پنجشنبه 30 فروردین 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Haroldo Junior FioriniMarcel Jun TamaokiMário LenzaJoao Baptista Gomes dos SantosFlávio FaloppaJoa. Surgery for trigger finger. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2178-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2178-fa.html
پیشینه
انگشت ماشه‌ای (trigger finger) یک اختلال بالینی شایع است، که با علایم درد و گیر کردن انگشت بیمار در حالت خم کردن و باز کردن به علت عدم وجود تناسب بین قطر تاندون‌های فلکسور و قاعده انگشت (یعنی A1 pulley) تشخیص داده می‌شود. روش درمان ممکن است شامل درمان‌های غیرجراحی یا جراحی باشد. در حال حاضر هیچ توافقی در مورد بهترین روش درمان جراحی وجود ندارد (رویکردهای باز، پرکوتانئوس یا آندوسکوپیک).
اهداف
ارزیابی اثربخشی و ایمنی روش‌های مختلف درمان جراحی برای انگشت ماشه‌ای (رویکردهای باز، پرکوتانئوس یا آندوسکوپیک) در بزرگسالان در هر مرحله از بیماری.
روش های جستجو
ما تا آگوست 2017، بانک‌های اطلاعاتی CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase و LILACS را جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های کنترل‌شده و تصادفی‌سازی و شبه‌تصادفی‌سازی شده را انتخاب کردیم که به ارزیابی بزرگسالان مبتلا به انگشت ماشه‌ای پرداختند و هر نوع درمان جراحی را با یکدیگر یا با هر گونه مداخله غیرجراحی دیگر مقایسه کردند. پیامدهای اصلی عبارت بودند از: برطرف شدن انگشت ماشه‌ای، درد، عملکرد دست، موفقیت یا رضایتمندی از درمان گزارش شده توسط شرکت‌کننده، عود ماشه‌ای شدن، عوارض جانبی و آسیب نوروواسکولار.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم گزارش‌های کارآزمایی‌ها را انتخاب کردند، داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. معیارهای اثر درمان برای پیامدهای دوتایی را به صورت خطر نسبی (RR) و برای پیامدهای پیوسته به صورت میانگین تفاوت (MD) یا میانگین تفاوت استاندارد شده (SMD) با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم. در صورت امکان، داده‌ها در داخل متاآنالیز (meta‐analysis) با استفاده از مدل اثرات تصادفی گردآوری شدند. سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) برای ارزیابی کیفیت شواهد برای هر پیامد استفاده شد.
نتایج اصلی
14 کارآزمایی که در مجموع 1260 شرکت‌کننده، را با 1361 انگشت ماشه‌ای به کار گرفتند، انتخاب شدند. سن شرکت‌کنندگان در این مطالعات از 16 تا 88 سال متغیر بود؛ و اکثر شرکت‌کنندگان زن بودند (تقریبا 70%). میانگین مدت زمان علائم بین 3 تا 15 ماه، و پیگیری پس از عمل از 8 هفته تا 23 ماه متغیر بود.
این مطالعات 9 نوع مقایسه را گزارش کردند: جراحی باز در مقابل تزریق استروئید (2 مطالعه)؛ جراحی پرکوتانئوس در مقابل تزریق استروئید (5 مطالعه)؛ جراحی باز در مقابل تزریق استروئید به همراه تزریق هیالورونیک اسید تحت هدایت سونوگرافی (1 مطالعه)؛ جراحی پرکوتانئوس به همراه تزریق استروئید در مقابل تزریق استروئید (1 مطالعه)؛ جراحی پرکوتانئوس در مقابل جراحی باز (5 مطالعه)؛ جراحی آندوسکوپیک در مقابل جراحی باز (1 مطالعه)؛ و سه مقایسه در مورد انواع برش برای جراحی باز (برش عرضی پوست در چین دیستال کف دست، برش عرضی پوست در حدود 3-2 میلی‌متر در فاصله دور از چین دیستال کف دست و برش طولی پوست) (1 مطالعه).
