جمعه 7 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shaun Treweek, Marie Pitkethly, Jonathan Cook, Cynthia Fraser, Elizabeth Mitchell, Frank Sullivan, et al . Strategies to improve recruitment to randomised trials. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2160-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2160-fa.html
Shaun Treweek* 
, Marie Pitkethly , Jonathan Cook , Cynthia Fraser , Elizabeth Mitchell , Frank Sullivan , Catherine Jackson , Tyna K Taskila , Heidi Gardner
, Marie Pitkethly , Jonathan Cook , Cynthia Fraser , Elizabeth Mitchell , Frank Sullivan , Catherine Jackson , Tyna K Taskila , Heidi Gardner
پیشینه
به‌کارگیری شرکت‌کنندگان در کارآزمایی می‌تواند بسیار دشوار باشد. شناسایی استراتژی‌هایی که ورود شرکت‌کنندگان (recruitment) را در کارآزمایی بهبود ببخشند، هم به نفع انجام‌دهندگان کارآزمایی خواهد بود و هم به نفع تحقیقات سلامت.
اهداف
اندازه‌گیری اثرات استراتژی‌هایی برای بهبود ورود شرکت‌کنندگان در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده. هدف ثانویه، ارزیابی شواهد مربوط به تأثیر شرایط تحقیق (مانند مراقبت اولیه در برابر مراقبت ثانویه) است.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه مرور متدولوژی در کاکرین (CMR) را در کتابخانه کاکرین (جولای 2012، در 11 فوریه 2015 جست‌وجو شد)؛ MEDLINE و MEDLINE In Process (OVID) (از 1946 تا 10 فوریه 2015)؛ Embase (OVID) (از 1996 تا هفته ششم 2015)؛ Science Citation Index & Social Science Citation Index (ISI) (از 2009 تا 11 فوریه 2015) و ERIC (EBSCO) (از 2009 تا 11 فوریه 2015) جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه‌تصادفی‌سازی شده درباره روش‌های افزایش به‌کارگیری افراد در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده. این شامل مطالعاتی مربوط به مراقبت‌های بهداشتی نیستند و مطالعاتی که کارآزمایی‌های فرضی را به کار گرفتند، واجد شرایط بودند. ما مطالعاتی را که هدف آنها افزایش نرخ پاسخ به پرسشنامه‌ها یا نگهداری کارآزمایی بود و مطالعاتی را که به ارزیابی انگیزه‌ها و موانع متخصصین در به‌کارگیری شرکت‌کنندگان پرداختند، حذف کردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
ما داده‌های مربوط به موارد زیر را استخراج کردیم: روش ارزیابی؛ کشوری که مطالعه در آن انجام شد؛ ماهیت جمعیت؛ ماهیت شرایط مطالعه؛ ماهیت مطالعه‌ای که به کار گرفته شد؛ روش تصادفی‌سازی یا شبه‌تصادفی‌سازی و تعداد و نسبت هر گروه مداخله. ما برای برآورد بهبودی مطلق و 95% فاصله اطمینان (CI) برای توصیف این اثر در کارآزمایی‌های فردی از خطر تفاوت استفاده کردیم. ما ناهمگونی بین نتایج کارآزمایی را ارزیابی کردیم. ما از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) برای قضاوت در مورد قطعیت شواهد به دست آمده از هر مقایسه استفاده کردیم.
نتایج اصلی
ما 68 کارآزمایی مناسب را (24 کارآزمایی جدید برای این به‌روزرسانی) با بیش از 74000 شرکت‌کننده شناسایی کردیم. 63 مطالعه شامل مداخلاتی می‌شد که هدف آنها مستقیما شرکت‌کنندگان کارآزمایی بود، در حالی که پنج مطالعه مداخلاتی را ارزیابی کردند که هدف آنها افرادی بود که به عنوان شرکت‌کننده به کار گرفته شدند. تمام مطالعات مربوط به مراقبت‌های بهداشتی بودند.
ما 72 مقایسه را یافتیم، اما فقط سه مقایسه با شواهدی که مطابق با GRADE دارای قطعیت بالایی بودند، حمایت شدند.
