جمعه 31 فروردین 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kei Lui, Lisa J Jones, Jann P Foster, Peter G Davis, See Kwee Ching, Ju Lee Oei et al . Lower versus higher oxygen concentrations titrated to target oxygen saturations during resuscitation of preterm infants at birth. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2172-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2172-fa.html
Kei Lui* 
, Lisa J Jones , Jann P Foster , Peter G Davis , See Kwee Ching , Ju Lee Oei , David A Osborn
, Lisa J Jones , Jann P Foster , Peter G Davis , See Kwee Ching , Ju Lee Oei , David A Osborn
پیشینه
احیای اولیه با هوا از طرف بیشتر نوزادان متولد شده در دوره ترم تحمل می‌شود. با این حال، غلظت مطلوب کسر اکسیژن دمی (FiO2 - درصدی از هوای تنفسی که اکسیژن است) با هدف اشباع اکسیژن (SpO2 - برآورد مقدار اکسیژن در خون) برای نوزادان متولد شده در دوران پره‌ترم نامشخص است.
اهداف
تعیین اینکه آیا غلظت پایین‌تر یا بالاتر اولیه اکسیژن، زمانی که با توجه به اهداف اشباع اکسیژن در حین احیای نوزادان پره‌ترم در هنگام تولد تثبیت می‌شود، منجر به بهبود مرگ‌ومیر و موربیدیتی کوتاه‌مدت و بلندمدت می‌شود یا خیر.
روش های جستجو
ما جست‌وجوهای الکترونیکی را در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails؛ 13 اکتبر 2017)؛ Ovid MEDLINE (از 1946 تا 13 اکتبر 2017)؛ Embase (از 1974 تا 13 اکتبر 2017) و (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture (از 1982 تا 13 اکتبر 2017) را انجام دادیم؛ ما همچنین مرورهای قبلی (شامل منابع متقابل) را جست‌وجو کردیم، با متخصصین خبره تماس گرفته و مجلات را به صورت دستی جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (شامل کارآزمایی‌های خوشه‌ای و شبه‌تصادفی‌شده) را انتخاب کردیم که نوزادان پره‌ترم نیازمند به احیای پس از زایمان را وارد کردند و آنها را برای دریافت غلظت اکسیژن تثبیت شده پایین‌تر (FiO2 <0.4) یا بالاتر (FiO2 ≥ 0.4) با هدف اشباع اکسیژن اختصاص دادند .
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مناسب بودن مطالعات را برای ورود ارزیابی کرده، داده‌ها را استخراج و کیفیت روش‌شناسی را ارزیابی کردند. پیامدهای اولیه عبارت بودند از مرگ‌ومیر در نزدیکی دوره ترم یا در هنگام ترخیص (آخرین گزارش) و ناتوانی در تکامل رشد عصبی. ما متاآنالیز (meta-analysis) را با استفاده از یک مدل اثر ثابت انجام دادیم. ما کیفیت شواهد را با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
این جست‌وجو 10 کارآزمایی مناسب را شناسایی کرد. متاآنالیز 10 مطالعه انتخاب شده (914 نوزاد) هیچ تفاوتی را در میزان مرگ‌ومیر در هنگام ترخیص بین غلظت‌های پایین‌تر (FiO2 < 0.4) و بالاتر (FiO2 ≥ 0.4) اولیه اکسیژن با هدف اشباع اکسیژن نشان نداد (خطر نسبی (RR): 1.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.68 تا 1.63). ما در این تجزیه‌و‌تحلیل‌ها ناهمگونی شناسایی نکردیم. ما کیفیت شواهد را به دلیل خطر سوگیری (bias) و عدم دقت پایین طبقه‌بندی کردیم. اثرات زیرگروهی قابل‌توجهی با توجه به مقدار غلظت اکسیژن دمی وجود نداشت (FiO2 معادل 0.21 در مقابل ≥ 0.4 تا < 0.6، FiO2 معادل 0.21 در مقابل ≥ 0.6 تا 1.0 و FiO2 معادل ≥ 0.3 تا < 0.4 در مقابل ≥ 0.6 تا 1.0). تجزیه‌و‌تحلیل زیرگروه یک کارآزمایی واحد را شناسایی کرد که در آن افزایش مرگ‌ومیر ناشی از استفاده از غلظت اکسیژن پایین‌تر (FiO2 0.21) و بالاتر (FiO2 1.0) اولیه با هدف کم‌ترین مقدار SpO2 را به میزان کمتر از 85% گزارش کرد، در حالی که متاآنالیز 9 کارآزمایی با هدف کم‌ترین مقدار SpO2 از 85% تا 90% هیچ تفاوتی را در میزان مرگ‌ومیر نشان نداد.
