پیشینه
درمان با آنتیبیوتیک (Antibiotic therapy) برای حملات حاد ریوی (acute pulmonary exacerbations) در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک (CF) معمولا بر مبنای نتایج تست حساسیت ضد میکروبی روی داروهای مجرد انتخاب میشود. تست ترکیبی حساسیت ضد میکروبی اثر ترکیبی داروها را که شامل 2 یا 3 آنتی بیوتیک در شرایط آزمایشگاهی (in vitro) است، ارزیابی کرده و اغلب میتواند اثر ضد میکروبی را علیه باکتریها، حتی زمانی که آنتیبیوتیکهای مجرد دارای اثر محدود بوده یا هیچ اثری ندارند؛ نشان دهد. بنابراین، انتخاب آنتیبیوتیکها بر مبنای تست ترکیبی حساسیت ضد میکروبی میتواند بهصورت بالقوه واکنش به درمان را در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک با حملات حاد بهبود بخشد. این مرور یک نسخه بهروز شده از مروری است که پیشتر منتشر شده بود.
اهداف
مقایسه آنتیبیوتیک درمانی بر مبنای تست معمول حساسیت ضد میکروبی با آنتیبیوتیک درمانی بر مبنای تست ترکیبی حساسیت ضد میکروبی در درمان حملات حاد ریوی در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک و عفونت مزمن با سودوموناس آئروژینوزا (P. aeruginosa).
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای فیبروز کیستیک در گروه فیبروز کیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را که شامل منابع شناساییشده از جستوجوهای بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی جامع و جستوجوی دستی ژورنالهای مرتبط و کتابهای خلاصهمقالات کنفرانسها است، بررسی کردیم. تاریخ آخرین جستوجو: 19 دسامبر .2016
ما همچنین پایگاههای ثبت کارآزماییهای در حال انجام را جستو کردیم. تاریخ آخرین جستوجو: 8 مارچ .2017
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و شبهتصادفی شده و کنترلشده مربوط به آنتیبیوتیکدرمانی بر مبنای تست معمول حساسیت ضد میکروبی در مقایسه با آنتیبیوتیک درمانی بر مبنای تست ترکیبی حساسیت ضد میکروبی در درمان حملات حاد ریوی در فیبروز کیستیک ناشی از عفونت مزمن با سودوموناس آئروژینوزا.
گردآوری و تحلیل دادهها
هر دو نویسنده مرور بهصورت مستقل به انتخاب کارآزماییها، ارزیابی کیفیت آنها و استخراج دادهها از مطالعات واجد شرایط پرداختند. بهعلاوه، نویسندگان برای بهدست آوردن اطلاعات بیشتر با پژوهشگران مطالعات تماس برقرار کردند.
نتایج اصلی
نتایج جستوجو منجر به شناسایی یک مطالعه چندمرکزی واجد شرایط برای ورود به مرور شد. این مطالعه با رویکرد آیندهنگر به ارزیابی تاثیر استفاده از تست آنتیبیوتیک باکتریوسیدال ترکیبی چندگانه (MCBT) بر بهبود پیامدهای بالینی در شرکتکنندگان مبتلا به حملات حاد ریوی ناشی از فیبروز کیستیک پرداخته بود که بر اثر باکتری مقاوم شده در برابر داروهای آنتیباکتریال (multiresistant bacteria) دچار عفونت شده بودند. مجموعا 132 شرکتکننده بهصورت تصادفی در این مطالعه میان گروهها تقسیم شده بودند. پژوهشگران مطالعه برای پیامد اولیه دادههای خاص مربوط به شرکتکنندگانی را که فقط با سودوموناس آئروژینوزا دچار عفونت شده بودند، ارائه کردند: زمان طیشده تا حمله ریوی بعدی. در رابطه با «زمان طیشده تا حمله ریوی بعدی» در شرکتکنندگانی که بهطور خاص با فقط سودوموناس آئروژینوزا دچار عفونت شده بودند، نسبت خطر (HR) 0.82، به نفع گروه کنترل بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.44 تا 1.51؛ P = 0.52). دادههای بیشتر برای هریک از پیامدهای این مرور، اختصاصی برای شرکتکنندگان آلوده به Pseudomonas aeruginosa در دسترس نبودند. خطر سوگیری برای مطالعه واردشده کم در نظر گرفته شد. کیفیت شواهد برای تنها پیامدی که با استفاده از دادههای افراد مبتلا به Pseudomonas aeruginosa فراهم شده بودند، متوسط بودند. برای دیگر پیامدها، ما نتوانستیم کیفیت شواهد را قضاوت کنیم، زیرا دادهای برای این زیرگروه از شرکتکنندگان وجود نداشت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد کنونی، که به یک مطالعه محدود هستند، نشان میدهد که شواهد کافی برای تعیین اثر انتخاب آنتی بیوتیکها بر مبنای تست ترکیبی حساسیت ضد میکروبی در مقایسه با انتخاب آنتیبیوتیکها بر مبنای تست معمول حساسیت ضد میکروبی در درمان حملات حاد ریوی در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک دچار عفونت با سودوموناس آئروژینوزا وجود ندارد. برای بررسی موشکافانه آتی روی این موضوع، به یک کارآزمایی بزرگ بینالمللی و چند مرکزی نیاز است.
