چهارشنبه 29 فروردین 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Takashi Fujiwara, Akira Kuriyama, Yumi Kato, Toshio Fukuoka, Erika Ota. Perioperative local anaesthesia for reducing pain following septal surgery. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-1922-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1922-fa.html
پیشینه
جراحی انحراف بینی، یک عمل معتبر برای درمان انسداد بینی ناشی از انحراف تیغه بینی است که تحت آناستزی موضعی یا عمومی انجام می‌گیرد. بی‌حسی موضعی برای کنترل درد پس از عمل استفاده می‌شود؛ اما اثربخشی و ایمنی آن نامشخص است.
اهداف
ارزیابی اثربخشی بی‌حسی موضعی پس از عمل برای کاهش درد در جراحی انحراف بینی و ارزیابی خطر عوارض مرتبط.
روش های جستجو
متخصص اطلاعات ENT کاکرین؛ در مرکز ثبت ENT؛ مرکز ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid Embase؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literture؛ Web of Science؛ ClinicalTrials.gov؛ ICTRP و منابع بیش‌تر برای کارآزمایی‌های منتشر‌شده و منتشرنشده. تاریخ جست‌وجو، 9 ژانویه 2018 بود.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده و کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده خوشه‌ای شامل بزرگسالان یا کودکان (یا هر دو) که تحت جراحی انحراف بینی قرار گرفته بودند. ما مطالعات مربوط به مقایسه بی‌حسی موضعی در مقابل عدم درمان/ دارونما را انتخاب کردیم. هم‌چنین ما مطالعات مربوط به مقایسه انواع مختلف بی‌حسی موضعی را با یکدیگر گردآوری کردیم (یعنی تزریق موضعی، افزودن یک داروی بی‌حسی به تامپون بینی (Nasal packing)، جایی که استفاده شده و بلوک گانگلیون اسفنوپالاتین (sphenopalatine)).
گردآوری و تحلیل داده‌ها
ما از شیوه‌های روش‌شناختی استاندارد مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم. پیامدهای اولیه شامل شدت درد پس از عمل در 12، 24 و 48 ساعت سنجیده‌شده به وسیله مقیاس آنالوگ بصری (VAS ؛visual analogue scale) یا ابزار پیامد درد دیگری از جمله مقیاس‌های رتبه‌بندی عددی یا کلامی بود. پیامدهای ثانویه، نیاز به مسکن بیش‌تر، مدت بستری و عوارض جانبی (خونریزی پس از عمل و استفراغ بعد از عمل) بودند. ما از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) جهت ارزیابی کیفیت شواهد برای هر پیامد استفاده کردیم.
نتایج اصلی
ما هفت کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را شامل 493 شرکت‌کننده انتخاب کردیم. شرکت‌کنندگان در همه مطالعات، بزرگسالان تحت جراحی سپتوپلاستی (septoplasty) بودند. این مطالعات، ناهمگون و کیفیت مجموع شواهد، از پایین تا بسیار پایین بود. تعدادی از مطالعات، داده‌های قابل اطمینانی برای پیامد اولیه در این مرور ارائه کرده بودند.
تزریق بی‌حسی موضعی در مقابل عدم درمان/ دارونما
دو مطالعه (142 شرکت‌کننده)، تزریق بی‌حسی موضعی را در مقابل دارونما مقایسه کرده بودند؛ اما این مطالعات، درد پس از عمل را در 12، 24 و 48 ساعت گزارش نکرده بودند. مشخص نیست که آیا تزریق بی‌حسی موضعی، خطر استفراغ را کاهش می‌دهد یا خیر (نسبت شانس (OR): 3.10؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.12 تا 79.23؛ 60 شرکت‌کننده؛ یک مطالعه) (شواهد با کیفیت پایین). هیچ مطالعه‌ای نیاز به مسکن بیش‌تر، مدت بستری یا خونریزی پس از عمل غیر قابل کنترل را گزارش نکرده بود.