اغلب مطالعات دارای معایب روش‌شناختی معنی‌داری بودند و در معرض خطر بالا یا نامشخص سوگیری انتخابی، سوگیری عملکردی، سوگیری تشخیصی و سوگیری گزارش‌دهی قرار داشتند. مقایسه اولیه، جراحی باز در مقابل تزریق استروئید بود، زیرا جراحی باز قدیمی‌ترین و گسترده‌ترین روش درمانی مورد استفاده است و به عنوان عمل جراحی استاندارد در نظر گرفته شده، در حالی که تزریق استرویید یک روش درمان کنترل شده کمتر تهاجمی است که در مطالعات موجود در این مرور گزارش شده و اغلب به عنوان خط اول درمان در عمل بالینی استفاده می‌شود.
در مقایسه با تزریق استروئید، شواهدی با کیفیت پایین وجود دارد که نشان می‌دهد جراحی باز در رابطه با عود مجدد کمتر، منافعی را ارائه می‌کند، گرچه عیب آن این بود که دردناک‌تر بود. شواهد به دلیل نقص در طراحی مطالعه و عدم دقت کاهش یافت.
براساس دو کارآزمایی (270 شرکت‌کننده) از شش تا 12 ماه، 130/50 فرد (یا 385 مورد در هر 1000 شرکت‌کننده) در گروه تزریق استروئید در مقایسه با 140/8 مورد (یا 65 مورد در هر 1000 شرکت‌کننده؛ بین 35 تا 127) در گروه جراحی باز عود انگشت ماشه‌ای داشتند، RR: 0.17 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.09 تا 0.33)، برای یک خطر تفاوت مطلق که کمتر از 29% افراد عود علائم با جراحی باز داشتند (کمتر از 60% افراد تا 3% بیش‌تر). تغییر نسبی به 83% بهبود در گروه جراحی باز ترجمه می‌شود (67% تا 91% بهتر).
در یک هفته، 49/9 فرد (184 مورد از هر 1000 شرکت‌کننده) در گروه تزریق استروئیدی در مقایسه با 56/38 فرد (یا 678 در 1000، از 366 تا 1000) در گروه جراحی باز، درد کف دست داشتند، RR: 3.69 (95% فاصله اطمینان (CI): 1.99 تا 6.85)، برای یک خطر تفاوت مطلق 49% بیش‌تر درد با جراحی باز داشتند (33% تا 66% بیش‌تر)؛ تغییر نسبی به بدتر شدن 269% ترجمه می‌شود (585% تا 99% بدتر) (1 کارآزمایی؛ 105 شرکت‌کننده).
به دلیل شواهد با کیفیت بسیار پایین حاصل از دو کارآزمایی ما مطمئن نیستیم که جراحی باز بهبود انگشت ماشه‌ای را در پیگیری شش تا 12 ماه، در مقایسه با تزریق استروئید، بهبود می‌بخشد (140/131 در گروه جراحی باز در مقایسه با 130/80 در گروه کنترل مشاهده شد؛ RR: 1.48؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 2.76)؛ شواهد به دلیل نقص در طراحی مطالعه؛ تناقض و عدم دقت کاهش یافت. بر اساس شواهد با کیفیت پایین حاصل از دو کارآزمایی و نرخ پایین عوارض (270 شرکت‌کننده) از 6 تا 12 ماه پیگیری، ما مطمئن نیستیم که آیا جراحی باز خطر عوارض جانبی (بروز عفونت، آسیب تاندون، دررفتگی، ناراحتی پوستی و نکروز چربی) (140/18 در گروه جراحی باز در مقایسه با 130/17 در گروه کنترل مشاهده شد، RR: 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.57 تا 1.84) و آسیب عصبی عضلانی (140/9 در گروه جراحی باز در مقایسه با 130/4 در گروه کنترل مشاهده شد، RR: 2.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.7 تا 6.77) را افزایش می‌دهد.