تنها کارآزمایی واردشده به این مرور در سال 2005 منتشر شد، و ما تا مارچ 2017، هیچ کارآزمایی مرتبطی شناسایی نکردهایم. بنابراین ما برای بهروزرسانی این مرور تا انتشار کارآزماییهای جدید برنامهای نداریم.
خلاصه به زبان ساده
تست آنتیبیوتیکها بهصورت ترکیبی برای عفونتهای حاد ناشی از سودوموناس آئروژینوزا در فیبروز کیستیک
سوال مطالعه مروری
ما شواهد را در مورد اثر تستهای آنتیبیوتیکی ترکیبی برای عفونتهای حاد راه هوایی در افراد مبتلا به عفونت طولانیمدت (مزمن) با Pseudomonas aeruginosa دنبال کردیم.
پیشینه
علت اصلی مرگ در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک (cystic fibrosis) ناشی از عفونت ریه مزمن است. امروزه افراد مبتلا به فیبروز کیستیک به دلیل استفاده تهاجمی از آنتیبیوتیکها برای درمان عفونتهای ریه، بیشتر عمر میکنند. آنتیبیوتیکها بهطور سنتی بر مبنای نتایج تست آزمایشگاهی هر یک از آنتی بیوتیکها بهصورت جداگانه علیه باکتری (یا باگ (bug)) که در ریههای فرد مبتلا به فیبروز کیستیک یافت شده، انتخاب میشوند. آنتی بیوتیکهایی که بهصورت ترکیبی مورد آزمون قرار میگیرند ممکن است دارای فعالیت علیه یک باکتری باشند حتی اگر در زمان آزمون بهتنهایی غیر اثربخش باشند. با وجود این، ارجح بودن انتخاب آنتیبیوتیکها برای درمان عفونتهای ریه ناشی از سودوموناس آئروژینوزا (P. aeruginosa) در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک، بر مبنای نتایج بهدست آمده از تست آنتیبیوتیکها بهصورت ترکیبی، نسبت به انتخاب آنتیبیوتیکها بر مبنای نتایج بهدست آمده از تست آنتیبیوتیکها بهصورت جداگانه، شفاف نیست.
این مرور، نسخه بهروزشدهای است که پیش از این منتشر شده است.
زمان انجام پژوهش
شواهد تا 19 دسامبر 2016 بهروز هستند.
ویژگیهای مطالعه
نتایج جستوجو منجر به شناسایی یک مطالعه شد که تلاش کرده بود به این سوال پاسخ دهد و برای ورود به این مرور واجد شرایط بود. این مطالعه 132 فرد مبتلا به فیبروز کیستیک را وارد کرده بود که اغلب آنها (82 بیمار) مبتلا به عفونت حاد ریوی با Pseudomonas aeruginosa بودند و آنها را بهطور تصادفی در دو گروه درمان قرار داد. در اولیه گروه، به دنبال تست ترکیب آنتیبیوتیکها، دو آنتیبیوتیک انتخاب شد و در گروه دوم، دو آنتیبیوتیک پس از تست تکی آنتیبیوتیکها انتخاب شدند تا مشخص شود داروها تا چه اندازه علیه باکتریوم اثربخش هستند. این مطالعه چندمرکزی بود و پیامدهای بالینی را در شرکتکنندگان پس از دوره 14 روزه درمان ارزیابی کردند.
نتایج اصلی
محققان مطالعه فقط توانستند اطلاعات افراد مبتلا به عفونت Pseudomonas aeruginosa را برای پیامد اصلی آنها (زمان لازم تا وقوع عفونت حاد ریوی بعدی) بهدست آورند. انتخاب آنتیبیوتیکها براساس نتایج تستهای ترکیبی آنتیبیوتیکی در مقایسه با نتایج تستهای تکی، منجر به طولانیتر شدن زمان تا وقوع عفونت حاد ریوی بعدی نشد. این مطالعه هیچ اطلاعات دیگری در مورد افراد آلوده به عفونت Pseudomonas aeruginosa برای دیگر پیامدها در این مرور ارایه نداد.
کیفیت شواهد
ما راضی هستیم که افرادی بهطور کاملا تصادفی به گروههای مختلف درمان تقسیم شدند و هیچکس نمیتوانست پیشبینی کند که هر فرد در چه گروهی قرار میگیرد. ما همچنین راضی هستیم که در طول مطالعه، نه بیماران و نه کارکنان کلینیک، نمیدانستند که هر فرد در کدامیک از گروههای درمان قرار میگرفت. کیفیت شواهد برای تنها پیامدی که اطلاعات آنها را داشتیم (زمان لازم تا وقوع عفونت حاد ریوی بعدی)، متوسط بود اما نمیتوانیم کیفیت شواهد را برای دیگر پیامدها قضاوت کنیم، زیرا آنها نتایج جداگانهای برای افراد مبتلا به عفونت با Pseudomonas aeruginosa ارائه نداده بودند.