پیشینه
ایجاد یک راه هوایی ایمن بخش مهمی از احیای نوزادان در اتاق زایمان و بخش نوزادان است. ویدئولارنگوسکوپی پتانسیل تسهیل لولهگذاری موفق داخل تراشه را دارد و عواقب ناشی از تاخیر را در تثبیت راه هوایی کاهش میدهد. ویدئولارنگوسکوپی ممکن است تصویربرداری را از گلوت و موفقیت لولهگذاری را در نوزادان افزایش دهد.
اهداف
تعیین اثربخشی و ایمنی ویدئولارنگوسکوپی در مقایسه با لارنگوسکوپی مستقیم در کاهش زمان و تلاش لازم برای لولهگذاری داخل تراشه و افزایش میزان موفقیت در اولین لولهگذاری در نوزادان.
روش های جستجو
ما از استراتژی جستوجوی گروه نوزادان در کاکرین استفاده کردیم. در ماه می 2017، ما برای یافتن کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای
(RCT ؛randomised controlled trails) که به ارزیابی ویدئولارنگوسکوپی برای لولهگذاری داخل نای نوزادان پرداختند، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails)؛ MEDLINE؛ Embase؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursinf and Allied Health Litreture؛ چکیده مقالات انجمنهای آکادمیک اطفال و وبسایتهای مراکز ثبت کارآزماییها را در clinicaltrials.gov؛ www.controlled-trials.com و فهرست منابع مطالعات مربوطه را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
RCTها یا شبه RCTها درباره نوزادان که برای لولهگذاری داخل نای به ارزیابی ویدئولارنگوسکوپی در مقایسه با لارنگوسکوپی مستقیم پرداختند.
گردآوری و تحلیل دادهها
نویسندگان مرور به گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها بر اساس توصیههای گروه نوزادان در کاکرین پرداختند. دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم به بررسی مطالعات شناسایی شده از طریق استراتژی جستوجو برای ورود به مرور پرداختند.
ما از سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) برای ارزیابی کیفیت شواهد استفاده کردیم.
نتایج اصلی
این جستوجو 7057 منبع را شناسایی کرد که در آنها ما فقط 3 RCT را برای ورود، 4 کارآزمایی در حال انجام و 1 مطالعه در انتظار طبقهبندی را شناسایی کردیم. هر سه RCT انتخاب شده به مقایسه ویدئولارنگوسکوپی با لارنگوسکوپی مستقیم در حین تلاش برای لولهگذاری توسط کارآموزان پرداختند.
زمان لولهگذاری بین ویدئولارنگوسکوپی و لارنگوسکوپی مستقیم یکسان بود (میانگین تفاوت (MD): 0.62-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6.50- تا 5.26؛ 2 مطالعه؛ 311 لولهگذاری) (شواهد با کیفیت بسیار پایین). ویدئولارنگوسکوپی تعداد تلاشهای لولهگذاری را کاهش نداد (MD: 0.05-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.18- تا 0.07؛ 2 مطالعه؛ 427 لولهگذاری) (شواهد با کیفیت بسیار پایین). شواهد با کیفیت متوسط نشان داد که ویدئولارنگوسکوپی موفقیت لولهگذاری را در اولین تلاش افزایش داد (خطر نسبی (RR) معمولی: 1.44؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.20 تا 1.73؛ خطر تفاوت (RD) معمولی: 0.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.10 تا 0.28؛ تعداد موارد نیازمند درمان برای یک پیامد مفید اضافی (NNTB): 5؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4 تا 10؛ 3 مطالعه؛ 467 تلاش برای لولهگذاری).
اپیزودهای غیراشباع (تخلیه) در حین تلاشهای لولهگذاری بین ویدئولارنگوسکوپی و لارنگوسکوپی مستقیم مشابه بود (MD: 0.76-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.74- تا 4.23؛ 2 مطالعه؛ 359 لولهگذاری) (شواهد با کیفیت پایین). تفاوتی در بروز ترومای راههای هوایی در اثر تلاشهای لولهگذاری وجود نداشت (RR: 0.10؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 1.80؛ RD: 0.04-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.09- تا 0.00-؛ 1 مطالعه؛ 213 لولهگذاری) (شواهد با کیفیت پایین).