12 شرکت‌کننده (8 در مقابل 4) پیگیری را کامل نکردند و اینطور در نظر گرفته شد که آنها پیامد مثبتی در تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها نداشتند. ما مطمئن نیستیم که آیا جراحی باز در بهبود عملکرد دست یا رضایت شرکت‌کننده موثرتر از تزریق استروئید است چرا که مطالعات این پیامدها را گزارش نکردند.
این مطالعات 9 نوع مقایسه را گزارش کردند: جراحی باز در مقابل تزریق استروئید (2 مطالعه)؛ جراحی پرکوتانئوس در مقابل تزریق استروئید (5 مطالعه)؛ جراحی باز در مقابل تزریق استروئید به همراه تزریق هیالورونیک اسید تحت هدایت سونوگرافی (1 مطالعه)؛ جراحی پرکوتانئوس به همراه تزریق استروئید در مقابل تزریق استروئید (1 مطالعه)؛ جراحی پرکوتانئوس در مقابل جراحی باز (5 مطالعه)؛ جراحی آندوسکوپیک در مقابل جراحی باز (1 مطالعه)؛ و سه مقایسه در مورد انواع برش برای جراحی باز (برش عرضی پوست در چین دیستال کف دست، برش عرضی پوست در حدود 3-2 میلی‌متر در فاصله دور از چین دیستال کف دست و برش طولی پوست) (1 مطالعه).
اغلب مطالعات دارای معایب روش‌شناختی معنی‌داری بودند و در معرض خطر بالا یا نامشخص سوگیری انتخابی، سوگیری عملکردی، سوگیری تشخیصی و سوگیری گزارش‌دهی قرار داشتند. مقایسه اولیه، جراحی باز در مقابل تزریق استروئید بود، زیرا جراحی باز قدیمی‌ترین و گسترده‌ترین روش درمانی مورد استفاده است و به عنوان عمل جراحی استاندارد در نظر گرفته شده، در حالی که تزریق استرویید یک روش درمان کنترل شده کمتر تهاجمی است که در مطالعات موجود در این مرور گزارش شده و اغلب به عنوان خط اول درمان در عمل بالینی استفاده می‌شود.
در مقایسه با تزریق استروئید، شواهدی با کیفیت پایین وجود دارد که نشان می‌دهد جراحی باز در رابطه با عود مجدد کمتر، منافعی را ارائه می‌کند، گرچه عیب آن این بود که دردناک‌تر بود. شواهد به دلیل نقص در طراحی مطالعه و عدم دقت کاهش یافت.
براساس دو کارآزمایی (270 شرکت‌کننده) از شش تا 12 ماه، 130/50 فرد (یا 385 مورد در هر 1000 شرکت‌کننده) در گروه تزریق استروئید در مقایسه با 140/8 مورد (یا 65 مورد در هر 1000 شرکت‌کننده؛ بین 35 تا 127) در گروه جراحی باز عود انگشت ماشه‌ای داشتند، RR: 0.17 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.09 تا 0.33)، برای یک خطر تفاوت مطلق که کمتر از 29% افراد عود علائم با جراحی باز داشتند (کمتر از 60% افراد تا 3% بیش‌تر). تغییر نسبی به 83% بهبود در گروه جراحی باز ترجمه می‌شود (67% تا 91% بهتر).
در یک هفته، 49/9 فرد (184 مورد از هر 1000 شرکت‌کننده) در گروه تزریق استروئیدی در مقایسه با 56/38 فرد (یا 678 در 1000، از 366 تا 1000) در گروه جراحی باز، درد کف دست داشتند، RR: 3.69 (95% فاصله اطمینان (CI): 1.99 تا 6.85)، برای یک خطر تفاوت مطلق 49% بیش‌تر درد با جراحی باز داشتند (33% تا 66% بیش‌تر)؛ تغییر نسبی به بدتر شدن 269% ترجمه می‌شود (585% تا 99% بدتر) (1 کارآزمایی؛ 105 شرکت‌کننده).
