جلد 2018 -                   جلد 2018 - صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.1002/14651858.CD009324.pub4

XML Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Yousheng Xiao, Man Luo, Jin Wang, Hongye Luo. Losigamone add‐on therapy for focal epilepsy. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-1780-fa.html
درمان کمکی لوزیگامون در صرع
Yousheng Xiao* , Man Luo , Jin Wang , Hongye Luo
پیشینه
صرع یک اختلال نورولوژیک شایعی است که تقریبا در 50 میلیون نفر در سراسر دنیا دیده می‌شود. نزدیک به یک سوم این افراد، با یک داروی تکی ضد صرع (AED) به خوبی کنترل نمی‌شوند و معمولا نیازمند درمان ترکیبی با دو یا تعداد بیشتری از AED هستند. در سال‌های اخیر، در مورد AEDهای جدید بسیاری به‌عنوان درمان کمکی برای صرع فوکال پژوهش شده است. لوزیگامون (losigamone) یکی از این داروهاست که موضوع بحث این مرور نظام‌مند قرار گرفته است. این مقاله، به‌روزرسانی یک مرور کاکرین است که در ابتدا در سال 2012 (پایگاه اطلاعاتی مرورهای نظام‌مند کاکرین 2012، شماره 6) منتشر و در سال 2015 به‌روزسانی شد.
اهداف
بررسی تاثیر و ایمنی لوزیگامون زمانی که به‌عنوان درمان کمکی در صرع فوکال استفاده می‌شود.
روش های جستجو
برای آخرین به‌روزرسانی در تاریخ 9 فوریه 2017، ما پایگاه ثبت اختصاصی گروه صرع در کاکرین، CENTRAL و MEDLINE را جست‌وجو کردیم. همچنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌ها را بررسی کرده و و با شرکت سازنده لوزیگامون و نویسندگان مطالعات وارد‌شده برای به‌دست آوردن اطلاعات اضافی ارتباط برقرار کردیم. ما هیچ محدودیت زبانی اعمال نکردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که لوزیگامون را با دارونما برای صرع فوکال مقیاسه می‌کنند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور مستقل از هم کیفیت کارآزمایی و اطلاعات استخراج شده را بررسی کردند. پیامدهای اولیه به‌صورت 50% یا بیش از 50% کاهش در دفعات بروز تشنج و رهایی از صرع در نظر گرفته شد. پیامدهای ثانویه به‌صورت عوارض جانبی و قطع درمان بود. این نتایج به صورت نسبت‌های خطر (RR) با 95% یا 99% فاصله‌های اطمینان (CI) نشان داده شد (برای عوارض جانبی فهرست شده فردی به جهت کسب اجازه برای انواع تست‌ها).
نتایج اصلی
دو کارآزمایی که در کل شامل 467 بیمار با سن بیش از 18 سال می‌شد، مناسب انتخاب بودند. هر دو کارآزمایی لوزیگامون 1200 mg/day یا mg/day 1500 را به‌عنوان درمان کمکی برای صرع فوکال بررسی کردند. یک کارآزمایی از لحاظ کیفیت روش‌شناسی خوب بود؛ درحالی کارآزمایی دیگر کیفیت نامشخصی داشت. برای پیامدهای تاثیرگذاری، داده‌ها نشان دادند بیمارانی که لوزیگامون دریافت می‌کردند، به احتمال بسیار بالایی به کاهش 50% یا بیش از 50% در دفعات بروز تشنج دست یافتند (RR: 1.76؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.14 تا 2.72)؛ اما در مقایسه با بیمارانی که دارونما دریافت می‌کردند، افزایش چشم‌گیری در قطع درمان مشاهده می‌شود (RR: 2.16؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.28 تا 3.67). برای پیامدهای ایمنی، داده‌ها نشان داد بیمارانی که در گروه لوزیگامون دچار عوارض جانبی می‌شوند، نسبت به گروه دارونما بیشتر است (RR: 1.34؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.00 تا 1.80). سرگیجه تنها عارضه جانبی چشم‌گیری است که در رابطه با لوزیگامون گزارش شده است (RR: 3.82؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.69 تا 8.64). نسبت بیمارانی که بدون صرع شدند، در هیچ‌یک از دو گزارش کارآزمایی گزارش نشد. یک آنالیز زیرگروهی بر اساس دوزهای مختلف لوزیگامون نشان داد که دوز بیشتر دارو (1500 mg/day) نسبت به دوز کم، دفعات تشنج را بیشتر کاهش می‌دهد؛ اما به دلیل عوارض جانبی نیز بیشتر کنار گذاشته می‌شود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
نتایج این مرور نشان داد لوزیگامون دفعات بروز تشنج را کاهش می‌دهد اما با قطع درمان (treatment withdrawal) بیشتری همراه است. کارآزمایی‌های انتخاب‌شده، مدت کوتاه و کیفیت نامشخصی داشتند. در آینده به کارآزمایی‌های تصادفی به خوبی طراحی‌شده و دو سوکور و کنترل‌شده با دارونما در مدت طولانی‌تری لازم است. تا زمان آخرین نسخه این مرور، هیچ مطالعه جدیدی پیدا نشد. ما کیفیت کلی شواهد را برای پیامدهای ارزیابی شده در حد متوسط قضاوت کردیم.
خلاصه به زبان ساده
درمانی کمکی لوزیگامون برای صرع فوکال
سوال مطالعه مروری
این مرور، به‌روزرسانی مرور قبلی است که در پایگاه اطلاعاتی مرورهای نظام‌مند کاکرین (2015، شماره 12) در مورد «درمان کمکی لوزیگامون برای صرع فوکال» منتشر شد. ما شواهدی را در مورد اثرگذاری و ایمنی لوزیگامون وقتی که به‌عنوان درمان کمکی برای صرع فوکال استفاده می‌شود، مرور کردیم. ما دو مطالعه پیدا کردیم.