اعمال بی‌حسی موضعی از طریق تامپون بینی در مقابل بدون تامپون/ تامپون با دارونما
چهار مطالعه (301 شرکت‌کننده) از تامپون بینی پس از عمل استفاده کرده و افزودن بی‌حسی موضعی را به تامپون در برابر تامپون با دارونما مقایسه کرده بودند. اضافه کردن بی‌حسی موضعی به تامپون بینی در قیاس با تامپون همراه دارونما، نمره درد بر اساس VAS (از 0 تا 100) در 12 ساعت (میانگین تفاوت (MD): -16.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): -22.27 تا -11.62؛ 151 شرکت‌کننده؛ دو مطالعه؛ I2 = %49) (شواهد با کیفیت پایین) و 24 ساعت (MD: -7.53؛ 95% فاصله اطمینان (CI): -9.76 تا -5.29؛ 268 شرکت‌کننده؛ چهار مطالعه؛ I2 = %83) (شواهد با کیفیت بسیار پایین) پس از عمل را کاهش داده بود. این مطالعات درد پس از عمل را طی 48 ساعت گزارش نکرده بودند. افزودن بی‌حسی موضعی به تامپون بینی، احتیاج به مسکن بیش‌تر را کاهش داده بود (OR: 0.15؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.07 تا 0.34؛ 151 شرکت‌کننده؛ دو مطالعه؛ I2 = %15) (شواهد با کیفیت متوسط). هیچ مطالعه‌ای مدت بستری، استفراغ پس از عمل یا خونریزی غیر قابل کنترل پس از عمل را ذکر نکرده بود.
هیچ مطالعه‌ای افزودن بی‌حسی موضعی به تامپون بینی در مقابل نبود تامپون را مقایسه نکرده بود.
بلوک گانگلیون sphenopalatine در مقابل عدم درمان/ دارونما
یک مطالعه (50 شرکت‌کننده)، بلوک گانگلیون sphenopalatine را در مقابل عدم درمان مقایسه کرده بود؛ اما این مطالعه، درد پس از عمل، نیاز به مسکن بیش‌تر، مدت بستری، استفراغ یا خونریزی غیر قابل کنترل پس از عمل را گزارش نکرده بود.
تزریق بی‌حسی موضعی در مقابل عدم درمان/ دارونما
دو مطالعه (142 شرکت‌کننده)، تزریق بی‌حسی موضعی را در مقابل دارونما مقایسه کرده بودند؛ اما این مطالعات، درد پس از عمل را در 12، 24 و 48 ساعت گزارش نکرده بودند. مشخص نیست که آیا تزریق بی‌حسی موضعی، خطر استفراغ را کاهش می‌دهد یا خیر (نسبت شانس (OR): 3.10؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.12 تا 79.23؛ 60 شرکت‌کننده؛ یک مطالعه) (شواهد با کیفیت پایین). هیچ مطالعه‌ای نیاز به مسکن بیش‌تر، مدت بستری یا خونریزی پس از عمل غیر قابل کنترل را گزارش نکرده بود.
اعمال بی‌حسی موضعی از طریق تامپون بینی در مقابل بدون تامپون/ تامپون با دارونما
چهار مطالعه (301 شرکت‌کننده) از تامپون بینی پس از عمل استفاده کرده و افزودن بی‌حسی موضعی را به تامپون در برابر تامپون با دارونما مقایسه کرده بودند. اضافه کردن بی‌حسی موضعی به تامپون بینی در قیاس با تامپون همراه دارونما، نمره درد بر اساس VAS (از 0 تا 100) در 12 ساعت (میانگین تفاوت (MD): -16.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): -22.27 تا -11.62؛ 151 شرکت‌کننده؛ دو مطالعه؛ I2 = %49) (شواهد با کیفیت پایین) و 24 ساعت (MD: -7.53؛ 95% فاصله اطمینان (CI): -9.76 تا -5.29؛ 268 شرکت‌کننده؛ چهار مطالعه؛ I2 = %83) (شواهد با کیفیت بسیار پایین) پس از عمل را کاهش داده بود. این مطالعات درد پس از عمل را طی 48 ساعت گزارش نکرده بودند. افزودن بی‌حسی موضعی به تامپون بینی، احتیاج به مسکن بیش‌تر را کاهش داده بود (OR: 0.15؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.07 تا 0.34؛ 151 شرکت‌کننده؛ دو مطالعه؛ I2 = %15) (شواهد با کیفیت متوسط). هیچ مطالعه‌ای مدت بستری، استفراغ پس از عمل یا خونریزی غیر قابل کنترل پس از عمل را ذکر نکرده بود.
هیچ مطالعه‌ای افزودن بی‌حسی موضعی به تامپون بینی در مقابل نبود تامپون را مقایسه نکرده بود.
