پیشینه
پرخاشگری اغلب در محیط مراقبتهای بهداشتی و اجتماعی رخ میدهد. پرخاشگری میتواند منجر به آسیب بیماران و کارکنان شده و بر عملکرد و سلامت کارکنان تاثیر منفی بگذارد. تشنجزدایی مداخلهای است که عمدتا برای مدیریت پرخاشگری بهطور گسترده استفاده و توصیه شده اما اثربخشی این مداخله بهطور کلی و تکنیکهای خاصی که شامل آن هستند، نامشخص هستند.
اهداف
ارزیابی اثرات تکنیکهای تشنجزدایی برای مدیریت پرخاشگری ناشی از علل غیرروانپریشی در بزرگسالان در مراکز مراقبت، در کارکنان و کاربران خدمات.
روش های جستجو
ما CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ PsycINFO؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture و 14 پایگاه اطلاعاتی دیگر را در سپتامبر 2017 و مرکز ثبت کارآزماییها را در اکتبر 2017 جستوجو کردیم. ما همچنین منابع را کنترل کرده، و برای شناسایی مطالعات منتشر شده و منتشر نشده اضافی، با نویسندگان مطالعه و متخصصین در این زمینه تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCTs ؛randomised contrilled trails) و شبه RCTهایی را انتخاب کردیم که به مقایسه تکنیکهای تشنجزدایی با روش استاندارد یا تکنیکهای جایگزین برای مدیریت رفتار پرخاشگرانه در شرایط/ محیط مراقبت بزرگسالان پرداختند. ما مطالعاتی را حذف کردیم که در آنها شرکتکنندگان مبتلا به روانپریشی بودند.
گردآوری و تحلیل دادهها
ما از روشهای استاندارد روششناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم.
نتایج اصلی
این مرور فقط یک مطالعه خوشهای تصادفیسازی شده را با 306 فرد مسن مبتلا به دمانس با میانگین سنی 86 سال انتخاب کرد که در 16 خانه پرستاری در فرانسه انجام شدند. این مطالعه هیچ یک از پیامدهای اولیه یا ثانویه ما را اندازهگیری نکرد اما تغییرات رفتاری را با استفاده از سه مقیاس اندازهگیری زیر اندازهگیری کرد: پرسشنامه تحریک پذیری کوهن – منسفیلد (CMAI ؛Cohen‐Mansfield Agitation Inventory؛ مقیاس 29 آیتمی)، پرسشنامه عصبیروانی (NPI ؛Neuropsychiatric Inventory؛ مقیاس 12 آیتمی)، .برای CMAI، این مطالعه در 4 حوزه زیر نمره جهانی (29 آیتم رتبهبندی شده در مقیاس هفت نمرهای (1 = هرگز اتفاق نمیافتد تا 7 = چند بار در ساعت اتفاق میافتد) و نمره کل را بین 29 تا 203 به دست آورد) و میانگین نمرات (آیتمهای قابل ارزیابی (در مقیاس 7 نمرهای رتبهبندی شده) تقسیم بر تعداد کل آیتمهای نظری) را گزارش کرد: رفتار فیزیکی غیرپرخاشگرانه، مانند قدم زدن (13 آیتم)؛ رفتار کلامی غیرپرخاشگرانه، مانند تکرار (4 آیتم)؛ رفتار فیزیکی پرخاشگرانه، مانند ضربه زدن (9 آیتم)؛ و رفتار کلامی پرخاشگرانه، مانند فحش دادن (3 آیتم).
4 مقیاس از 5 مقیاس CMAI در گروه مداخله بهبود یافت (جهانی: میانگین تفاوت تغییر (MD): 5.69- نمره؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 9.59- تا 1.79-؛ فیزیکی غیرپرخاشگرانه: MD تغییر: 0.32- نمره؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.49- تا 0.15-؛ کلامی غیرپرخاشگرانه: MD تغییر: 0.44- نمره؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.69- تا 0.19-؛ و کلامی پرخاشگرانه: MD تغییر: 0.16- نمره؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.31- تا 0.01-). تفاوتی در نمرات تغییر در مقیاس فیزیکی پرخاشگرانه وجود نداشت (MD تغییر: 0.08- نمره؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.37- تا 0.21-). با استفاده از دستورالعملهای سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها)، به دلیل خطر بالای سوگیری (bias) و غیرمستقیم بودن معیارهای پیامد، ما کیفیت این شواهد را بسیار پایین ارزیابی کردیم. در پایان مطالعه هیچ تفاوتی در نمرات تغییر NPI یا OS بین گروهها وجود نداشت.
ما یک مطالعه در حال انجام را نیز شناسایی کردیم.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد محدود به این معنی است که در مورد اثربخشی تشنجزدایی و اثر نسبی تکنیکهای مختلف همچنان عدم اطمینان وجود دارد. بنابراین در مورد اثربخشی این مداخله، انجام تحقیقات با کیفیت بالا بسیار ضروری است.
خلاصه به زبان ساده
استفاده از تشنجزدایی برای جلوگیری از خشونت در افراد پرخاشگر
سوال مطالعه مروری
آیا تکنیکهای تشنجزدایی به آرام کردن بزرگسالانی که در شرایط مراقبتی پرخاشگر هستند، کمک میکند؟ کدام روش بهتر عمل میکند؟
پیشینه
دلایل بسیاری وجود دارد که نشان میدهد چرا افراد ممکن است در شرایط مراقبت، از جمله بیماری جسمی یا روحی، پرخاشگری کنند. افراد میتوانند از طیف وسیعی از تکنیکها برای کمک به آرامسازی افرادی که به شدت پرخاشگرانه رفتار میکنند استفاده کنند، از جمله صحبت کردن با فرد و تفسیر حرکات غیرکلامی و زبان بدن. این رویکرد تشنجزدایی نامیده میشود. اگرچه این رویکرد بهطور گستردهای آموزش داده شده و مورد استفاده قرار میگیرد، ما در مورد اینکه تشنجزدایی چقدر موثر است یا اینکه کدام یک از تکنیکها بهتر عمل میکند، اطلاعات کمی داریم.
ویژگیهای مطالعه
ما تمام شواهد موجود را در مورد این موضوع جستوجو کردیم، فقط دو مطالعه یافتیم. یکی از این دو مطالعه 306 فرد مبتلا به دمانس را با میانگین سنی 86 سال انتخاب کرد که در 16 خانه پرستاری در فرانسه زندگی میکردند. مطالعه دوم هنوز در حال انجام است و نتایج را برای این مرور ارائه نکرد.
نتایج اصلی
این مطالعه حوزههایی را که برای ما مهم است، مانند تعداد آسیبهای وارد شده را به کارکنان و ساکنان ارزیابی نکرد. بااینوجود، این مطالعه تأثیر آموزش کارکنان را بر سطح پرخاشگری ساکنان سه ماه پس از پایان آموزش اندازهگیری کرد. برخی از اندازهگیریها، نه همه آنها، کاهش پرخاشگری فیزیکی و کلامی را نشان دادند.
کیفیت شواهد
اطمینان به شواهد موجود در یک کارآزمایی انتخاب شده بسیار پایین است و سوالات مهم را مانند آسیبرسانی را بررسی نکردند. بنابراین، ما نمیتوانیم بگوییم که آیا تکنیکهای تشنجزدایی موثر هستند یا خیر.
شواهد فعلی
شواهد تا سپتامبر 2017 موجود است.