جمعه 31 فروردین 1403
جلد 2017 -
جلد 2017 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Lise J Estcourt, Michael J Desborough, Carolyn Doree, Sally Hopewell, Simon J Stanworth. Plasma transfusions prior to lumbar punctures and epidural catheters for people with abnormal coagulation. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1937-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1937-fa.html
پیشینه
جاسازی و قرار دادن یک سوزن پونسکیون (puncture) کمری یا کاتتر اپیدورال (epidural catheter) ممکن است با خونریزی قبل و پس از پروسیجر همراه باشد. افرادی که نیاز به این روش دارند، ممکن است اختلالات انعقادی ناشی از بیماری زمینه‌ای، بیماری‌های همراه، یا عوارض درمان داشته باشند. کار بالینی در برخی از مؤسسات، باعث کاهش خطر خونریزی در این بیماران با استفاده از انتقال پیشگیرانه پلاسما به منظور مقابله با کمبود فاکتورهای انعقاد قبل از عمل، می‌شود. بااین‌حال، ترانسفیوژن پلاسما بدون خطر نیست و هنوز مشخص نیست که آیا این مداخله با کاهش میزان خونریزی یا سایر پیامدهای بالینی معنی‌دار مرتبط است یا خیر.
اهداف
تعیین اثر رژیم‌های مختلف پیشگیری‌کننده ترانسفیوژن پلاسما قبل از جاسازی سوزن پونسکیون کمری یا کاتتر اپیدورال در افراد مبتلا به انعقاد غیرطبیعی.
روش های جستجو
ما برای کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs ؛randomised controlled trails)، کارآزمایی‌های غیرتصادفی‌سازی و کنترل‌شده (non-RCT) و مطالعات کنترل‌شده قبل و بعد (CBAs) در CENTRAL (کتابخانه کاکرین 2016، شماره11)؛ MEDLINE (از 1946)؛ Embase (از 1974)؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture (از1937)؛ the Transfusion Evidence Library (از 1950) و پنج پایگاه اطلاعاتی الکترونیکی دیگر، هم‌چنین ClinicalTrials.gov و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (WHOICTRP)؛ را برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام در 9 ژانویه 2017 جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما برنامه‌ریزی کردیم که RCTها؛ non-RCTها و CBAهایی را انتخاب کنیم که شامل انجام ترانسفیوژن‌های پلاسما برای پیشگیری از خونریزی در افراد با هر سنی که مبتلا به یک اختلال انعقاد خون (coagulopathy) بوده و نیازمند جاسازی یک سوزن پونسکیون کمری یا کاتتر اپیدورال هستند، شود. اگر این مطالعات شناسایی می‌شدند، ما می‌توانستیم مطالعات کنترل نشده، مطالعات مقطعی و مطالعات موردی را از مرور حذف کنیم. ما فقط RCTهای خوشه‌ای، کارآزمایی‌های خوشه‌ای غیرتصادفی‌سازی و CBAها را با حداقل دو مکان مداخله و دو محل کنترل انتخاب کردیم. در مطالعات با فقط یک مداخله یا یک محل کنترل، مداخله (یا مقایسه) کاملا توسط محل مطالعه مخدوش می‌شود و تشخیص هر گونه تغییر مشاهده‌شده را در مداخله نسبت به سایر متغیرهای سایت، مشکل می‌سازد.
ما برنامه‌ریزی کردیم که افراد مبتلا به هموفیلی را از مطالعه جدا کنیم، زیرا آن‌ها باید با غلظت فاکتور مناسب درمان شوند. ما هم‌چنین برنامه‌ریزی کردیم تا افراد تحت درمان با وارفارین (warfarin) را جدا کنیم، زیرا دستورالعمل‌ها، استفاده از غلظت پیچیده پروترومبین (prothrombin) را برای بازگشت اورژانسی وارفارین توصیه کردند.
ما برنامه‌ریزی کردیم که افراد مبتلا به هموفیلی را از مطالعه جدا کنیم، زیرا آن‌ها باید با غلظت فاکتور مناسب درمان شوند. ما هم‌چنین برنامه‌ریزی کردیم تا افراد تحت درمان با وارفارین (warfarin) را جدا کنیم، زیرا دستورالعمل‌ها، استفاده از غلظت پیچیده پروترومبین (prothrombin) را برای بازگشت اورژانسی وارفارین توصیه کردند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین (Cochrane) استفاده کردیم.