بلوک گانگلیون sphenopalatine در مقابل عدم درمان/ دارونما
یک مطالعه (50 شرکت‌کننده)، بلوک گانگلیون sphenopalatine را در مقابل عدم درمان مقایسه کرده بود؛ اما این مطالعه، درد پس از عمل، نیاز به مسکن بیش‌تر، مدت بستری، استفراغ یا خونریزی غیر قابل کنترل پس از عمل را گزارش نکرده بود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
افزودن بی‌حسی موضعی به تامپون‌های بینی (اگر استفاده شوند) بعد از جراحی انحراف بینی می‌تواند درد پس از عمل را طی 12 ساعت نخست در قیاس با تامپون بینی با دارونما کاهش دهد. این تأثیر در 24 ساعت نامشخص است؛ زیرا کیفیت شواهد بسیار پایین است. شواهد برای پیامدهای دیگر شامل عوارض جانبی موجود نبود. فقدان شواهد درباره اثرات بی‌حسی موضعی اضافه‌شده به تامپون بینی در مقایسه با بدون تامپون بینی وجود دارد. هم‌چنین فقدان شواهد درباره اثرات بی‌حسی موضعی تزریق‌شده و اثرات بلوک گانگلیون sphenopalatine وجود دارد.
خلاصه به زبان ساده
بی‌حسی موضعی در قبل، حین و پس از عمل برای کاهش درد به دنبال جراحی انحراف بینی
سوال مطالعه مروری
آیا بی‌حسی موضعی در زمان عمل (قبل، حین و پس از عمل)، درد پس از جراحی تیغه بینی را کاهش می‌دهد و آیا هر گونه عوارض جانبی وجود دارد؟
پیشینه
جراحی انحراف بینی برای درمان انسداد بینی ناشی از انحراف تیغه بینی است. بی‌حسی موضعی برای کاهش درد پس از عمل استفاده می‌شود و انواع مختلفی دارد (مانند تزریق موضعی، افزودن داروی بی‌حسی به تامپون بینی در صورت استفاده برای مدیریت خونریزی پس از عمل و بلوک عصبی منطقه‌ای). اکثر جراحان بر استفاده از بی‌حسی موضعی توافق دارند؛ ولی انتخاب کدام نوع برای استفاده بستگی به ترجیح جراح دارد.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد تا ژانویه 2018 موجود است. ما هفت مطالعه را انتخاب کردیم که 493 بیمار را به کار گرفته بودند. شرکت‌کنندگان در همه مطالعات انتخابی، بزرگسالانی بودند که تحت جراحی انحراف بینی قرار گرفته و درصد زنان از 20.7% تا 58.3% متفاوت بود. دو مطالعه با 142 شرکت‌کننده، تزریق بی‌حسی موضعی را ارزیابی کرده بودند. چهار مطالعه با 301 شرکت‌کننده، از تامپون بینی پس از عمل استفاده کرده و افزودن بی‌حسی موضعی را به تامپون بینی ارزیابی کردند. یک مطالعه با 50 شرکت‌کننده، بلوک عصبی منطقه‌ای را ارزیابی کرده بود. بودچه هیچ مطالعه‌ای توسط تولیدکنندگان بی‌حسی موضعی تأمین نشده بود.
نتایج اصلی
تزریق بی‌حسی موضعی در مقایسه با عدم درمان/ دارونما
پیامد اصلی که ما بررسی کردیم، تأثیر بر کاهش درد طی 12، 24 و 48 ساعت بعد از جراحی بود. دو مطالعه، تزریق موضعی بی‌حسی را ارزیابی کرده بودند؛ اما درباره درد در این سه زمان گزارش نداده بودند. مشخص نیست که آیا تزریق بی‌حسی موضعی، خطر استفراغ را افزایش می‌دهد یا خیر. هیچ مطالعه‌ای خونریزی پس از عمل غیر قابل کنترل را گزارش نکرده بود.
اعمال بی‌حسی موضعی از طریق تامپون بینی در مقایسه با نبود تامپون/ تامپون با دارونما
چهار مطالعه که از تامپون بینی پس از عمل استفاده کرده بودند، افزودن بی‌حسی موضعی را به تامپون در برابر تامپون با دارونما ارزیابی کرده بودند. چهار مورد از این مطالعات درد در 12 یا 24 ساعت (یا هر دو) پس از عمل را گزارش کرده بودند. اضافه کردن بی‌حسی موضعی به تامپون بینی، درد را 17 نمره در یک مقیاس 100 نمره‌ای طی 12 ساعت پس از عمل و 7.5 نمره در 24 ساعت پس از عمل کاهش داده بود. این مطالعات درد پس از عمل را در 48 ساعت گزارش نکرده بودند. انجام بی‌حسی موضعی به وسیله تامپون بینی، احتیاج را به مسکن بیش‌تر کاهش داده بود. هیچ مطالعه‌ای استفراغ پس از عمل یا خونریزی پس از عمل غیرقابل کنترل را ذکر نکرده بود.