1- کارآزمایی‌های باز به جای کارآزمایی‌های کورسازی شده، و با کنترل دارونما. بهبود مطلق 10% بود (95% فاصله اطمینان (CI): 7% تا 13%).
2 - یادآور‌های تلفنی برای افرادی که به دعوت‌نامه پست‌شده پاسخ نمی‌دهند. بهبود مطلق 6% بود (95% فاصله اطمینان (CI): 3% تا 9%). این نتایج در مورد کارآزمایی‌هایی که به‌کارگیری زیربنایی کم‌تری دارند، اعمال می‌شود. ما در مورد کارآزمایی‌هایی که به‌کارگیری نسبتا خوبی داشتند کمتر مطمئن هستیم (یعنی بیش از 10%).
3 - استفاده از یک رویکرد خاص، قراردادی، آزمون - کاربر برای توسعه جزوه‌های اطلاعاتی شرکت‌کننده. این روش مستلزم صرف زمان زیادی برای کار کردن با جمعیت هدف برای به‌کارگیری برای تصمیم‌گیری درباره محتوا، فورمت و ظاهر برگه اطلاعات شرکت‌کننده بود. این موضوع تفاوت اندکی در به‌کارگیری ایجاد کرد یا تفاوتی ایجاد نکرد: بهبود مطلق 1% بود (95% فاصله اطمینان (CI): 1-% تا 3%).
ما شواهدی را با قطعیت متوسطی برای هشت مقایسه دیگر داشتیم؛ اطمینان ما برای بسیاری از این مقایسه‌ها کاهش یافت زیرا این نتایج از یک مطالعه واحد به دست آمدند. سه مورد از این روش‌ها با مدیریت کارآزمایی تغییر یافت، سه مورد با تغییر در نحوه بالقوه کسب اطلاعات تغییر یافت، هدف یک روش، به‌کارگیرندگان بود و آخرین مورد مربوط به آزمون انگیزه‌های مالی می‌شد. همه این مقایسه‌ها به نفع محققان دیگری است که این ارزیابی را تکرار می‌کنند. هیچ ارزیابی در مورد کارآزمایی‌های کودکان وجود نداشت.
ما اطمینان بسیار کمی به 61 مقایسه دیگر داشتیم زیرا مطالعات دارای نقص‌های مربوط به طراحی بودند، مطالعات واحد بوده، نتایج بسیار غیرقطعی داشتند یا کارآزمایی‌های فرضی (تقلیدی) به جای کارآزمایی‌های واقعی بودند.
ما 72 مقایسه را یافتیم، اما فقط سه مقایسه با شواهدی که مطابق با GRADE دارای قطعیت بالایی بودند، حمایت شدند.
1- کارآزمایی‌های باز به جای کارآزمایی‌های کورسازی شده، و با کنترل دارونما. بهبود مطلق 10% بود (95% فاصله اطمینان (CI): 7% تا 13%).
2 - یادآور‌های تلفنی برای افرادی که به دعوت‌نامه پست‌شده پاسخ نمی‌دهند. بهبود مطلق 6% بود (95% فاصله اطمینان (CI): 3% تا 9%). این نتایج در مورد کارآزمایی‌هایی که به‌کارگیری زیربنایی کم‌تری دارند، اعمال می‌شود. ما در مورد کارآزمایی‌هایی که به‌کارگیری نسبتا خوبی داشتند کمتر مطمئن هستیم (یعنی بیش از 10%).
3 - استفاده از یک رویکرد خاص، قراردادی، آزمون - کاربر برای توسعه جزوه‌های اطلاعاتی شرکت‌کننده. این روش مستلزم صرف زمان زیادی برای کار کردن با جمعیت هدف برای به‌کارگیری برای تصمیم‌گیری درباره محتوا، فورمت و ظاهر برگه اطلاعات شرکت‌کننده بود. این موضوع تفاوت اندکی در به‌کارگیری ایجاد کرد یا تفاوتی ایجاد نکرد: بهبود مطلق 1% بود (95% فاصله اطمینان (CI): 1-% تا 3%).
