پیشینه
این نسخه بهروز شده از مرور اصلی کاکرین است که در کتابخانه کاکرین شماره 9، سال 2013 منتشر شد. علیرغم وجود شواهد خوب در مورد منافع سلامت از ورزش منظم برای افرادی که با سرطان یا پس از آن زندگی میکنند، درک چگونگی ترویج رفتار پایدار ورزشی در بازماندگان کمتحرک سرطان، به ویژه در درازمدت، به خوبی درک نشده است. اکثریت قریب به اتفاق افرادی که با سرطان زندگی میکنند یا ریکاوری سرطان داشتند توصیههای ورزشی کنونی را دریافت نکردند. از این رو، مرور شواهد مربوط به نحوه ترویج و حفظ رفتار ورزشی برای درک موثرترین استراتژیها برای اطمینان از منفعت در جمعیت بیمار و شناسایی شکافهای مطالعه مهم است.
اهداف
ارزیابی اثرات مداخلات طراحی شده برای ترویج رفتار ورزشی در افراد کمتحرک مبتلا به سرطان و پس از آن و پاسخ به سوالات بعدی زیر: کدام مداخلات در تناسب اندام ایروبیک و قدرت عضلات اسکلتی و استقامت موثر هستند؟ کدام مداخلات در بهبود رفتار ورزشی در میان بیماران مبتلا به سرطانهای متفاوت موثر هستند؟ کدام مداخلات بیشتر به ارتقای رفتار ورزشی طولانیمدت (12 ماه یا بیشتر) کمک میکند؟ چه میزان تماس با متخصصان ورزش و / یا متخصصان مراقبتهای بهداشتی با افزایش رفتار ورزش ارتباط دارد؟ کدام پایه تئوری بیشترین ارتباط را با پیامدهای رفتاری بهتر دارد؟ تکنیکهای تغییر رفتار (BCTs ؛Behaviour Change Techniques) اغلب چه ارتباطی با افزایش رفتار ورزشی دارند؟ چه اثرات جانبی به مداخلات ورزشی مختلف مربوط میشود؟
روش های جستجو
ما از روشهای استاندارد روششناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم. ما مرور سیستماتیک 2013 کاکرین را با بهروزرسانی جستوجوهای پایگاههای الکترونیکی زیر بهروزرسانی کردیم: پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials) در کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library)؛ MEDLINE؛ Embase؛ AMED؛ CINAHL؛ PsycLIT / PsycINFO؛ SportDiscus و PEDro تا می .2018 ما متون خاکستری و مراکز ثبت کارآزمایی را نیز جستوجو کرده، با کارشناسان برجسته در این زمینه مکاتبه کردیم و فهرست منابع مطالعات انتخاب شده و سایر مرورهای سیستماتیک اخیر را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما فقط کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای (RCTs ؛randomised controlled trails) را انتخاب کردیم که مداخلات ورزشی را با مراقبت معمول یا کنترل «فهرست انتظار» در افراد کمتحرک بالای 18 سال با تشخیص سرطان اولیه هموژن مقایسه کردند.
گردآوری و تحلیل دادهها
در این بهروزرسانی، نویسندگان مرور بهطور مستقل از هم تمام عناوین و چکیدهها را برای شناسایی مطالعاتی که ممکن بود معیارهای ورود را داشته باشند، یا مطالعاتی را که نمیتوان آنها را بدون ارزیابی متن کامل (مثلا زمانی که هیچ چکیدهای در دسترس نباشد) به راحتی حذف کرد، غربالگری کردند. ما دادهها را از تمام مقالات مناسبی که حداقل دو نفر از اعضای تیم نویسنده بهطور مستقل کار میکنند، استخراج کردیم (RT، LS و RG). ما BCTها را با توجه به طبقهبندی (taxonomy) CALO-RE کدگذاری کردیم. خطر سوگیری (bias) با استفاده از ابزار کاکرین برای ارزیابی خطر سوگیری بررسی شد. در صورت امکان، و در صورت لزوم، ما متاآنالیز (meta-analysis) اثر ثابت را برای پیامدهای مطالعه انجام دادیم.
