسیم یا فرموکروزول بعد از پالپوتومی نشان می‌داد، متوسط قضاوت کردیم. برای مقایسه‌های دیگر، کیفیت شواهد پایین یا بسیار پایین است، به این معنی که ما نمی‌توانیم در مورد یافته‌ها مطمئن باشیم. کیفیت پایین، به علت کاستی‌هایی در روش‌های مورد استفاده در کارآزمایی‌های فردی، تعداد کم کودکانی که در در کارآزمایی‌ها انتخاب شدند و پیگیری کوتاه‌مدت پس از درمان است.
کارآزمایی‌های بعدی برای ارزیابی اینکه کدام عوامل درمان برای سه درمان پالپ مناسب هستند، نیاز به یک اندازه نمونه بسیار بزرگ دارند و شرکت‌کنندگان را باید حداقل یک سال پیگیری کنند.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Oral Health Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/5/19 | انتشار: 1397/3/10
