افراد مسن با شکستگی‌های لگن اغلب در زمان شکستگی، در معرض سوء‌تغذیه قرار دارند و پس از آن غذای کم‌تری مصرف می‌کنند. این به‌روزرسانی یک مرور کاکرین است که ابتدا در سال 2000 منتشر و در سال 2010 به‌روز شد.

بررسی اثرات (مزایا و معایب) مداخلات تغذیه‌ای در افراد سالمند که در حال بهبود از شکستگی لگن هستند.

ما پایگاه ثبت تخصصی گروه ترومای استخوان؛ مفصل و عضله در کاکرین؛ CENTRAL؛ MEDLINE؛ MEDLINE In-Process و دیگر اسنادهای ایندکس نشده؛ Embase؛ CAB Abstracts؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture؛ پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌ها و فهرست منابع را جست‌وجو کردیم. آخرین جست‌وجو در نوامبر 2015 انجام شد.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و نیمه‌تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از مداخلات تغذیه‌ای برای افراد بالای 65 سال با شکستگی لگن که در آن مداخلات در طول اولین ماه پس از شکستگی لگن شروع می‌شود.

دو نویسنده مرور به طور مستقل کارآزمایی‌ها را انتخاب، داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. در صورت امکان، داده‌هایی را که برای نتایج اولیه جمع‌آوری کردیم، با هم ترکیب کردیم که عبارت بودند از: مرگ‌و‌میر به هر علتی؛ موربیدیتی؛ عوارض بعد از عمل (مثلا عفونت زخم، زخم‌های فشاری، ترومبوزهای وریدهای عمقی، عفونت‌های تنفسی و ادراری، حوادث قلبی‌عروقی)؛ و «پیامدهای نامطلوب» که به صورت تعداد شرکت‌کنندگان فوت شده همراه با تعداد افراد زنده‌مانده با عوارض تعریف شده است. ما هم‌چنین داده‌هایی را برای رویدادهای جانبی مانند اسهال ترکیب کردیم.