در صورت قابل توجه بودن ناهمگونی آماری، متاآنالیز با استفاده از مدل اثرات تصادفی انجام شد. برای پیامدهای پیوسته (به عنوان مثال استقامت قلبی-عروقی)، ما عدد نهایی، انحراف معیار (SD) پیامد مطلوب و تعداد شرکتکنندگانی را که در پیگیری هر بازوی درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند، برای برآورد میانگین تفاوت استاندارد شده (SMD) بین بازوهای درمان استخراج کردیم. SMD توسط محققانی مورد استفاده قرار گرفت که از روشهای ناهمگون برای ارزیابی پیامدهای فردی استفاده کردند. در جایی که انجام متاآنالیز امکانپذیر یا مناسب/مورد نیاز نبود، ما مطالعات ترکیب شده را بصورت روایی بیان کردیم. کیفیت شواهد با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) با پروفایلر GRADE ارزیابی شد.
نتایج اصلی
ما 23 مطالعه را در این مرور انتخاب کردیم، که در مجموع شامل 1372 شرکتکننده بودند (علاوهبر 10 مطالعه؛ 724 شرکتکننده از مرور اصلی)؛ 227 متن کامل در این بهروزرسانی غربالگری شده و 377 متن کامل در مرور اصلی غربالگری شدند که 35 مقاله از مجموع 23 مطالعه واحد انتخاب شده در این مرور حذف شدند. ما به دنبال انتخاب تمام انواع سرطان بودیم، اما فقط مطالعاتی که شامل سرطان پستان، پروستات، کولورکتال و ریه بودند معیارهای ورود را داشتند. 13 مطالعه یک سطح هدفمند ورزشی را که میتوانست شامل توصیههای فعلی برای ورزش ایروبیک متوسط - شدید (برای مثال 150 دقیقه در هفته)؛ یا تمرینات مقاومتی (به عنوان مثال تمرینات آموزشی قدرتی حداقل دو روز در هفته) باشد، در نظر گرفتند.
پیروی از مداخلات ورزشی، که برای درک دوز درمانی حیاتی است، هنوز هم متناقض گزارش شده است. 8 مطالعه پایبندی 75% یا بیشتر را به مداخله تمرینات ورزشی که با دستورالعملهای ورزشی مطابقت دارد، گزارش کردند. تمام این مطالعات جزء نظارت را انتخاب کردند: در تجزیهوتحلیل ما از BCT ما این مطالعات را به عنوان «کارآزمایی درجه 1» تعیین کردیم. 6 مطالعه پایبندی 75% یا بیشتر را به مداخله هدفمند ورزش ایروبیک که کمتر از توصیه دستورالعملهای فعلی بود گزارش کردند:
در تجزیهوتحلیل ما از BCT ما این مطالعات را به عنوان «کارآزماییهای درجه 2» تعیین کردیم. سلسله مراتب BCTها برای کارآزماییهای درجه 1 و 2، با تنظیم برنامه هدف، تنظیم وظایف درجهبندی شده و دستورالعمل نحوه انجام رفتار بین اکثر BCTهای مکرر توسعه یافت. علیرغم عدم اطمینان در زمینه پایبندی در برخی از مطالعات انتخاب شده، مداخلات منجر به بهبود تحمل ورزش ایروبیک در 8 تا 12 هفته (SMD: 0.54؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.37 تا 0.70؛ 604 شرکتکننده؛ 10 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پایین) در مقایسه با مراقبت معمول شد. در شش ماه، تحمل ورزش هوازی/ ایروبیک نیز بهبود یافت (SMD: 0.56؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.39 تا 0.72؛ 591 شرکتکننده؛ 7 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پایین).
نتیجهگیریهای نویسندگان
از آخرین نسخه این مرور، هیچ یک از مطالعات مرتبط جدید اطلاعاتی را برای تغییر این نتایج ارائه ندادهاند. ما بهبود اندکی را در درک چگونگی تشویق بازماندگان قبلی از سرطان غیرفعال برای دستیابی به دستورالعملهای فعالیت فیزیکی بینالمللی یافتهایم. تنظیم هدف، تنظیم وظایف درجهبندی شده و دستورالعمل چگونگی رفتار، ویژگی مداخلاتی است که توصیههای هدفمند را مطرح کرده و پایبندی 75% یا بیشتر را گزارش میکنند.