در مورد سایر اثرات جانبی ویدئولارنگوسکوپی هیچ دادهای وجود نداشت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد با کیفیت متوسط تا بسیار پایین نشان میدهد که ویدئولارنگوسکوپی موفقیت لولهگذاری را در اولین تلاش افزایش میدهد اما زمان مورد نیاز برای لولهگذاری یا تعداد دفعات تلاش را برای لولهگذاری کاهش نمیدهد. با این حال، این مطالعات توسط کارآموزانی انجام شد که عمل لولهگذاری را انجام میدهند و این نتایج منافع بالقوه ویدئولارنگوسکوپی را به عنوان یک ابزار آموزشی برجسته میکنند. انجام RCTهای به خوبی طراحی شده و دارای توان آزمون کافی برای تأیید اثربخشی و ارزیابی ایمنی و هزینه – اثربخشی ویدئولارنگوسکوپی برای لولهگذاری داخل تراشه در نوزادان توسط کارآموزان و کسانی که در لارنگوسکوپی مستقیم مهارت دارند، ضروری هستند.
خلاصه به زبان ساده
استفاده از دستگاههای ویدئویی در کمک به جاگذاری لوله تنفسی در نوزادان
سوال مطالعه مروری
آیا جاگذاری یک لوله تنفسی (لولهگذاری) با استفاده از یک دستگاه با کمک ویدئو (لارنگوسکوپی ویدئویی)، موفقیت و ایمنی پروسیجر را در نوزادان تازه متولد شده در مقایسه با رویکرد استاندارد برای بررسی راه هوایی (تارهای صوتی) بدون کمک ویدئو (لارنگوسکوپی مستقیم) افزایش میدهد.
پیشینه
یک نوزاد از 100 نوزاد تازه متولد شده که به سختی نفس میکشند ممکن است برای حفظ حیات نیاز به لولهگذاری داشته باشد. کارگذاری یک لوله تنفسی با استفاده از لارنگوسکوپی مستقیم ممکن است در نوزادان تازه متولد شده چالشبرانگیز باشد. هنگام تدریس این مهارت حفظ حیات به کارآموزان، ناظران بهطور عمده به جای تایید تصویری/دیداری بر بازخورد کارآموز (همکار جوان) تکیه میکنند. ارائه بازخورد در زمان واقعی به کارآموز در این وضعیت برای ناظر دشوار است. ویدئولارنگوسکوپی میتواند این روش را سادهتر و ایمنتر از روش مستقیم لارنگوسکوپی کند. ما میخواستیم بدانیم که آیا استفاده از ویدئولارنگوسکوپی موفقیت و ایمنی روش لولهگذاری را در نوزادان در مقایسه با تکنیک لارنگوسکوپی مستقیم افزایش داد یا خیر.
ویژگیهای مطالعه
ما شواهدی را برای اثبات مفید بودن این دستگاههای ویدئویی برای کارگذاری لولههای تنفسی در نوزادان یافتیم. ما پایگاههای اطلاعاتی علمی را برای یافتن کارآزماییهای بالینی درباره نوزادانی که نیاز به لولهگذاری در اتاق زایمان، اتاق عمل یا بخش مراقبتهای ویژه داشتند، مورد جستوجو قرار دادیم. این مطالعات میتوانستند زمان لولهگذاری، تعداد تلاشها برای لولهگذاری، نرخ موفقیت در اولین لولهگذاری یا اثرات جانبی را اندازهگیری کنند. این شواهد تا می 2017 موجود هستند. ما سه مطالعه را انتخاب کردیم، که دادههای مربوط به 467 مورد لولهگذاری در نوزادان توسط کارآموزان را ارائه کردند.
نتایج کلیدی و کیفیت شواهد
دادههای حاصل از سه مطالعه انتخاب شده نشان میدهند که ویدئولارنگوسکوپی موفقیت لولهگذاری را در اولین تلاش افزایش میدهد اما زمان لولهگذاری، تعداد تلاشها یا اثرات جانبی ناشی از کارگذاری لوله تنفسی را کاهش نمیدهد. این مطالعات توسط کارآموزان انجام شدند و استفاده از ویدئولارنگوسکوپی را به عنوان یک ابزار آموزشی برجسته میکنند. ما یک مطالعه برای تحقیق بیشتر در مورد ارزیابی استفاده از دستگاههای ویدئویی در کارگذاری لولههای تنفسی در نوزادان در اختیار داریم.