ما شواهدی را با قطعیت متوسطی برای هشت مقایسه دیگر داشتیم؛ اطمینان ما برای بسیاری از این مقایسه‌ها کاهش یافت زیرا این نتایج از یک مطالعه واحد به دست آمدند. سه مورد از این روش‌ها با مدیریت کارآزمایی تغییر یافت، سه مورد با تغییر در نحوه بالقوه کسب اطلاعات تغییر یافت، هدف یک روش، به‌کارگیرندگان بود و آخرین مورد مربوط به آزمون انگیزه‌های مالی می‌شد. همه این مقایسه‌ها به نفع محققان دیگری است که این ارزیابی را تکرار می‌کنند. هیچ ارزیابی در مورد کارآزمایی‌های کودکان وجود نداشت.
ما اطمینان بسیار کمی به 61 مقایسه دیگر داشتیم زیرا مطالعات دارای نقص‌های مربوط به طراحی بودند، مطالعات واحد بوده، نتایج بسیار غیرقطعی داشتند یا کارآزمایی‌های فرضی (تقلیدی) به جای کارآزمایی‌های واقعی بودند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
متون مربوط به مداخلات برای بهبود به‌کارگیری افراد در کارآزمایی‌ها بسیار متنوع هستند اما عمق کمی دارند. فقط 3 مورد از 72 مقایسه با شواهدی که بر اساس GRADE دارای قطعیت بالایی هستند پشتیبانی می‌شوند: داشتن یک کارآزمایی باز و استفاده از یادآور‌های تلفنی برای عدم پاسخگویی به مداخلات پستی هر دو منجر به افزایش به‌کارگیری می‌شوند؛ استفاده از یک راهکار تخصصی برای توسعه جزوه‌های اطلاعاتی شرکت‌کننده تاثیر کمی داشت یا تاثیری نداشت. جامعه پژوهش روش‌شناسی باید شواهد پایه را با توجه به تکرار ارزیابی استراتژی‌های موجود، به جای توسعه و آزمون موارد جدید، بهبود ببخشد.
خلاصه به زبان ساده
چه چیزی ورود افراد را به کارآزمایی بهبود می‌بخشد؟
پیام‌های کلیدی
ما در مورد سه روش بهبود به‌کارگیری شواهد با قطعیت بالا داشتیم، که دو مورد از آنها موثر هستند:
1 – گفتن اینکه افراد در کارآزمایی چه چیزی دریافت می‌کنند، نسبت به نگفتن آن، به‌کارگیری افراد را بهبود می‌بخشد.
2 – تماس تلفنی با افرادی که به دعوت‌نامه پستی پاسخ نمی‌دهند نیز موثر است (اگر چه ما مطمئن نیستیم که این کار در تمام کارآزمایی‌ها به خوبی عمل کند).
3 - استفاده از یک رویکرد متداول، آزمون - کاربر برای توسعه جزوه‌های اطلاعاتی شرکت‌کننده تفاوت اندکی در ورود افراد ایجاد می‌کند یا تفاوتی ایجاد نمی‌کند.
از 72 استراتژی بررسی شده، فقط 7 مورد در بیش از یک مطالعه اجرا شدند. ما برای درک اینکه آیا این استراتژی‌ها عمل می‌کنند یا خیر، نیاز به مطالعات بیش‌تری داریم.
سوال ما
ما شواهد مربوط به تأثیر کارهایی را مرور کردیم که تیم‌های انجام دهنده کارآزمایی برای تلاش و بهبود به‌کارگیری افراد در کارآزمایی‌ها انجام می‌دهند. ما 68 را مطالعه یافتیم که شامل بیش از 74000 شرکت‌کننده بودند.
پیشینه
یافتن شرکت‌کننده برای ورود به کارآزمایی‌ها می‌تواند دشوار باشد و تیم‌های انجام دهنده کارآزمایی تلاش زیادی برای بهبود به‌کارگیری افراد انجام می‌دهند. مهم است بدانیم که آیا این تلاش‌ها در واقعیت مفید هستند یا خیر. مرور ما به دنبال یافتن مطالعاتی بود که در آنها این سوال با استفاده از فرصت تخصیص افراد به استراتژی‌های مختلف به‌کارگیری بررسی شد زیرا این روش عادلانه‌ترین راه برای مشاهده این بود که آیا یک رویکرد بهتر از رویکردهای دیگر است.
