سه شنبه 4 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zhe Li, Longshuan Zhao, Yao Cheng, Nansheng Cheng, Yilei Deng. Abdominal drainage to prevent intra-peritoneal abscess after open appendectomy for complicated appendicitis. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-1677-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1677-fa.html
پیشینه
آپاندکتومی (Appendectomy)، عمل جراحی برداشتن آپاندیس، سابقا برای آپاندیسیتهای حاد انجام می‌شد. بیمارانی که تحت عمل جراحی آپاندکتومی برای آپاندیسیتهای عارضه‌دار قرار می‌گیرند، که تحت عنوان آپاندیسیتهای گانگرن یا سوراخ شده (gangrenous or perforated appendicitis) تعریف می‌شوند، به احتمال زیاد از عوارض پس از عمل رنج می‌برند. استفاده روزمره از درناژ شکمی (abdominal drainage) برای کاهش عوارض پس از عمل آپاندکتومی در آپاندیسیتهای عارضه‌دار، قابل بحث است.
این مطالعه، به‌روزرسانی اولین مرور منتشر شده در سال 2015 است.
این مطالعه، به‌روزرسانی اولین مرور منتشر شده در سال 2015 است.
اهداف
ارزیابی ایمنی و اثربخشی درناژ شکمی برای پیشگیری از ایجاد آبسههای داخل صفاقی (intra-peritoneal abscess) پس از عمل باز آپاندکتومی در آپاندیسیتهای عارضه‌دار.
روش های جستجو
ما در پایگاه‌های ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (Cochrane Central Register of Controlled Trials) (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین 2017، موضوع 6)، MEDLINE Ovid (از سال 1946 تا 30 جون 2017)، Ovid Embase (از سال 1974 تا 30 جون 2017)، و Science Citation Index Expanded (از سال 1900 تا 30 جون 2017)، پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization International Clinical Trials Registry Platform) (30 جون 2017)، سایت ClinicalTrials.gov (30 جون 2017) و پایگاه اطلاعات منابع زیست-پزشکی چین (Chinese Biomedical Literature Database) (CBM) (از سال 1978 تا 30 جون 2017) جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما تمام کارآزمایی‌های کنترل‌شده تصادفی‌سازی شده‌ای (RCT) را بازیابی کردیم که درناژ شکمی را با عدم درناژ در افرادی که تحت عمل آپاندکتومی اورژانسی باز برای درمان آپاندیسیتهای عارضه‌دار قرار گرفته‌بودند، مقایسه کرده بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور جداگانه، کارآزمایی‌های مشمول را شناسایی، داده‌ها را جمع‌آوری، و خطر سوگیری را ارزیابی کردند. ما با استفاده از Review Manager نسخه 5 متاآنالیز انجام دادیم. برای پیامدهای دوتایی خطر نسبی (RR) (یا نسب شانس Peto برای پیامدهای خیلی نادر)، و برای پیامدهای مداوم، اختلاف میانگین (MD) را با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم. برای بررسی میزان کیفیت شواهد از درجه‌بندی توصیه‌ها، ارزیابی، ارتقا و بررسی (GRADE) استفاده کردیم.
نتایج اصلی
ما 6 RCT (521 مشارکت‌کننده) را وارد مطالعه کردیم که درناژ شکمی را با عدم انجام درناژ در بیمارانی که تحت عمل آپاندکتومی اورژانسی باز برای درمان آپاندیسیتهای عارضه‌دار قرار گرفته‌بودند، مقایسه کردند. مطالعات در آمریکای شمالی، آسیا و آفریقا انجام شدند. عمده مشارکت‌کنندگان آپاندیس سوراخ‌شده (perforated appendiciti) با التهاب صفاق (peritonitis) موضعی یا کلی داشتند. تمام مشارکت‌کنندگان رژیم‌های آنتی‌بیوتیکی را پس از عمل باز آپاندکتومی دریافت کردند. هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها خطر سوگیری پائینی نداشتند.
شواهد کافی برای تعیین تاثیر درناژ شکمی و عدم تخلیه بر آبسههای داخل صفاقی در 14 روز (RR: 1.23؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 3.21؛ 5 RCT؛ 453 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا برای عفونت زخم (wound infection) در 14 روز (RR: 2.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.88 تا 4.56؛ 5 RCT؛ 478 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) وجود نداشت. افزایش خطر 30 روزه در میزان عوارض کلی (موربیدیتی) در گروه درناژ با شواهد با کیفیت بسیار پائین ارزیابی شد (RR: 6.67؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.13 تا 20.87؛ 1 RCT؛ 90 مشارکت‌کننده). تعداد 7 مورد مرگ در گروه درناژ (تعداد: 183 نفر) در مقایسه با افرادی که در گروه عدم درناژ قرار داشتند (تعداد: 180 نفر) اتفاق افتاد، معادل افزایش خطر مرگ‌ومیر 30 روزه از 0.6% تا 2.7% (نسبت شانس (OR) Peto: 4.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.18 تا 20.09؛ 4 RCT؛ 363 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). شواهدی با کیفیت بسیار پائین وجود دارد که نشان می‌دهند درناژ در مقایسه با گروه عدم درناژ، مدت بستری را در بیمارستان تا 2.17 روز افزایش می‌دهد (95% فاصله اطمینان (CI): 1.76 تا 2.58؛ 3 RCT؛ 298 مشارکت‌کننده).