هیچ مطالعه‌ای افزودن بی‌حسی موضعی به تامپون بینی در قیاس با نبود تامپون را ارزیابی نکرده بود.
بلوک عصبی منطقه‌ای در مقایسه با عدم درمان/ دارونما
یک مطالعه، بلوک عصبی منطقه‌ای را با عدم درمان مقایسه کرده بود؛ اما این مطالعه، درد پس از عمل یا هر‌یک از پیامدهای دیگرمان را گزارش نکرده بود.
کیفیت شواهد
ما کیفیت شواهد را برای استفاده از تزریق بی‌حسی موضعی پایین ارزیابی کردیم که به این معناست که به احتمال زیاد، تحقیقات بیش‌تر دارای تأثیر مهمی بر اطمینان ما به این برآورد اثر است و احتمال دارد این برآورد را تغییر دهد. ما کیفیت شواهد را به دلیل تعداد کم بیماران و رخدادها، دست‌کم گرفتیم. ما کیفیت شواهد را برای استفاده از بی‌حسی موضعی اعمال‌شده بر تامپون بینی در 12 ساعت بعد از عمل، پایین و در 48 ساعت، بسیار پایین ارزیابی کردیم. ما کیفیت شواهد را به علت اجرای ضعیف این مطالعات و مشابه نبودن نتایج در بین مطالعات، دست‌کم گرفتیم. ما کیفیت شواهد را برای استفاده از بلوک عصبی منطقه‌ای ارزیابی نکردیم؛ چراکه هیچ‌کدام از پیامدهای مروری ما توسط یک مطالعه‌ای که این موضوع را بررسی کرده بود، گزارش داده نشده بود.
نتیجه‌گیری
افزودن بی‌حسی موضعی به تامپون‌های بینی (اگر استفاده شوند) بعد از جراحی انحراف بینی می‌تواند درد پس از عمل را طی 12 ساعت نخست در قیاس با تامپون بینی با دارونما کاهش دهد. بااین‌حال، مرور ما نشان‌دهنده فقدان شواهد بر مبنای مقایسه انواع مختلف بی‌حسی موضعی بود. این مطالعه مروری باید تحقیقات بیش‌تری را که بی‌حسی موضعی از طریق تزریق، با افزودن به تامپون بینی و به صورت بلوک عصبی منطقه‌ای به دنبال جراحی انحراف بینی مقایسه کرده باشند، برانگیخته کند.
آیا بی‌حسی موضعی در زمان عمل (قبل، حین و پس از عمل)، درد پس از جراحی تیغه بینی را کاهش می‌دهد و آیا هر گونه عوارض جانبی وجود دارد؟
پیشینه
جراحی انحراف بینی برای درمان انسداد بینی ناشی از انحراف تیغه بینی است. بی‌حسی موضعی برای کاهش درد پس از عمل استفاده می‌شود و انواع مختلفی دارد (مانند تزریق موضعی، افزودن داروی بی‌حسی به تامپون بینی در صورت استفاده برای مدیریت خونریزی پس از عمل و بلوک عصبی منطقه‌ای). اکثر جراحان بر استفاده از بی‌حسی موضعی توافق دارند؛ ولی انتخاب کدام نوع برای استفاده بستگی به ترجیح جراح دارد.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد تا ژانویه 2018 موجود است. ما هفت مطالعه را انتخاب کردیم که 493 بیمار را به کار گرفته بودند. شرکت‌کنندگان در همه مطالعات انتخابی، بزرگسالانی بودند که تحت جراحی انحراف بینی قرار گرفته و درصد زنان از 20.7% تا 58.3% متفاوت بود. دو مطالعه با 142 شرکت‌کننده، تزریق بی‌حسی موضعی را ارزیابی کرده بودند. چهار مطالعه با 301 شرکت‌کننده، از تامپون بینی پس از عمل استفاده کرده و افزودن بی‌حسی موضعی را به تامپون بینی ارزیابی کردند. یک مطالعه با 50 شرکت‌کننده، بلوک عصبی منطقه‌ای را ارزیابی کرده بود. بودچه هیچ مطالعه‌ای توسط تولیدکنندگان بی‌حسی موضعی تأمین نشده بود.
