پیشینه
این نسخه یک بهروزرسانی از مرور کاکرین منتشرشده در 2013، شماره 10 است.
بیماران مبتلا به سرطان دچار نقص ایمنی، در معرض افزایش خطر عوارض مرتبط با آنفلوآنزای جدی قرار دارند؛ بنابراین دستورالعملها، واکسیناسیون آنفلوآنزا را برای این بیماران توصیه میکنند. با این حال، دادهها در مورد اثربخشی واکسن در این جمعیت کم است و ارزش واکسیناسیون در آنها نامشخص باقی مانده است.
اهداف
ارزیابی اثربخشی واکسن آنفلوآنزا در بزرگسالان دچار نقص ایمنی مبتلا به بدخیمیها. پیامد اولیه مطالعه مروری، مرگومیر ناشی از همه علل، ترجیحا در پایان فصل آنفلوآنزا بود. بیماری شبهآنفلوآنزا (influenza-like) (ILI، یک توصیف بالینی)، آنفلوآنزای تأییدشده، پنومونی، هرگونه بستری در بیمارستان، مرگومیر مرتبط با آنفلوآنزا و ایمونوژنیسیته به عنوان پیامدهای ثانویه تعریف شدند.
روش های جستجو
ما در پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails)؛ MEDLINE؛ Embase و LILACS تا می 2017 جستوجو کردیم. ما این مجموعه مقالات کنفرانسها را جستوجو کردیم: ICAAC؛ ECCMID؛ IDSA (کنفرانسهای بیماریهای عفونی)؛ ASH؛ ASBMT؛ EBMT (هماتولوژیک) و ASCO (انکولوژیک) بین سالهای 2006 و 2017. بهعلاوه ما منابع همه مطالعات شناساییشده و مطالعات مروری مرتبط را بررسی کردیم. ما وبسایتهای تولیدکنندگان واکسن آنفلوآنزا را جستوجو کردیم. ما در نهایت برای کارآزماییهای در حال انجام یا منتشرنشده در پایگاههای اطلاعاتی ثبت کارآزمایی بالینی جستوجو انجام دادیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trails)، مطالعات کوهورت آیندهنگر و گذشتهنگر و مطالعات مورد-شاهدی مربوط به مقایسه واکسنهای آنفلوآنزا غیرفعال شده در مقابل دارونما، عدم واکسیناسیون یا یک واکسن متفاوت در بزرگسالان (16 ساله و بالاتر) مبتلا به سرطان در نظر گرفته شدند. ما بدخیمیهای توپر (solid) تحت درمان با شیمیدرمانی، بیماران مبتلا به سرطان خون تحت درمان با شیمیدرمانی یا درماننشده، بیماران سرطانی بعد از پیوند اتولوگ (post-autologous) یا آلوژنیک (allogeneic) سلولهای بنیادی خونساز (haematopoietic stem cell transplantation؛ HSCT) (تا شش ماه بعد از پیوند) (در هر زمان) را در نظر گرفتیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده این مطالعه مروری بهطور مستقل خطر سوگیری (bias) را ارزیابی و دادهها را از مطالعات انتخابی بر اساس روششناختی کاکرین استخراج کردند. به دلیل تعاریف پیامد و مخرج متفاوت در مطالعات انتخابی، متاآنالیز قابلاجرا نبود.
نتایج اصلی
ما شش مطالعه را با مجموع 2275 شرکتکننده شناسایی کردیم: پنج مطالعه، واکسیناسیون را با عدم واکسیناسیون و یک مطالعه، واکسن کمکی (adjuvanted) را با واکسن غیرکمکی مقایسه کرده بودند. سه مطالعه RCT، یک مورد مطالعه کوهورت مشاهدهای آیندهنگر و دو مورد مطالعه کوهورت گذشتهنگر بودند.