متاآنالیز دو کارآزمایی (208 نوزاد) هیچ تفاوتی را در عدم توانایی تکامل رشد عصبی در 24 ماه بین نوزادان دریافت کننده غلظت اکسیژن پایین‌تر (FiO2 < 0.4)در مقابل غلظت اکسیژن بالاتر (FiO2 > 0.4) اولیه با هدف اشباع اکسیژن نشان نداد. پیامدهای دیگر در مطالعات به‌طور ناقص گزارش شدند. به‌طور کلی، ما تفاوتی را در استفاده از ونتیلاسیون با فشار مثبت متناوب یا لوله‌گذاری در اتاق زایمان؛ رتینوپاتی (آسیب به شبکیه چشم، اندازه‌گیری شده به صورت هر نوع رتینوپاتی و رتینوپاتی شدید)؛ خونریزی داخل وریدی (از هر نوع و شدید)؛ لکومالاسی پری‌ونتریکولار (نوعی آسیب ماده سفید مغز)؛ انتروکولیت نکروزان (یک بیماری که در آن بخشی از روده می‌میرد)؛ بیماری مزمن ریه در هفته 36 بارداری؛ مرگ‌ومیر در پیگیری؛ نارسایی رشد پست‌ناتال و مجرای شریانی باز نیافتیم. ما کیفیت شواهد مربوط به این پیامدها را پایین یا بسیار پایین طبقه‌بندی کردیم.
متاآنالیز دو کارآزمایی (208 نوزاد) هیچ تفاوتی را در عدم توانایی تکامل رشد عصبی در 24 ماه بین نوزادان دریافت کننده غلظت اکسیژن پایین‌تر (FiO2 < 0.4)در مقابل غلظت اکسیژن بالاتر (FiO2 > 0.4) اولیه با هدف اشباع اکسیژن نشان نداد. پیامدهای دیگر در مطالعات به‌طور ناقص گزارش شدند. به‌طور کلی، ما تفاوتی را در استفاده از ونتیلاسیون با فشار مثبت متناوب یا لوله‌گذاری در اتاق زایمان؛ رتینوپاتی (آسیب به شبکیه چشم، اندازه‌گیری شده به صورت هر نوع رتینوپاتی و رتینوپاتی شدید)؛ خونریزی داخل وریدی (از هر نوع و شدید)؛ لکومالاسی پری‌ونتریکولار (نوعی آسیب ماده سفید مغز)؛ انتروکولیت نکروزان (یک بیماری که در آن بخشی از روده می‌میرد)؛ بیماری مزمن ریه در هفته 36 بارداری؛ مرگ‌ومیر در پیگیری؛ نارسایی رشد پست‌ناتال و مجرای شریانی باز نیافتیم. ما کیفیت شواهد مربوط به این پیامدها را پایین یا بسیار پایین طبقه‌بندی کردیم.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
در مورد اینکه آیا شروع احیا پس از تولد در نوزادان پره‌ترم با استفاده از غلظت پایین‌تر (FiO2 < 0.4) یا بالاتر (FiO2 ≥ 0.4) اکسیژن، با هدف اشباع اکسیژن در 10 دقیقه اول، تاثیر مهمی بر مرگ‌ومیر یا موربیدیتی عمده، لوله‌گذاری در حین احیا پس از تولد، سایر پیامدهای احیا و پیامدهای درازمدت از جمله ناتوانی در تکامل رشد عصبی دارد یا خیر، اطمینانی وجود ندارد. ما کیفیت شواهد مربوط به تمام پیامدها را پایین تا بسیار پایین ارزیابی کردیم. برای ارزیابی تأثیر استفاده از غلظت‌های مختلف اکسیژن اولیه و تأثیر هدف‌گیری اشباع‌های مختلف اکسیژن، انجام کارآزمایی‌های بسیار بزرگ و خوب طراحی شده مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
تیتراسیون غلظت‌های پائین‌تر در مقابل غلظت‌های بالاتر اکسیژن با هدف اشباع اکسیژن در حین احیای نوزادان پره‌ترم در هنگام تولد
پیشینه
برای نوزادان متولد شده در دوره ترم، استفاده از هوا (21% اکسیژن) برای احیاء به‌طور کلی به خوبی تحمل می‌شود و ممکن است با پیامدهای بهتری همراه باشد. نوزادان متولد شده در دوران پره‌ترم (قبل از هفته 37 بارداری) پس از تولد نیاز بیش‌تری به احیا دارند و مشکلات بیش‌تری را در رابطه با سازگاری با زندگی نشان می‌دهند.
سوال مطالعه مروری
این مرور برای بررسی اینکه آیا استفاده از غلظت‌های پایین‌تر یا بالاتر اکسیژن (با توجه به اشباع اکسیژن نوزاد، یا درصد سایت‌های اتصال دهنده هموگلوبین در جریان خون اشباع شده با اکسیژن تنظیم شد) در ده دقیقه اول پس از تولد، برای احیای نوزادان پره‌ترم بهتر است یا خیر، انجام گرفت.
