تیوتروپیوم و ایپراتروپیوم بروماید هر دو درمان‌هایی شناخته شده در مدیریت بیماری در افراد مبتلا به بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD) پایدار هستند. مطالعات جدیدی انجام شده‌اند که تیوتروپیوم را با ایپراتروپیوم بروماید مقایسه و انجام یک به‌روزرسانی را در این ارتباط ضروری کرده‌اند.

مقایسه اثرات نسبی تیوتروپیوم با ایپراتروپیوم بروماید بر نشانگرهای کیفیت زندگی، تشدید بیماری، علائم بیماری، عملکرد ریوی و عوارض ناخواسته جدی در بیماران مبتلا به COPD، با استفاده از داده‌های موجود در کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT).

RCTها را از مرکز ثبت تخصصی کارآزمایی‌های گروه راه‌های هوایی در کاکرین (CAGR؛ Cochrane Airways Group Specialised Register) و ClinicalTrials.gov تا آگوست 2015 شناسایی کردیم.

RCTهای گروه‌های موازی را که مدت زمان درمان در آن‌ها 12هفته یا بیشتر بود، وارد مطالعه کردیم. این کارآزمایی‌ها درمان بیماران مبتلا به COPD پایدار را با تیوتروپیوم و ایپراتروپیوم بروماید مقایسه کرده بودند.

دو نویسنده این مطالعه مروری به شکل مستقل مطالعات را برای گنجاندن در مطالعه ارزیابی و سپس داده‌های مربوط به کیفیت مطالعه و نتایج پیامدها را استخراج کردند. ما با حامیان مالی کارآزمایی‌ها برای کسب اطلاعات بیشتر تماس گرفتیم. ما با استفاده از Cochrane Review Manager، داده‌ها را تجزیه و تحلیل کردیم.

این مطالعه مروری شامل دو مطالعه با کیفیت روش‌شناسی خوب بود که از 1073 شرکت‌کننده مبتلا به COPD ثبت‌نام کرده بودند. این مطالعات از یک طراحی و معیارهای ورود مشابه استفاده کرده بودند. طول مدت درمان در آن‌ها حداقل 12 هفته بود. شرکت‌کنندگان دارای 40% از مقدار حجم متوسط بازدمی عمیق در یک ثانیه (FEV1) بودند که در ابتدا پیش‌بینی شده بود. یک مطالعه از تیوتروپیوم به وسیله HandiHaler (هجده میکروگرم) برای 12 ماه و دیگری به کمک دستگاه Respimat (پنج تا ده میکروگرم) به مدت 12 هفته استفاده کردند. به طور کلی، گروه‌های درمانی به خوبی در ابتدا همسان شده بودند اما همه نتایج برای هر دو مطالعه گزارش نشد. به طور کلی خطر سوگیری (bias) در طول RCT‌ها پایین بود.
برای پیامدهای اولیه در این lمطالعه مروری دریافتیم که FEV1 در طول سه ماه (پایین‌ترین سطح قبل از درمان اندازه‌گیری شد) به طور قابل‌توجهی در درمان با تیوتروپیوم نسبت به ایپراتروپیوم بروماید افزایش یافته (میانگین تفاوت (MD): 109 میلی‌لیتر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 81 تا 137؛ شواهد با کیفیت متوسط؛ 62% = I²). در مصرف تیوتروپیوم در مقایسه با ایپراتروپیوم افراد کمتری دچار یک یا چند عارضه ناخواسته غیرکشنده جدی شدند (نسبت شانس (OR): 0.5؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.34 تا 0.73؛ شواهد با کیفیت بالا). این اطلاعات نشان دهنده کاهش مطلق خطر از 176 نفر به 97 نفر در هر 1000 نفر در بیش از سه تا 12 ماه است. با توجه به عوارض ناخواسته مختص بیماری، گروه تحت درمان با تیوتروپیوم احتمال کمتری برای تجربه عوارض ناخواسته جدی مرتبط با COPD در مقایسه با گروه ایپراتروپیوم بروماید داشتند (OR: 0.59؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.41 تا 0.85؛ شواهد با کیفیت متوسط).
برای پیامدهای ثانویه، هر دو مطالعه کاهش بستری شدن را در بیمارستان در گروه تیوتروپیوم گزارش کردند (OR: 0.34؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 تا 0.70؛ شواهد با کیفیت متوسط). همچنین بیماران حملات شدید بیماری را که به بستری شدن در بیمارستان منجر شود، در گروه تحت درمان با تیوتروپیوم، در هر دو مطالعه کمتر تجربه کردند (OR: 0.56؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.31 تا 0.99؛ شواهد با کیفیت متوسط). تفاوت معنی‌داری در میزان مرگ و میر بین درمان‌ها وجود نداشت (OR: 1.39؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.44 تا 4.39؛ شواهد با کیفیت متوسط). یک مطالعه کیفیت زندگی را با استفاده از پرسشنامه تنفسی سنت جورج (SGRQ) اندازه‌گیری کرد: متوسط نمره SGRQ در 52 هفته در گروه تیوتروپیوم کمتر از گروه ایپراتروپیوم بود (در این مقیاس نمره پایین‌تر مطلوب است) (MD 3.30 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.63 - تا 0.97 - ؛ شواهد با کیفیت متوسط). تعداد کمتری از شرکت‌کنندگان از حملات تشدید بیماری در بازوی تیوتروپیوم رنج بردند (OR: 0.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.52 تا 0.95؛ شواهد با کیفیت بالا) و همچنین تفاوتی در متوسط تعداد حملات تشدید بیماری در هر نفر در سال گزارش شد که از نظر آماری معنی‌دار بود (MD: 0.23 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.39 - تا 0.07 - ؛ 0.006 = P؛ شواهد با کیفیت متوسط). از 1073 شرکت‌کننده، خروج از مطالعه به‌طور قابل‌توجهی در گروه تیوتروپیوم کمتر بود (OR: 0.58؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.41 تا 0.83؛ شواهد با کیفیت بالا).

این مطالعه نشان می‌دهد که درمان با تیوتروپیوم در مقایسه با ایپراتروپیوم بروماید، با بهبود عملکرد ریه، کاهش بستری شدن در بیمارستان (از جمله افراد با حملات تشدید COPD)، کاهش حملات تشدید COPD و بهبود کیفیت زندگی همراه بود. وقایع ناخواسته جدی و و وقایع مختصص بیماری هر دو در گروه تیوتروپیوم کمتر از گروه دیگر بود، اما هنگامی که ایپراتروپیوم بروماید با تیوتروپیوم مقایسه شد، تفاوت قابل‌توجهی در مرگ و میر وجود نداشت. بنابراین به نظر می‌رسد همانطور که در دستورالعمل‌ها ارائه شده، تیوتروپیوم برای بیماران مبتلا به COPD پایدار یک انتخاب معقول (به جای ایپراتروپیوم بروماید) است. یک کارآزمایی بالینی بزرگ دوسوکور که اخیرا انجام شد و از دو دستگاه تحویل استفاده کردند، تفاوت قابل‌توجهی را در میزان مرگ و میر با استفاده از تحویل 2.5میکروگرم یا 5 میکروگرم تیوتروپیوم از طریق Respimat در مقایسه با 18 میکروگرم از آن از طریق Handihaler مشاهده نشد.