به دلیل شواهد با کیفیت بسیار پایین حاصل از دو کارآزمایی ما مطمئن نیستیم که جراحی باز بهبود انگشت ماشه‌ای را در پیگیری شش تا 12 ماه، در مقایسه با تزریق استروئید، بهبود می‌بخشد (140/131 در گروه جراحی باز در مقایسه با 130/80 در گروه کنترل مشاهده شد؛ RR: 1.48؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 2.76)؛ شواهد به دلیل نقص در طراحی مطالعه؛ تناقض و عدم دقت کاهش یافت. بر اساس شواهد با کیفیت پایین حاصل از دو کارآزمایی و نرخ پایین عوارض (270 شرکت‌کننده) از 6 تا 12 ماه پیگیری، ما مطمئن نیستیم که آیا جراحی باز خطر عوارض جانبی (بروز عفونت، آسیب تاندون، دررفتگی، ناراحتی پوستی و نکروز چربی) (140/18 در گروه جراحی باز در مقایسه با 130/17 در گروه کنترل مشاهده شد، RR: 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.57 تا 1.84) و آسیب عصبی عضلانی (140/9 در گروه جراحی باز در مقایسه با 130/4 در گروه کنترل مشاهده شد، RR: 2.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.7 تا 6.77) را افزایش می‌دهد.
12 شرکت‌کننده (8 در مقابل 4) پیگیری را کامل نکردند و اینطور در نظر گرفته شد که آنها پیامد مثبتی در تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها نداشتند. ما مطمئن نیستیم که آیا جراحی باز در بهبود عملکرد دست یا رضایت شرکت‌کننده موثرتر از تزریق استروئید است چرا که مطالعات این پیامدها را گزارش نکردند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد با کیفیت پایین نشان می‌دهند که، در مقایسه با تزریق استروئید، درمان جراحی باز در افراد مبتلا به انگشت ماشه‌ای، ممکن است باعث کاهش میزان عود از شش تا 12 ماه پس از درمان شود، هرچند که این درمان بروز درد را در اولین هفته پیگیری افزایش می‌دهد. ما در مورد اثر جراحی باز با توجه به میزان رفع آن در پیگیری در شش تا 12 ماه، در مقایسه با تزریق استروئید، به دلیل ناهمگونی بالا و عوارض اندکی که در کارآزمایی‌ها رخ داد، مطمئن نیستیم؛ ما هم‌چنین در مورد خطر عوارض جانبی و آسیب نوروواسکولار به دلیل عوارض اندکی که در مطالعات رخ داد، مطمئن نیستیم. عملکرد دست یا رضایتمندی شرکت‌کننده گزارش نشد.
خلاصه به زبان ساده
جراحی برای انگشت ماشه‌ای
پیشینه
انگشت ماشه‌ای به صورت بالینی با علایم درد و قفل شدن در حین حرکات انگشت تشخیص داده می‌شود. به‌طور کلاسیک، درمان اولیه عبارت است از درمان غیرجراحی با استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، اسپلینت (splinting) و تزریق کورتیکواستروئید. در صورتی که درمان‌های متعارف با شکست مواجه شوند ممکن است نیاز به درمان جراحی پیدا کنند. اگر چه این شرایط شایع است، هیچ توافقی در مورد بهترین رویکرد درمان جراحی وجود ندارد (از طریق برش پوست و دید مستقیم ساختار دست (باز)؛ روش‌هایی از طریق سوزن یا تیغه قابل استفاده از طریق پوست، بدون دید مستقیم ساختار دست (از طریق پوست)؛ یا از طریق یک لوله انعطاف‌پذیر با یک دوربین که به آن چراغ متصل شده (آندوسکوپیک)).