نتایج اصلی
تزریق بی‌حسی موضعی در مقایسه با عدم درمان/ دارونما
پیامد اصلی که ما بررسی کردیم، تأثیر بر کاهش درد طی 12، 24 و 48 ساعت بعد از جراحی بود. دو مطالعه، تزریق موضعی بی‌حسی را ارزیابی کرده بودند؛ اما درباره درد در این سه زمان گزارش نداده بودند. مشخص نیست که آیا تزریق بی‌حسی موضعی، خطر استفراغ را افزایش می‌دهد یا خیر. هیچ مطالعه‌ای خونریزی پس از عمل غیر قابل کنترل را گزارش نکرده بود.
اعمال بی‌حسی موضعی از طریق تامپون بینی در مقایسه با نبود تامپون/ تامپون با دارونما
چهار مطالعه که از تامپون بینی پس از عمل استفاده کرده بودند، افزودن بی‌حسی موضعی را به تامپون در برابر تامپون با دارونما ارزیابی کرده بودند. چهار مورد از این مطالعات درد در 12 یا 24 ساعت (یا هر دو) پس از عمل را گزارش کرده بودند. اضافه کردن بی‌حسی موضعی به تامپون بینی، درد را 17 نمره در یک مقیاس 100 نمره‌ای طی 12 ساعت پس از عمل و 7.5 نمره در 24 ساعت پس از عمل کاهش داده بود. این مطالعات درد پس از عمل را در 48 ساعت گزارش نکرده بودند. انجام بی‌حسی موضعی به وسیله تامپون بینی، احتیاج را به مسکن بیش‌تر کاهش داده بود. هیچ مطالعه‌ای استفراغ پس از عمل یا خونریزی پس از عمل غیرقابل کنترل را ذکر نکرده بود.
هیچ مطالعه‌ای افزودن بی‌حسی موضعی به تامپون بینی در قیاس با نبود تامپون را ارزیابی نکرده بود.
بلوک عصبی منطقه‌ای در مقایسه با عدم درمان/ دارونما
یک مطالعه، بلوک عصبی منطقه‌ای را با عدم درمان مقایسه کرده بود؛ اما این مطالعه، درد پس از عمل یا هر‌یک از پیامدهای دیگرمان را گزارش نکرده بود.
کیفیت شواهد
ما کیفیت شواهد را برای استفاده از تزریق بی‌حسی موضعی پایین ارزیابی کردیم که به این معناست که به احتمال زیاد، تحقیقات بیش‌تر دارای تأثیر مهمی بر اطمینان ما به این برآورد اثر است و احتمال دارد این برآورد را تغییر دهد. ما کیفیت شواهد را به دلیل تعداد کم بیماران و رخدادها، دست‌کم گرفتیم. ما کیفیت شواهد را برای استفاده از بی‌حسی موضعی اعمال‌شده بر تامپون بینی در 12 ساعت بعد از عمل، پایین و در 48 ساعت، بسیار پایین ارزیابی کردیم. ما کیفیت شواهد را به علت اجرای ضعیف این مطالعات و مشابه نبودن نتایج در بین مطالعات، دست‌کم گرفتیم. ما کیفیت شواهد را برای استفاده از بلوک عصبی منطقه‌ای ارزیابی نکردیم؛ چراکه هیچ‌کدام از پیامدهای مروری ما توسط یک مطالعه‌ای که این موضوع را بررسی کرده بود، گزارش داده نشده بود.
نتیجه‌گیری
افزودن بی‌حسی موضعی به تامپون‌های بینی (اگر استفاده شوند) بعد از جراحی انحراف بینی می‌تواند درد پس از عمل را طی 12 ساعت نخست در قیاس با تامپون بینی با دارونما کاهش دهد. بااین‌حال، مرور ما نشان‌دهنده فقدان شواهد بر مبنای مقایسه انواع مختلف بی‌حسی موضعی بود. این مطالعه مروری باید تحقیقات بیش‌تری را که بی‌حسی موضعی از طریق تزریق، با افزودن به تامپون بینی و به صورت بلوک عصبی منطقه‌ای به دنبال جراحی انحراف بینی مقایسه کرده باشند، برانگیخته کند.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane ENT Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/10/19 | انتشار: 1397/6/1