پیشینه
صرع یک اختلال نورولوژیک شایعی است که تقریبا در 50 میلیون فرد در سراسر دنیا دیده می‌شود. نزدیک یک سوم این افراد یا یک داروی تکی ضد صرع (AED) به خوبی کنترل نمی‌شوند و اغلب به ترکیب دو تا تعداد بیشتری از AED نیاز دارند (درمان کمکی). در سال‌های اخیر، AED‌های جدید بسیاری به‌عنوان درمانی کمکی برای صرع فوکال بررسی شده‌اند. لوزیگامون یکی از این داروها است. هدف این مرور آن است که آیا لوزیگامون برای بیماران مبتلا به صرع فوکال، درمانی موثرو ایمنی هست یا خیر.

ویژگی‌های مطالعه
این شواهد تا تاریخ فوریه 2017 به‌روز است. ما دو کارآزمایی را پیدا کردیم که لوزیگامون را برای صرع فوکال بررسی می‌کرد و شامل 467 بیمار با سن بالای 18 سال می‌شد. هردو کارآزمایی لوزیگامون با دوزهای 1200 mg/day و 1500 mg/day را به‌عنوان درمان کمکی برای صرع فوکال بررسی کردند.

نتایج اصلی
نتیاج این مرور نشان داد بیمارانی که لوزیگامون را به‌عنوان درمان کمکی دریافت می‌کردند، به احتمال زیاد دفعات تشنج آن‌ها به اندازه 50% یا بیشتر در مدت زمان ‌کوتاهی کاهش پیدا می‌کرد؛ اما نسبت به دارونما با عوارض قطع درمان بیشتری همراه بود. بیشترین عارضه جانبی لوزیگامون، سرگیجه بود.

کیفیت شواهد
یک کارآزمایی از لحاظ کیفیت روش‌شناسی خوب بود درحالی که کارآزمایی دیگر کیفیت نامشخصی داشت. ما کیفیت کلی شواهد را برای پیامدهای ارزیابی شده در حد متوسط قضاوت کردیم.

(878 مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (70 دریافت)    

پذیرش: 1396/11/2 | انتشار: 1390/6/16