دستگاه تناسلی زنان در سیکل‌های فناوری کمک‌باروری (ART؛ Assisted Reproductive Technology) در معرض پلاسمای سمینال قرار ندارد. با این حال، تصور می‌شود که واکنش التهابی ناشی از پلاسمای سمینال ممکن است با القای تحمل مادری به آنتی‌ژن‌های مذکر که با محصولات لقاح مشخص می‌شود، مفید باشد و می‌تواند احتمال لانه‌گزینی موفقیت آمیز و تولد زنده را افزایش دهد.

ارزیابی اثربخشی و ایمنی استفاده از پلاسمای سمینال در دستگاه تناسلی زن پیش از انتقال جنین در دوره‌های ART.

ما پایگاه‌های اطلاعاتی زیر را از ابتدا تا اکتبر 2017 جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت تخصصی کارآزمایی‌های کنترل شده در گروه زنان و باروری در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی مطالعات آنلاین کاکرین (CRSO)؛ MEDLINE؛ Embase؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture و PsycINFO. ما هم‌چنین پایگاه ثبت کارآزمایی را برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام جست‌وجو کردیم، از جمله پورتال جست‌وجوی پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP ؛International Clinical Trials Registry Platform) و ClinicalTrials.gov. منابع دیگر جست‌وجو عبارت بود از؛ Web of Knowledge؛ OpenGrey؛ LILACS؛ PubMed؛ Google Scholar و فهرست منابع مقالات مرتبط.

ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (RCTs ؛randomised controlled trails) را انتخاب کردیم که در میان زنان تحت ART انجام گرفت و هر روشی را که در آن دستگاه تناسلی زن در معرض پلاسمای سمینال طی دوره‌ای از 5 روز پیش از انتقال جنین و دو روز بعد از آن اتمام آن، قرار داده شده و در برابر عدم استفاده از پلاسمای سمینال مقایسه کردند.

دو نویسنده مرور به طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را انتخاب کرده، به ارزیابی خطر سوگیری (bias) و استخراج داده‌ها پرداختند. ما داده‌ها را برای محاسبه خطرات نسبی (RRs) و 95% فاصله اطمینان (CIs) ترکیب کردیم. ما ناهمگونی آماری را با استفاده از آماره I2 ارزیابی کردیم. ما کیفیت کلی شواهد را برای پیامدهای اصلی با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) ارزیابی کردیم. پیامدهای اولیه ما نرخ تولد زنده و نرخ سقط جنین بود. پیامدهای ثانویه عبارت بود از نرخ تولد زنده / نرخ بارداری در جریان، نرخ بارداری بالینی، نرخ بارداری چندگانه، نرخ بارداری خارج رحمی و بروز سایر عوارض جانبی.