نتایج اصلی
ما 68 مطالعه را شامل 72 مقایسه یافتیم. ما در مورد آنچه که فقط برای سه مورد از این مقایسه‌ها یافتیم اطمینان بالایی داریم.
1 - گفتن اینکه افراد در کارآزمایی چه چیزی دریافت می‌کنند به جای نگفتن آن به‌کارگیری را بهبود می‌بخشد. بهترین برآورد ما این است که در صورتی که به 100 نفر درباره آنچه که در یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده دریافت کردند، اطلاعاتی داده شود و به 100 نفر چیزی گفته نشود، از گروهی که می‌دانستند، 10 نفر بیش‌تر شرکت خواهند کرد. در این مورد اندکی عدم اطمینان وجود دارد: این تعداد می‌تواند کمتر از 7 نفر در هر صد نفر، یا بیش از 13 نفر باشد.
2 - تماس تلفنی با افرادی که به دعوت‌نامه پستی پاسخ نمی‌دهند نیز موثر است. بهترین برآورد ما این است که اگر محققان با 100 نفری که به دعوت‌نامه پستی پاسخ ندادند تماس بگیرند و با 100 نفر دیگر تماس نگیرند، از گروهی که با آنها تماس گرفته شده، 6 نفر بیش‌تر در کارآزمایی شرکت خواهند کرد. با این حال، این تعداد ممکن است کمتر از 3 نفر در بیش از 100 نفر، یا بیش از 9 نفر باشد.
استفاده از یک رویکرد آزمایشی متناسب با کاربر برای توسعه جزوه‌های اطلاعاتی شرکت‌کننده تفاوت زیادی ایجاد نکرد. محققانی که این روش را تست کردند زمان زیادی را صرف کار کردن با چنین افرادی کردند، مانند آن‌هایی که باید در کارآزمایی به‌کارگرفته شوند، تا در مورد آنچه که باید در جزوه اطلاعات شرکت‌کننده وجود داشته باشد و اینکه چگونه باید به نظر برسد، تصمیم بگیرند. بهترین برآورد ما این است که اگر 100 نفر جزوه جدید را دریافت کنند، در مقایسه با 100 نفری که جزوه قدیمی داشتند، 1 نفر بیش‌تر در کارآزمایی شرکت خواهد کرد. با این حال، اندکی عدم اطمینان وجود دارد، و این تعداد می‌تواند کمتر از 1 نفر (به عنوان مثال بدتر از دفترچه‌های قدیمی) در هر 100 نفر، یا بیش از 3 نفر باشد.
ما به آنچه که برای هشت مقایسه دیگر یافتیم، اطمینان متوسطی داشتیم؛ اطمینان ما به بسیاری از این مقایسه‌ها به دلیل روشی که فقط در یک مطالعه تست شد کاهش یافت. ما اطمینان بسیار کم‌تری نسبت به 61 مقایسه دیگر داشتیم زیرا مطالعاتی که دارای نقص‌های طراحی بودند، فقط مطالعاتی بودند که یک روش خاص را مورد بررسی قرار دادند و نتیجه بسیار نامطمئنی داشتند یا کارآزمایی‌ها ساختگی بودند نه واقعی.
ویژگی‌های مطالعه
تعداد 68 مطالعه انتخاب شده طیف گسترده‌ای را از بیماری‌های مختلف، شامل مراقبت‌های پیش از تولد، سرطان، ایمنی در خانه، هیپرتانسیون، اطفال، ترک سیگار و جراحی تحت پوشش قرار دادند. مراقبت‌های اولیه، ثانویه و مراقبت‌های اجتماعی گنجانده شدند. اندازه مطالعات از 15 تا 14467 شرکت‌کننده بود. مطالعات مربوط به 12 کشور بودند؛ هم‌چنین یک مطالعه چندملیتی شامل 19 کشور وجود داشت. در ایالات متحده امریکا و انگلستان به ترتیب، 25 و 22 مطالعه انجام گرفت. بزرگترین مشارکت بعدی، از استرالیا با هشت مطالعه بود.