نتایج اصلی
ما هیچ RCT؛ غیرRCT یا CBA تکمیل شده یا در حال انجام را شناسایی نکردیم.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
هیچ شواهدی از RCTها؛ non-RCTها و CBAها وجود ندارد تا مشخص کند که آیا ترانسفیوژن‌های پلاسما قبل از جاسازی سوزن پونسکیون کمری یا کاتتر اپیدورال لازم است یا خیر و در صورت نیاز به ترانسفیوژن‌های پلاسما، میزان اختلال انعقاد خون به چه اندازه باید باشد تا این انتقال صورت گیرد. ما نیاز به طراحی مطالعه‌ای با حداقل 47,030 شرکت‌کننده داریم تا بتوانیم افزایش تعداد کسانی را که پس از پونسکیون کمری یا بی‌حسی اپیدورال از 1 در 1000 تا 2 در 1000 خونریزی داشتند، شناسایی کنیم.
خلاصه به زبان ساده
ترانسفیوژن‌های پلاسما قبل از جاسازی سوزن‌های پونسکیون کمری برای افراد مبتلا به انعقاد غیرطبیعی
سوال مطالعه مروری
ما شواهد را در مورد اینکه آیا افراد مبتلا به انعقاد غیرطبیعی (لخته شدن ضعیف خون) قبل از جاسازی سوزن پونسکیون کمری یا کاتتر اپیدورال نیاز به ترانسفیوژن پلاسما دارند یا خیر ارزیابی کردیم، و اگر چنین باشد، میزان انعقاد غیرطبیعی که در آن نیاز به ترانسفیوژن پلاسما است، چقدر باید باشد.
پیشینه
افراد مبتلا به انعقاد غیرطبیعی ممکن است نیاز به یک پونسکیون کمری یا بیهوشی اپیدورال داشته باشند. پونسکیون کمری معمولا با قرارگیری یک سوزن بین استخوان‌های (مهره‌ها) ستون فقرات در گودی کمر داخل مایع اطراف نخاع (دسته اعصابی که پایین ستون فقرات حرکت می‌کند و مغز را به بدن متصل می‌کند) انجام می‌شود. پونسکیون کمری هم برای به دست‌آوردن یک نمونه از این مایع و هم برای اعمال درمان به داخل مایع (شیمی‌درمانی یا یک بیهوشی)، انجام می‌شود. سوزن پونسکیون کمری بلافاصله پس از گرفته‌شدن هر نمونه مایع یا پس از اینکه درمان انجام شد، برداشته می‌شود. یک اپیدورال شامل قرارگیری یک سوزن، با قطر بزرگ‌تر از سوزن پونسکیون کمری است. سوزن اپیدورال از طریق بافت‌های مشابه همانند سوزن پونسکیون کمری عبور می‌کند اما از نفوذ کیسه مایع اطراف نخاعی پیشگیری می‌کند. در عوض، هر درمان به داخل فضای خارج از کیسه سیال تزریق می‌شود (به نام فضای اپیدورال). یک لوله کوچک (یک کاتتر اپیدورال) اغلب از طریق سوزن اپیدورال عبور می‌کند و در موقعیت قرار می‌گیرد تا داروهای بی‌حسی موضعی اضافی وارد آن‌ها شود. روش معمول در بسیاری از کشورها انجام ترانسفیوژن‌های پلاسما به منظور پیشگیری از خونریزی جدی ناشی از پروسیجر است، البته در صورتی که آزمایشات خون، وضعیت انعقاد را غیرطبیعی ارزیابی کنند. اگرچه خطر خونریزی بسیار کم رخ می‌دهد، در صورت بروز می‌تواند بسیار جدی باشد. اصلاح ناهنجاری‌های انعقاد با یک ترانسفیوژن پلاسما به‌خودی‌خود بدون خطر نیست و مشخص نیست که آیا این عمل منفعت داشته یا مضر است. افراد ممکن است در معرض خطرات ترانسفیوژن پلاسما بدون هیچ گونه منفعت بالینی قرار گیرند. خطر اینکه یک ترانسفیوژن پلاسما می‌تواند باعث آسیب جدی، مانند انتقال یک عفونت یا مشکلات تنفسی حاد شود، بسیار کم است.
ویژگی‌های مطالعه
ما پایگاه‌های اطلاعات علمی را برای یافتن مطالعات بالینی (کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده و مطالعات غیرتصادفی‌سازی‌شده با طراحی خوب) از افراد در هر سنی با انعقاد غیرطبیعی که به یک پونسکیون کمری یا بیهوشی اپیدورال نیاز داشتند جست‌وجو کردیم. شواهد تا 9 ژانویه 2017 موجود است. در این مرور، ما هیچ مطالعه مرتبطی را پیدا نکردیم.
نتایج اصلی
از آنجایی که ما هیچ مطالعه مرتبطی را پیدا نکردیم، هیچ نتایجی موجود نیست. خطر خونریزی پس از پونسکیون کمری یا اپیدورال بسیار کم است و مطالعات بسیار زیادی (با تقریبا 50,000 نفر) برای فهمیدن اینکه آیا انجام ترانسفیوژن‌های پلاسما قبل از این روش‌ها مفید است یا خیر، مورد نیاز است.