ویژگی‌های مطالعه
این مرور کاکرین تا آگوست 2017 به‌روز است. ما 14 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را شامل 1260 شرکت‌کننده و در مجموع 1361 انگشت ماشه‌ای را انتخاب کردیم. دو مطالعه به مقایسه جراحی باز در مقابل تزریق استروئید پرداختند، پنج مطالعه به مقایسه جراحی پوست در مقابل تزریق استروئید پرداختند، یک مطالعه به مقایسه جراحی باز در مقابل تزریق استروئید به همراه تزریق اسید هیالورونیک پرداختند، یک مطالعه به مقایسه جراحی پوست به همراه تزریق استروئید در مقابل تزریق استروئید پرداخت، پنج مطالعه به مقایسه جراحی پوست در مقابل جراحی باز پرداختند، یک مطالعه به مقایسه جراحی آندوسکوپیک در مقابل جراحی باز پرداخت و یک مطالعه سه نوع برش پوستی را برای جراحی باز مقایسه کرد.
اکثر شرکت‌کنندگان زن بودند (حدود 70%) و بین 16 تا 88 سال داشتند؛ و میانگین دوره پیگیری شرکت‌کنندگان پس از این روش هشت هفته تا 23 ماه بود. با توجه به محدودیت فضا، گزارش‌دهی تمام نتایج محدود به مقایسه‌های اصلی شد - جراحی باز در مقابل تزریق استروئید – چرا که جراحی باز قدیمی‌ترین و گسترده‌ترین روش درمانی مورد استفاده است و به عنوان جراحی استاندارد در نظر گرفته شده، در حالی که تزریق استروئید یک روش درمانی کنترل شده کمتر تهاجمی است که در مطالعات این مرور گزارش شد و اغلب به عنوان درمان خط اول در عمل بالینی استفاده می‌شود.
نتایج اصلی
بر اساس دو کارآزمایی (270 شرکت‌کننده)، که به مقایسه با روش تزریق استروئید پرداختند:
اصلاح انگشت ماشه‌ای (کاهش علائم بدون عود):
- 92 فرد از 100 فرد، بهبود علائم را با جراحی باز داشتند.
- 61 فرد از 100 فرد، بهبود علائم را با تزریق استروئید داشتند.
بروز درد، که به صورت وجود یا عدم وجود درد پس از انجام عمل ارزیابی شد، صورت گرفت (در یک هفته):
- بیش از 49% از افراد با جراحی باز درد داشتند (33% تا بیش از 66%).
- 68 فرد از 100 فرد با جراحی باز درد داشتند.
- 19 فرد از 100 فرد با تزریق استروئید درد داشتند.
عود انگشت ماشه‌ای (از 6 تا 12 ماه):
- کمتر از 29% از افراد با جراحی باز، عود علائم داشتند (کمتر از 60% تا بیش از 3%).
- 7 فرد از 100 فرد با جراحی باز عود علائم داشتند.
- 39 فرد از 100 فرد با تزریق استروئید عود علائم داشتند.
عوارض جانبی
عوارض جانبی شامل عفونت، آسیب‌های تاندون، ناراحتی‌های پوستی، له‌شدگی یا نکروز چربی در محل درمان، یا عوارض نئوواسکولار در هر دو گروه درمان غیرمعمول بود.
هیچ مطالعه‌ای عملکرد دست یا موفقیت درمان یا رضایت را از درمان گزارش شده توسط شرکت‌کننده گزارش نکرد.