نوشته (چاپ) کوچک
جست‌وجوی ما 2010 مرور ما را به‌روزرسانی کرد و تا فوریه 2015 موجود است. ما هم‌چنین شش مطالعه را که پس از 2015 منتشر شدند، خارج از جست‌وجو شناسایی کردیم. این مرور شامل 24 کارآزمایی ساختگی بود که در آنها محققان از افراد سوال کردند آیا آنها در یک کارآزمایی خیالی شرکت خواهند کرد یا خیر. ما نتایج آنها را ارائه ندادیم یا آنها را مورد بحث قرار ندادیم زیرا دشوار است که ببینیم یافته‌های آنها چگونه با تصمیم‌گیری‌های کارآزمایی واقعی مرتبط می‌شوند.
ما در مورد سه روش بهبود به‌کارگیری شواهد با قطعیت بالا داشتیم، که دو مورد از آنها موثر هستند:
1 – گفتن اینکه افراد در کارآزمایی چه چیزی دریافت می‌کنند، نسبت به نگفتن آن، به‌کارگیری افراد را بهبود می‌بخشد.
2 – تماس تلفنی با افرادی که به دعوت‌نامه پستی پاسخ نمی‌دهند نیز موثر است (اگر چه ما مطمئن نیستیم که این کار در تمام کارآزمایی‌ها به خوبی عمل کند).
3 - استفاده از یک رویکرد متداول، آزمون - کاربر برای توسعه جزوه‌های اطلاعاتی شرکت‌کننده تفاوت اندکی در ورود افراد ایجاد می‌کند یا تفاوتی ایجاد نمی‌کند.
از 72 استراتژی بررسی شده، فقط 7 مورد در بیش از یک مطالعه اجرا شدند. ما برای درک اینکه آیا این استراتژی‌ها عمل می‌کنند یا خیر، نیاز به مطالعات بیش‌تری داریم.
سوال ما
ما شواهد مربوط به تأثیر کارهایی را مرور کردیم که تیم‌های انجام دهنده کارآزمایی برای تلاش و بهبود به‌کارگیری افراد در کارآزمایی‌ها انجام می‌دهند. ما 68 را مطالعه یافتیم که شامل بیش از 74000 شرکت‌کننده بودند.
پیشینه
یافتن شرکت‌کننده برای ورود به کارآزمایی‌ها می‌تواند دشوار باشد و تیم‌های انجام دهنده کارآزمایی تلاش زیادی برای بهبود به‌کارگیری افراد انجام می‌دهند. مهم است بدانیم که آیا این تلاش‌ها در واقعیت مفید هستند یا خیر. مرور ما به دنبال یافتن مطالعاتی بود که در آنها این سوال با استفاده از فرصت تخصیص افراد به استراتژی‌های مختلف به‌کارگیری بررسی شد زیرا این روش عادلانه‌ترین راه برای مشاهده این بود که آیا یک رویکرد بهتر از رویکردهای دیگر است.
نتایج اصلی
ما 68 مطالعه را شامل 72 مقایسه یافتیم. ما در مورد آنچه که فقط برای سه مورد از این مقایسه‌ها یافتیم اطمینان بالایی داریم.
1 - گفتن اینکه افراد در کارآزمایی چه چیزی دریافت می‌کنند به جای نگفتن آن به‌کارگیری را بهبود می‌بخشد. بهترین برآورد ما این است که در صورتی که به 100 نفر درباره آنچه که در یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده دریافت کردند، اطلاعاتی داده شود و به 100 نفر چیزی گفته نشود، از گروهی که می‌دانستند، 10 نفر بیش‌تر شرکت خواهند کرد. در این مورد اندکی عدم اطمینان وجود دارد: این تعداد می‌تواند کمتر از 7 نفر در هر صد نفر، یا بیش از 13 نفر باشد.