ما 41 کارآزمایی را شامل 3881 شرکت‌کننده وارد کردیم. داده‌های پیامد محدود شده بود و ارزیابی خطر سوگیری نشان داد که کارآزمایی‌ها اغلب از لحاظ روش‌شناختی ناقص بوده و کم‌تر از نیمی از کارآزمایی‌ها در معرض خطر کم سوگیری برای پنهان‌سازی تخصیص یافته، نتایج ناقص پیامدها یا گزارش‌دهی انتخابی قرار داشتند. شواهد موجود کیفیت پایین یا بسیار کم نشان داده که نشان می‌دهد که ما در مورد تخمین‌ها نامطمئن یا بسیار نامطمئن هستیم.
18 کارآزمایی غذاهای خوراکی مولتی‌نوترینت را ارزیابی کردند که انرژی غیرپروتئینی، پروتئین و ویتامین‌ها و مینرال‌ها فراهم می‌آوردند. شواهدی با کیفیت پائین وجود داشت که غذاهای خوراکی تاثیر اندک یا بدون تاثیر بر مرگ‌ومیر بودند (24/486 در مقابل 31/481، خطر نسبی (RR): 0.81 به نفع مکمل‌ها؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.49 تا 1.32؛ 15 کارآزمایی). 13 کارآزمایی اثر غذاهای مولتی‌نوترینت‌ خوراکی را بر عوارض ارزیابی کردند (مثلا، زخم فشاری، عفونت، ترومبوز وریدی، آمبولی ریوی، گیجی). شواهدی با کیفیت پائین وجود داشت که تعداد شرکت‌کنندگان مبتلا به عوارض ممکن است با غذاهای مولتی‌نوترینت‌ خوراکی کاهش یابد (123/370 در مقابل 157/367؛ RR: 0.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 0.86؛ 11 کارآزمایی). براساس شواهدی با کیفیت بسیار پائین از 6 مطالعه (334 شرکت‌کننده)، مکمل‌های خوراکی ممکن است باعث کاهش تعداد افراد مبتلا به پیامدهای نامطلوب شوند (مرگ یا عوارض): RR: 0.67؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.51 تا 0.89؛ شواهدی با کیفیت بسیار پائین از 6 مطالعه (442 شرکت‌کننده) نشان داد که مکمل‌های خوراکی منجر به افزایش بروز استفراغ و اسهال نمی‌شوند (RR: 0.99؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 2.05)
فقط شواهد باکیفیت بسیار پائین از 4 کارآزمایی موجود بودند که تغذیه نازوگاستریک مولتی‌نوترینت‌ها را ارزیابی کرده بودند. داده‌های تجمیع شده از 3 کارآزمایی ناهمگون شواهدی را از اثر مکمل‌ها بر مرگ‌ومیر نشان ندادند (14/142 در مقابل 14/138؛ RR: 0.99؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.50 تا 1.97). یک کارآزمایی (18 شرکت‌کننده) هیچ تفاوتی را در عوارض نیافت. هیچ گزارشی از پیامدهای نامطلوب منتشر نشد. غذا دادن از راه نازوگاستریک به سختی تحمل شد. یک مطالعه هیچ موردی را از پنومونی آسپیراسیون گزارش نداد.
شواهدی بسیار با کیفیت بسیار پائین از یک کارآزمایی (57 شرکت کننده؛ عمدتا مردان) وجود داشت که هیچ شواهدی را برای اثربخشی غذا دادن از راه لوله و به دنبال آن، مکمل خوراکی بر مرگ یا عوارض نشان نداد. تغذیه با لوله، بااین‌حال، ضعیف تحمل شد.
شواهدی بسیار با کیفیت بسیار پائین از یک کارآزمایی (80 شرکت کننده) نشان داد که ترکیبی از تغذیه داخل وریدی و مکمل‌های خوراکی ممکن است بر مرگ‌و‌میر اثر نگذارد اما می‌تواند عوارض را کاهش دهد. بااین‌حال، این مداخلات گران‌قیمت معمولا برای افرادی در نظرگرفته می‌شوند که دستگاه گوارش غیرفعال دارند، که در این کارآزمایی بعید است.
4 کارآزمایی افزایش دریافت پروتئین را از غذاهای خوراکی بررسی کردند. این کارآزمایی‌ها شواهدی را با کیفیت پائین فراهم آوردند که اثر واضحی از افزایش دریافت پروتئین بر مرگ‌ومیر (30/181 در مقابل 21/180؛ RR: 1.42؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.85 تا 2.37؛ 4 کارآزمایی) یا تعداد شرکت‌کنندگان مبتلا به عوارض وجود ندارد، اما شواهدی بسیار با کیفیت بسیار پائین و متناقض از کاهش پیامدهای نامطلوب حکایت دارند (66/113 در مقابل 82/110؛ RR: 0.78؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.65 تا 1.26 0.95؛ 2 کارآزمایی).شواهدی از اثر بر حوادث جانبی مانند اسهال دیده نشد.
کارآزمایی‌هایی که ویتامین B1 داخل وریدی و سایر ویتامین‌های محلول در آب، ویتامین‌های 1 - آلفا - هیدروکسی‌کوله‌کلسیفرول خوراکی (ویتامین D)، دوزهای بالای تزریقی ویتامین D، دوزهای مختلف خوراکی یا منابع ویتامین D، آهن داخل وریدی یا خوراکی، اورنیتین آلفا کتوگلوتارات را در مقابل مکمل پپتید ایزونیتروژن، تائورین را در برابر دارونما و یک مکمل با ویتامین‌ها، مواد معدنی و اسیدهای آمینه مقایسه کردند، شواهدی با کیفیت کم یا خیلی کم نشان دادند که هیچ اثری بر مرگ‌و‌میر یا عوارض ناشی از آن وجود ندارد.
براساس شواهد با کیفیت پائین، یک کارآزمایی به ارزیابی استفاده از دستیارهای رژیمی پرداخت که به غذاخوردن کمک می‌کردند و نشان دادند که این مداخله می‌تواند مورتالیتی راکم کند (19/145 در مقابل 36/157؛ RR: 0.57، 95% CI: 0.34 تا 0.95)، اما تعداد شرکت‌کنندگان مبتلا به عوارض را کم نمی‌کند (79/130 در مقابل 84/125).

شواهد کم کیفیت وجود دارد که مکمل‌های خوراکی مولتی‌نوترینت قبل یا بلافاصله پس از عمل جراحی ممکن است طی 12 ماه اول پس از شکستگی لگن، عوارض را از بین ببرند، اما تأثیر واضحی بر مرگ‌و‌میر ندارند. شواهد با کیفیت بسیار کم وجود دارد که مکمل‌های خوراکی ممکن است پیامدهای نامطلوب (مرگ یا عوارض) را کاهش دهند و باعث افزایش بروز استفراغ و اسهال نشوند. انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده با حجم نمونه کافی و متودولوژی قوی مورد نیاز است. به طور خاص، نقش کمک‌های رژیم غذایی و تغذیه وریدی محیطی یا تغذیه نازوگاستریک در افراد مبتلابه سوء‌تغذیه شدید مستلزم ارزیابی بیشتر است.