سایر پیامدهای مشخص، هزینه‌های بیمارستانی، درد، و کیفیت زندگی، در هیچ‌کدام از مطالعات بازیابی‌شده، گزارش نشده بودند.
شواهد کافی برای تعیین تاثیر درناژ شکمی و عدم تخلیه بر آبسههای داخل صفاقی در 14 روز (RR: 1.23؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 3.21؛ 5 RCT؛ 453 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا برای عفونت زخم (wound infection) در 14 روز (RR: 2.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.88 تا 4.56؛ 5 RCT؛ 478 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) وجود نداشت. افزایش خطر 30 روزه در میزان عوارض کلی (موربیدیتی) در گروه درناژ با شواهد با کیفیت بسیار پائین ارزیابی شد (RR: 6.67؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.13 تا 20.87؛ 1 RCT؛ 90 مشارکت‌کننده). تعداد 7 مورد مرگ در گروه درناژ (تعداد: 183 نفر) در مقایسه با افرادی که در گروه عدم درناژ قرار داشتند (تعداد: 180 نفر) اتفاق افتاد، معادل افزایش خطر مرگ‌ومیر 30 روزه از 0.6% تا 2.7% (نسبت شانس (OR) Peto: 4.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.18 تا 20.09؛ 4 RCT؛ 363 مشارکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). شواهدی با کیفیت بسیار پائین وجود دارد که نشان می‌دهند درناژ در مقایسه با گروه عدم درناژ، مدت بستری را در بیمارستان تا 2.17 روز افزایش می‌دهد (95% فاصله اطمینان (CI): 1.76 تا 2.58؛ 3 RCT؛ 298 مشارکت‌کننده).
سایر پیامدهای مشخص، هزینه‌های بیمارستانی، درد، و کیفیت زندگی، در هیچ‌کدام از مطالعات بازیابی‌شده، گزارش نشده بودند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
کیفیت شواهد موجود بسیار پائین است. تاثیر درناژ شکمی بر پیشگیری از آبسههای داخل صفاقی یا عفونت زخم پس از عمل باز آپاندکتومی برای بیماران مبتلا به آپاندیسیت عارضه‌دار، قطعی نیست. افزایش میزان عوارض کلی و مدت بستری در بیمارستان برای گروه درناژ در مقایسه با گروه عدم درناژ، همچنان موضوعی بسیار نامشخص است. بنابراین، هیچ شواهدی برای هرگونه بهبود بالینی با استفاده از درناژ شکمی در بیماران تحت عمل باز آپاندکتومی برای آپاندیسیتهای عارضه‌دار، وجود ندارد. افزایش خطر مرگ‌ومیر با درناژ از 8 مرگ مشاهده‌شده در تنها 400 نفری که مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، ناشی می‌شود. مطالعات بیشتری برای تعیین تاثیر درناژ بر پیامدهای قابل اطمینان‌تر موربیدیتی و مرگ‌ومیر، لازم است.
خلاصه به زبان ساده
استفاده از درناژ پس از عمل باز آپاندکتومی برای درمان آپاندیسیتهای عارضه‌دار
سوال ما
آیا درناژ می‌تواند بروز آبسههای داخل صفاقی (تجمع موضعی چرک در شکم یا لگن) را پس از عمل باز آپاندکتومی (برداشتن آپاندیس از طریق یک برش بزرگ در پائین شکم، معروف به لاپاراتومی) برای آپاندیسیتهای عارضه‌دار کاهش دهد.
پیشینه
آپاندیسیت به التهاب آپاندیس برمی‌گردد. آپاندکتومی، عمل جراحی برداشتن آپاندیس، اغلب در افرادی که آپاندیسیست حاد دارند انجام می‌شود. افرادی که تحت عمل آپاندکتومی برای آپاندیسیتهای عارضه‌دار قرار می‌گیرند، که تحت عنوان آپاندیسیت گانگرن (بافت نرم مرده) یا سوراخ ده (ترکیده) شناخته می‌شود، بیشتر از عوارض پس از عمل رنج می‌برند. انجام روتین درناژ جراحی برای پیشگیری از تشکیل آبسههای داخل صفاقی پس از آپاندکتومی برای آپاندیسیتهای عارضه‌دار، موضوع بحث‌برانگیزی است که مورد سوال قرار گرفته‌است.