ما 11 RCT را انتخاب کردیم (3215 زن). کیفیت شواهد بسیار پایین تا پایین بود. محدودیت‌های اصلی عبارت بود از خطر سوگیری (همراه با گزارش‌دهی ضعیف از پنهان‌سازی تخصیص و سایر روش‌ها) و عدم دقت برای پیامد اولیه تولد زنده.
نرخ تولد زنده: استفاده از پلاسمای سمینال تفاوت اندکی در نرخ تولد زنده ایجاد کرد یا تفاوتی ایجاد نکرد (RR: 1.10؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.86 تا 1.43؛ 948 شرکت‌کننده؛ 3 مطالعه؛ 0% = I2). شواهد با کیفیت پایین نشان داد که اگر نرخ تولد زنده بعد از ART استاندارد 19% باشد، با استفاده از پلاسمای سمینال بین 16% و 27% خواهد بود.
نرخ سقط جنین: استفاده از پلاسمای سمینال تفاوت اندکی در نرخ سقط جنین ایجاد کرد یا تفاوتی ایجاد نکرد (RR: 1.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.57 تا 1.79؛ 1209 شرکت‌کننده؛ 4 مطالعه؛ 0% = I2). شواهد با کیفیت پایین نشان داد که اگر نرخ سقط جنین بعد از ART استاندارد 3.7% باشد، نرخ سقط جنین با استفاده از پلاسمای سمینال بین 2.1% و 6.6% خواهد بود.
تولد زنده یا بارداری در جریان: استفاده از پلاسمای سمینال تفاوت اندکی در نرخ تولد زنده یا بارداری در جریان ایجاد کرد یا تفاوتی ایجاد نکرد (RR: 1.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 1.49؛ 1178 شرکت‌کننده؛ 4 مطالعه؛ 4% = I2، شواهد با کیفیت پایین). شواهد نشان داد که اگر نرخ تولد زنده یا بارداری در جریان بعد از ART استاندارد 19.5% باشد، با استفاده از پلاسمای سمینال بین 18.5% و 29% خواهد بود.
نرخ بارداری بالینی: ما مطمئن نیستیم که آیا استفاده از پلاسمای سمینال نرخ بارداری بالینی را افزایش می‌دهد یا خیر (RR: 1.15؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.01 تا 1.31؛ 2768 شرکت‌کننده؛ 10 مطالعه؛ 0% = I2). شواهد با کیفیت بسیار پایین نشان داد که اگر نرخ بارداری بالینی بعد از ART استاندارد 22.0% باشد، این نرخ با استفاده از پلاسمای سمینال بین 22.2% و 28.8% خواهد بود. این یافته‌ها باید با احتیاط در نظر گرفته شوند؛ زیرا تجزیه‌و‌تحلیل حساسیت تعقیبی post hoc محدود به مطالعاتی بود که به دلیل قرار گرفتن در معرض خطر پایین سوگیری تفاوت معنی‌داری را بین گروه‌ها نیافتند (RR: 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 1.39؛ 547 شرکت‌کننده؛ 3 مطالعه؛ 0% = I2).
نرخ بارداری چندگانه: استفاده از پلاسمای سمینال تفاوت اندکی در نرخ بارداری چندگانه ایجاد کرد یا تفاوتی ایجاد نکرد (RR: 1.11؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.76 تا 1.64؛ 1642 شرکت‌کننده؛ 5 مطالعه؛ 9% = I2). شواهد با کیفیت پایین نشان داد که اگر نرخ بارداری چندگانه بعد از ART استاندارد 7% باشد، نرخ بارداری چندگانه با استفاده از پلاسمای سمینال بین 5% و 11.4% خواهد بود.
حاملگی خارج از رحم: شواهد کافی برای تعیین اینکه آیا استفاده از پلاسمای سمینال خطر حاملگی خارج رحمی را تحت تاثیر قرار می‌دهد یا خیر وجود نداشت (RR: 1.59؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.20 تا 12.78؛ 1521 شرکت‌کننده؛ 5 مطالعه؛ 0% = I2).
عوارض عفونی یا سایر عوارض جانبی : در مورد این پیامدها هیچ داده‌ای وجود نداشت.

در زنان تحت ART، شواهد کافی برای تعیین وجود تفاوت بین گروه پلاسمای سمینال و گروه ART استاندارد در نرخ تولد زنده (شواهد با کیفیت پایین) یا سقط جنین (شواهد با کیفیت پایین) وجود نداشت. شواهد با کیفیت پایین وجود داشت که تفاوت اندکی را بین گروه‌ها در نرخ تولد زنده یا حاملگی در جریان (پیامد ترکیبی) نشان داد یا تفاوتی را نشان نداد. ما شواهدی را با کیفیت پایین یافتیم که نشان داد ممکن است پلاسمای سمینال با حاملگی بالینی بیشتری نسبت به ART استاندارد همراه باشد. شواهدی با کیفیت پایین وجود داشت که تفاوت اندکی را بین گروه‌ها در نرخ حاملگی چندگانه نشان داد یا تفاوتی نشان نداد. شواهد کافی برای نتیجه‌گیری در مورد خطر حاملگی خارج رحمی‌ وجود نداشت، و هیچ داده‌ای در مورد عوارض عفونی یا سایر عوارض جانبی گزارش نشد.
ما نتیجه گرفتیم که کاربرد پلاسمای سمینال، با تمرکز بر نرخ تولد زنده و نرخ سقط جنین، ارزش تحقیق بیش‌تری دارد.