کیفیت شواهد
از آنجایی که هیچ مطالعه انتخاب شده‌ای وجود نداشت، ما کیفیت شواهد را تعیین نکردیم.
ما شواهد را در مورد اینکه آیا افراد مبتلا به انعقاد غیرطبیعی (لخته شدن ضعیف خون) قبل از جاسازی سوزن پونسکیون کمری یا کاتتر اپیدورال نیاز به ترانسفیوژن پلاسما دارند یا خیر ارزیابی کردیم، و اگر چنین باشد، میزان انعقاد غیرطبیعی که در آن نیاز به ترانسفیوژن پلاسما است، چقدر باید باشد.
پیشینه
افراد مبتلا به انعقاد غیرطبیعی ممکن است نیاز به یک پونسکیون کمری یا بیهوشی اپیدورال داشته باشند. پونسکیون کمری معمولا با قرارگیری یک سوزن بین استخوان‌های (مهره‌ها) ستون فقرات در گودی کمر داخل مایع اطراف نخاع (دسته اعصابی که پایین ستون فقرات حرکت می‌کند و مغز را به بدن متصل می‌کند) انجام می‌شود. پونسکیون کمری هم برای به دست‌آوردن یک نمونه از این مایع و هم برای اعمال درمان به داخل مایع (شیمی‌درمانی یا یک بیهوشی)، انجام می‌شود. سوزن پونسکیون کمری بلافاصله پس از گرفته‌شدن هر نمونه مایع یا پس از اینکه درمان انجام شد، برداشته می‌شود. یک اپیدورال شامل قرارگیری یک سوزن، با قطر بزرگ‌تر از سوزن پونسکیون کمری است. سوزن اپیدورال از طریق بافت‌های مشابه همانند سوزن پونسکیون کمری عبور می‌کند اما از نفوذ کیسه مایع اطراف نخاعی پیشگیری می‌کند. در عوض، هر درمان به داخل فضای خارج از کیسه سیال تزریق می‌شود (به نام فضای اپیدورال). یک لوله کوچک (یک کاتتر اپیدورال) اغلب از طریق سوزن اپیدورال عبور می‌کند و در موقعیت قرار می‌گیرد تا داروهای بی‌حسی موضعی اضافی وارد آن‌ها شود. روش معمول در بسیاری از کشورها انجام ترانسفیوژن‌های پلاسما به منظور پیشگیری از خونریزی جدی ناشی از پروسیجر است، البته در صورتی که آزمایشات خون، وضعیت انعقاد را غیرطبیعی ارزیابی کنند. اگرچه خطر خونریزی بسیار کم رخ می‌دهد، در صورت بروز می‌تواند بسیار جدی باشد. اصلاح ناهنجاری‌های انعقاد با یک ترانسفیوژن پلاسما به‌خودی‌خود بدون خطر نیست و مشخص نیست که آیا این عمل منفعت داشته یا مضر است. افراد ممکن است در معرض خطرات ترانسفیوژن پلاسما بدون هیچ گونه منفعت بالینی قرار گیرند. خطر اینکه یک ترانسفیوژن پلاسما می‌تواند باعث آسیب جدی، مانند انتقال یک عفونت یا مشکلات تنفسی حاد شود، بسیار کم است.
ویژگی‌های مطالعه
ما پایگاه‌های اطلاعات علمی را برای یافتن مطالعات بالینی (کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده و مطالعات غیرتصادفی‌سازی‌شده با طراحی خوب) از افراد در هر سنی با انعقاد غیرطبیعی که به یک پونسکیون کمری یا بیهوشی اپیدورال نیاز داشتند جست‌وجو کردیم. شواهد تا 9 ژانویه 2017 موجود است. در این مرور، ما هیچ مطالعه مرتبطی را پیدا نکردیم.
نتایج اصلی
از آنجایی که ما هیچ مطالعه مرتبطی را پیدا نکردیم، هیچ نتایجی موجود نیست. خطر خونریزی پس از پونسکیون کمری یا اپیدورال بسیار کم است و مطالعات بسیار زیادی (با تقریبا 50,000 نفر) برای فهمیدن اینکه آیا انجام ترانسفیوژن‌های پلاسما قبل از این روش‌ها مفید است یا خیر، مورد نیاز است.
کیفیت شواهد
از آنجایی که هیچ مطالعه انتخاب شده‌ای وجود نداشت، ما کیفیت شواهد را تعیین نکردیم.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Haematological Malignancies Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/10/20 | انتشار: 1396/7/3