ما برای مقایسه واکسیناسیون با عدم واکسیناسیون، دو RCT و سه مطالعه مشاهدهای را شامل 2202 شرکتکننده گردآوری کردیم. یک مطالعه نتایج را بهصورت شخص-سال (person-years) گزارش کرده بود، در حالی که دیگران نتایج را به ازای شخص گزارش کرده بودند. پنج مطالعه بین 1993 و 2015 انجام شده و شامل بزرگسالان مبتلا به بیماریهای خونی (سه مطالعه)، بیماران پس از پیوند مغز استخوان (BMT) (دو مطالعه) و بدخیمیهای توپر (سه مطالعه) بودند.
یک RCT و دو مطالعه مشاهدهای، مرگومیر ناشی از همه علل را گزارش کرده بودند؛ RCT نشاندهنده نرخهای مرگومیر مشابه در هر دو بازو بود (نسبت شانس (OR): 1.25؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43 تا 3.62؛ 1 مطالعه؛ 78 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت پایین) و مطالعات مشاهدهای بیانگر ارتباط معنادار بین دریافت واکسن و خطر مرگ کمتر، با نسبت خطر تطابق یافته 0.88 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.78 تا 1؛ 1 مطالعه؛ 1577 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پایین) در یک مطالعه و OR: 0.42 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.24 تا 0.75؛ 1 مطالعه؛ 806 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پایین) در دیگری بودند. یک RCT، کاهش در ILI را با واکسیناسیون گزارش کرده بود؛ در شرایطی که هیچ اختلافی در یک مطالعه مشاهدهای مشاهده نشده بود. نرخهای آنفلوآنزای تأییدشده در یک RCT و سه مطالعه مشاهدهای با واکسیناسیون کمتر بود که این تفاوت در یک مورد از نظر آماری معنادار بود. پنومونی بهطور قابلتوجهی در یک مطالعه مشاهدهای با واکسیناسیون کمتر مشاهده شده بود؛ اما تفاوتی در یک مطالعه یا RCT دیگر تشخیص داده نشده بود. یک RCT، نشاندهنده کاهش در بستری پس از واکسیناسیون بود؛ در حالی که یک مطالعه مشاهدهای هیچ اختلافی نیافته بود. هیچ عارضه جانبی تهدیدکننده حیات یا دائمی از واکسیناسیون گزارش نشده بود. قدرت شواهد بهوسیله تعداد اندک مطالعات منتخب و کیفیت روششناختی پایین آنها، محدود شده و قطعیت شواهد برای پیامد مرگومیر بر مبنای سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها)، پایین تا بسیار پایین بود.
ما برای مقایسه واکسن کمکی با واکسن غیرکمکی، یک RCT را شامل 73 بیمار شناسایی کردیم. هیچ تفاوتی برای همه پیامدهای اولیه و ثانویه ارزیابیشده یافت نشد. خطر نسبی مرگومیر در گروه واکسن کمکی، 0.54 بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.05 تا 5.73؛ شواهد با قطعیت پایین). کیفیت شواهد به علت اندازه نمونه کوچک و فاصله اطمینانهای بزرگ برای تمام پیامدها، پایین بود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
دادههای مشاهدهای نشاندهنده مرگومیر و پیامدهای مرتبط با آنفلوآنزای کمتر با واکسیناسیون آنفلوآنزا است. قدرت شواهد بهوسیله تعداد اندک مطالعات و کیفیت شواهد پایین محدود شده بود. به نظر میرسد که این شواهد با وجود ضعیف بودن، نشان میدهد که در هنگام واکسیناسیون بزرگسالان مبتلا به سرطان در برابر آنفلوآنزا، منافع برتر از خطرات بالقوه هستند. با این حال RCTهای کنترلشده با دارونما یا عدم درمان اضافی مربوط به واکسیناسیون آنفلوآنزا در میان بزرگسالان مبتلا به سرطان، از نظر اخلاقی نامعلوم هستند. هیچ شواهد قاطعی در مورد استفاده از واکسن آنفلوآنزای کمکی در مقابل غیرکمکی در این جمعیت وجود ندارد.
