پیشینه
ترومبوآمبولی وریدی (VTE ؛venous thromboembolism) یک وضعیت شایع و جدی است. درمان دارویی آن نیازمند ضدانعقادها است، معمولا با هپارین شکستهنشده یا هپارین با وزن مولکولی کم (LMWH). تجویز هپارین شکستهنشده (UFH) معمولا به صورت داخل وریدی (IV) است اما میتواند به صورت زیر پوستی نیز باشد. این بهروزرسانی یک مرور است که برای اولین بار در سال 2009 منتشر شد.
اهداف
برای ارزیابی اثرات UFH زیر پوستی نسبت به UFH داخل وریدی، LMWH زیر پوستی یا هر نوع داروی ضدانعقاد دیگر برای درمان اولیه ترومبوامبولی وریدی.
روش های جستجو
برای این بهروزرسانی، متخصص اطلاعات گروه عروق کاکرین پایگاه ثبت تخصصی (آخرین جستوجو در 30 نوامبر 2016) و CENTRAL (سال 2016، شماره 10) را بررسی کرد. متخصص اطلاعات گروه عروق کاکرین همچنین پایگاههای ثبت کارآزماییها را برای جزئیات مطالعات منتشرنشده در حال انجام جستوجو کرد.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که به مقایسه UFH زیر پوستی با کنترل مانند LMWH زیر پوستی، UFH داخل وریدی مداوم یا سایر داروهای ضدانعقاد در شرکتکنندگان مبتلا به ترومبوآمبولی حاد وریدی پرداخته باشند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور (JS و LR) بهطور مستقل از هم دادهها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را در کارآزماییها ارزیابی کردند. وقتی که ناهمگونی را کم در نظر گرفتیم، ما از متاآنالیزها استفاده کردیم. پیامدهای اولیه شامل ترومبوامبولی وریدی عودکننده علامتدار (ترومبوز ورید عمقی و / یا آمبولی ریوی) بودند. مرگومیر ناشی از VTE، اثرات نامطلوب درمان شامل خونریزی عمده و مرگومیر به هر علتی بود. ما تمام پیامدها را با استفاده از نسبت شانس (OR) با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم.
نتایج اصلی
ما یک مطالعه اضافی را در این بهروزرسانی وارد کردیم که تعداد کل مطالعات را در مرو به 16 کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده با مجموع 3593 شرکت کننده (1745 شرکتکننده در گروه مداخله و 1848 شرکت کننده در گروه کنترل) رساند. هشت کارآزمایی از UFH داخل وریدی به عنوان درمان کنترل استفاده کردند، در هفت کارآزمایی، LMWH مورد استفاده قرار گرفت و یک کارآزمایی سه بازو با هر دو دارو به عنوان کنترل داشتند. ما هیچ کارآزمایی را پیدا نکردیم که به مقایسه UFH زیر پوستی با سایر داروهای ضدانعقاد پرداخته باشند. ما کیفیت شواهد را به دلیل عدم کورسازی در مطالعات به کم کاهش دادیم، که منجر به خطر سوگیری عملکرد و همچنین عدم اطمینان میشود، که با فواصل اطمینان وسیع مشخص میشود.
زمانی که هپارین UFH زیرپوستی با داخل وریدی مقایسه شد، تفاوتی در بروز VTE عودکننده علامتدار در سه ماه (نسبت شانس (OR): 1.66؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.89 تا 3.10؛ 8 مطالعه؛ N = 965؛ کیفیت شواهد پائین)، ترومبوز ورید عمقی عودکننده (DVT) علامتدار در سه ماه (OR: 3.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.64 تا 17.06؛ N = 115؛ کیفیت شواهد پائین)، امبولی ریوی (PE) در سه ماه (OR: 1.44؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.73 تا 2.84؛ 9 مطالعه؛ N = 1161؛ کیفیت شواهد پائین)، مرگومیر مرتبط با VTE در سه ماه (OR: 0.98؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.20 تا 4.88؛ 9 مطالعه؛ N = 1168؛ کیفیت شواهد پائین)، خونریزی ماژور (OR: 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.42 تا 1.97؛ 4 مطالعه؛ N = 583؛ کیفیت شواهد پائین)، یا مرگومیر به هر علتی (OR: 1.74؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.67 تا 4.51؛ 8 مطالعه؛ N = 972؛ کیفیت شواهد پائین) دیده نشد. اپیزودی از VTE علامتدار طی 3 ماه پس از شروع درمان دیده نشد.