کیفیت شواهد
شواهد با کیفیت بسیار پایین به دست آمده از دو کارآزمایی نشان می‌دهند که ما در مورد اینکه آیا جراحی باز رفع انگشت ماشه‌ای را در مقایسه با تزریق استروئید بهبود می‌بخشد، به علت خطر سوگیری در طراحی مطالعات، تناقض بین مطالعات و تعداد کم شرکت‌کنندگان در مطالعات مطمئن نیستیم. شواهد با کیفیت پایین به دست آمده از دو کارآزمایی نشان می‌دهند که جراحی باز ممکن است در مقایسه با روش تزریق استروئید منجر به عود کم انگشت ماشه‌ای شود، هر چند که میزان درد در طول هفته اول پس از عمل افزایش می‌یابد. شواهد به دلیل خطر سوگیری در طراحی و تعداد کم شرکت‌کننده به «پایین» کاهش یافت.
هیچ مطالعه‌ای، بهبود عملکرد و رضایتمندی شرکت‌کننده را در مقایسه بین عمل جراحی باز و تزریق استروئید اندازه‌گیری نکرد. ما مطمئن نیستیم که آیا بین درمان‌ها تفاوتی از نظر خطر عوارض جانبی یا آسیب عصبی‌عروقی (نوروواسکولار) وجود دارد، چرا که تعداد پیشامدهای رخ داده در مطالعات اندک بود.
فقط شواهدی با کیفیت پایین و بسیار پایین برای مقایسه‌های دیگر یافت شد بنابراین ما مطمئن نیستیم که جراحی پوست دارای منافعی بیش از تزریق استروئید باشد، یا آیا جراحی باز بهتر از استروئید به همراه اسید هیالورونیک است، یا آیا یک نوع جراحی بهتر از نوع دیگر است.
انگشت ماشه‌ای به صورت بالینی با علایم درد و قفل شدن در حین حرکات انگشت تشخیص داده می‌شود. به‌طور کلاسیک، درمان اولیه عبارت است از درمان غیرجراحی با استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، اسپلینت (splinting) و تزریق کورتیکواستروئید. در صورتی که درمان‌های متعارف با شکست مواجه شوند ممکن است نیاز به درمان جراحی پیدا کنند. اگر چه این شرایط شایع است، هیچ توافقی در مورد بهترین رویکرد درمان جراحی وجود ندارد (از طریق برش پوست و دید مستقیم ساختار دست (باز)؛ روش‌هایی از طریق سوزن یا تیغه قابل استفاده از طریق پوست، بدون دید مستقیم ساختار دست (از طریق پوست)؛ یا از طریق یک لوله انعطاف‌پذیر با یک دوربین که به آن چراغ متصل شده (آندوسکوپیک)).
ویژگی‌های مطالعه
این مرور کاکرین تا آگوست 2017 به‌روز است. ما 14 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را شامل 1260 شرکت‌کننده و در مجموع 1361 انگشت ماشه‌ای را انتخاب کردیم. دو مطالعه به مقایسه جراحی باز در مقابل تزریق استروئید پرداختند، پنج مطالعه به مقایسه جراحی پوست در مقابل تزریق استروئید پرداختند، یک مطالعه به مقایسه جراحی باز در مقابل تزریق استروئید به همراه تزریق اسید هیالورونیک پرداختند، یک مطالعه به مقایسه جراحی پوست به همراه تزریق استروئید در مقابل تزریق استروئید پرداخت، پنج مطالعه به مقایسه جراحی پوست در مقابل جراحی باز پرداختند، یک مطالعه به مقایسه جراحی آندوسکوپیک در مقابل جراحی باز پرداخت و یک مطالعه سه نوع برش پوستی را برای جراحی باز مقایسه کرد.
اکثر شرکت‌کنندگان زن بودند (حدود 70%) و بین 16 تا 88 سال داشتند؛ و میانگین دوره پیگیری شرکت‌کنندگان پس از این روش هشت هفته تا 23 ماه بود. با توجه به محدودیت فضا، گزارش‌دهی تمام نتایج محدود به مقایسه‌های اصلی شد - جراحی باز در مقابل تزریق استروئید – چرا که جراحی باز قدیمی‌ترین و گسترده‌ترین روش درمانی مورد استفاده است و به عنوان جراحی استاندارد در نظر گرفته شده، در حالی که تزریق استروئید یک روش درمانی کنترل شده کمتر تهاجمی است که در مطالعات این مرور گزارش شد و اغلب به عنوان درمان خط اول در عمل بالینی استفاده می‌شود.