خلاصه به زبان ساده
واکسیناسیون آنفلوآنزا برای پیشگیری از آنفلوآنزا در بزرگسالان مبتلا به سرطان
پیشینه
بزرگسالان مبتلا به سرطان بیش از بزرگسالان سالم در معرض عوارض جدی ناشی از آنفلوآنزا قرار دارند. واکسن آنفلوآنزا در مقابل آنفلوآنزا و عوارض آن محافظت ایجاد میکند. با این حال اثربخشی آن در افراد مبتلا به سرطان نامشخص است؛ زیرا اختلال عملکرد ایمنی که در نتیجه شیمیدرمانی همراه با سرطان پدید میآید، میتواند پاسخ ایمنی را به واکسن تضعیف کند؛ بنابراین افراد مبتلا به سرطان اطلاعات روشنی درباره اهمیت و اثربخشی این واکسن ندارند.
هدف مطالعه مروری
این مطالعه مروری بر اثربخشی واکسیناسیون آنفلوآنزا در بزرگسالان مبتلا به سرطانی که سیستم ایمنی آنها به دلیل سرطان یا شیمیدرمانی سرکوب شده، متمرکز بود. ما منابع را تا می 2017 جستوجو کردیم.
یافتههای اصلی مطالعه
ما شش مطالعه بالینی (2275 شرکتکننده) را شناسایی کردیم که به این پرسش پرداخته بودند و نیمی از آنها، کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده بودند که در آنها بیماران بهصورت تصادفی برای دریافت یا عدم دریافت واکسن تصادفیسازی شده بودند. دو مطالعه دیگر نشان داد که بزرگسالان مبتلا به سرطان واکسینه شده، دارای نرخهای مرگ کمتری بودند؛ اما این مطالعات تصادفیسازی نشده بودند. یک، مطالعه تصادفیسازی شده کوچک بیانگر نرخ مرگومیر مشابه در بیماران واکسینه شده و واکسینه نشده بود. ادغام (ترکیب) نتایج حاصل از مطالعات مختلف به خاطر روشهای متفاوت یا راههای متفاوتی که نتایج گزارش شده بودند، امکانپذیر نبود. نرخ بیماری شبهآنفلوآنزا (هر بیماری تنفسی تبدار)، پنومونی، آنفلوآنزای تأییدشده و بستری در بیمارستان به هر علت بین افراد واکسینه شده در حداقل یک مطالعه، کمتر بود. هیچ عارضه جانبی در ارتباط با این واکسن گزارش نشده بود. همچنین این مطالعه مروری، یک کارآزمایی مربوط به مقایسه واکسن معمول با واکسن محتوی ادجوانت را که مستلزم افزایش پاسخ ایمنی است انتخاب کرده بود. این کارآزمایی تصادفیسازی شده، کوچک بوده و تفاوتی را در همه پیامدهای بالینی بررسی شده نیافته بود.
کیفیت شواهد
قدرت شواهد بهوسیله تعداد کم مطالعات و کیفیت روششناختی پایین آنها، محدود شده بود (خطر سوگیری بالا).
نتیجهگیریها
به نظر نمیرسد که کارآزماییهای کنترلشده با مقیاس بزرگ در آینده برای بررسی این موضوع وجود داشته باشد. شواهد موجود با وجود ضعیف بودن، نشاندهنده منفعت برای واکسیناسیون آنفلوآنزا در میان بزرگسالان مبتلا به سرطان است و ضرری برای آن یافت نشده بود. واکسنهای آنفلوآنزایی که به بزرگسالان مبتلا به سرطان داده میشود، حاوی ویروس غیرفعال شدهای است که نمیتواند باعث آنفلوآنزا یا عفونت ویروسی دیگر شود.