زمانی که UFH زیرپوستی با LMWH مقایسه شد، تفاوتی در بروز VTE عودکننده در 3 ماه (OR: 1.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.63 تا 1.63؛ 5 مطالعه، N = 2156؛ شواهد با کیفیت پائین)، DVT عودکننده در 3 ماه (OR: 1.38؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.73 تا 2.63؛ 3 مطالعه؛ N = 1566؛ شواهد با کیفیت پائین)، PE (OR: 0.84؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.36 تا 1.96؛ 5 مطالعه؛ N = 1819؛ شواهد با کیفیت پائین)، مرگ و میر به علت VTE (OR: 0.53؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17 تا 1.67؛ 8 مطالعه؛ N = 2469؛ شواهد با کیفیت پائین)، خونریزی ماژور (OR: 0.72؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43 تا 1.20؛ 5 مطالعه؛ N = 2300؛ شواهد با کیفیت پائین)، یا مرگومیر به هر علتی (OR: 0.73؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.50 تا 1.07؛ 7 مطالعه؛ N = 2272؛ کیفیت شواهد پائین) دیده نشد. اپیزودی از VTE علامتدار طی 3 ماه پس از شروع درمان دیده نشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
هیچ شواهدی از تفاوت بین UFH زیرپوستی در مقابل تزریق داخل وریدی آن برای پیشگیری از عود مجدد VTE، مرگومیر ناشی از VTE یا مرگومیر ناشی از همه موارد و خونریزی عمده وجود ندارد. با توجه به سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها)، کیفیت شواهد کم بود. همچنین شواهدی در مورد تفاوت بین UFH و LMWH زیر جلدی برای پیشگیری از عود مجدد VTE، مرگ ومیر ناشی از VTE یا مرگومیر ناشی از همه موارد یا خونریزی عمده وجود ندارد.
خلاصه به زبان ساده
هپارین شکستهنشده زیر پوستی برای درمان اولیه ترومبوامبولی وریدی
پیشینه
ترومبوامبولی وریدی (VTE ؛venous thromboembolism) وضعیتی است که لخته خون در وریدهای عمیق (عمدتا در پاها) تشکیل میشود و میتواند برای مسدود کردن شریانها در ریهها (یک وضعیت تهدید کننده زندگی که به عنوان آمبولی ریه شناخته میشود) حرکت کند. درمان VTE نیاز به تزریق دارویی به نام هپارین دارد که از تشکیل لختههای بیشتر پیشگیری میکند. هپارین در دو فرم وجود دارد: هپارین شکستهنشده (UFH) و هپارین با وزن مولکولی کم (LMWH). هپارین UFH را میتوان به صورت تزریق مداوم داخل وریدی (IV) یا به طور متناوب به صورت تزریق زیر پوست (زیر پوستی) تجویز کرد، در حالی که LMWH به صورت زیر پوستی تزریق میشود. در این مرور اثرات UFH زیر پوستی نسبت به UFH داخل وریدی و LMWH برای جلوگیری از لخته شدن مجدد، مرگومیر و خونریزی عمده اندازهگیری میشود. این بهروزرسانی یک مرور منتشر شده در سال 2009 است.
نتایج اصلی
پس از جستوجو برای مطالعات مربوطه تا نوامبر 2016، ما یک مطالعه را برای اضافه کردن به این بهروزرسانی پیدا کردیم. در کل، ما 16 کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده را با 3593 شرکتکننده در این مرور وارد کردیم. این بهروزرسانی نشان داد که هیچ شواهدی از تفاوت UFH زیر پوستی با UFH داخل وریدی یا LMWH زیر پوستی برای جلوگیری از لخته شدن مجدد، مرگ و یا خونریزی عمده وجود ندارد.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد به دلیل عدم کورسازی در مطالعات وارد شده و عدم دقت برای نتایج، به علت تعداد کم حوادث گزارششده، به پائین تنزل کرد.