بااینحال، دادههای مربوط به پیگیری طولانیمدت هنوز هم محدود هستند و اکثر مطالعات مربوط به زنان سفیدپوست مبتلا به سرطان پستان هستند. همچنین تعداد قابل توجهی از مطالعات منتشر شده با موضوعات متعدد و متنوع مرتبط با خطر بالای سوگیری و استانداردهای گزارشدهی ضعیف وجود دارد. علاوهبراین، متاآنالیز (Meta-analysis) اغلب شامل شواهد با قطعیت پایین و بسیار پایین درجهبندی شد. تعداد بسیار کمی از عوارض جانبی جدی در مطالعات گزارش شدند، و اطمینان مجدد به ایمنی تمرینات ورزشی را برای این جمعیت فراهم کردند.
خلاصه به زبان ساده
مداخلات برای ترویج عادایت ورزش در افراد مبتلا به سرطان و پس از آن
موضوع چیست؟
فعالیت منظم میتواند طیف وسیعی را از منافع سلامت برای افرادی که با سرطان و پس از آن زندگی میکنند فراهم کند، از جمله بهبود کیفیت زندگی و عملکرد فیزیکی. فعال بودن از نظر فیزیکی ممکن است خطر عود سرطان و مرگ ناشی از سرطان را نیز کاهش دهد. از آنجایی که اکثر بازماندگان سرطان از لحاظ فیزیکی بهطور منظم فعال نیستند، لازم است بدانیم که چگونه فعالیت فیزیکی را در این جمعیت بهتر ترویج و حفظ کنیم.
هدف مطالعه مروری
درک بهتر راههای موثرتر برای بهبود و حفظ رفتار ورزشی در افراد مبتلا به سرطان و پس از آن.
ویژگیهای مطالعه
ما فقط مطالعاتی را انتخاب کردیم که یک مداخله ورزشی را با مراقبت معمول مقایسهای یا کنترل «فهرست انتظار» مقایسه کردند. فقط مطالعاتی که افراد کمتحرک بالای 18 سال با تشخیص سرطان یکسان داشتند، مناسب بودند. شرکتکنندگان باید بهطور تصادفی به ورزش یا مراقبت معمول اختصاص داده شوند. ما به دنبال شواهد به دست آمده از پایگاههای اطلاعاتی تحقیقاتی از 1946 تا می 2018 بودیم.
یافتههای اصلی چه هستند؟
ما 23 مطالعه را شامل 1372 شرکتکننده در کل انتخاب کردیم. شواهد نشان میدهد که مطالعات ورزشی که شامل یک عنصر نظارتی باشد میتواند به بازماندگان سرطان کمک کند. با این حال، ما هنوز درک ضعیفی از نحوه ترویج ورزش در طولانیمدت (بیش از شش ماه) داریم. نگرانیهایی وجود دارد که در پژوهشها آنطور که باید به وضوح گزارش نشدهاند. ما دریافتیم که تعیین اهداف، طبقهبندی وظایف فعالیت فیزیکی و ارائه دستورالعملهایی در مورد نحوه انجام این ورزشها میتواند به افراد کمک کند تا میزان مفیدی را از ورزش انجام دهند. علاوهبراین، ما شواهدی یافتیم که نشان میدهد افرادی که سطوح ورزشی توصیه شده را انجام میدهند، تا شش ماه متناسبتر میشوند.
کیفیت شواهد
مشکلات اصلی که ما در مورد کیفیت مطالعات در این مرور یافتیم عبارت بودند از اینکه: نمیدانستیم محققان مطالعه، تصادفیسازی کارآزماییها را چگونه انجام دادند و نمیدانستیم که آیا محققانی که کارآزمایی را ارزیابی کردند میدانستند که فرد بهطور تصادفی به کدام گروه ارزیابی شده اختصاص داده شده است. کیفیت شواهد به دست آمده از این مطالعات به دلیل اینکه اکثر کارآزماییها اغلب شامل تعداد کمی از شرکتکنندگان بودند، پایین بود.
نتیجهگیریها چه هستند؟
نتیجهگیریهای اصلی این مرور عبارتتد از اینکه ورزش بهطور کلی برای بازماندگان سرطان مفید است. ما درک بهتری از چگونگی تشویق بازماندگان سرطان برای دریافت توصیههای ورزشی فعلی داریم. بااینحال، هنوز شواهدی از نحوه تشویق بازماندگان سرطان به ورزش در بیش از شش ماه وجود ندارد.