نتایج اصلی
بر اساس دو کارآزمایی (270 شرکت‌کننده)، که به مقایسه با روش تزریق استروئید پرداختند:
اصلاح انگشت ماشه‌ای (کاهش علائم بدون عود):
- 92 فرد از 100 فرد، بهبود علائم را با جراحی باز داشتند.
- 61 فرد از 100 فرد، بهبود علائم را با تزریق استروئید داشتند.
بروز درد، که به صورت وجود یا عدم وجود درد پس از انجام عمل ارزیابی شد، صورت گرفت (در یک هفته):
- بیش از 49% از افراد با جراحی باز درد داشتند (33% تا بیش از 66%).
- 68 فرد از 100 فرد با جراحی باز درد داشتند.
- 19 فرد از 100 فرد با تزریق استروئید درد داشتند.
عود انگشت ماشه‌ای (از 6 تا 12 ماه):
- کمتر از 29% از افراد با جراحی باز، عود علائم داشتند (کمتر از 60% تا بیش از 3%).
- 7 فرد از 100 فرد با جراحی باز عود علائم داشتند.
- 39 فرد از 100 فرد با تزریق استروئید عود علائم داشتند.
عوارض جانبی
عوارض جانبی شامل عفونت، آسیب‌های تاندون، ناراحتی‌های پوستی، له‌شدگی یا نکروز چربی در محل درمان، یا عوارض نئوواسکولار در هر دو گروه درمان غیرمعمول بود.
هیچ مطالعه‌ای عملکرد دست یا موفقیت درمان یا رضایت را از درمان گزارش شده توسط شرکت‌کننده گزارش نکرد.
کیفیت شواهد
شواهد با کیفیت بسیار پایین به دست آمده از دو کارآزمایی نشان می‌دهند که ما در مورد اینکه آیا جراحی باز رفع انگشت ماشه‌ای را در مقایسه با تزریق استروئید بهبود می‌بخشد، به علت خطر سوگیری در طراحی مطالعات، تناقض بین مطالعات و تعداد کم شرکت‌کنندگان در مطالعات مطمئن نیستیم. شواهد با کیفیت پایین به دست آمده از دو کارآزمایی نشان می‌دهند که جراحی باز ممکن است در مقایسه با روش تزریق استروئید منجر به عود کم انگشت ماشه‌ای شود، هر چند که میزان درد در طول هفته اول پس از عمل افزایش می‌یابد. شواهد به دلیل خطر سوگیری در طراحی و تعداد کم شرکت‌کننده به «پایین» کاهش یافت.
هیچ مطالعه‌ای، بهبود عملکرد و رضایتمندی شرکت‌کننده را در مقایسه بین عمل جراحی باز و تزریق استروئید اندازه‌گیری نکرد. ما مطمئن نیستیم که آیا بین درمان‌ها تفاوتی از نظر خطر عوارض جانبی یا آسیب عصبی‌عروقی (نوروواسکولار) وجود دارد، چرا که تعداد پیشامدهای رخ داده در مطالعات اندک بود.
فقط شواهدی با کیفیت پایین و بسیار پایین برای مقایسه‌های دیگر یافت شد بنابراین ما مطمئن نیستیم که جراحی پوست دارای منافعی بیش از تزریق استروئید باشد، یا آیا جراحی باز بهتر از استروئید به همراه اسید هیالورونیک است، یا آیا یک نوع جراحی بهتر از نوع دیگر است.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Musculoskeletal Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/5/10 | انتشار: 1396/12/1