2 - تماس تلفنی با افرادی که به دعوت‌نامه پستی پاسخ نمی‌دهند نیز موثر است. بهترین برآورد ما این است که اگر محققان با 100 نفری که به دعوت‌نامه پستی پاسخ ندادند تماس بگیرند و با 100 نفر دیگر تماس نگیرند، از گروهی که با آنها تماس گرفته شده، 6 نفر بیش‌تر در کارآزمایی شرکت خواهند کرد. با این حال، این تعداد ممکن است کمتر از 3 نفر در بیش از 100 نفر، یا بیش از 9 نفر باشد.
استفاده از یک رویکرد آزمایشی متناسب با کاربر برای توسعه جزوه‌های اطلاعاتی شرکت‌کننده تفاوت زیادی ایجاد نکرد. محققانی که این روش را تست کردند زمان زیادی را صرف کار کردن با چنین افرادی کردند، مانند آن‌هایی که باید در کارآزمایی به‌کارگرفته شوند، تا در مورد آنچه که باید در جزوه اطلاعات شرکت‌کننده وجود داشته باشد و اینکه چگونه باید به نظر برسد، تصمیم بگیرند. بهترین برآورد ما این است که اگر 100 نفر جزوه جدید را دریافت کنند، در مقایسه با 100 نفری که جزوه قدیمی داشتند، 1 نفر بیش‌تر در کارآزمایی شرکت خواهد کرد. با این حال، اندکی عدم اطمینان وجود دارد، و این تعداد می‌تواند کمتر از 1 نفر (به عنوان مثال بدتر از دفترچه‌های قدیمی) در هر 100 نفر، یا بیش از 3 نفر باشد.
ما به آنچه که برای هشت مقایسه دیگر یافتیم، اطمینان متوسطی داشتیم؛ اطمینان ما به بسیاری از این مقایسه‌ها به دلیل روشی که فقط در یک مطالعه تست شد کاهش یافت. ما اطمینان بسیار کم‌تری نسبت به 61 مقایسه دیگر داشتیم زیرا مطالعاتی که دارای نقص‌های طراحی بودند، فقط مطالعاتی بودند که یک روش خاص را مورد بررسی قرار دادند و نتیجه بسیار نامطمئنی داشتند یا کارآزمایی‌ها ساختگی بودند نه واقعی.
ویژگی‌های مطالعه
تعداد 68 مطالعه انتخاب شده طیف گسترده‌ای را از بیماری‌های مختلف، شامل مراقبت‌های پیش از تولد، سرطان، ایمنی در خانه، هیپرتانسیون، اطفال، ترک سیگار و جراحی تحت پوشش قرار دادند. مراقبت‌های اولیه، ثانویه و مراقبت‌های اجتماعی گنجانده شدند. اندازه مطالعات از 15 تا 14467 شرکت‌کننده بود. مطالعات مربوط به 12 کشور بودند؛ هم‌چنین یک مطالعه چندملیتی شامل 19 کشور وجود داشت. در ایالات متحده امریکا و انگلستان به ترتیب، 25 و 22 مطالعه انجام گرفت. بزرگترین مشارکت بعدی، از استرالیا با هشت مطالعه بود.
نوشته (چاپ) کوچک
جست‌وجوی ما 2010 مرور ما را به‌روزرسانی کرد و تا فوریه 2015 موجود است. ما هم‌چنین شش مطالعه را که پس از 2015 منتشر شدند، خارج از جست‌وجو شناسایی کردیم. این مرور شامل 24 کارآزمایی ساختگی بود که در آنها محققان از افراد سوال کردند آیا آنها در یک کارآزمایی خیالی شرکت خواهند کرد یا خیر. ما نتایج آنها را ارائه ندادیم یا آنها را مورد بحث قرار ندادیم زیرا دشوار است که ببینیم یافته‌های آنها چگونه با تصمیم‌گیری‌های کارآزمایی واقعی مرتبط می‌شوند.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Methodology Review Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1393/11/22 | انتشار: 1396/12/3