نتایج
ما در این مرور 10 کارآزمایی را انتخاب کردیم. این کارآزمایی‌ها در مجموع 914 نوزاد را انتخاب کردند، که اکثر آنها قبل از هفته 32 بارداری متولد شدند. این مرور هیچ مدرکی را مبنی بر تاثیر استفاده از غلظت پایین اکسیژن در مقایسه با غلظت بالای اکسیژن اولیه با هدف اشباع اکسیژن نوزاد برای احیا بر مرگ‌ومیر یا سایر پیامدهای سلامتی نوزاد نیافت. همچنین در نرخ لوله‌گذاری راه هوایی (کارگذاری یک لوله پلاستیکی قابل انعطاف در داخل نای) در حین احیا بین نوزادانی که غلظت اکسیژن پایین‌تر را دریافت کردند و نوزادانی که غلظت اکسیژن بالاتری را دریافت کردند، تفاوتی وجود نداشت.
اطلاعات کافی برای تعیین تأثیر بر پیامدهای بلندمدت از جمله ناتوانی در تکامل رشد عصبی (اختلال در زمینه‌های فیزیکی، یادگیری، زبان، یا رفتار) وجود نداشت. ما کیفیت کلی شواهد را به دلیل عدم اطمینان از اثراتی که یافتیم و همچنین به دلیل نگرانی در مورد نحوه انجام بسیاری از مطالعات پایین قضاوت کردیم. شواهد این مرور تا اکتبر 2017 موجود است.
نتیجه‌گیری‌ها
هنگامی که اشباع اکسیژن نوزاد مورد نظر است، در حال حاضر مشخص نیست که آیا غلظت اولیه اکسیژن مورد استفاده برای احیای نوزادان پره‌ترم تاثیری بر پیامدهای کوتاه‌مدت یا بلندمدت نوزاد دارد یا خیر. کارآزمایی‌های بیش‌تری با حضور نوزادان پره‌ترم در هنگام تولد مورد نیاز هستند تا به ارزیابی غلظت اکسیژن اولیه و بهترین سطح اشباع اکسیژن هدف بپردازند.
برای نوزادان متولد شده در دوره ترم، استفاده از هوا (21% اکسیژن) برای احیاء به‌طور کلی به خوبی تحمل می‌شود و ممکن است با پیامدهای بهتری همراه باشد. نوزادان متولد شده در دوران پره‌ترم (قبل از هفته 37 بارداری) پس از تولد نیاز بیش‌تری به احیا دارند و مشکلات بیش‌تری را در رابطه با سازگاری با زندگی نشان می‌دهند.
سوال مطالعه مروری
این مرور برای بررسی اینکه آیا استفاده از غلظت‌های پایین‌تر یا بالاتر اکسیژن (با توجه به اشباع اکسیژن نوزاد، یا درصد سایت‌های اتصال دهنده هموگلوبین در جریان خون اشباع شده با اکسیژن تنظیم شد) در ده دقیقه اول پس از تولد، برای احیای نوزادان پره‌ترم بهتر است یا خیر، انجام گرفت.
نتایج
ما در این مرور 10 کارآزمایی را انتخاب کردیم. این کارآزمایی‌ها در مجموع 914 نوزاد را انتخاب کردند، که اکثر آنها قبل از هفته 32 بارداری متولد شدند. این مرور هیچ مدرکی را مبنی بر تاثیر استفاده از غلظت پایین اکسیژن در مقایسه با غلظت بالای اکسیژن اولیه با هدف اشباع اکسیژن نوزاد برای احیا بر مرگ‌ومیر یا سایر پیامدهای سلامتی نوزاد نیافت. همچنین در نرخ لوله‌گذاری راه هوایی (کارگذاری یک لوله پلاستیکی قابل انعطاف در داخل نای) در حین احیا بین نوزادانی که غلظت اکسیژن پایین‌تر را دریافت کردند و نوزادانی که غلظت اکسیژن بالاتری را دریافت کردند، تفاوتی وجود نداشت.
اطلاعات کافی برای تعیین تأثیر بر پیامدهای بلندمدت از جمله ناتوانی در تکامل رشد عصبی (اختلال در زمینه‌های فیزیکی، یادگیری، زبان، یا رفتار) وجود نداشت. ما کیفیت کلی شواهد را به دلیل عدم اطمینان از اثراتی که یافتیم و همچنین به دلیل نگرانی در مورد نحوه انجام بسیاری از مطالعات پایین قضاوت کردیم. شواهد این مرور تا اکتبر 2017 موجود است.
نتیجه‌گیری‌ها
هنگامی که اشباع اکسیژن نوزاد مورد نظر است، در حال حاضر مشخص نیست که آیا غلظت اولیه اکسیژن مورد استفاده برای احیای نوزادان پره‌ترم تاثیری بر پیامدهای کوتاه‌مدت یا بلندمدت نوزاد دارد یا خیر. کارآزمایی‌های بیش‌تری با حضور نوزادان پره‌ترم در هنگام تولد مورد نیاز هستند تا به ارزیابی غلظت اکسیژن اولیه و بهترین سطح اشباع اکسیژن هدف بپردازند.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Neonatal Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/7/21 | انتشار: 1397/2/14