ویژگی‌های مطالعه
ما در تمام مطالعات مرتبط تا 30 جون 2017 جست‌وجو کردیم.
6 مطالعه بالینی را شامل مجموعا 521 مشارکت‌کننده شناسایی کردیم. تمام 6 مطالعه استفاده از درناژ را با عدم استفاده از آن در افرادی که عمل اورژانسی باز آپاندکتومی برای آپاندیسیت پیچیده داشتند، مقایسه کرده بود. مطالعات در امریکا، هند، کنیا، پاکستان و ترکیه انجام شده‌بودند. سن افراد در کارآزمایی‌های بین 0 تا 82 سال بود.
نتایج اصلی
تجزیه‌وتحلیل‌ها نتوانستند تفاوت را در تعداد افراد مبتلا آبسههای داخل صفاقی یا عفونت زخم هنگام استفاده یا عدم استفاده از درناژ نشان دهند. میزان مرگ‌ومیر در گروه درناژ بالاتر از گروه بدون درناژ بود. مدت زمان بستری در بیمارستان (تقریبا 2 روز با 43.5% افزایش در «متوسط» زمان بستری) در گروه درناژ طولانی‌تر از گروه بدون درناژ بود. هیچ‌یک از مطالعات هزینه‌ها، درد، و کیفیت زندگی را گزارش نکردند. به‌طور کلی، هیج شواهدی برای هر گونه بهبود بالینی با استفاده از درناژ شکمی در افراد تحت عمل باز آپاندکتومی برای آپاندیسیتهای عارضه‌دار وجود ندارد.
کیفیت شواهد
تمام مطالعات بازیابی‌شده نواقصی را در زمینه کیفیت روش‌شناختی یا گزارش پیامدها داشتند. به‌طور کلی، کیفیت شواهد موجود بسیار پائین است.
آیا درناژ می‌تواند بروز آبسههای داخل صفاقی (تجمع موضعی چرک در شکم یا لگن) را پس از عمل باز آپاندکتومی (برداشتن آپاندیس از طریق یک برش بزرگ در پائین شکم، معروف به لاپاراتومی) برای آپاندیسیتهای عارضه‌دار کاهش دهد.
پیشینه
آپاندیسیت به التهاب آپاندیس برمی‌گردد. آپاندکتومی، عمل جراحی برداشتن آپاندیس، اغلب در افرادی که آپاندیسیست حاد دارند انجام می‌شود. افرادی که تحت عمل آپاندکتومی برای آپاندیسیتهای عارضه‌دار قرار می‌گیرند، که تحت عنوان آپاندیسیت گانگرن (بافت نرم مرده) یا سوراخ ده (ترکیده) شناخته می‌شود، بیشتر از عوارض پس از عمل رنج می‌برند. انجام روتین درناژ جراحی برای پیشگیری از تشکیل آبسههای داخل صفاقی پس از آپاندکتومی برای آپاندیسیتهای عارضه‌دار، موضوع بحث‌برانگیزی است که مورد سوال قرار گرفته‌است.
ویژگی‌های مطالعه
ما در تمام مطالعات مرتبط تا 30 جون 2017 جست‌وجو کردیم.
6 مطالعه بالینی را شامل مجموعا 521 مشارکت‌کننده شناسایی کردیم. تمام 6 مطالعه استفاده از درناژ را با عدم استفاده از آن در افرادی که عمل اورژانسی باز آپاندکتومی برای آپاندیسیت پیچیده داشتند، مقایسه کرده بود. مطالعات در امریکا، هند، کنیا، پاکستان و ترکیه انجام شده‌بودند. سن افراد در کارآزمایی‌های بین 0 تا 82 سال بود.
نتایج اصلی
تجزیه‌وتحلیل‌ها نتوانستند تفاوت را در تعداد افراد مبتلا آبسههای داخل صفاقی یا عفونت زخم هنگام استفاده یا عدم استفاده از درناژ نشان دهند. میزان مرگ‌ومیر در گروه درناژ بالاتر از گروه بدون درناژ بود. مدت زمان بستری در بیمارستان (تقریبا 2 روز با 43.5% افزایش در «متوسط» زمان بستری) در گروه درناژ طولانی‌تر از گروه بدون درناژ بود. هیچ‌یک از مطالعات هزینه‌ها، درد، و کیفیت زندگی را گزارش نکردند. به‌طور کلی، هیج شواهدی برای هر گونه بهبود بالینی با استفاده از درناژ شکمی در افراد تحت عمل باز آپاندکتومی برای آپاندیسیتهای عارضه‌دار وجود ندارد.
کیفیت شواهد
تمام مطالعات بازیابی‌شده نواقصی را در زمینه کیفیت روش‌شناختی یا گزارش پیامدها داشتند. به‌طور کلی، کیفیت شواهد موجود بسیار پائین است.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Colorectal Cancer Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/4/9 | انتشار: 1397/2/19
